Doet altijd deugd als het managementcomité dubbel zo lang duurt als gewoonlijk. Alvast genoten van deze heerlijke Italiaanse specialiteiten én het mooie uitzicht. Het kwam de kwaliteit van de vergadering in de namiddag alvast ten goede!
italiaans
Business lunch bij The Pasta Factory
Vandaag geprofiteerd van het prachtige lenteweer om samen met één van mijn geweldige collega’s te lunchen op het terras van The Pasta Factory. Genoten van een lekkere verse pasta met zeevruchten en een overdadige tiramisu als nagerecht. Mijn dagelijkste portie koolhydraten en mijn goed humeur meteen weer aangevuld.
Al kreeg dat goede humeur wel een stevige deuk toen ik de vertrekschermen van de NMBS in Brussel-Noord zag. Zal mij leren om voor één keer eens een vroege trein naar huis te willen nemen.
Kick-off van het verjaardagsweekend in Érezée – 14 februari 2025
Deze Valentijnsvrijdag om 16u stipt mijn laptop dichtgeklapt om op tijd te vertrekken om de dertigste verjaardag van onze kameraad wijnkenner vieren in Érezée en omgeving. Onze kameraad en zijn verloofde waren zo vriendelijk om ons een lift aan te bieden naar vakantiehuis Manoir du Notaire, want een nieuwe voordeur, dat verdient een gans weekend om te vieren, nietwaar? Ik had minstens tien keer gevraagd of ze wel zeker waren en of ze dan niet te weinig plaats in hun auto zouden hebben. Neen, neen, ze waren zeker, plaats genoeg. Uiteindelijk hadden ze dus wel degelijk plaats te weinig en moest het proviand voor het geplande culinaire weekend over nog twee andere wagens verdeeld worden. Mijn vriend en ik apprecieerden het gebaar van onze vrienden alleszins enorm, want zo spaarden we de kosten van een cambio uit.
Volgens planning arriveerden wij als eersten in het vakantiehuis. En amai, de statige voormalige notariswoning was een heus pareltje. Met een moderne keuken, een bijkeuken, een prachtige leefruimte, een salon en een heuse speelkamer. We keken onze ogen uit! We laadden al het proviand uit de wagen en begonnen aan de voorbereidingen voor het aperitief met crèmant en hapjes. Een verjaardag vier je met bubbels!
Terwijl de gasten één voor één binnen druppelden maakten we kennis met elkaar en begonnen we aan de voorbereidingen voor de maaltijd. Eén van de gasten had een gepersonaliseerd rood-wit geblokt tafelkleed gemaakt voor de jarige. Perfect in thema voor deze Italiaanse avond. We startten met tomaat mozarella, gevolgd door heerlijke lasagne. Eerlijk, de tiramisu als nagerecht had voor mij niet meer gehoeven, maar uit beleefdheid deelde ik een portie met mijn vriend. Bij deze klassieke Italiaanse maaltijd dronken we een paar flesjes uitstekende Barbera d’Alba.
Door de wijn en de goede sfeer tussen de gasten kroop ik iet of wat te laat in bed. Zorgen voor mogen, zullen we maar zeggen!
Business lunch bij Al Posto Giusto
Met een verrassingsgast, zowaar! Deze middag had ik afgesproken met een collega om wat bij te praten. We hebben allebei een heel drukke agenda waardoor we elkaar op het werk zelf vaak mislopen. Dus deze lunch kwam op een uitstekend moment. En kijk eens aan, vlak voor onze geplande lunch had mijn collega een overleg gehad met een dierbare oud-collega die ook honger had! En zo werd onze lunch met twee uitgebreid met één extra persoon. Een onverwachte en zeer fijne verrassing. Al liet ik de carbonara deze keer aan mij voorbij gaan. 😉
Italiaans diner in Limburg
Deze namiddag hadden mijn broer en ik een afspraak met het zorgpersoneel van het rusthuis. Omdat ik dus toch al in Limburg was, besloten we het nuttige aan het aangename te paren en ‘s avonds samen iets te eten. Mijn vriend zou ons in de late namiddag vervoegen om het viertal compleet te maken.
