Culinaire hoogstandjes bij Atelier Maple

Zaterdagnamiddag spoorde ik richting Antwerpen voor een dinner date met één van mijn lieve vriendinnen. Mijn vriendin had een restaurant uitgekozen waar we allebei nog nooit geweest waren en waarvan de naam ons ook niet meteen bekend in de oren klonk: Atelier Maple. Jullie weten dat ik altijd open sta voor nieuwe culinaire ontdekkingen, dus ik was benieuwd!

We startten onze avond in de gezellige woonkamer van mijn vriendin klinkend op een fijne culinaire avond met glaasje champagne. Ik had vanuit Leuven de laatste fles champagne meegebracht van de twee dozen die mijn vriendin voor mij gekocht had in de Champagnestreek. Ik had speciaal een fles opzij gehouden voor een gelegenheid zoals deze, de andere flessen hadden mijn vriend en ik al een tijd geleden gekraakt. 😉

Na dit aperitief fietsten we naar Atelier Maple, dat zijn naam te danken heeft aan de familiale banden van de chefkok met Canada. Wat voor mij deze avond nét dat tikkeltje extra gaf, was de aandacht aan detail die uit alles sprak: de ontvangst, het mooie servies en bestek, het logo van het restaurant dat op verschillende plekken een rol speelde. Zeer fijn!

En ja, het eten was fenomenaal. We startten de avond met een alcoholvrije cocktail, die niet moest onderdoen voor een klassieke cocktail. Heerlijk! Vervolgens volgde het ene culinaire hoogstandje na het andere. Omdat we niet wilden overdrijven, kozen we de bob-formule: aangepaste dranken bij elke gang, maar wat minder dan je normaal zou krijgen. Kwestie van de volgende dag niet met een kater opgezadeld te zitten. Een leuke afwisseling dat bij sommige gerechten een cocktail geserveerd werd in plaats van het traditionele glaasje wijn. De gin-cocktail was niet mijn ding, maar dat werd goedgemaakt door de rum-cocktail, waarvan ik gerust nog een tweede glas had kunnen drinken. Het smaakte allemaal zo heerlijk dat we ons lieten verleiden een klein kaasplankje te bestellen met drie verschillende kazen. Ideaal om je niet te overeten, maar toch te kunnen smikkelen van de heerlijke kazen van Van Tricht. We eindigden onze maaltijd met een heerlijk glaasje Madeira.

Aperitief met appetizers:

IMG_6093

IMG_6098

BBQ – bloemkool – dragon – hazelnoot:

IMG_6100

Rund – merlot – sjalot – zilt:

IMG_6102

Geroosterde kabeljauw – wulken – kervel – aardpeer:

IMG_6105

Buikstel – chili krab – bimi – djeroek poeroet:

IMG_6107

Eendenfilet – schorseneer – cassis – cacao:

IMG_6112

Kaas Van Tricht:

IMG_6114

Een glaasje madeira:

IMG_6116

Manjari chocolade – violet – blauwe bes – biet:

IMG_6119

Een zeer fijne avond die naar meer smaakt!

Een bezoek aan het Rubenshuis en heerlijke mezze bij Yalla Yalla

Genoten van het uitstekende ontbijt in B&B Welcome Home. Elke maaltijd die afgesloten wordt met vers gebakken pannenkoekjes heeft bij mij sowieso een streepje voor. Kleine Stijn was druk bezig met de voorbereidingen voor een koffietafel in het paviljoen in de tuin, dus we moesten zijn aangenaam gezelschap missen. Gelukkig hadden we elkaar. 😉 Het ontbijt was meer dan overvloedig genoeg om tot ‘s avonds toe te komen. Zo hebben we het graag!

IMG_5336

IMG_5337

IMG_5338

IMG_5340

Na het ontbijt pakten we onze spullen bijeen en begonnen we aan onze tocht naar Antwerpen-centraal. Daarvoor moesten we eerst een dikke twintig minuten wandelen tot aan het busstation Geel Eindhoutseweg om vervolgens de bus te nemen naar het treinstation van Heist-op-den-Berg. Nu zijn mijn vriend en ik vlotte wandelaars, maar mensen die moeilijk te been zijn en over geen wagen beschikken, kunnen deze tocht dus onmogelijk doen. Toch jammer dat de optie openbaar vervoer voor veel verplaatsingen in België quasi onmogelijk is.

