Er gaat toch weinig boven de echter klassiekers: een lekkere huis bereide filet Americain bij Taverne du Passage. Dat en goed gezelschap, meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken!
Hamamelisfeesten in Kalmthout
Veel te vroeg opgestaan deze zaterdagochtend, omdat ik om 8.36u op de trein naar Antwerpen moest nemen. In Berchem station had ik namelijk afgesproken met twee collega’s om samen een bezoekje te brengen aan het Arboretum in Kalmthout waar rond deze periode de toverhazelaars in bloei staan.
We troffen elkaar in het station van Berchem en stonden geduldig op de trein te wachten, toen afgeroepen werd dat onze trein naar Kalmthout afgeschaft was wegens een personenongeval. Zo’n ongeval is natuurlijk een drama op zich, maar spijtig genoeg is er in het weekend maar één trein per uur die naar Kalmthout rijdt. Noodgedwongen moesten we onze plannen dus aanpassen. Gelukkig woont één van mijn collega’s niet ver van het station en heeft zij een wagen. Dus wandelden we naar haar buurt om van daaruit met de wagen naar Kalmthout te rijden.
Mijn collega parkeerde de wagen bij het Arboretum en wisselden van schoeisel. En dat bleek absoluut nodig te zijn, want de weersvoorspellingen zaten er deze zaterdag helemaal naast: in plaats van de voorspelde droge dag, regende het stevig en was ons bezoekje aan het Arboretum een natte bedoening. Gelukkig was het niet koud en hadden we alle drie jassen aan die de regen konden trotseren. Ondanks het barslechte weer genoten we van de mooie kleurrijke toverhazelaars en de regen leverde zelfs enkele mooie plaatjes op.
Natuurlijk kon ik het niet laten om in de shop een flesje gin te kopen, gemaakt van de toverhazelaars die we net bewonderd hadden. Na ons bezoek aan het mooie, maar natte arboretum, reden we naar de Stapper, een tien meter hoge toren die ons een prachtig uitzicht bood op het Stappersven en de heide.
We sloten ons bezoek in Kalmthout af met een heerlijke lunch in het Strijboshof, voorafgegaan door een glaasje champagne.
Gerookte heilbot met crème van erwten en basilicum:
Skreifilet met champagnesaus en gebrande prei:
Tiramisu met huisgemaakte limoncello
We konden het niet laten om bij het dessert een glaasje limoncello te bestellen. Amai, dat smaakte!
Onze collega zette mij en de andere collega na de lunch af aan het station van Kalmthout waar we samen de trein naar Antwerpen-centraal namen, alwaar onze wegen scheidden. Helaas eindigde de dag zoals die begonnen was: met vertraging. Ditmaal was de vertraging veroorzaakt door spoorlopers. Ik zat al even op de trein die mij naar Leuven zou brengen, maar die niet mocht vertrekken voordat het spoorlopersprobleem opgelost was. Ik besloot dan maar uit te stappen voor een sanitaire stop in het station en natuurlijk was de trein net weg toen ik terug was. Pech, dan maar de trein genomen waarbij ik moest overstappen in Mechelen. Gelukkig bleef ik van verdere treinmiserie gespaard en kon ik ‘s avonds de fles gin overhandigen aan mijn vriend die de dag op FOSDEM had doorgebracht.
Sushi bij Kintsugi!
Deze avond genoten van een heerlijke sushiboot samen met de vrienden die we jaren geleden leerden kennen in de Spaanse les. Het was al even geleden dat we nog met z’n vieren rond de tafel gezeten hadden, want de vorige keren dat ik met dezelfde vrienden had afgesproken zat mijn vriend altijd in Genève.
De sushichef van Kintsugi was een beetje overbevraagd, waardoor het niet mogelijk was een boot voor vier personen voor ons te bereiden. Geen erg, met wat gyoza als voorgerecht en een boot voor drie personen hadden we zeer royaal gegeten. En die warme saké was de kers op de taart.
Meanderswandeling in Rotselaar en champagnerijk verjaardagsfeestje
Onze vriend was zo vriendelijk om mijn vriend en mij met de wagen te komen ophalen in Leuven voor zijn eigen verjaardagsfeestje. ‘t Is een held! We hadden om samen te gaan wandelen in Rotselaar om de eetlust op te wekken. Na een kleine omweg doorheen de smalle wegjes van villawijk Heikant, met dank aan Waze, slaagden we er uiteindelijk in de kerk van Heikant te vinden, waar de vrouw van onze vriend en hun twee jongens ons opwachtten. We trokken onze wandelschoenen aan en genoten samen van de Meanderswandeling. Het weer was ons goed gezind en we genoten van de frisse buitenlucht.
