Helaas, geen stuk vulling kwijt. Het is de tand zelf waarvan een stuk is afgebroken. Een zo’n groot stuk dat reparatie onmogelijk is. Slijtage veroorzaakt door de oude amalgaanvulling die blijkbaar op langere termijn de tand zelf kan eroderen, omdat het materiaal harder is dan tandbeen. That sucks, want ik heb nog een aantal heel oude vullingen in mijn tanden zitten, afkomstig uit mijn kindertijd en waarvan ik me nu afvraag of al dat geboor toendertijd wel echt noodzakelijk is geweest. Anyway, dikke miserie en een reeks onaangename tandartsbezoeken in het vooruitzicht.
Business lunch bij Super Fourchette
Een bijzondere winterse versie van minestrone, waarvan ik genoot in het goede gezelschap van twee collega’s. Al moet ik zeggen dat het harde geroosterde brood met reclatte voor stevig wat pijnscheuten zorgde in één van mijn kiezen. Dit weekend geraakte ik een stuk vulling kwijt in mijn voorlaatste kies rechtsboven en amai, opeens herinner ik me weer dat tandpijn een bijzonder onaangename affaire is.
Ħaġar Qim and Mnajdra Archaeological Park – 27 december 2023
Naar ondertussen goede gewoonte genieten we opnieuw van een heerlijk uitgebreid ontbijt in ons hotel.
De voormiddag brengen we door in de spa van het hotel. De sauna is zalig goed en de douche met lichteffecten is heel bijzonder. Fan van het voorgeprogrammeerde regenwoudprogramma in de douche! Het Turks stoombad slaagt er jammer genoeg niet in voldoende stroom te produceren en het zwembadwater is te warm naar mijn goesting. Net alsof je in badwater zit te zwemmen. We merken dat de goudverf op de muren niet echt bestand is tegen deze extreem vochtige omgeving. Op verschillende plekken zien we vochtblazen en de verf begint duidelijk af te bladderen. Een make-over dringt zich op.
Na een voormiddagje ontspannen, douchen we uitgebreid op de kamer en bestellen we vervolgens een eCab om ons naar het Ħaġar Qim and Mnajdra Archaeological Park te brengen.
Ditmaal is onze chauffeur een zeer bijzondere Oost-Europese dame die haar wagen bestuurt met een rozenkrans tussen haar vingers. Wanneer we zeggen dat we naar Ħaġar Qim willen, zegt ze meteen dat dit haar favoriete historische site is op Malta. Kleine kanttekening: ze zegt er meteen bij dat ze er zelf nog nooit geweest is. Tegelijkertijd is ze er rotsvast van overtuigd dat de megalitische tempels gebouwd zijn door reuzen. Wij knikken beleefd en denken er het onze van.
Na een vlotte taxirit nemen we afscheid van onze excentrieke chauffeur en startten we ons bezoek in het museum op de site. We bekijken als inleiding een 4D-film en bewonderen een aantal archeologische artefacten die op de site gevonden zijn. We vernemen dat er veel theorieën bestaan over het waarom en hoe van de megalitische tempels, maar niets dat met zekerheid kan bewezen worden.
Na het museum bezoeken we eerst de tempel van Ħaġar Qim en vervolgens die van Mnajdra. De deze tempel een gigantisch steenblok bevat dat maar liefst 20 ton weegt. Eén van de poorten van de Mnajdra tempel is trouwens afgebeeld op het 2 euro muntstuk van Malta. Beide tempels zijn behoorlijk indrukwekkend, maar die van Mnajdra wint door de fantastische ligging aan de kust. en het feit dat Misschien is die reuzentheorie toch niet zo ver gezocht?
Sushi bij Wabi Sabi!
Nu mijn favoriete sushizaak Kintsugi gesloten is, waren mijn oud-klasgenoten Spaans en ik wel verplicht om uit te wijken naar Wabi Sabi! in de Muntstraat. En eerlijk, de sushi komt echt in de buurt van die van de Kintsugi. Al zou ik ook opnieuw een bezoek moeten brengen aan de Sakura, waarvan veel mensen zeggen dat zij nu het beste sushirestaurant van Leuven zijn. Jammer dat Sakura niet levert.
Enfin, met een kannetje warme saké erbij was dit alvast het ideale begin van het weekend!
Ladies who lunch!
Yep, our tradition is still going strong! Al is het soms een uitdaging om een moment te vinden dat voor iedereen past, en moeten we de oorspronkelijk afspraak vaak verzetten, toch vinden we mits wat geduld altijd wel een gaatje in de gemeenschappelijke agenda’s.
Omdat ik om half twee alweer een meeting had, maakten we het onszelf niet te moeilijk en gingen we voor een snelle lunch bij Le Pain Quotidien. Ik bestelde een zuurdesem flatbread met mozzarella di bufala en geroosterde groenten, maar door een miscommunicatie met de dienster (waarvoor ik de verantwoordelijkheid geheel op mij neem) kreeg ik in de plaats daarvan een zuurdesem flatbread met bio spiegeleitjes. Jammer, want ik had echt mijn zinnen gezet op mozzarella en geroosterde groenten. Maar goed, dit was ook lekker, al denk ik dat de versie met groenten toch wel superieur geweest zou zijn. Dit was wel heel simpel.