Enfin ja, op iets meer dan anderhalf uur stonden we in Antwerpen-centraal. We lieten onze bagage achter in de lockers in het station en wandelden de Meir op. We hadden rond 14.30u afgesproken met onze vriendin en haar nieuwe vriend, dus hadden we nog een uurtje voor onszelf. Ideaal om iets te gaan drinken in de mooie Antwerpse stadsfeestzaal. Een smoothie gaat er altijd wel in! Continue reading

Flanders Finissage Dinner

Een evenement in het schoonste museum van het land dat volledig in het teken stond van de kunsten van een aantal topchefs, ja, dat kon ik toch niet links laten liggen.

Mijn baas had aangeboden mij een lift naar Antwerpen te geven en dat aanbod had ik gretig aangenomen, want met het openbaar vervoer ben ik wel iets langer onderweg. Natuurlijk was mijn baas iets later dan afgesproken (hij heeft een agenda die nog drukker is dan de mijne), maar daar had ik al rekening mee gehouden. Gelukkig leidde Waze ons via een bijna filevrije route naar Antwerpen. En zo’n ramp zou het wel niet zijn als we een paar minuten later dan 19u aankwamen.

Helaas is mijn baas ook iemand die graag dicht bij zijn bestemming parkeert. Om een lang verhaal kort te maken: we deden er een half uur over om een parkeerplaats te vinden en reden ons verschillende keren vast op de wegenwerken rondom het KSMKA-gebouw. We draaiden letterlijk rondjes, terwijl onze bestemming dichtbij was, maar steeds buiten bereik bleef. Uiteindelijk parkeerden we ons op de werf zelf (waarvoor we eerst moesten telefoneren om de code vast te krijgen). Die werf lag er bijzonder modderig en nat bij. Ideaal om door te laveren op hoge hakken.

Eerst probeerden we binnen te geraken langs de bediendeningang, maar we liepen dood op een glazen deur en natuurlijk waren de bedienden die we even daarvoor nog zagen, opeen spoorloos verdwenen. Aan de andere kant van die deur zagen we een stroom mensen het museum binnen lopen, maar de mensen aan het onthaal gebaarden ons dat ze geen badge hadden om ons binnen te laten. Noodgedwongen moesten we dus helemaal terug lopen, opnieuw door de modder waden om uiteindelijk aan de hoofdingang te geraken. Ik slaakte alleszins een zucht van verluchting toen we eindelijk binnen waren.

Ik haastte me naar het toilet om de laag modder van mijn schoenen te schrapen en wil me bij deze verontschuldigen bij de kuisploeg, die zich de dag nadien ongetwijfeld zullen afgevraagd hebben welke werkman met zijn modderlaarzen in dat prachtig witte toilet was binnen geraakt.

Na deze ietwat moeilijke start, verliep de rest van de avond vlekkeloos. Ik had fijne gesprekken met mijn collega’s en liep een aantal oude bekenden tegen het lijf. Culinair was dit ook een topavond. Amai, zoveel verfijnde gerechtjes geproefd! Het ene al lekkerder dan het andere. Proficiat aan al de topchefs die speciaal voor deze gelegenheid hun beste kookkunsten boven gehaald hadden. Een speciale vermelding verdient ook de zeer aimabele heer van Wijndomein Oud Conynsbergh, die met veel passie uitleg gaf over de wijnen die hij uitschonk. En de heerlijke alcoholvrije cocktails van Bôtan Distillery mochten er ook zijn!

Het gebouw zelf was prachtig versierd met bloemen en de bijzondere verlichting gaf aan elke ruimte een heel bijzondere sfeer. Een beetje alsof je in een betoverd paleis rondliep. Continue reading

Hoog bezoek voor het Paleis op de Meir

Zondag spoorde ik opnieuw richting Antwerpen, dat sinds mijn korte verblijf in Borgerhout nog altijd een beetje voelt als mijn tweede thuis. Ik had een date met de zus van mijn vriend en haar drie dochters, die zo snel groeien dat de oudste binnenkort groter zal zijn dan ikzelf.

