Arriveerde deze week maar liefst twee keer via de post. Proficiat met je bijna-verjaardag, baby!
En ja, ik mocht ook een keertje proeven!
PS: Het ideale verjaardagscadeau voor whiskyliefhebbers, wel te verstaan.
birthday
Early birthday lunch
Zondag vierde ik, toegegeven een beetje te vroeg, mijn verjaardag samen met mijn vader, mijn broer, de vriendin van mijn broer en mijn vriend in sterrenrestaurant Just Eat Right in het charmante Hasselt. Het was opvallend rustig in het restaurant. Naast onze tafel, was er enkel nog een tweede tafel met vier personen. De ober stelde ons gerust dat het gewoonlijk drukker was. De Hasseltse jeneverfeesten hadden er echter voor gezorgd dat het vast cliënteel weg bleef. Geen erg, zo hadden wij bijna een privé-ober voor onze tafel en konden we in alle rust genieten van al het lekkers dat op onze tafel passeerde.
Aangezien het een verrassingsmenu was, kan ik jullie helaas geen exacte omschrijving per gang geven, maar het volstaat in deze om te zeggen dat elke gang voortreffelijk was. Bewijsmateriaal:
Na de lunch namen we afscheid van mijn vader die nog naar het rusthuis moest en trokken mijn vrienden en ik samen met mijn broer en zijn vriendin de stad in om toch nog een beetje mee te pikken van de jeneverfeesten. Het was abominabel slecht weer, dus ja, de opkomst was niet echt overweldigend te noemen. Wij zijn geen van de vier jeneverliefhebbers, daarom hielden we het bij kijken naar de kraampjes en wat wandelen door de Hasseltse straten. Geheel op het onverwacht kwamen we een vriendin en haar zoon tegen. Grappig hoe klein de wereld (en dan vooral Hasselt) is. We sloten de namiddag af met een heerlijke cocktail bij Sapiens. De wisky sour was zo lekker dat ik het gewoon niet kon laten om nog een tweede te bestellen.
De rit naar het station van Schulen met onze bob achter het stuur was bijzonder spannend. We arriveerden just in time, met dank aan de NMBS om onze trein wat vertraging te laten oplopen, waardoor we wat meer speling hadden.
Birthday dinner bij Julia en Elias
Na de housewarming in Antwerpen keerde ik samen met mijn broer en zijn vriendin naar Leuven terug. Ik had ter gelegenheid van mijn verjaardag een tafeltje gereserveerd in restaurant Julia en Elias, geen haute cuisine, maar bij elk vorig bezoek al lekker gegeten. We waren wat aan de late kant vertrokken in Antwerpen en konden het oorspronkelijk gereserveerde tijdstip onmogelijk nog halen. Dus belde ik onderweg in de wagen om te melden dat we een drie kwartier vertraging hadden. Allemaal geen probleem.
Hierdoor kwamen we bij aankomst wel midden in het spitsuur van het restaurant terecht. En dat viel te merken. Het duurde allemaal wat langer dan je normaal zou verwachten: de menukaart kwam maar niet, de bediening vergat het water, de wachttijd tussen gerechten was echt te lang en we slaagden er ook met moeite in de rekening vast te krijgen. Maar: het goede nieuws is dat we totaal niet gehaast waren. Ik had die ochtend mijn luchtmatras zichzelf laten opblazen in de logeerkamer en voor kussens en donsdekens gezorgd zodat mijn broer en zijn vriendin konden blijven slapen. Geen discussie dus over wie bob moest zijn: aangepaste wijnen voor ons ganse gezelschap! De lange wachttijden konden ons bijgevolg weinig deren en het werd een heel gezellige avond.
Gebakken coquilles, aardpeer, blanke boter, bieslook:
Kalfszwezerik, creme van artisjok, jus van bospaddestoelen:
Hert met wildgarnituur, sauce grand Veneur:
Panna cotta van yoghurt en citrus afgewekt met rood fruit:
Alleen jammer dat er één persoon ontbrak aan tafel…
Party of the Year!
De avond voor Onze Lieve Heer-Hemelvaart (prijs de heer voor zomaar een vrije dag midden in mei) gaf één van mijn collega’s een feestje voor haar en haar identieke tweelingzus’ dertigste verjaardag. De collega in kwestie heeft de reputatie stevige feestjes te bouwen, maar door mijn voormalig drukke sociale agenda was het mij nog geen enkele keer gelukt om naar zo’n feestje te gaan.
