Culinaire ontdekkingen in Antwerpen: Le John

Gisteren had ik afgesproken met een oudcollega die enkele jaren geleden ons bedrijf verlaten heeft. We zijn sindsdien altijd contact blijven houden en mijn tijdelijke tussenstop in Antwerpen maakte dat we de banden weer wat nauwer konden aanhalen. Het laatste anderhalf jaar zijn we ook beiden betrokken bij een groot en duur project dat al de nodige ups en (vooral) downs heeft gekend. Spijtig genoeg was via via het bericht tot mij gekomen dat het de laatste tijd niet zo goed ging met mijn oudcollega.

Hoog tijd om eens bij te praten, dus. Mijn oudcollega stelde voor om af te spreken in Le John, een mij volledig onbekend restaurant in het Antwerpse. Mijn collega weet er altijd de leukste en hipste adresjes uit te pikken, dus ik vertrouwde volledig op zijn goede smaak. En jawel, ik werd niet teleurgesteld. Een modern en stijlvol ingericht restaurant met heerlijke gerechten geïnspireerd op de Italiaanse keuken.

IMG_3526

IMG_3528

Terwijl we genoten van de heerlijke gerechten, voerden we Zeer Serieuze Gesprekken. De geruchten die ik had opgevangen, klopten inderdaad. Mijn oudcollega gaat door een moeilijke periode, zowel op het werk als privé. En hoewel hij hard werkt om een aantal zaken aan te pakken, zal er tijd en inspanning nodig zijn om uit het huidige dal te kruipen. Maar er is goed nieuws in zicht: het vooruitzicht op een nieuwe job. Een belangrijke factor voor je welbevinden, dat weet ik maar al te goed, sinds mijn mislukte avontuur in Genève.

Na het diner dronken we nog een glaasje wijn ter afsluiting. En jawel, net toen ik wilde vertrekken naar de tramhalte, brak er boven Antwerpen een heuse wolkbreuk los. Ik had weinig keuze dan de regen te trotseren, want ik wilden niet graag mijn trein missen. Al een geluk dat ik de tegenwoordigheid van geest had om voor de zekerheid toch maar de tram te nemen. Ik mag er niet aan denken dat ik met mijn bluebike door dat onweer terug naar Antwerpen-Centraal had moeten fietsen. Niet dat ik volledig droog op de tram geraakte, maar het had nog zoveel erger kunnen zijn.

PS: Dit at ik:

buffelmozarella, wilde paddenstoelen, bresaola, gegrilde kerstomaat:
IMG_3534

snoekbaars, raviolo, kreeft bisque, koriander:
IMG_3536

crème brûlée:
IMG_3537

Op babybezoek in de Lavendelstraat

Yep, twee dagen na mekaar naar Antwerpen gespoord. Ik had me misschien beter een hotelletje geboekt, dan had ik zaterdagavond kunnen gaan stappen in Antwerpen. 😉

Na een omweg langs mijn voormalige woonst in de Joe Englishstraat, belandde ik een beetje later dan gepland (geen velo’s beschikbaar in het velostation) in de charmante Lavendelstraat, onlangs opgefleurd met het prachtige street art kunstwerk Koningsstuk van Joachim. De weergoden hadden zich duidelijk van seizoen vergist, want het was zo aangenaam warm buiten dat we de ganse namiddag zonder jas in de doodlopende straat konden doorbrengen, terwijl de buurtkinderen rondom ons speelden en er nu en dan een verdwaald badmintonpluimpje op mijn hoofd landde.

En oja, mijn allernieuwste neefje is ook goedgekeurd! Blue eyes still going strong!

Wiki loves heritage

Het is mij nog altijd niet helemaal duidelijk waarom er per sé twee prijsuitreikingen georganiseerd werden voor de wedstrijd ‘Wiki loves heritage‘. Maar hey, een feestje sla ik nooit af. En als ik daar bovenop ook nog eens een preview van de nieuwe tentoonstellingen in opbouw in het Fotomuseum van Antwerpen kan meepikken, dan is die zaterdagse treinrit naar Antwerpen een kleine moeite. Gigantisch veel volk op de Meir trouwens, de zalige winterzon (of moet ik zeggen: lentezon) had massaal veel kooplustigen naar buiten gelokt. Zoveel dat ik amper opschoot met mijn velootje, slalommend tussen het volk.