Omdat het vrijdag was en we nog niet geklonken hadden op het nieuwe jaar bestelden we een glaasje schuimwijn. Want ja, een mens moet tussen al dat werken door ook nog een beetje genieten van het leven, he!
Sneeuw!
Dieric Bouts in het stadhuis en M
Gisteren zakten de ouders van mijn vriend met de trein af naar Leuven om zich onder te dompelen in het universum van Dieric Bouts. Aangezien ze rond de middag in het station aankwamen, hadden we een broodmaaltijd voorzien. Absoluut genoten van de onovertroffen gerookte zalm van De Walvis. It really doesn’t get any better than that!
Na onze inwendige mens verwend te hebben, wandelden we samen naar het stadhuis van Leuven om de laatste dag van de tentoonstelling Bouts and beyond mee te pikken. Uiteraard liepen we ook even binnen in de prachtig gerestaureerde salons, al hoorde deze strikt genomen niet bij de route van de tentoonstelling.
We leerden over de bijzondere band die Dieric Bouts had met het Leuvense stadhuis en bewonderden de authentieke archiefstukken die het verhaal van Bouts vertelden. Hét hoogtepunt van het bezoek was de kopie van de gerechtigheidstaferelen. De twee originele panelen zijn te bewonderen in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. In 1468 kreeg Dieric Bouts de opdracht om gerechtigheidstaferelen te schilderen voor het pas voltooide stadhuis. Als onderwerp koos hij, op aangeven van theoloog Jan van Haeght, voor de legendarische Gerechtigheid van Keizer Otto III. Het kunstwerk zou oorspronkelijk uit vier panelen bestaan, maar door zijn vroegtijdige dood kon Bouts enkel het eerste paneel afmaken, het tweede paneel werd door zijn atelier voltooid na zijn dood. De beschilderde panelen werden door middel van een lichtprojectie en bijhorende uitleg tot leven gewerkt. Echt bijzonder indrukwekkend.
Wisten jullie trouwens dat in het stadhuis een portret van Dieric Bouts hangt? Allez, althans een schilderij dat vele honderden jaren na zijn dood geschilderd heeft en een afbeelding toont van iemand waarvan men vermoedt dat dit Bouts zou kunnen zijn. En natuurlijk kreeg hij ook een beeld in één van de nissen van het stadhuis, gebaseerd op datzelfde portret.
Omdat we toch vlakbij waren, liepen we even binnen in de Sint-Pieterskerk. Ook zonder ‘Het Laatste avondmaal’ en ‘Het martelaarschap van de heilige Erasmus’ van Bouts de moeite van een bezoek waard.
De nieuwjaarsbrief van mijn petekindje
Deze namiddag en avond vierden we nieuwjaar bij onze vrienden in Tielt-Winge. Altijd een bijzonder moment wanneer mijn petekindje zijn nieuwjaarsbrief boven haalt. En ik kan met de hand op het hart zeggen: hij doet dat elk jaar beter en beter. De verlegenheid lijkt overwonnen en al ligt het leestempo nog redelijk hoog, ik verstond alles prima! Die envelop met centjes had hij dus dubbel en dik verdiend. En ik was even blij met mijn flesje limoncello. Perfect getimed, want de vorige fles die we van de ouders van mijn vriend gekregen hadden na hun Rometrip in september was net op!
Naar goede gewoonte mochten we genieten van de kookkunsten van de ouders van mijn petekindje en speelden we samen spelletjes. Ik was minder fan van het gebak dat de mama van onze kameraad gemaakt had tijdens haar bakcursus en dat we aten als dessert. Maar hey, niet elk bakexperiment kan even geslaagd zijn, he! Dat hield ons alvast niet tegen om er een fijne namiddag/avond van te maken!
SLAC Slotparade als afsluiter van het Dieric Bouts Festival
Terwijl mijn vriend en ik deze middag de stad in trokken voor een boodschap, botsten we op de indrukwekkende parade van de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunst die het Dieric Bouts Festival op feestelijke wijze afsloot. Behoorlijk onder de indruk van dit bonte gezelschap dat met hun zelf gemaakte kunstwerken door de straten van Leuven trok. Grappig ook dat we maar liefst twee vriendinnen met hun kroost aantroffen in de parade.
Ooit hoop ik zelf opnieuw de tijd te vinden om creatief aan de slag te gaan, maar met de verplichtingen die mijn huidige job met zich meebrengt, zal dat voor de iets verdere toekomst zijn.
Nieuwjaarsdrink met vrienden
Gisterenavond haalde ik mijn beste flessen wijn boven, want onze vrienden wijnliefhebbers kwamen langs om samen te klinken op het nieuwe jaar. Ik had wat hapjes voorzien, maar niet te veel, want de nadruk moest natuurlijk op de wijnen liggen.
We startten de avond met een glaasje champagne om te klinken op een voorspoedig 2024 en proefden vervolgens wat lekkere rode wijnen. Ook de gin die ik kocht in de botanische tuin van Kalmthout viel in de smaak bij onze vriendin.
Een succes over de ganse lijn.