Dus toen de uitnodiging in mijn bus viel, twijfelde ik geen seconde: ja, ik kom! En ik boekte meteen daarop een hotelkamer in Brussel, wetende dat het wel eens laat (of beter vroeg) kon worden.
En, boy oh boy, wat een feestje was me dat. Mijn collega’s waren goed vertegenwoordigd (we waren bijna met twintig!) en we vlogen er meteen in met een glaasje bubbels om te toasten op de jarige. Dat onze twee lovely birthday girls weten hoe een feestje te geven, werd al snel duidelijk: we werden bediend door een charmante jongedame, het barbecuevlees (of de vleesvervangers) werd professioneel gebakken en vervolgens konden we aanschuiven voor cocktails. Serieus, een feestje waar je afwisselend cosmopolitans en margarita’s kan drinken, daar word ik bijzonder vrolijk van. 😉
Rond middernacht hadden we een kleine verrassing voorzien voor de jarigen. Op de dreigende tonen van de Star Wars intro stapte een bijzonder welgevormde jongeman op de dansvloer. We duwden de jarigen snel op twee stoelen en de act kon beginnen: een paar muzieknummers later had de jongeman in kwestie letterlijk niet meer veel om het lijf. Echt lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb. 😉 De stripper kwam nog eens terug voor een tweede act die een beetje meer van hetzelfde was, maar tegen dan was iedereen al zo tipsy dat het allemaal niet meer zo veel uitmaakte.
We gingen dansend de nacht in en uiteindelijk belandde ik rond een uur of vier terug in mijn hotelkamer. Een beetje veel boven mijn theewater en wetende dat ik me deze uitspatting de dag nadien wellicht zou beklagen. Maar hey, lang geleden dat ik nog eens zo uit de bol ben kunnen gaan.
Een a-typisch verjaardagsdiner
Want de jarige zelf ontbrak aan tafel. Die was door meteorologische omstandigheden niet verder geraakt dan de luchthaven van Genève. Doodjammer, want ik had een tafel voor vier gereserveerd in één van onze favoriete Leuvense restaurants: EssenCiel. En de vrienden waarmee we hadden afgesproken, hadden we al niet meer gezien sinds november vorig jaar.
Maar ja, niks aan te doen: het feest vond noodgedwongen plaats zonder het feestvarken in kwestie. We klonken bij elke gang op zijn gezondheid en stuurden wat fotootjes door van de heerlijkheden op ons bord, terwijl mijn vriend in Genève ocharme zijn eigen potje bijeen gekookt had. Al een geluk dat we met ons tweetjes de week voordien al een generale repetitie voor zijn verjaardagsfeest gehouden hadden.
Dit heeft hij gemist, terwijl we hem misten:
Schelpjes, komkommer, dashi:
Skrei, passievrucht, mierikswortel:
Gemarineerd rund, rode biet en shiso:
Oliebol, mimolette, mosterd:
Wilde zalm, daikon, miso en koriander:
Coquille, oester en kool:
Griet, noordzeekrab, knolselder en bloemkool:
Duroc, daslook, morieltjes en zoete ui:
kokos, platte kaas, bergamot:
versnaperingen:
thee:
De nacht bracht ik door bij onze vrienden in Wijgmaal. Toch net iets gezelliger dan in mijn eentje terug naar Borgerhout moeten sporen na zo’n feestelijke maaltijd. Ik sliep als een roosje in het bed van hun jongste zoon.
Het ontbijt de dag nadien zondagochtend verliep, zoals de rest van het weekend, een beetje in mineur. Uiteraard vonden de twee zonen van onze vrienden het jammer dat mijn vriend er niet bij was, maar nog erger: de jongste was stevig ziek en moest met zijn papa naar de dokter van wacht. Ligt het aan mij of zijn er deze winter veel meer mensen ziek dan gewoonlijk?
Hoog tijd dat het lente wordt! Ik heb nu wel genoeg sneeuw en ijs gezien om er een tijdje tegen te kunnen.
Birthday party
Donderdagavond waren mijn vriend en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van zijn Engelse collega Alan. Enfin, strikt genomen verjaarde Alan pas op kerstavond, maar da’s meestal niet zo’n geschikt moment om vrienden bijeen te krijgen voor een feestje. Zeker niet in een internationale omgeving zoals Genève.
