Dineren bij Veranda

Dit diner met onze lieve vrienden uit Kruibeke stond al meer dan twee maanden in mijn agenda te blinken en ik moet toegeven dat ik even vreesde dat het niet zou kunnen doorgaan. Maar kijk, ons gezelschap en wijzelf waren tot nader order nog steeds coronavrij en de Antwerpse horeca kan onze steun ongetwijfeld goed gebruiken!

Dus spoorden mijn vriend en ik zaterdagavond naar het fantastisch mooie, maar op dit moment vrij lege, station van Antwerpen. Met de trein die over de luchthaven rijdt, ben je tegenwoordig werkelijk op een zucht in Antwerpen. Ideaal! In de parking van het station vonden we na een beetje zoeken onze blue-bike en fietsten we op het gemak naar de Veranda. We hadden immers wat marge ingecalculeerd.

Bij de Veranda aangekomen bleek dat het best wel goed gaat met de Antwerpse horeca, want de zaak zat stampvol. Na een paar minuten wachten, vervoegden onze vrienden ons en konden we aan onze culinaire ontdekkingsreis beginnen. En amai, óf het lekker was! En het gezelschap mocht er ook zijn, natuurlijk. Veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden (die dekselse corona!), dus stof genoeg om over bij te praten. Maar hét nieuws van de avond was toch wel de terugkeer van onze vriendin naar haar vorige werkgever in een nieuwe functie op leidinggevend niveau. Klinkt bekend. 😉 Ik twijfel er niet aan dat ze dat schitterend zal doen!

Appetizer:

Langoustine, Kiwano:

Chicken Tsukune BBQ:

Pladijs, Boontjes:

Pruimen, Schapenmelk:

Banaan, Sesam:

Ook zeer gewaardeerd: de fantastische aangepaste natuurlijke wijnen. Bijzonder grappig: we kregen bij één van de gerechten dezelfde Riesling te drinken waarvan ik zo genoten had bij Terroir.

Romantisch diner bij Barba

Na onze portie schilderkunst in de namiddag, was het ‘s avonds tijd voor om onze culinaire horizonten te verbreden. Ik was bij het reserveren uit het oog verloren dat het Valentijn was, met als gevolg dat ik een stuk of zes Leuvense restaurants moest proberen alvorens ergens een tafeltje voor twee te kunnen bemachtigen. Gelukkig vond ik wel nog een plaatsje bij Barba, een restaurant waar mijn vriend nog niet geweest was.

Uiteraard startten we de maaltijd met een heerlijke cocktail: een white lady voor mijn vriend en een vanilla passion voor mezelf. Goed begonnen, is half gewonnen, nietwaar?

Cocktails met heerlijke hapjes:

Canneloni van gerookte kip, makreel, appelsien, roomkaas, dragon:

Coquille, zuurkool, zwarte pens, appel:

Millefeulle van vis, pickels, kikkererwten, winterpeen:

Vanille, hazelnoot, chocolade:

Ik ben elke keer weer gecharmeerd door de chefkok van Barba, die na het dessert persoonlijk komt vragen aan de klanten in het restaurant wat ze ervan vonden. Zeer sympathiek!

Voor het afzakkertje trokken we naar Café Caché, alwaar we naar goede gewoonte onze vrienden uit Piemonte troffen. En zo werd dat ene afzakkertje toch nét iets meer. 😉

Een culinaire herontdekking

Soms is een blog hebben bijzonder handig. Hoe had ik anders moeten opzoeken wanneer ik voor het laatst een bezoek bracht aan Het Land aan de Overkant? (Dat was dus op 4 juni 2017.) Alvast veel te lang geleden, zo blijkt.

Gelukkig koos mijn collega Het Land aan de Overkant uit het lijstje met suggesties dat ik haar bezorgde voor een dubbele dinner date. Mijn collega en haar reispartner boekten voor de gelegenheid een kamer in het Boardhouse hotel in Heverlee. Kwestie niemand voor het blok te zetten om bob te zijn. Het zou immers zonde zijn om te gaan eten in een restaurant dat toch bekend staat om zijn eigenzinnige wijnkeuze.

En ja, de hernieuwde kennismaking met Het Land aan de Overkant stelde niet teleur. Het interieur was nog even stijlvol als in mijn herinnering en ja, we kregen weer zeer bijzondere wijntjes voorgeschoteld. Daarnaast was het leuk om mijn vriend voor te kunnen stellen aan één van mijn beste collega’s, die ondertussen uitgegroeid is tot één van mijn beste vriendinnen. En omgekeerd vond ik het ook zeer fijn om kennis te maken met haar goede vriend en reispartner over wie ze mij al zoveel verteld had.