We troffen elkaar op het Astridplein voor het Centraal Station en kuierden met ons vijven richting het Paleis op de Meir. De zon straalde en de drie zusjes (acht, tien en bijna twaalf) vonden gewoonweg alles fantastisch: de winkels op de Meir, de vele statige herenhuizen, de straatmuzikanten. We liepen even binnen in de Stadsfeestzaal om de pracht en praal van dit prachtig gerestaureerde gebouw in ons op te nemen. Meteen goed voor een eerste rondje poseren!

IMG_9367

IMG_9369

IMG_9370

Al goed dat we ruim op tijd hadden afgesproken, want aan het tempo dat ons groepje vorderde, waren we net vijf minuten vóór ons gereserveerde tijdslot bij het Paleis. We mochten meteen binnen en kregen uitleg over de audiotour die we op onze eigen smartphones konden volgen. Aangezien de jongste van de drie nog geen smartphone had, probeerden we samen naar de uitleg te luisteren, maar dat gaven we al snel op. De hoeveelheid aan informatie was gewoon te veel. Zou fijn zijn, mocht er ook een kindvriendelijke versie van deze tour gemaakt worden. We hielden het dan maar op genieten met onze ogen. Want het resultaat van de restauratie van dit bijzondere paleis (ooit nog gekocht door Napoleon Bonaparte) met zijn prachtige empire meubilair mag gezien worden.

IMG_9373

IMG_9374

IMG_9376

IMG_9382

IMG_9383

IMG_9384

IMG_9385

IMG_9388

IMG_9390

IMG_9395

IMG_9397

Na een dik half uur hadden we alle kamers op het parcours bekeken en zat ons bezoek er sneller dan verwacht op. Gelukkig was er nog een gedeelte van het paleis dat we nog niet verkend hadden: The Chocolate Line shop! We bewonderden de fantastische sculpturen volledig in chocolade gemaakt en konden natuurlijk de winkel niet buiten stappen zonder zelf iets te kopen. Ik kocht een doosje ‘My Way’ pralines, een selectie van de favoriete pralines van Dominique Persoone. De dames vonden na veel keuzestress elk ook iets. Al bleek de chocolade lippenstift toch ietwat tegen te vallen…

IMG_9398

IMG_9404

IMG_9405

IMG_9406

IMG_9407

IMG_9410

Op een bankje buiten op de Meir smulden we van onze chocolade lekkernijen om vervolgens richting restaurant te trekken, maar niet zonder eerst nog langs de Stadsfeestzaal te gaan, alwaar de dames dolgraag wilden rond snuisteren in The Flying Tiger. Terwijl zij zich vergaapten aan al de uitgestalde prullaria, checkte ik nog even het correcte adres van restaurant Bellavista in mijn mailbox. Tot mijn ontsteltenis moest ik vaststellen dat ik geen tafel gereserveerd had in restaurant Bellavista op De Keyserlei, maar wel in Temse. Niet zo erg als die keer dat ik per ongeluk een hotel boekte in Ierland in plaats van in Schotland of die keer dat ik op de verkeerde dag de ferry van Newcastle naar Rotterdam boekte, maar hey, whey does this keep happening to me?

Enfin ja, snel de reservatie afgebeld en dan maar op goed geluk richting De Keyserlei getrokken om daar een tafeltje op een terras te bemachtigen. We belandden op het terras van Hulstkamp en het zou daar heel gezellig geweest zijn, ware het niet dat er vlakbij ons vier kettingrokers aan een tafel zaten. Echt waar, ik hoop dat de dag snel komt dat roken op de terrassen verboden wordt. We maakten er het beste van en genoten ondanks alles toch van het eten en elkaars gezelschap.

IMG_9413

Na de lunch wandelden we in de richting van de Antwerpse kathedraal en de Grote Markt. Om aldaar een heuse poseersessie met Brabo en de hand van de reus Druon Antigoon op te zetten.

