Afscheid van Malta – 29 december 2023

Onze laatste halve dag op Malta. En eerlijk, we vertrekken op het gepaste moment, want ons enthousiasme over de buffetoverdaad begint ietwat af te nemen. We pakken onze valiezen en laten deze achter bij het onthaal. Voor de allereerste keer in ons leven moeten we tien minuten wachten tot onze kamer gecontroleerd is alvorens we officieel kunnen uitchecken. Ik vermoed dat het personeel in zo’n partyhotel soms met nogal onaangename zaken geconfronteerd wordt.

IMG_3900

IMG_3901

Vervolgens maken we een laatste wandeling in de buurt van ons hotel. We verkennen een stukje van het Pembroke natuurreservaat en wandelen tot aan de Torri tal-Madliena. De zon komt door de wolken piepen en het is warmer dan verwacht. We passeren een waterzuiveringsstation dat werkt met reverse osmosis (ja, ik heb het proces ook moeten opzoeken). Heel nuttig natuurlijk, zo’n waterzuiveringsstation, maar de dikke pijpleidingen en het lawaai misstaan ietwat in deze omgeving

IMG_1977

IMG_1979

IMG_1981

IMG_1982

IMG_1985

IMG_1988 Continue reading

Een succesvolle lancering

Vroeg opgestaan deze ochtend om de trein naar Aalst te nemen voor de lancering van het Verenigingsloket. De zaal in CC De Werf zat alvast goed vol met belangrijke en minder belangrijke mensen. Laat ons hopen dat dat een goed voorteken is voor het toekomstig gebruik van dit portaal. Het deed me alleszins plezier om met talrijke collega’s en partners het glas te heffen en na het officiële moment te genieten van lekkere vegetarische pasta.

En ja, de chocolaatjes die we als souvenir mee naar huis kregen, werden al tijdens de treinrit geopend. Fijn ook dat ik in het gezelschap van een collega terug naar Brussel kon sporen. Was veel te lang geleden dat we nog eens gewoon gezellig met elkaar konden kletsen over andere zaken dan het werk. Mijn treinrit was goed getimed ook, want ik was stipt om 14.30u in Brussel voor mijn vergadering!

IMG_4841

IMG_4846

PS: Bijzonder figuur, die burgemeester van Aalst.

Wandeling in de Schipgatduinen

Heerlijk geslapen in het bijzonder rustige appartement van onze vrienden. Of zou het toch die gezonde zeelucht zijn?

We genoten samen van een laat ontbijt met spek en eieren. En maakten vervolgens met ons vijven (de oudste dochter bleef thuis, want die had nog wat huiswerk te doen) een mooie wandeling door de Schipgatduinen. De weergoden waren ons bijzonder gunstig gezind. De zon scheen en de lucht was prachtig blauw. Ideaal voor een winterwandeling!

IMG_4706

IMG_4714

IMG_4717

IMG_4721

IMG_4732

IMG_4734

IMG_4738

IMG_4740

IMG_4743

IMG_4745

Op het einde van de wandeling ontdekten we nog een mini-cache, gecamoufleerd als een wansmakelijke stront. Een grappig einde van een mooie wandeling.

IMG_4751

IMG_4754

IMG_4756

Omdat het ondertussen al half vier was, besloten we een vieruurtje te eten in Brasserie Rubens. De oudste dochter, die ondertussen haar huiswerk gedaan had, vervoegde ons. Terwijl de volwassenen genoten van wat gefrituurde hapjes, gingen de jongedames voor de zoetigheden. We bleven gezellig keuvelen aan de mooie houten tafel tot het tijd was om naar het appartement terug te gaan en afscheid te nemen. Onze vrienden hadden immers nog een ziekenbezoek aan de oma op het programma staan.