De avond vloog voorbij en ik kan tot mijn grote tevredenheid zeggen dat iedereen met plezier op deze avond zal terug kijken.

Dit passeerde er op ons bord (en neen, mijn maag was niet groot genoeg om er nog een kaasbordje bij te krijgen, maar die van mijn tafelgenoten wel):

Appetizers:

Zeeoor, crosnes, groene kruiden:

Carpaccio van langoustine, olijfolie en limoen:

Sint-Jacobsvrucht, pompoenboter, zeewier:

Kabeljauw, kreeftenboter, gebrande prei:

Gnocchi, melkwei, zwarte truffel:

Mechelse koekoek, vin Jaune, pot au feu:

Kaaskar!

Peer, mandarijn, panna cotta:

Thee met versnaperingen:

Sinterklaas in Bierbeek

Vrijdagavond waren mijn collega-teamverantwoordelijke en ik te gast bij onze collega in Bierbeek. De drie trouwe volgers van deze blog weten ongetwijfeld dat ik bij elk bezoek aan Bierbeek dik in de watten wordt gelegd. Dat was deze keer niet anders. We startten de avond met een aperitiefje (cava voor mij, gin tonic voor de drie anderen) en zetten deze verder met een uitstekende risotto met paddenstoelen als voorgerecht en een heerlijk lapje kalfsvlees als hoofdgerecht. Afsluiten deden we met de heerlijke chocoladetaart van Les Tartes de Françoise. En natuurlijk dronken we daar een lekker glaasje wijn bij.

Als special guest had ik mijn persoonlijke fles whisky meegenomen. Kwestie van mijn lieve collega’s kennis te laten maken met deze lekkere op sherryvaten gerijpte whisky. Het doet me altijd plezier om te genieten van mijn whisky in gezelschap van mensen die een goeie whisky weten te appreciëren. Het feit dat ik deze fles beschouw als een gezamenlijk project van mijn broer en mezelf maakt dit uiteraard nog meer bijzonder.

De avond vloog voorbij en opeens was al het na één uur ‘s nachts. We belden taxi Jenny en nog geen twintig minuten later zette onze taxi mijn collega en mezelf voor de deur van mijn appartement af. Om te vermijden dat mijn collega nog helemaal naar Antwerpen moest terug reizen, bleef ze bij mij logeren in het grote bed. We zijn ondertussen toch al gewoon samen een kamer te delen. 😉

Uit dineren met de ‘schoon’ouders

Onze cadeau voor de veertigste huwelijksverjaardag van de ouders van mijn vriend was een diner in De Pastorie in Kasterlee. Opdat iedereen bij deze feestelijke gelegenheid een glaasje wijn zou kunnen drinken, reserveerden we een overnachting in het pand tegenover het restaurant. Dat bleek een goeie beslissing te zijn, want voor een heel redelijke prijs kregen we een appartement te onzer beschikking dat ongeveer even groot was als het appartement waar mijn vriend en ik ons dagelijks leven in slijten. Echt dik in orde én een gemak om na het diner gewoon de straat te moeten oversteken om in bed te kruipen.

We checkten om 16u in zodat we ons op ons gemak konden douchen en klaarmaken voor het avondmaal om 19u. Voor zo’n feestelijke gelegenheid mag er al eens een glitterjurk uit de kast gehaald worden, he? Hoeveel huwelijken houden tegenwoordig nog zo lang stand?

De Pastorie zelf loste de verwachtingen die een Michelinster met zich meebrengt moeiteloos in. Zeer vriendelijke bediening, prachtig pand en overheerlijk eten. Wij waren erg blij met de tafel die we toegewezen kregen, die een beetje apart lag van de rest van het restaurant (onze theorie was dat we dineerden op de plek waar ooit de persoonlijke kapel van de pastoor was geweest), waardoor we bijna het gevoel hadden de enige klanten te zijn.

Ik laat jullie naar goede gewoonte meegenieten van de culinaire lekkernijen die we binnen speelden.

Jacobsvrucht, schorseneer, bouillon van knolselder en zure room, winterpostelein:

Dim sum van gevogelte:

Jacobsvrucht, schorseneer, bouillon van knolselder en zure room, winterpostelein:

Grietbot, rode biet, frambozenazijn, lardo di Colonata, aardappelmousseline:

Zeetong, peterseliewortel, waterkers, gerookte paling, gekonfijte sjalot:

Filet van het kalf, wintertruffel “tuber Melanosporum:

Winterse salade:

“Creatie”…als thema mango, rijstcrème, chocolade:

Zoetigheden voor bij de thee:

De wijnen die bij dit alles geserveerd werden, waren ook uitstekend.