In het Fotomuseum aangekomen, voegde ik me bij een aantal collega’s voor een, naar mijn bescheiden mening, ietwat te korte rondleiding. Maar het was wel leuk om een blik achter de schermen te werpen.   De tentoonstelling Photobook Belge sprak mij persoonlijk wat minder aan, maar ieder zijn ding, zeker?

IMG_1684

IMG_1685

Warm aanbevolen: Restricted Images van Patrick Waterhouse (een tentoonstelling die zwartwitfotografie mengt met de kleurrijke stippelkunst van de Warlpiri uit Centraal Australië):

IMG_1691

IMG_1692

IMG_1693

IMG_1694

En Hotel Solaire van Sébastien Reuzé. We hadden zelfs de gelegenheid om even een babbel te slaan met kunstenaar Sébastien Reuzé, een zeer gemoedelijk man, druk bezig met de opbouw van een bijzonder indrukwekkend en kleurrijk kunstwerk:

IMG_1695

IMG_1686

 

Na deze preview was het tijd voor de prijsuitreiking, waarvan jullie de winnaars hier kunnen bewonderen.

IMG_1696

We sloten de avond af met een fijne receptie met bubbels en overheerlijke vegetarische hapjes. Cheers!

China Lights op kerstdag

Op kerstdag trokken mijn broer en zijn vriendin, mijn vriend en ik met de trein richting de Zoo van Antwerpen. Het leek ons een fijn idee om samen naar de vernieuwde versie van China Lights in de Zoo van Antwerpen te gaan. Al kan ik me voorstellen dat het weerzien met mijn familie voor mijn vriend even akward geweest moet zijn als voor mij enkele dagen eerder.

Omdat een avondje door de kou lopen op een lege maag ook maar niks is, had ik om 18u gereserveerd in restaurant Bai Wei. Bai Wei stond al lang op mijn lijstje van te bezoeken restaurants, want: traditionele handgemaakte noedels! What’s not to like? En jawel, buiten het feit dat het er een klein beetje te fris was (een weerkerend thema bij mijn culinaire ervaringen van de laatste tijd), was het eten werkelijk voortreffelijk. Alleen spijtig dat de zwelling in mijn mond (die na een paar dagen antibiotica nemen tot normale proporties was weergekeerd) opnieuw verergerd was. :-(

IMG_1063

IMG_1065

IMG_1066

Met goed gevulde magen trokken we naar de Zoo om te genieten van de prachtig verlichte installaties. Ik was zo betoverd door al dat moois dat kou mij niet kon deren en ik was heel blij dat ik mijn statief had meegenomen om alles op foto te kunnen vastleggen. Het bleek trouwens een uitstekend idee om dit in te plannen als activiteit op kerstdag. Het was lekker rustig in de zoo, waardoor we optimaal van dit kleurrijke spektakel konden genieten.

IMG_0982

IMG_0988

IMG_0992

IMG_1000

IMG_1006

IMG_1010

IMG_1016

IMG_1021

IMG_1034

IMG_1038

IMG_1031

IMG_1044

IMG_1049

IMG_1056

IMG_1069

IMG_1076

IMG_1095

IMG_1097

IMG_1108

IMG_1115

IMG_1117

Een stuk of honderd foto’s later, persten we er een spurtje uit om de trein van 21.36u te halen. Dat lukt ons op het nippertje. We sloten de avond af op ons appartement in Leuven met een glas Bunnahabhain 12 en een spelletje Boonanza!

The Butcher’s Son

Op culinair vlak kom ik de laatste tijd niets te kort. Al was een lunch én een uitgebreid diner op één dag wellicht van het goede te veel, de afspraak om samen met mijn collega naar The Butcher’s Son (één Michelinster) te gaan lag al lang vast en eerlijk, ik had er erg naar uitgekeken.