IMG_4762

IMG_4766

Iets na vijf uur namen we afscheid van onze vrienden en reden mijn vriend en ik terug met de Cambio naar Oostende. Best wel een stevige rit van Koksijde naar Oostende, zeker met wat file onderweg. Na onze cambio geparkeerd te hebben, was het ondertussen al zes uur gepasseerd. Dus besloten we op zoek te gaan naar een restaurant voor het avondmaal. Googlemaps wees ons de weg naar Italiaans restaurant Bajatzu, wat een absoluut schot in de roos bleek. Uitstekende pasta met een overvloed aan zeevruchten. Te onthouden voor een volgend bezoek aan Oostende.

IMG_4768

IMG_4772

We wuifden nog even naar Ensor en namen dan de trein terug naar Leuven. Nagenietend van een fijn weekend.

IMG_4780

Fancy nieuwjaarsreceptie!

Net als vorig jaar waren mijn collega’s en ik deze maandag uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie in het chique gebouw van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. De champagne vloeide rijkelijk, de hapjes waren fenomenaal lekker en ik had enkele zeer aangename gesprekken. Spijtig genoeg moest ik te vroeg naar mijn goesting afscheid nemen, want ik moest de trein naar Gent halen voor mijn afspraak om 14.30u in het Designmuseum. Ik moest er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen, die stipt op tijd vertrok. Nooit heeft de NMBS vertraging wanneer het je goed zou uitkomen!

IMG_4781

IMG_4782

IMG_4783

IMG_4785

Demoteamhappening in Oostende

Zaterdagnamiddag spoorden mijn vriend en ik met de trein richting Oostende. Want hoe zeer ik soms ook klaag over de NMBS, om naar de kust te gaan, blijft de trein het ideale vervoersmiddel. We waren uitgenodigd door onze vrienden uit Herent om naar de Demoteamhappening in Oostende te komen. De oudste dochter van onze vrienden nam samen met haar team deel aan deze competitie. Meteen een ideale reden om er een weekendje aan zee van te maken!

In Oostende hadden we een Cambio gereserveerd om na de happening makkelijk naar Koksijde te kunnen rijden, waar het appartement van de ouders van onze vrienden zich bevond. Mijn vriend en ik parkeerden eerst de Cambio vlakbij het Sportcentrum van Oostende en wandelden vervolgens richting de dijk. De happening startte immers pas om 18.15u en we wilden nog graag iets kleins eten alvorens een paar uur naar optredens van enthousiaste turnclubs te kijken.

En zo belandden we een beetje op goed geluk bij Tibetaans restaurant Yak, een vrij smal, maar kleurrijk ingericht restaurant. We bestelden twee verschillende soorten momo’s en een soepje. Lekker en ideaal om de eerste honger te stillen.

IMG_4666

IMG_4668

Stipt om 18u kwamen mijn vriend en ik aan bij Sportcentrum De Koninklijke Stallingen. We kregen allebei een stempel op onze hand en zochten vervolgens onze genummerde plaatsen op in de sportzaal. Tot onze verbazing was er geen spoor van onze vrienden en hun jongste dochter. We zagen de minuten wegtikken en vreesden even dat ze het niet zouden halen, want de groep van hun dochter mocht de avond openen, maar letterlijk zestig seconden voor de start van de happening namen ze de plaatsen naast ons in. Onze vrienden hadden blijkbaar wat problemen gehad om een parkeerplaats te vinden.

Voor mijn vriend en ik was het de allereerste keer dat we een demohappening bijwoonden en amai, wat een geweldig spektakel! De show was fantastisch en de zeven groepen die aantraden, gaven echt het beste van zichzelf. Ik was oprecht onder de indruk en vergat zelfs dat ik op een nogal ongemakkelijk houten bankje zat. En als kers op de taart eindigde TK Werchter op een schitterende derde plaats. Amai, zo stralen dat de dochter van onze vrienden deed! Dik verdiend!

