Deze middag had ik afgesproken met een collega met wie ik in het verleden heel vaak heb samengewerkt. Door mijn nieuwe job is deze samenwerking echter tot een einde gekomen, waardoor we elkaar al een tijdje niet meer gesproken hadden. Meer dan stof genoeg om bij te praten tijdens een gezamenlijke lunch, dus. Ik plande enkele weken geleden iets in ons beider agenda’s, in de veronderstelling dat juli wel wat rustiger zou zijn dan de voorbije maanden (quod non). Ik hield echter koppig vast een de afspraak en duimde dat er geen onverwachte crisis zou tussen komen.

En jawel, wonder boven wonder, onze allereerste poging tot een lunchafspraak hield stand. We waren nog aan het twijfelen waar we zouden gaan lunchen toen we een collega tegen kwamen die ons erop wees dat de cafetaria vandaag een zomers buffet serveerde. Onbeperkt buffet aan vier euro, daar zegt een mens geen neen tegen, natuurlijk. En het toffe was dat we al snel door een bende andere collega’s omringd werden.

We sloten onze maaltijd af met een potje schepijs (chocolade en banaan). En zo waren mijn batterijen weer helemaal opgeladen voor een namiddagje vergaderen.