Ons eerste idee was om samen van een heerlijke barbecue te genieten, maar aangezien de weersvoorspellingen er niet al te veelbelovend uit zagen, gooiden we de plannen om en zorgden mijn broer en zijn vriendin voor Italiaanse afhaalgerechten. En amai, wat een verwennerij! Geen gewoon afhaaleten dit, maar culinair hoogstaande creaties van NOEN. Heerlijk!
Mijn broer zorgde met veel liefde voor heerlijke aangepaste wijntjes. Handig zo’n broer die een wijncursus volgt! En ja, natuurlijk trokken we samen een flesje Poderi Rosso Giovanni van Lionello open.
Aperitiefhapjes met pastrami, mortadella, salami, ham, kaas, olijfjes en taralli:
Vitello tonnato:
Carpaccio met knolselder, truffelmayo & parmezaansneeuw:
Burrata met courgettebloemen:
Pasta van de chef:
Het was alleszins een vrolijke treinrit terug naar Leuven!
Ristorante Rossi
Gisteren hadden mijn vriend en ik afgesproken met ons Leuvens vriendengroepje om samen te gaan eten bij Rossi. Spijtig genoeg kregen we ‘s ochtends het slechte nieuws dat de vader van onze vriendin die nacht overleden was. We wisten dat de vader in het ziekenhuis lag, maar waren er allemaal vanuit gegaan dat hij zou herstellen. Het overlijden kwam dus onverwacht, ook voor zijn naaste familie. Uiteraard moesten onze vrienden gezien de triestige omstandigheden afhaken. En zo kromp ons gezelschap tot vier personen.
We startten de avond met ons vieren op ons appartement met een flesje champagne, dat we open trokken om te klinken op de vader van onze vriendin. Mijn vriend en ik hadden een paar hapjes voorzien, niet te veel, want we wilden nog voldoende appetijt hebben voor ons bezoek aan Rossi.
En ja, het diner bij Rossi stelde niet teleur. De Italiaanse keuken blijft toch één van de beste ter wereld! Al hoop ik stiekem dat Rossi eens op zoek gaat naar een groter pand, want die uitbreiding met partytenten in de Standonckstraat, dat is het toch niet. En binnen is het ook wat krap zitten, naar mijn mening. Al zorgt die locatie natuurlijk ook voor een bijzondere vibe.
Even dreigde er een zure noot de avond binnen te sluipen. Onze vriend had het gevoel dat de fles wijn die we aangeraden kregen niet meer ok was. Ik dacht dat de wijn wel nog goed was, maar misschien op het randje van té oud. Voor de zekerheid vroegen we de mening van de chef. Die leek onze vraag niet zo tof te vinden en reageerde iet of wat gepikeerd. Hij verzekerde ons dat de wijn wel goed was. Nu, naar mijn mening, mag je als klant toch informeren bij twijfel, niet? Gelukkig werd het incident van tafel geveegd met een extra karafje wijn. Iedereen blij. 😉
Appetizer:
Pappa al pomodoro ceci e calamaretti (Toscaanse tomatenpap met kikkererwten en calamares):
Pinsa romana, scalogno in agrodolce puntarelle e porchetta glassata (Romeinse pinsa, zoetzure sjalotjes, cichorei en geglazuurde porchetta):
Ravioli fatti in casa con rapa rossa, radicchio, gorgonzola en noci (huisgemaakte ravioli met rode biet, radicchio uit Veneto, gorgonzola en walnoten):
Merluzzo con cavolfiori e salsa verde (skrei met bloemkool en groene saus):
Sbrisolona con gelate all’arancia sanguinella e cioccolata (sbrilolona cake met bloedsinaasappelijs en chocolade):
Op stap in De Pinte
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik ‘s ochtends naar De Pinte. Een treinrit die normaal (inclusief overstap in Gent-Sint-Pieters) zo’n anderhalf uur duurt, maar dankzij de werken in Brussel-Zuid een kwartier langer duurde.