IMG_9426

IMG_9429

IMG_9430

IMG_9433

Van al dat poseren krijgt een mens opnieuw honger en kijk, was er daar toch wel geen gelato zaak, vlakbij zeker? Zoals ik altijd zeg: there is always room for gelato!

Na onze gelato-stop trokken we richting het reuzenrad op de kaaien. Ondanks al onze overredingskracht konden we de jongste van de drie zussen niet overtuigen om in het reuzenrad te gaan. Dus ging ik met de twee oudsten, terwijl de zus van mijn vriend samen met haar jongste dochter beneden bleef staan om naar ons te wuiven. Tot ons groot plezier maakten we maar liefst drie rondjes. Supertof!

IMG_9457

IMG_9464

IMG_9467

IMG_9469

IMG_9471

IMG_9472

IMG_9473

IMG_9474

De namiddag was ondertussen al stevig gevorderd en we besloten de dag af te sluiten met een bezoek aan het dakterras van het MAS. Helaas waren we een klein detail uit het oog verloren: het dakterras was gesloten om wille van de coronamaatregelen. Helemaal voor niets naar daar gestapt! De dames poseerden dan maar snel bij de A van Antwerpen alvorens onze terugtocht naar het station aan te vangen.

IMG_9478

IMG_9483

IMG_9486

Echt een super namiddag. Geweldige dames, die nichtjes van mijn vriend.

Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen

Heerlijk uitgeslapen in het comfortabele bed van mijn collega en meteen gebruik gemaakt van haar gloednieuwe badkamer om me op te frissen voor een gezamenlijk ontbijt. Na het copieuze avondmaal van zaterdagavond houden we het gezond met soyayoghurt en vers fruit. We babbelen wat op het gemak en ik bewonder de indrukwekkende fotoboek die mijn collega gemaakt heeft als afscheidscadeau voor een collega die op pensioen gaat. Zo’n vat vol mooie herinneringen! Daar zal hij ongetwijfeld zeer blij mee zijn.

Tijdens het doorbladeren van de fotoboek realiseer ik me opeens dat ik me niet kan herinneren mijn collega de dag voordien de doos pralines van Bittersweet die ik als cadeautje bij had, overhandigd te hebben. En effectief, de doos pralines is niet tot in haar woning in Berchem geraakt. Dus ofwel heb ik ze op de trein laten staan bij het afstappen in Berchem, ofwel heb ik ze in de fietsenstalling van de blue-bikes laten staan bij het losmaken van de fiets. Oh well, ik kan maar hopen dat de persoon die ze gevonden heeft iemand is die niet vaak de gelegenheid heeft om pralines te eten en dat ze gesmaakt hebben.

Om elf uur springen we op onze fiets voor een bezoek aan Museum Mayer van den Bergh, ons aangeraden door een collega. Museum Mayer van den Bergh toont de indrukwekkende en zeer diverse kunstcollectie die Fritz Mayer van den Bergh eind 19de eeuw verzamelde. Het museum opende postuum, drie jaar na zijn plotse door door een ruiterongeval. Het was zijn moeder die de levensdroom van haar zoon realiseerde. Echt ontzettend genoten van de prachtige werken getoond in een historisch kader. Hieronder een kleine impressie.

IMG_3858

Meyndert Sonck met vrouw, kinderen en min – Jan Albertsz. Rotius (1622):
IMG_3859

IMG_3860

IMG_3863

Zwitsers glasraam:
IMG_3865

IMG_3867

Volkstelling te Bethlehem – Pieter Brueghel II (naar Pieter Brueghel I) – begin 17de eeuw:
IMG_3870

IMG_3877

Verzoeking van Antonius abt – Pieter Huys (1577):
IMG_3871

Gevangenneming van Christus (begin 14de eeuw):
IMG_3872

IMG_3873

Mariabeeld met kind uit de vernielde Sint-Donaaskerk in Brugge (begin 14de eeuw):
IMG_3875

Retabel:
IMG_3876

Het salon:
IMG_3878

Aanbidding van de wijzen – Meester van Hoogstraten (1520):
IMG_3880

IMG_3881

Christus-Johannesgroep – Meester Heinrich von Konstanz (1280-1290):
IMG_3883

IMG_3885

Hét absolute topstuk van dit museum: Dulle Griet van Pieter Bruegel de Oude, een schilderij waarnaar je kan blijven kijken, zoveel fabelachtige details:
IMG_3887

