Want de jarige zelf ontbrak aan tafel. Die was door meteorologische omstandigheden niet verder geraakt dan de luchthaven van Genève. Doodjammer, want ik had een tafel voor vier gereserveerd in één van onze favoriete Leuvense restaurants: EssenCiel. En de vrienden waarmee we hadden afgesproken, hadden we al niet meer gezien sinds november vorig jaar.
Maar ja, niks aan te doen: het feest vond noodgedwongen plaats zonder het feestvarken in kwestie. We klonken bij elke gang op zijn gezondheid en stuurden wat fotootjes door van de heerlijkheden op ons bord, terwijl mijn vriend in Genève ocharme zijn eigen potje bijeen gekookt had. Al een geluk dat we met ons tweetjes de week voordien al een generale repetitie voor zijn verjaardagsfeest gehouden hadden.
Dit heeft hij gemist, terwijl we hem misten:
Schelpjes, komkommer, dashi:
Skrei, passievrucht, mierikswortel:
Gemarineerd rund, rode biet en shiso:
Oliebol, mimolette, mosterd:
Wilde zalm, daikon, miso en koriander:
Coquille, oester en kool:
Griet, noordzeekrab, knolselder en bloemkool:
Duroc, daslook, morieltjes en zoete ui:
kokos, platte kaas, bergamot:
versnaperingen:
thee:
De nacht bracht ik door bij onze vrienden in Wijgmaal. Toch net iets gezelliger dan in mijn eentje terug naar Borgerhout moeten sporen na zo’n feestelijke maaltijd. Ik sliep als een roosje in het bed van hun jongste zoon.
Het ontbijt de dag nadien zondagochtend verliep, zoals de rest van het weekend, een beetje in mineur. Uiteraard vonden de twee zonen van onze vrienden het jammer dat mijn vriend er niet bij was, maar nog erger: de jongste was stevig ziek en moest met zijn papa naar de dokter van wacht. Ligt het aan mij of zijn er deze winter veel meer mensen ziek dan gewoonlijk?
Hoog tijd dat het lente wordt! Ik heb nu wel genoeg sneeuw en ijs gezien om er een tijdje tegen te kunnen.