Onze vrienden stond ons, samen met hun twee dochters al op te wachten in het station. Amai, die dochters hadden een klein groeispurtje doorgemaakt! Niet te geloven dat de oudste volgend jaar al naar het eerste studiejaar gaat. Ik heb het lang ontkend, maar de realiteit begint me in te halen: ik word oud en de nieuwe generatie staat trappelend klaar om mijn plek in te nemen. Binnenkort wordt de eerste baby die in mijn vriendenkring geboren werd meerderjarig. Niet te geloven.
We lunchten gezellig samen in Italiaans restaurant La Pineta. De ober apprecieerde mijn pogingen om het stof van mijn Italiaans te blazen en de twee jongedames in ons gezelschap gedroegen zich voorbeeldig. Echt, wat een dotjes van meisjes! De spaghetti met zeevruchten was overheerlijk, maar het was de zabaglione die met de hoofdprijs ging lopen. Zó lekker!
De rest van de namiddag deden we niet veel wereldschokkends. Het was lang geleden dat we mekaar gezien hadden, dus stof genoeg om bij te praten, maar het was toch vooral de levendige oudste dochter die met dee aandacht ging lopen. Dat we op de terugrit tijdens de overstap in Gent nog tijd hadden om een smoothie te gaan halen, was een fijne extra bonus.
Spliaans
Het blijft me verbazen hoe makkelijk dat Italiaans eruit blijft rollen in de Spaanse les. ‘t Is nochtans niet dat we nog veel Italiaans spreken. Als ik naar een woord zoek, lijkt het Italiaans altijd eerder klaar te zitten dan het Spaans. En het probleem is, ik vind dat mijn gemengd Spaans-Italiaanse zinnen best ok klinken en hoor vaak niet van mezelf dat er een Italiaans woord tussenfloept. Al vrees ik dat de juffrouw er op het mondeling examen wel lichtelijk anders over zal denken.
Stoffig
Sinds vorige week probeer ik tijdens de dagelijkse treinritten van en naar het werk mijn Italiaans wat op te frissen. In september trekken we namelijk naar Noord-Italië om het huwelijksfeest van vriendin C met haar Italiaanse lover te vieren. En ‘t zou fijn zijn, mocht ik tegen dan weer in staat zijn een conversatie met de locals te voeren.
Twee jaar een taal niet spreken of lezen, zijn echter nefast voor kennis van woordenschat en grammatica. Verstaan lukt nog wel, maar spreken, da’s een ander paar mouwen. Vandaar dat ik besloten heb door te bijten en weer helemaal vanaf nul te beginnen. Mi chiamo yab. Di dove sei? Sono belga di Lovagno.
Afscheid van Italiaans
Gisterenavond zijn we onze punten van Italiaans gaan ophalen. Ik had nét geen negentig procent en mijn vriendje was erdoor. We waren alletwee tevreden. De juffrouw vond het nodig om mijn vriendje een beetje te komen troosten omdat zijn mondeling niet zo goed was (duhuh, hij had helemaal geen zin meer om nog zijn best te doen voor dat examen). Ik denk dat de juffrouw zijn slechte mondeling erger vond dan hijzelf. 😉 Onze juffrouw is een schatje.
Verder was het al babytalk wat de klok sloeg. Een medestudentje was pas bevallen en had haar net één week oude baby bij (man, zo’n braaf kindje) en een ander medestudentje was twee dagen ervoor papa geworden. Weer een paar bijzonder grafische verhalen over bevallingen te horen gekregen (iets over een moederkoek die niet wou afdalen en dan handmatig door de gynaecoloog verwijderd moest worden, een bloederige affaire, naar ‘t schijnt). Ik kan er dus weer voor een tijdje tegen.