Alan had gezegd dat hij een ‘beetje’ eten voorzien had. Een understatement, zo bleek. Toen ik op zijn ruime appartement aankwam, wachtten deze (zelf-gemaakte!) heerlijkheden op ons:
De aanwezigen op het feestje waren voornamelijk collega’s van mijn vriend en Alan en wat oud-collega’s van Alan. Engels was de voertaal, met wat Frans en soms een beetje Spaans ertussen. Het fijne gezelschap (en de lekkere wijn!) maakte dat de avond voorbij vloog. Met een groepje van zes personen sloten we de avond feestelijk af in de plaatselijke pub. Kwestie van te eindigen met een Engelse touch.
Birthday sushi!
Een gunstig Social Deal aanbod was de ideale opportuniteit om de verjaardag van mijn vriendje te vieren met de zeer aangename combinatie van all you can eat sushi en saké. Toegegeven de sushi van Sushi All Day was eerder middelmatig, maar dat valt te verwachten bij zo’n concept. De Japanse saké stemde ons echter mild: dat we meer dan eens een andere bestelling geserveerd kregen dan degene die wij aangeduid hadden op de bestelbon, zagen we zonder morren door de vingers. De bediening was wat onderbemand en had moeite het tempo van de bestellingen bij te houden. Het voelde aan alsof het restaurant nog niet zo lang open was en de ploeg nog op elkaar ingespeeld moest geraken.
Ons kon het allemaal niet deren, wij waren niet gehaast, aten de fout geleverde sushi en teppanyaki met smaak op en stapten op het eind van de avond met een voldaan gevoel naar buiten.
40 = 2 x 20
En dat moest gevierd worden! Zaterdag waren we te gast bij één mijn van beste vrienden uit mijn studententijd. Denk aan samen practica doen, elkaars oplossingen kopiëren, feestjes afschuimen, nachtelijke avonturen en party crashen op doctoraatsrecepties. De zotste dingen hebben we uitgehaald in onze studententijd. Dat die memorabele 2 x 20 in stijl gevierd moest worden, stond bijgevolg als een paal boven water.
Mijn vriend en ik waren als allereerste van de partij, iets na vijven, het aanvangsuur van het feestje. De familie van onze vriend (moeder, broer, schoonzus en de tweeling nichtjes) waren druk in de weer met alle voorbereidingen van het feest. De hoeveelheid eten die onze vriend voorzien had, was werkelijk indrukwekkend en toen de eerste drie kwartier geen andere gasten kwamen opdagen, vreesde ik even voor het ergste. Gelukkig bleken de gasten van onze vriend niet al te stipt te zijn en druppelde er geleidelijk aan meer volk binnen. Onze magen werden alleszins gul van spijs en drank voorzien en voor mij was het een prettig weerzien met mensen die ik voor de laatste keer op het trouwfeest van onze vriend (nu helaas gescheiden) gesproken had. Leuk om te horen hoe het hen ondertussen vergaan was in het leven.
Naarmate de avond vorderde, werd het gezelschap zatter (ik pleit schuldig) en zakten we met de die hards naar een heuse 30+ fuif af. Dat moet toch ook alweer een tijdje geleden zijn. Van de fuif zelf herinner ik me slechts flarden. Ik kan duidelijk minder goed tegen alcohol dan vroeger. Spijtig genoeg eindigde de avond een beetje in mineur. Een van de party girls werd op het einde van de avond een beetje ziek. En het eindigde ermee dat ik haar op de stoep zat te troosten nadat ze haar maaginhoud had geleegd. Oh well, kan gebeuren. Mijn vriend en ik hebben haar daarna te slapen gelegd in de logeerkamer van onze kameraad. En laat ons hopen dat ze zich de dag nadien niet al te mottig voelde. Zelf was ik zondag alleszins ook niet in topvorm.
Een kermis is een geseling waard, zullen we maar denken.
Happy Birthday, yab!
Elf jaar al! Benieuwd welke fratsen je in je puberteit zal uithalen!
Een goed begin van het weekend
De collega’s op het werk getrakteerd met pralines (noot: volgende keer voor meer witte pralines zorgen). ‘s Avonds een gezellige after-work drink met diezelfde collega’s en een paar oud-collega’s in de Churchill’s, alwaar we profiteerden van het happy hour. Tegen mijn gewoonte in een hamburger gegeten, maar eentje met een echt broodje (niet zo’n spons als bij McDonalds), echt gehakt en groentjes. Naar Leuven teruggekeerd en nog iets gedronken met mijn vriend en zijn ex-collega’s die zaten na te praten over een Bijzonder Belangrijke Vergadering die gelukkig goed gegaan is.
Een mooie start van het weekend!