Na een goede nachtrust wachtte ons een heerlijk ontbijt aan dezelfde tafel als waar we de avond voordien gedineerd hadden. We voelden ons echt de koning te rijk. Want het ontbijt is én blijft, de belangrijkste maaltijd van de dag!

Een heerlijk verwenweekendje én een ideale gelegenheid om de schoonfamilie van onze nieuwe (spannende) plannen op de hoogte te brengen. Al werden deze niet op onverdeeld enthousiasme onthaald, wat ik vanuit hun standpunt uiteraard begrijp.

Dinner among friends

Het is een wederkerend thema op deze blog, maar er zijn weinig dingen die ik zo plezierig vindt als een avondje onder vrienden, gezellig genietend van spijs en drank. Culinaire ontdekkingen in toprestaurants doen mijn hart altijd een beetje sneller slaan, maar dat neemt niet weg dat ik een zwakke plek heb voor een met liefde bereide zelf gekookte maaltijd. Waarschijnlijk omdat ik persoonlijk niet zo’n kookwonder ben. 😉

Nog nagenietend van al dat moois in het Ursulineninstituut klonken we met een glas bijzondere biologische bubbels op de vriendschap en het goed leven. Waarna we door onze vrienden vergast werden op een fijn diner met Italiaans gerechten: van de stevig met look versierde bruschetta’s, over een flink stuk lasagne tot een supergeweldige tiramisu. Tot we geen pap meer konden zeggen. 😉

We maakten ook kennis met een heerlijke Italiaanse dessertwijn: de Vin Santo del Chianti.

Super afsluiter van het weekend.

Het tweede weekend van mei

Speelden we twee keer gastheer en gastvrouw. Zaterdag hadden we onze vrienden van over de taalgrens over de vloer. We grepen terug naar onze vertrouwde succesformule: hapjes van De Walvis, een simpele wok met peultjes, babymaïs, groene asperges, pepertjes en rundsvlees als hoofdgerecht en aardbeien in balsamico met mascarpone (een recept van Jamie Oliver) als dessert. Alleen de wok vond ik wat tegenvallen. Er zaten naar mijn smaak verhoudingsgewijs te veel peultjes in de wok en de peultjes waren niet op het juist moment geplukt, waardoor ze draderig waren en er al erwtjes in zaten. Maar gezond was het wel! We keuvelden gezellig bij onder het genot van een glaasje wijn en klaagden wat over het slecht weer (dat blijkt de laatste tijd zowat een constante te zijn).

Zondag hadden we mijn jongste petekindje over de vloer met de mama en de papa. We maakten er een heuse moederdagbrunch van met taartjes van House of Taste. En ja, we hadden weer veel te veel gekocht. Onze gasten zulle nooit met honger buiten gaan! Tussen de flesjes door organiseerden we een heuse fotoshoot met mijn petekindje. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als het ging de witte muur van de living “uit te branden” om een echt studioresultaat te bekomen. Het lukte bijna, maar net niet helemaal. Misschien mij eens wat extra goedkope flitsen aanschaffen. Maar het belangrijkste was dat de mama van mijn petekindje heel blij was met het resultaat.

En mijn petekindje? Die kan zo in een catalogus voor professionele fotomodellen gaan staan. 😉

Diner with the British

Donderdagavond organiseerde mijn werk een belangrijk diner voor een groep Britten die op zakenreis in Vlaanderen waren. Het was voor mij de eerste keer dat ik zo’n diner bijwoonde, één van de verantwoordelijkheden die bij mijn nieuwe functie horen. Niet dat ik klaag dat ik chique diners met belangrijke mensen moet bijwonen, ik zou niet durven!

‘s Middags kreeg ik echter een telefoontje van mijn collega die het diner geregeld had en normaal de honneurs zou waarnemen bij het verwelkomen. Hij was doodziek en zijn stembanden kraakten en schuurden terwijl hij vroeg of ik zijn taak kon overnemen. Uiteraard geen probleem, maar meteen veranderde mijn rol van gewoon aanwezig zijn in verantwoordelijk zijn dat alles goed zou verlopen. Nu, ik had er wel vertrouwen in, de locatie die we hadden afgehuurd was niet van de minste en de gastheer van de avond zou ook zonder mijn collega wel zijn plan kunnen trekken.