Heilig Maria Magdalena – Quinten Massijs (1514-1524):
IMG_3889

IMG_3891

IMG_3894

IMG_3896

Het was een aangenaam wederzien met de Madonna bij de fontein van Jan van Eyck (1439), die we eerder dit jaar in het MSK zagen:
IMG_3898

IMG_3900

Nog een topstuk: Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen – Jean Fouquet (ca. 1454-56), het kunstwerk waarvan ik een afgeleid mondmasker heb dat ik met veel trots draag:
IMG_3905

Dikke aanrader, dit museum!

Op zoek naar een plaats voor een late lunch, passeerden we in de prachtig gerenoveerde Handelsbeurs van Antwerpen, een gebouw waarin je je kan verliezen in de details.

IMG_3915

IMG_3916

IMG_3917

IMG_3918

IMG_3919

IMG_3921

IMG_3922

IMG_3923

IMG_3924

IMG_3926

Via tripadvisor kwamen we uiteindelijk bij Jam. terecht voor de lunch. Elke plek waar shakshuka op de kaart staat, verovert meteen een plekje in mijn hart. Vriendelijke bediening, lekker eten en hippe aankleding. What’s not to like? Oja, de heerlijke vegan chocoladetaart mocht er ook zijn.

IMG_3931

IMG_3933

IMG_3936

IMG_3938

Na dit fijn samenzijn, bracht mijn collega me met haar wagen terug naar Leuven, samen met twee puzzels en twee dozen champagne die ze voor mij in de champagnestreek gekocht had. Zo weet ik weer wat doen, de komende weken!

 

Dineren bij Huis De Colvenier

Dit weekend spoorde ik naar Antwerpen-Berchem om op stap te gaan met mijn lieve collega-teamverantwoordelijke. Ze was zo vriendelijk om mij haar logeerkamer aan te bieden, zodat we zonder op de klok te kijken, konden genieten van ons diner bij Huis De Colvenier. We kwamen trouwens geheel per toeval via The Fork bij Huis De Colvenier terecht, want al de andere restaurants die op ons lijstje stonden, waren volgeboekt. Het is duidelijk dat de Belgen snakken naar een avondje uit dineren in het weekend.

Huis De Colvenier bleek alvast een goede keuze. Na eerst onze handen ontsmet te hebben en zelf onze jassen weggehangen te hebben, bracht de chefkok ons persoonlijk naar de wijnkelder alwaar het aperitief werd geserveerd. Wij besloten ons te laten verrassen door de chefkok en kozen voor de vijfgangenmenu, zonder te weten welke gerechten hij ons zou serveren. De wijnkelder was een heel sfeervolle plek om een aperitieven met een glaasje champagne en we zaten zeker ver genoeg van andere klanten, maar toch, zo’n kelderuimte, is daar voldoende luchtcirculatie?

IMG_3830

IMG_3832

Terwijl wij aan het genieten waren van ons aperitief, ontving ik minder goed nieuws: de vriendin mijn broertje testte positief op COVID-19 en zo komt dit virus alweer een stapje dichterbij. Gelukkig vallen de symptomen mee bij haar, alleen heeft ze heel veel last van vermoeidheid. Duimen dat ze snel beter is en dat mijn broertje negatief test, zodat zijn periode in quarantaine beperkt blijft.

IMG_3834

IMG_3836

Na het aperitief werden we via de keuken (don’t worry, goed afgeschermd met plexiglas) naar het stijlvolle restaurant gebracht. Alles ademde klassieke elegantie uit. Lang geleden dat ik nog in een restaurant geweest ben waar de gerechten geserveerd worden op ouderwets bloemenservies met goudkleurige randjes. En ja, de gerechten waren zeker klassiek, maar hey, daarom niet minder lekker. Bonuspunten voor de fantastische Braziliaanse jongedame die ons in zeer goed Nederlands de kazen kwam voorstellen. En oja, de bijpassende wijnen vielen erg in de smaak!