Na de show gingen we met onze zessen eten bij Grieks restaurant Yamas (twee restaurants op één dag aangedaan waarvan de naam met een Y begint, dat gebeurt ook niet vaak). De meningen over het restaurant waren verdeeld, althans bij de moeilijkere eters. Ik vond mijn octopus heel lekker en de mezze schotel die onze vriendin had besteld, zag er ook zeer lekker uit. Ik had op voorhand gebeld om te vragen om het te vragen of het mogelijk was om 21.15u nog iets te eten, want de meeste restaurants aan de kust zijn in de winterperiode vrij vroeg dicht. En effectief, wij waren de allerlaatste klanten die het restaurant verlieten.

IMG_4700

IMG_4702

Na de maaltijd reden we naar het appartement in Koksijde en kropen we vrij snel na aankomst in bed. Moe na een fijne dag!

Wandeling in de omgeving van Dingli Cliffs – 28 december 2023

Alweer genoten van een stevig ontbijtje. Zo sparen we overdag wat geld uit, nietwaar. 😉

IMG_3807

IMG_3808

Vandaag staat er een wandeling in de omgeving van Dingli Cliffs op het programma, niet zo ver van het Ħaġar Qim and Mnajdra Archaeological Park, waar we gisteren waren. Naar ondertussen goede gewoonte bestellen we een eCab om ons naar het vertrekpunt van de wandeling te brengen. Echt superhandig, die app en de taxiritten zijn helemaal niet duur! Een aanrader voor iedereen die Malta wil bezoeken en liever niet het openbaar vervoer gebruikt.

We beginnen goed gezind aan de wandeling die volgens Komoot 2 uur en 44 minuten zal duren. Uit ervaring weten we ondertussen dat wij daar flink langer over zullen doen, want al die mooie landschappen moeten uiteraard gefotografeerd worden!

De wandeling is boeiend en gevarieerd. We komen langs wijngaarden, rustieke muurtjes in zandsteen en overal in het glooiende landschap om ons heen staan wachttorens, getuigend van een ver verleden toen Malta verdedigd moest worden tegen vijandige aanvallen.

IMG_3817

IMG_1868

IMG_1870

IMG_1873

IMG_1874

IMG_1878

IMG_1879

IMG_1880

IMG_1882

IMG_1884

IMG_1886

IMG_1888

We passeren langs een indrukwekkende quarry waar hard gewerkt wordt en bewonderen de mysterieuze karrensporen bij de Clapham Junction. De karrensporen zijn uitgesleten in de rotsbodem en zijn ongeveer 60 cm diep, terwijl de afstand tussen de parallelle sporen ongeveer 141 cm is. De exacte functie van deze prehistorische sporen is verloren gegaan in de tijd, maar de theorie is dat ze gebruikt werden om bouwmaterialen van de steengroeves naar de bouwsites te transporteren.

IMG_1890

IMG_1891 Continue reading

Kostuum, Karamel en de Vleeshalle

Mijn vriend en ik stopten deze vrijdag iets vroeger met werken om naar Mechelen te sporen. Een tijdje geleden ontving ik immers een uitnodiging voor een gemaskerd bal in belle époque stijl. Aangezien dat niet meteen een alledaagse belevenis voor ons is, besloten mijn vriend en ik all the way te gaan en aangepaste kostuums te huren. Want zelf iets in elkaar knutselen, zag ik niet meteen zitten. Na wat gegoogled te hebben, kwam ik uit de op de website van Kostuum en Karamel, op wandelafstand van het station van Mechelen.

En we hadden geluk: op deze vroege vrijdagavond waren er geen andere klanten in de winkel en hadden we de hulpvaardige uitbaatster helemaal voor ons alleen. Na een paar kostuums gepast te hebben (serieus, die dames uit de belle époque hadden duidelijk allemaal een kleinere cupmaat dan ikzelf) vonden we twee mooie, bij elkaar passende outfits. We kochten ook bijpassende maskers om de outfit compleet te maken.