Gelukkig werd ik niet teleurgesteld. Wat een mooie zaak is The Butcher’s son! Geweldig ook dat we vanaf ons tafeltje uitzicht hadden op de winkel waar de karkassen van de geslachte dieren hingen. Natuurlijk kon ik op een plek die gekend staat om het lekkere vlees niet anders dan wild bestellen, ‘t is wildseizoen voor iets, he. Mijn collega was ook razend enthousiast over de vidée met kalfszwezerik, dus misschien moeten we daar nog eens voor terug gaan.

We startten met een glaasje bubbels, om te klinken op de laatste (best wel zware) loodjes van 2018. Uiteindelijk vind ik dat mijn collega-teamverantwoordelijken en ikzelf trots mogen zijn op wat we dit jaar gepresteerd hebben. In niet altijd even makkelijke omstandigheden hebben we ervoor gezorgd dat de boel is blijven draaien. En dat mag gevierd worden, ook!

De hertensteak was alleszins fenomenaal lekker. Wat een ongelooflijk mals vlees. Dat het allemaal net iets te lang duurde, vergaven we de bediening zonder problemen. Blijkbaar was één van de obers ziek, kan gebeuren en we hadden geen van beiden haast. Het heerlijke chocoladedessert was de kers op een fijne avond.

Genoten!

IMG_0994

IMG_0997

Secreto nr 07:
IMG_0998

Hert / worst van hert / poivrade Goudenband:
IMG_1002

Chocolade / appelsien / rode wijn:
IMG_1005

Pralines van Jitsk:
IMG_1006

IMG_1007

 

Verjaardagsfeestje in Aartselaar

Vandaag was ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van een kameraad in Aartselaar. Oorspronkelijk was ik van plan met de trein naar Berchem te sporen en van daaruit, net als in de zomer, met de Blue Bike naar Aartselaar te fietsen. Kwestie van toch nog wat lichaamsbeweging te hebben nu ik zulke lange dagen op het werk zit. Helaas was het niet het weer voor een fietstochtje van meer dan drie kwartier. Dus koos ik voor de makkelijke oplossing en nam ik vanaf Berchem station de taxi naar Aartselaar. Een kostelijke affaire, dat wel, maar ik raakte ten minste droog op mijn bestemming.

Bij aankomst rond een uur van vijf was het al gezellig druk in de woonkamer van het feestvarken. Een tiental kinderen zaten te knutselen aan een tafeltje en her en der zaten hun ouders in de ruimte verspreid te babbelen, ondertussen met één oog hun kroost in de gaten houdend. De aanwezige kinderen waren tussen één en vijf jaar oud en speelden verrassend fijn (en stil) samen.

Ik moet zeggen dat ik me als kinderloze vrouw zonder partner wel een beetje een vreemde eend in de bijt voelde. Buiten de jarige, zijn vrouw en hun twee zoontjes kende ik ook helemaal niemand in het gezelschap. Ik knoopte her en der wat gesprekken aan, maar het bleek niet zo makkelijk om een common ground voor een conversatie te vinden. Al was iedereen wel heel erg vriendelijk, daar lag het zeker niet aan. Gewoon te verschillende levensstijlen, vermoed ik.

Op het vlak van eten kwamen we alleszins niets te kort. Voor de namiddag hadden de vrouw en de schoonmoeder van de jarige allerlei zoetigheden gebakken en ‘s avonds werden we getrakteerd op lekker ongezond fast food (hot dogs en pizza’s van Dr Oetker). Hot dogs zijn minder mijn ding, maar zo’n twee keer per jaar kan ik een pizza van Dr Oetker beslist wel smaken. En de schoonvader van de jarige had een ganse voorraad zelf gebrouwen bier meegenomen. Niet dat ik graag bier drink, maar het is natuurlijk wel bijzonder om zo’n speciaalbier te kunnen schenken op je feestje.

IMG_0704

Omdat er zoveel ouders met jonge kinderen waren, was het feestje al gedaan rond een uur of acht. (Waar is de tijd van het feesten tot een kot in de nacht? En komt die tijd ooit nog terug?) Gelukkig waren de ouders van mijn kameraad zo vriendelijk om mij af te zetten aan het station van Mechelen waardoor ik een dure taxirit kon uitsparen. Zeer sympathieke mensen met wie ik in de auto nog een heel fijn gesprek had.

