Van Leuven naar Saint-Julian’s – 24 december 2023

Aangezien mijn vriend en ik al vroeg klaar zijn met pakken, besluiten we rond een uur of vier in de namiddag al naar de luchthaven te vertrekken. Ruimschoots op tijd, want onze vlucht vertrekt pas om 20.25u. We hebben voor de gelegenheid opnieuw een toegang tot de Diamond Lounge gekocht, kwestie van op ons gemak te zitten en iets te kunnen eten en drinken op kerstavond.

Helaas, ik sprak profetische woorden toen ik mij op de trein naar de luchthaven opeens afvroeg of we onze valiezen wel zouden kunnen inchecken op dit vroege uur. Niet dus. De incheckbalie wordt pas om 18u bekend gemaakt. Dat betekent dat we dus niet door security kunnen en dat we onze toegang tot de lounge nog niet kunnen verzilveren. We vloeken binnensmonds, maar hebben geen andere keuze dan ons neerleggen bij de toestand.

We zijn dus genoodzaakt de tijd tot we onze valiezen kunnen inchecken te overbruggen met een glas warm appelsap met gember bij Le Pain Quotidien. Gelukkig hebben we onze laptops bij om ons bezig te houden.

Om iets voor 18u krijgt mijn vriend via de website van Brussels Airport door aan welke balie we onze valiezen kunnen inchecken en zorgen we dat we als eerste bij die balie staan. We checken onze valiezen in en haasten om ons zo snel mogelijk door security te gaan. Dat verloopt helaas iets minder vlot dan gehoopt. Mijn schoenen moeten gecontroleerd worden in de schoenscanner en mijn vriend moet zijn ganse rugzak uitladen. We maken ook de fout aan te schuiven achter een gezin met drie jonge kinderen die echt bijna al hun tassen moeten leeg maken. Amai, die hadden veel potjes bij!

Enfin, veel tijd voor de Diamond Lounge blijft er bijgevolg niet meer over. En eerlijk, eigenlijk is de Diamond Lounge niet echt zijn geld waard. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat de lounge duidelijk onbemand is op kerstavond en het personeel niet echt veel animo heeft om hun job goed te doen. Gelukkig zijn de witloofsoep en de slaatjes lekker. En vult het personeel, op tot twee keer vriendelijk aansporen van mijn vriend, de flessen prosecco terug aan.

IMG_3437

IMG_3438

IMG_3440

De vlucht naar Malta zelf verloopt vlotjes. Tot ik vlak na de landing merk dat ik de foute vluchturen aan onze taxichauffeur heb doorgegeven (die van 2022 ipv die van dit jaar) en vorig jaar dezelfde vlucht een uur vroeger landde. We bellen direct naar de taxichauffeur, want het is ondertussen al half twaalf ‘s nachts en we zouden echt graag zo snel mogelijk naar ons hotel willen. Gelukkig maakt de taxichauffeur nergens een probleem van en komen we een korte rit later in het hotel aan.

Ditmaal hebben we een hotel in Saint-Julian’s uitgekozen, gelegen aan de party-mile van het eiland Malta. Het contrast met het statige stadspaleis van vorig jaar kan amper groter zijn. Nu zitten we een een supermodern gebouw met een wel heel bijzonder kamer met kettingen aan de muren, een spiegel boven het bed en een doorzichtige wand die de badkamer van de slaapkamer scheidt. Interessant. 😉

IMG_3443

IMG_3445

IMG_3446

IMG_3448

IMG_3451

Ook interessant: vanaf ons balkon hebben we zicht op een bouwwerf waar op dit nachtelijke uur zich wel heel bijzondere zaken afspelen. Wij spotten door een venstergat in de ruwbouw een man, volledig uitgedost in een kerstmanplunje, gevolgd door een dame met een kort rokje en op hoge hakken. Wat zouden die uitspoken op zo’n bouwwerf…

Veel meer dan onze toiletspullen uitpakken en onze tanden poetsen doen we niet meer, want het is al laat en we zijn moe. Benieuwd naar het weer morgen!

Sushi dinner with friends!