Om dat te vieren besloten we naar de Vleeshalle af te zakken om iets te eten. Altijd gezellig ginder. Ik besloot voor de paella van Tapas La Qia te gaan en mijn vriend bestelde een pizza. Het standje van Tapas La Qia pakte trots uit met het feit dat ze een prijs voor hun paella gewonnen hadden. En dat kan goed zijn, maar één: ik moest echt veel te lang wachten op mijn paella en twéé: de paella was niet voldoende opgewarmd. Ik zou hem zelfs niet als lauw durven omschrijven. En ja, ik had eigenlijk moeten teruggaan en vragen om hem verder op te warmen, maar ik had honger gekregen en we wilden ook niet té lang blijven plakken. Dus at ik een half koude paella en vervloekte ik mezelf binnensmonds dat ik niet voor de phở gegaan was.

IMG_4638

IMG_4643

Farewell Rave!

Dat mijn collega’s niet vies van een feestje zijn, is jullie ondertussen genoegzaam bekend. Na ettelijke maanden voorbereiding om de kasten en kelders leeg te krijgen en al de dossiers op een deftige manier te archiveren, trekken wij op vrijdag 2 februari officieel de deur van ons oude kantoorgebouw achter ons dicht. We maken daarbij even abstractie van het feit dat we daardoor tijdelijk dakloos zijn, omdat de verhuis naar het nieuwe gebouw pas op 26 februari plaatsvindt. Jarenlang hebben we lief en leed gedeeld in ons vertrouwde, zij het ondertussen ietwat afgeleefde kantoorgebouw (waar het op het vierde verdiep ‘s winters ijskoud was en ‘s zomers snikheet). Daarom vonden de collega’s dat een gepast afscheid zich opdrong.

En ja, zo groeide bottom up het idee van een ‘illegale’ afscheidsrave. Uiteindelijk kreeg de rave de zegen van het management (aja, wij zijn geen party poopers, he!), inclusief richtlijnen om het niet té bont te maken en alles mooi op te ruimen om 21.30u (bijzonder vroeg einde voor een rave, maar het begon dan ook al om 16.30u). Overal op de werkvloer werden kasten en frigo’s grondig doorzocht en zo belandden alle drankoverschotten in de frigo’s van de eerste verdieping. Wat uiteindelijk een groter dan verwachte feestvoorraad opleverde.

Een aantal collega’s en ikzelf zakten wat later af naar de rave, omdat we diezelfde dag om 16u uitgenodigd waren in het Vlaamse Parlement voor de nieuwjaarsreceptie van de SARC. Kwestie van ons een beetje in te drinken en wat hapjes mee te pikken om alvast in de juiste sfeer te komen. 😉

Gênant moment van de dag: om in het Vlaams Parlement binnen te mogen, moet je eerst een security check passeren, erg gelijkaardig aan die op de luchthaven: dus laptops en andere elektronica uit de rugzakken en heel de boel door de scanner. Ondertussen ben ik bijzonder geroutineerd in security checks, dus ik verwachtte mij niet aan grote problemen. Tot de meneer van de security mij vriendelijk vroeg of er zich misschien een kurkentrekker in mijn rugzak bevond. Ik was natuurlijk helemaal vergeten dat ik ‘s ochtends dat ding in mijn rugzak had gestoken voor rave-noodgevallen. Natuurlijk stonden al mijn collega’s in de rij achter mij te gniffelen, terwijl ik met een knalrode kop de kurkentrekker bovenhaalde. Na inspectie mocht ik hem (gelukkig) mee binnen nemen in het Vlaamse Parlement, zodat er zeker ook een kurkentrekker was op de nieuwjaarsreceptie. 😉

IMG_4625

Uiteindelijk waren we met ons groepje collega’s iets na 18.00u opnieuw in ons kantoorgebouw om te kunnen meevieren op het afscheidsfeest. De rave-muziek sloeg niet echt aan bij de collega’s en het bleef bij wat schuchtere danspogingen van kleine groepjes. Ik ben normaal de eerste om op de dansvloer te staan, maar de muziek was ook niet direct mijn ding en er waren veel te veel collega’s om toffe gesprekken mee te houden en herinneringen aan het gebouw op te halen.