Op een paar last minute afzeggingen na, die ik bij aankomst doorgaf aan het zaalpersoneel, zodat we de tafelschikking nog snel konden veranderen en de naamkaartjes van de afwezigen discreet konden weggenomen, verliep alles op rolletjes. Alle aanwezigen hadden een fijne avond en het eten was werkelijk subliem, alleen de rode wijn viel tegen en heb ik laten staan. Op het einde van de avond stuurde ik nog snel een sms’je naar mijn collega om te laten weten dat alles prima was gegaan. Wellicht zal hij het sms’je pas de dag nadien gelezen hebben, maar dan was hij toch gerustgesteld dat ik geen belangrijke gast op de tenen getrapt had. 😉

Het menu:

Gegrilde Sint-Jakobsvruchten, aardpeer, pompoen en truffeljus
Verdicchio dei Castelli de Jesi – DOC Classico Superiore 2011
**
Filet van hertenkalf met peterseliewortel, witloof, zachte aardappel, veenbes en grué
Domaine Perdrix – Lasouche – Syrah 2007 Koen Strobbe
**
Kweepeer met brownie, vijg en peperkoek
**
Koffie en versnaperingen

De andere kant van de taalgrens

Zaterdag waren we uitgenodigd bij vrienden die in het Waalse landsgedeelte wonen. Altijd een plezier om bij hen op bezoek te gaan, want de cooking skills van de perfect tweetalige gastvrouw mogen er wezen. Voordat we begonnen aan de hapjes kregen we een rondleiding in hun vernieuwde woonst. Eigenhandig verbouwd en ingericht en het resultaat mocht gezien worden. Vooral de badkamer vond ik prachtig. Ik heb er alvast inspiratie opgedaan voor onze eigen badkamer, die hoewel nog niet zo oud, gerust al een serieuze make-over kan gebruiken.

En oja, ik had even een vroeg Halloween-moment (creepy!):

The food (van de hapjes en het dessert heb ik helaas geen foto’s):

We praatten vooral over de uitdagende job van de gastvrouw, een echte self-made woman die zich zonder diploma heeft opgewerkt en waar ik enorm naar opkijk omwille van haar doorzicht en gezond verstand. Ik twijfel er niet aan dat ze deze uitdagingen tot een goed einde zal brengen.

Een zaterdag onder vrienden

Vorige week zaterdag hadden we het plezier Peter, Lynn, Joke en Vincent over de vloer te hebben. Mijn vriend bekommerde zich om de hapjes: gerookte eendenborst met basilicum, druif en mozarella (heerlijk! dit maken we zeker nog eens) en stokbrood met guacamole en grijze garnaaltjes. Daarnaast zetten we ook nog kaasblokjes, chips en cashewnootjes op tafel. Een beetje te veel, want na de hapjes zaten we al goed vol en toen moest ik nog beginnen aan het hoofdgerecht.

Voor het hoofdgerecht hadden we een beetje vals gespeeld. We waren een bereiding van hert gaan halen bij de Wild & Gevogelte om de hoek. Lekker makkelijk: je schuift het bakje in de oven en een twintigtal minuten later komt er een heerlijk gerecht uit. Het hert werd geserveerd met pastinaak- en wortelpurée en een appeltje met veenbessen. Zalig!

Na het hoofdgerecht zaten we allemaal zo vol dat we besloten een wandelingetje door Leuven te maken om het eten wat te laten zakken. Het was een mooie herfstavond, ideaal om onze Oost-Vlaamse vrienden wat nauwer te laten kennismaken met Leuven en haar mooie winkelstraten. We toonden het middelpunt van Leuven, zochten naar de RedBall (die helaas op opgevouwen was), gaven uitleg bij het pas geopende Rector De Somerplein en toen belandden we op de kermis op het Laudeuzeplein. Lynn zag een ritje in de octopus wel zitten en wist ons te overtuigen om haar te vergezellen. Het moet jaren geleden zijn dat ik nog op een kermisattractie zat, maar ik heb er voluit van genoten. Armen in de lucht en gillen maar. Al was mijn vriendje blij toen de rit gedaan was. 😉

Na onze wandeling schoven we aan tafel voor het dessert: chocoladefondue. You can never go wrong with chololadefondue.

Er gaat weinig boven een gezellige ontspannende avond met vrienden. En we hielden er fleurige bloemetjes en lekkere koekjes aan over. Bedankt voor de fijne avond, y’all!

Yet Another Blog

Life on my side

diner