Met het voortschrijden der jaren ben ik een klein beetje beginnen opzien tegen Oudjaar. Terwijl dit feestje vroeger zowat het hoogtepunt van mijn jaar was, voelt het de laatste tijd meer en meer aan als een verplicht nummer. Maar kijk, elk jaar ben ik weer aangenaam verrast door hoe fijn het is te vieren omringd door vrienden. Eigenlijk is die artificiële overgang van het ene naar het andere jaar gewoon een excuus om eens lekker te eten en goed uit de bol te gaan. En soms moet dat echt niet meer zijn.
We waren met zeven volwassenen en negen kinderen te gast bij onze goede vriend K, die mijn vriend en ik al kennen van in onze studententijd. Zoals we dat van onze vriend gewoon zijn, had hij alles tot in de puntjes voorbereid en kwamen al die hongerige mondjes niets te kort. We startten met een uitgebreide aperitief, gevolgd door een overheerlijke visgourmet (man, dat ik pas op latere leeftijd ontdekt heb dat je ook vis op zo’n teppanyaki plaat kan bakken), om af te sluiten met een heerlijke chocoladefondue.
Tot onze scha en schande moet ik toegeven dat de culinaire bijdrage van mijn vriend en mezelf zich beperkte tot het fruit snijden en het smelten van de chocolade (maar daarin ben ik dan ook expert)! Voor mij was het tevens een blij weerzien met mijn party girl. Ze kwam een beetje schoorvoetend vragen of we nog wel met haar wilden praten, maar ik heb haar uiteraard gerustgesteld: zatte mensen troosten is mijn specialiteit! 😉 Nah, iedereen is al wel eens een keertje ziek geweest van te veel alcohol. Waarom zou ik iemand daarop aankijken? Voor dit feestje had ze haar dochters meegenomen, dus de uitspattingen bleven dit keer binnen de perken. Wie weet, een volgende keer…
De kinderen leefden zich uit met de nerf guns, terwijl de volwassenen ‘Heads up’ speelden. Heel plezant. Al snap ik niet waarom iemand per sé ‘onderbroek’ op mijn kroontje moest plakken. En dat terwijl ik zo vriendelijk was mijn vriend de rol van Indiana Jones toe te bedelen!
Mijn vriend en ik hadden van die rood-gele Zwitserse snoepjes met rotjes erin meegebracht (zonder marmite deze keer, want ik kon er maar drie in mijn handbagage krijgen). Uiteraard een dikke hit bij het jonge volkje. Om twaalf uur lieten we de party poppers knallen en wensten we elkaar veel geluk in het nieuwe jaar. Waarna we nog een beetje doorfeestten tot een uur of vier.
Gelukkig konden we blijven overnachten in het gigantische huis van onze vriend. In ons miniappartementje in Genève zouden we nooit onderdak kunnen bieden aan vier volwassenen en zes kinderen. Ik moet zeggen dat ik bijzonder goed geslapen heb op het uitklapbare bed van onze vriend. Als een blok in slaap gevallen en enkel ‘s nachts moeten opstaan voor een kleine sanitaire pitstop.
De ochtend nadien was iedereen natuurlijk een beetje suf, maar de verse pistolets met gerookte zalm waren net wat ik nodig had als opkikkertje. Klaar voor het volgende feestje!