En kijk, zoals dat hoort, begonnen de overblijvende feestvierders stipt om 21.30u aan de opruim. Enig slachtoffer van de rave: een rolgordijn waarop we allemaal onze naam schreven.

Vaarwel, oud kantoorgebouw, hoewel je temperaturen niet altijd even aangenaam waren, heb ik jarenlang bijzonder graag op deze plek in hartje Brussel gewerkt!

De Henry van de Velde Awards 2024

Gisteren was ik aanwezig op de uitreiking van de Henry van de Velde Awards 2024 in Bozar. En eerlijk, de uitreiking lijkt elk jaar een beetje minder te schitteren. De fantastische receptie van vele jaren geleden is verveld tot het aanbieden van een glaasje schuimwijn en een stukje taart (die er helemaal niet lekker uitzag en ik dus aan mijn liet passeren) om de dertigste editie te vieren. Je zou denken dat het voor zo’n memorabele verjaardag toch ietsje meer mocht zijn. Wilde je een glas wijn, een biertje of frisdank, dan moest je daarvoor gaan aanschuiven in ellenlange rijen en op de koop toch nog eens betalen ook. Maar goed, het is overal crisis, zeker?

Per slot van rekening draait het feest om de winnaars en die stonden ook dit jaar weer van trots te blinken op het mooie podium van de magnifieke Henry Le Boeuf zaal. Ik presenteer een kort overzicht van de (vele) winnaars. En ben blij dat de Loop Earplugs gewonnen hebben in de categorie consumer, want die kregen ook mijn stem. Al vraag ik me af of het event en de prijs zelf er geen baat bij zouden hebben dat het aantal awards teruggeschroefd wordt.

Jo Brouns mocht het openingswoordje verzorgen en riep in zijn toespraak de designsector prompt op om mee na te denken over de stikstofcrisis.

IMG_4579

S.P.A.T., een medisch toestel om huidpriktests uit te voeren bij allergiepatiënten, won in de categorie Business Innovation:

IMG_4580

Loop Earplugs Engage, herbruikbare gehoorbescherming die het omgevingsgeluid minimaliseert, won in de categorie Consumer:

IMG_4584

Robotische serendipiteit, een werkwijze waarmee unieke betontexturen via ambacht en robotica op architectonische schaal ontworpen en gemaakt kunnen worden, won in de categorie Crafts.

IMG_4585

Atlas of Lost Finds, een onderzoek naar het betekenisvol rematerialiseren van verloren erfgoed in samenwerking met lokale gemeenschappen en digitale technologieën, won in de categorie Design Research:

IMG_4587

Alcatraz, een festivalbeleving in virtual reality voor rolstoelgebruikers, won in de categorie Digital Product:

IMG_4590

Fairbuds XL, een modulaire, duurzame hoofdtelefoon met ruisonderdrukking, won in de categorie Environment:

IMG_4592

Letters op maat, lettertypes ontwikkeld vanuit logo-ontwerpen, won in de categorie Graphics:

IMG_4593

MyGrid ModuleOne™, een plug-and-play thuisbatterijoplossing, won in de categorie Habitat:

IMG_4597

Circulaire bouwkit voor leeromgevingen, een simulatie- en bouwkit om jongeren warm te maken voor circulair en biobased bouwen, won in de categorie Spaces:

IMG_4599

Nathalie Van de Massen mocht de Young Talent Gold Award in ontvangst nemen:

IMG_4601

De duurzame, circulaire JUUNOO-wanden wonnen de prijs voor Ecodesign by OVAM:

IMG_4603

Zaventem Ateliers won de Company Award:

IMG_4609

En Dirk Wynants mocht de Lifetime Achievement Award in ontvangst nemen:

IMG_4610

IMG_4615