Gisterenavond hadden we vrienden over de vloer die hun jaarlijkse ‘relatie’geschenk (op twee manieren te interpreteren) kwamen afgeven. In een ver verleden waren mijn vriend en ik verantwoordelijk voor hun allereerste ontmoeting. Dus het is dankzij ons dat de vlam tussen hen beiden is over geslagen. Tot op de dag van vandaag mogen wij daarom nog steeds smullen van hun dankbaarheid. :-)

Ik had voor de gelegenheid voorgesteld om samen iets te eten en de voorkeur was op sushi gevallen. Omdat ze om 20u bij de harmonie moesten zijn (al die mensen met drukke agenda’s, tegenwoordig!) durfde ik niet goed bij Wabi Sabi bestellen; Wabi Sabi laat immers pas bestellingen toe vanaf 17.30u en op een vrijdagavond durfde ik geen lange wachttijd riskeren. Dus bestelden wij bij Tsuru Sushi om zeker te zijn dat we om 17.45u onze sushi konden afhalen.

Helaas, bleek deze sushizaak een beetje een tegenvaller. De sushi was zeker lekker, maar veel kleiner dan wij gewoon zijn, waardoor we het gevoel hadden dat we minder waar voor ons geld kregen (ik moet wel toegeven dat een boot voor drie personen minder kostte dan bij de Wabi Sabi). Ik had een in mijn ogen normale bestelling geplaatst voor vier volwassenen (de kinderen hadden aangegeven niet veel honger te hebben) en die viel echt veel kleiner uit dan verwacht. We slaagden er zelfs in alles op te eten! En dat terwijl ik eigenlijk nog op een overschot voor de dag nadien gerekend had. Al een geluk dat onze vriendin ook niet zoveel honger had, want anders hadden we zeker te kort gehad!

Volgende keer toch maar weer bij Wabi Sabi bestellen…

IMG_3416

Eindejaarsreceptie

De voorlaatste werkdag van het jaar afgesloten met een receptie voor al de collega’s van mijn afdeling. Ondanks het feit dat ik meer besteld had dan gewoonlijk werden er minder hapjes geleverd. Shrinkflation it’s a thing. Gelukkig was er meer dan genoeg drank voorhanden en offerde een lieve collega zich op om nog snel een paar zakken chips te gaan halen. 😉

IMG_3409

De treinrit terug naar Leuven met vier geweldige vrouwelijke collega’s was alleszins een vrolijke bedoening en een fijne afsluiter van een boeiend, maar zwaar werkjaar.

Garnaalkroketten bij Vincent

Een teleurstellende ervaring, deze laatste businesslunch van het werkjaar 2023. Nochtans is het interieur van restaurant Vincent erg bijzonder: een grote houten boot is letterlijk in het interieur ingewerkt en sommige zitbanken maken deel uit van de boot. De muren zijn versierd met prachtige tegeltjes die allerlei lieflijke taferelen uitbeelden.

Helaas, het eten stelde teleur. Mijn collega en ik bestelden allebei de garnaalkroketten als hoofdgerecht. De kroketten op zich waren best lekker, maar als je deze als hoofdgerecht serveert, verwacht ik daar toch minstens een slaatje bij en niet enkel frieten en peterselie. Daarnaast was dit gerecht ook echt te duur voor wat het was.

Geen wonder dat de zaak bijna leeg was…

IMG_3395

IMG_3403

Culinaire ontdekking van de week!

Deze avond hadden mijn vriend en ik geen zin in een simpele boterham, dus besloten we nieuwe culinaire horizonten op te zoeken aan de andere kant van de spoorlijn. Chen’s restaurant is op wandelafstand van ons appartement, maar die spoorweg vormt om de één of andere reden een psychologische drempel die we zelden tot nooit oversteken.

en amai, blij dat we eindelijk de oversteek gewaagd hebben. Deze voor mij onbekende parel moet zowaar het beste Chinese restaurant van Leuven zijn. Dat er veel Chinese klanten over de vloer komen, zegt op zich al genoeg. Het onthaal was supervriendelijk en het eten was echt bijzonder lekker en verfijnd. Een geweldige ontdekking! Hier zien ze ons zeker nog terug! En ze doen ook take-away!

Gebakken rijst:

IMG_3381

Lichtpikante gebakken bloemkool:

IMG_3383

Rundvlees met witloof en bonensaus:

IMG_3385

Eend speciaal:

IMG_3387

Mu.ZEE, again

Ik zei toch dat ik nog eens zou terug keren om de mooie stillevens van Ensor te bewonderen. 😉 Al was het maar tien minuutjes vóór een vergadering die tweeënenhalf uur duurde. En daarna in marstempo naar het station van Oostende om op tijd te zijn voor de volgende vergadering in Brussel, onderweg op de trein het slechtste broodje aller tijden opetend. Echt, géén idee hoe je een broodje hummus zo kan verknallen.

IMG_3329

IMG_3331

IMG_3332

IMG_3334

IMG_3335

IMG_3336

IMG_3337