Bijzonder ontdekking in het bos:
De plas van Rotselaar:
De prachtige Donjon Ter Heyden lag er bijzonder fotogeniek bij en ik moest me inhouden om geen twintig foto’s uit zoveel mogelijk verschillende hoeken te nemen.
Na deze fijne wandeling was het tijd voor het aperitief. Noblesse oblige! Ter ere van de verjaardag van onze vriend kraakten we één van de champagneflessen uit het degustatiepakket dat we kochten op een mooie zomeravond. En omdat eentje geentje is, opende onze vriend nog een tweede flesje.
Vervolgens konden we genieten van de kookkunsten van onze vrienden. We startten met een variatie van Pascale Naessens op een klassieke tomaat garnaal. Voor mij meteen al een schot in de roos, want ik ben een gigantische fan van tomaat garnaal. En daarbij dronken we uiteraard een lekker glaasje witte wijn.
Voor het hoofdgerecht had onze vriend gebraad in de oven gemaakt. Amai, zo lekker! Perfect gebakken en vergezeld van heerlijke groentjes.
En we hadden nog net een gaatje voor het dessert!
Een werkelijk perfecte avond. Alleen een beetje jammer van die uitnodiging voor de Kastaars! die samenviel met dit feestje, maar de vriendschap gaat altijd voor, he!
Anticipatie…
Missie studiedag: succesvol afgerond!
De laatste werkdag van de week had ik het genoegen om een studiedag bij te wonen in de Koninklijke Bibliotheek georganiseerd door mijn collega’s. Interessante keynote sprekers werden afgewisseld met boeiende paneldiscussies. Zoals ik al eerder aangaf, zijn paneldiscussies naar mijn mening niet altijd een succesvolle format. Vaak heeft elke spreker een eigen insteek voorbereid die mooi wordt afgelezen en komt het niet tot een echte uitwisseling. Mijn collega’s hadden deze studiedag echter supergoed voorbereid en de verschillende panelleden al op voorhand digitaal met elkaar in contact gebracht. Daardoor voelde de discussie heel natuurlijk aan en kwam het tot een fijne interactie tussen de leden van het panel en het publiek. Echt zelden een publiek gezien dat zich zo geëngageerd mengde in de discussie. Pluim op de hoed van mijn collega’s. De volledig vegetarische catering mocht er trouwens ook zijn, maar daar heb ik helaas geen foto’s van genomen. Feit is dat ik de week afgesloten heb met nog maar eens een receptie. Dat wordt precies een gewoonte. 😉
Lunch in Gare Maritime
Deze middag had ik afgesproken met een collega om samen te lunchen in de food court van Gare Maritime, omdat we in de namiddag allebei een afspraak hadden in die buurt. Mijn oog viel natuurlijk meteen op de stand met Koreaans eten. Zo vaak heb ik immers niet de gelegenheid om te genieten van Koreaanse gerechten. Voor mijn collega was dit een eerste kennismaking met de Koreaanse keuken en gelukkig bleek mijn suggestie in de smaak te vallen. Ik bestelde een smoked eel bao als voorgerechtje en een bibimbap als hoofdgerecht. Beide gerechten waren super met als uitschieter de smoked eel bao.
Al staat volgens mij het concept van de food court nog niet helemaal op punt. Super dat je via een app kan bestellen en betalen bij alle standen, maar om de één of andere manier kan dat dan weer niet aan de bar en moet je je drankjes dus ter plekke bestellen en ophalen betalen. En in de winter is het, ondanks de warmtestralers, toch een plek waar je je jas beter aanhoudt. Maar da’s een detail.
10 jaar Mediawijs!
En we feesten vrolijk verder deze eerste maand van het jaar 2023. Deze avond was ik te gast in Plein Publiek om samen met talrijke andere genodigden te toasten op tien jaar Mediawijs. Ik denk trouwens dat het met al die dickpics die de aangevraagd ronde doen, tiktok trends waaraan onze kinderen en jongeren blootgesteld worden en al dat fake news waarover heroïsche discussies rond de feestdis gehouden worden, nu meer dan ooit essentieel is om in te zetten op de mediawijsheid van iedereen, van jong tot oud. Dus knap dat Mediawijs al tien jaar lang hierin de leiding neemt.