IMG_3838

IMG_3841

IMG_3844

IMG_3845

IMG_3847

IMG_3848

IMG_3849

IMG_3852

IMG_3854

We waren bij de laatsten om het restaurant te verlaten en fietsten op het gemak terug naar het huis van mijn collega in Berchem. Heerlijke avond!

Een gezellige avond bij Euterpia

Na een dagje thuis werken spoorde ik deze avond naar Antwerpen voor een dinner date met een oud-collega. De laatste keer dat we elkaar zagen was vlak voor de lockdown, in een tijd dat het nog ondenkbaar was dat je bij elke treinrit en elk restaurantbezoek een masker zou moeten opzetten. Oh, the times, how they have changed…

Ik was dolblij dat het restaurant vlakbij het station was, want ik moest al een ganse tijd dringend naar het toilet en indien niet echt nodig, vermijd ik liever de treintoiletten. Zeker in tijden van COVID-19. Het eerste wat ik bijgevolg deed bij aankomst was linea recta naar het toilet hollen. Qua binnenkomst in dit statige herenhuis kon dat tellen.

Mijn oud-collega had voor onze afspraak een tafel bij het zeer stijlvolle Euterpia gereserveerd. We kregen een tafel toegewezen in de prachtige gietijzeren veranda, die we op één andere bezette tafel na helemaal voor ons alleen hadden. Enfin, eigenlijk waren er in het ganse restaurant maar twee tafels bezet. We informeerden voorzichtig bij de uitbaters, maar die verzekerden ons dat het restaurant in het weekend wel volledig volzet was en dat ze nu van de rust gebruikt maakten om wat administratie bij te werken. Goed voor hen, want echt rendabel kan dit niet zijn.

IMG_3685

IMG_3686

IMG_3688

Het eten was zeer lekker, maar wel aan de dure kant. Als ik heel eerlijk moet zijn, vind ik 28 euro voor een voorgerecht en 40 euro voor een hoofdgerecht eigenlijk te duur. Zelfs al staat daar een zeer verfijnde keuken en uitstekende service in een prachtig kader tegenover. We moesten ook even slikken toen we de prijzen op de wijnkaart zaten, maar mijn oud-collega en ik zijn assertief genoeg om gewoon de goedkoopste fles (35 euro) op de kaart te bestellen en daar geen seconde spijt van te hebben. Een voortreffelijke Chardonnay trouwens!

Ik dacht trouwens dat ik mijn oud-collega al op de hoogte had gebracht van mijn promotie en verknalde zo een beetje zelf de verrassing, maar dat deed er verder weinig toe. Champagne werd er gedronken!

Appetizers:
IMG_3684

Oesters:
IMG_3690

Zeetong met truffel:
IMG_3691

Sorbet:
IMG_3695

Heel op het einde van de avond pakte mijn collega trouwens zelf ook met een verrassing uit: hij heeft samen met zijn vriendin een nieuw huis gekocht! Daar drinken we de volgende keer op!

In de reeks: waar was yab vandaag?

In de fantastische Bourlaschouwburg, een uniek stukje onroerend erfgoed, en het Schermenhuis. En wat maakt de Bourlaschouwburg dan wel zo uniek, vragen jullie je ongetwijfeld af? Wel, in de toneeltoren is de oorspronkelijke houten theatermachinerie uit 1834 integraal bewaard gebleven. Dit voor België unieke geheel bestaat uit het ondertoneel, de hellende scènevloer en het boventoneel met ‘centers’, rooster, trekken, handbediende windassen en koordophaling voor het wisselen van de decors en hydraulische bediening van het metalen scènescherm. Zeer bijzonder.

De Bourlaschouwburg:

IMG_3038

IMG_3039

IMG_3040

Bar Pierre:

IMG_3042

De oorspronkelijke houten theatermachinerie:

IMG_3033

IMG_3034

IMG_3035

IMG_3036

IMG_3037

Het Schermenhuis:

IMG_3032

En als uitsmijter: het prachtige station van Antwerpen-centraal, alwaar ik mij twee uurtjes ophield in de Starbucks om gebruik te maken van hun gratis wifi om nog wat te werken, alvorens de trein naar Gent te nemen:

IMG_3047