Food for thought

Doordat ik de laatste maanden zo’n lange dagen klop, blijft er weinig tijd over voor persoonlijke ontwikkeling. Momenteel volg ik geen taalcursussen mee en kom ik ook niet meer toe aan mijn andere hobby’s. Daarom probeer ik toch af en toe een intellectueel verrijkende activiteit op het programma te zetten. Zelfs al moet ik me bijna kapot haasten om vijf minuten te laat het Kolveniershof van het Rubenianum in Antwerpen binnen te glippen. Maar ik heb het me niet beklaagd: het gesprek tussen Jaap de Hoop Scheffer en Thomas Leysen gaf mijn hersenen zuurstof en het glaasje wijn achteraf was een mooie afsluiter. Dat spurtje dat een collega en ik moesten trekken om onze trein naar Leuven te halen, nam ik er vervolgens graag bij. Al moest ik wel een aantal minuten uitpuffen op de trein nadien. 😉

Babyborrel in Borgerhout

Na de Arran tasting bleef ik slapen in mijn ouderlijke woonst, waar ook mijn broer en zijn vriendin tijdelijk inwonen tot hun nieuwbouw klaar is. Ik sliep zalig lang uit (wonen op het platteland heeft zo zijn voordelen: de stilte is erg bevorderlijk voor de nachtrust) en we ontbeten op het gemak samen met Turkse broodjes met gehakt en kaas. Na het ontbijt kreeg ik een nieuwe rondleiding door hun woonst, die nu echt wel bijna bewoonbaar is met stromend water en werkende elektriciteit.

IMG_0657

In de namiddag reden we naar Borgerhout voor de babyborrel van ons nieuwste achterneefje Linus, zoon van één van mijn Antwerpse neven. Het feestje vond plaats in een zaaltje in Borgerhout, niet al te ver van mijn vorige woonst. Er waren foto’s van het feestvarken, oliebollen, wafels, pannenkoeken, chips, nootjes, soep én heerlijke Koerdische zoetigheden. Vooral de Koerdische hapjes gingen vlotjes binnen bij mij: verslavend lekker en ongetwijfeld verschrikkelijk slecht voor de lijn.

IMG_0659

IMG_0660

Tegen de avond verlieten we het feestje en nam ik afscheid van mijn broertje en zijn vriendin die met de wagen terug reden naar Limburg, terwijl ik vanuit Antwerpen-centraal de trein naar Leuven nam. Maar niet zonder eerst stiekem nog wat sushi bij de kaiten-zushi van de Wagamama meegepikt te hebben. Gewoon, omdat ik daar zin in had!

IMG_0661

Back in Antwerp: Camping Campina

Vrijdagavond had ik afgesproken met mijn ex-huisbazin. Toen ik naar Borgerhout verhuisde, dacht ik dat we veel meer met elkaar zouden optrekken. Toen we nog collega’s waren (lang geleden in een ander leven), konden we het immers prima met elkaar vinden. Doordat ik zo opgeslorpt geraakte door mijn werk, bleef het echter bij een paar gedeelde momenten.

Hoog tijd om eens fatsoenlijk af te spreken dus. Al woon ik ondertussen alweer een tijdje in Leuven, de heimwee naar een échte stad blijft een beetje sluimeren. Mijn ex-huisbazin stelde voor om iets te eten in Camping Campina op de Dageraadplaats, zowat het gezelligste plein van Antwerpen. Ik reserveerde een tafeltje voor twee, we bestelden allebei een wildsuggestie en de avond vloog voorbij. Het leek wel alsof we een half leven bij te praten hadden. Over onverwachte zwangerschappen tot verbroken relaties, alles passeerde de revue.

De wildragout voldeed niet helemaal aan de verwachtingen (ik vond het nogal vreemd dat de groenten over de ragout gedrapeerd werden), maar we hadden het zo gezellig dat ik zelfs de laatste snelle trein naar Leuven miste, waardoor ik noodgedwongen de stoptrein moest nemen.

IMG_0570

Alleen stom dat ik de kapstokken vergat mee te nemen die ik per ongeluk vanuit Borgerhout naar Leuven verhuisde. Geen erg, hebben we een excuus om nog eens af te spreken. 😉