We startten met een drankje en werden vervolgens naar een ruimte met een 360 graden projectie gebracht voor enkele interessante paneldiscussies, in goede banen geleid door Riadh Bahri, wiens stijl ik toch net iets té informeel vond voor dit evenement. Niet dat ik een grapje zo nu en dan niet kan smaken, maar hij ging soms wat over de schreef door zijn tussenkomsten te veel op zichzelf te betrekken. Een presentator moet ten dienste staan van de geïnterviewden. En die gimmick om aan alle sprekers hun schoenmaat te vragen, werd al snel afgezaagd. Sorry, Riadh! Denk dat hij met zijn hoofd nog iets te veel in Thaise vakantiesferen vertoefde. 😉
Na de panelgesprekken en de mooie nieuwjaarsbrief van Mediawijs was het tijd om de inwendige mens te versterken. Ik genoot van de fijne gesprekken (tof ook om een oud-collega tegen het lijf te lopen die ik sinds de coronacrisis niet meer gezien had) en de lekkere, op Libanees streetfood geïnspireerde, gerechtjes. Falafel for the win!
Daarna was het tijd voor de uitreiking van de Mediawijs Awards. Een mooie gelegenheid om wat mediawijze initiatieven in de bloemetjes te zetten. Dat applaus voor de winnaars was welverdiend!
Vervolgens dacht ik het bij één afsluitend drankje te houden en daarna naar huis te trekken, maar de oud-collega had net haar trein, die maar één keer per uur reed, gemist en de DJ was zo’n leuke muziek aan het spelen. Dus dacht ik: screw it! En gooiden we samen de beentjes los op de dansvloer. Ten slotte wordt Mediawijs maar één keer tien jaar, he!
Yet another receptie
Een empirisch ondersteunde analyse dringt zich op, maar ik denk dat ik in januari 2023 goed bezig ben mijn persoonlijke record meeste recepties per maand te verbreken of toch minstens te evenaren. Vandaag was ik aanwezig op een receptie in ons kantoorgebouw om te vieren dat een aantal mensen een contract van onbepaalde duur aangeboden kregen. Omdat er een hele hoop mensen in dezelfde situatie geen feestje gekregen hadden tijdens de coronacrisis, was dit meteen een receptie voor serieus wat volk. Een ideaal moment om kennis te maken met een aantal collega’s van buiten mijn afdeling die ik nog niet zo goed ken.
En ja, ik sloot met een paar collega’s de receptie af. Zo ben ik dan wel weer. 😉
Bezoek aan het thuisfront
Gisteren bracht ik een bezoekje aan het thuisfront om twee verjaardagen in één klap te vieren.
Natuurlijk koos ik voor mijn favoriete vervoersmiddel: de trein. Die zelfs voor één keer mooi op tijd reed! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het leverde alleszins die pittoreske plaatje op:
In ‘t Krievelkuut genoot ik samen met mijn tante, nonkel en vader van een uitgestelde verjaardagslunch ter ere van de verjaardag van mijn vader in december. De relatie met mijn vader verloopt wat stroef op dit moment, dus dit was een welgekomen manier om het ijs figuurlijk te laten ontdooien. Al blijkt het water op sommige vlakken nog altijd veel te diep. Gelukkig is een flesje cava, lekker eten en een goed glas wijn altijd een pleister op de wonde.
Hertentourneods met pastinaakpuree, wintergarnituur & wildjus:
Na de lunch trokken we met z’n vieren naar het rusthuis om mama een gelukkige verjaardag te wensen, gebruik makend van het feit dat haar verjaardag dit jaar op een zaterdag valt en de strenge coronarestricties eindelijk tot het verleden behoren. Mijn broer vervoegde ons in de cafetaria en we dronken samen iets ter ere van de jarige.
Daarna reed ik met mijn broer mee naar huis om de katten (en zijn vriendin) goeiedag te zeggen. Het was zo gezellig dat ik bleef plakken. Een mogelijkheid om te genieten van de kookkunsten van de vriendin van mijn broertje sla ik natuurlijk nooit af. En doe daar maar een lekker wijntje van Ad Bibendum bij!
Uiteraard sloten we de avond af met een lekker glaasje whisky. Noblesse, oblige! Alleen jammer dat ik moeite had om de appelsmaak te identificeren in de whisky die op calvadosvaten had gerijpt.
En dankzij de NMBS kwam ik probleemloos thuis, iets later dan oorspronkelijk gepland.