Koken

Het begint steeds vlotter te gaan. Waar we bij onze eerste etentjes mekaar nog vaak voor de voeten liepen, de helft nog niet klaar stond, er nog wat afwas gedaan moest worden en rommel weggewerkt, de tafel nog niet gedekt was, de kaarsjes nog niet aangestoken waren en er vanalles mis liep met de timing, zijn tegenwoordig al de ingrediënten mooi op tijd gesneden en staat de tafel piekfijn afgewerkt te wachten op de gasten. Bij het aanbellen stoppen we het voorgerecht in de oven en halen we met de glimlach het aperitief boven. Kookstress? Nooit van gehoord, meneer.

Zou het dan toch waar zijn dat oefening kunst baart?

Drie

Dat is het aantal vakken dat ik volgend jaar nog moet afleggen. Drie is ook het aantal examens dat ik niet heb meegedaan. Dat wil zeggen dat ik op al de vakken die ik wél meegedaan heb, mooi geslaagd was. Dat wil ook zeggen dat als ik in januari en juni wat beter mijn best had gedaan, ik nu waarschijnlijk een diploma rechten in handen had. Maar goed, een jaartje langer student, je hoort mij niet klagen. Misschien neem ik wel eens een dagje verlof om naar de les te gaan (yeah right, as if). Kan ik mij voor een laatste keer student tussen de studenten voelen. 😉

Moe, moe, moe

Terug van een weekendje Roeselare. Aanleiding voor dit weekendje was het huwelijk van E en C, a match made in scouts heaven. Ze hebben beiden lang moeten wachten op de ware, maar toen ze elkaar leerden kennen, was het meteen koekenbak. Gisteren hebben we dan ook een fijn feestje gebouwd ter ere van hun huwelijk. Omdat mijn vriend en ik niet graag in het holst van de nacht naar huis rijden (ik heb al meermaals mijn ogen voelen dichtvallen als ik achter het stuur zat, niet verantwoord), besloten we er een Westvlaamse tweedaagse van te maken. Het toeval wil dat in de vorige editie van Erfwoord een erfgoedwandeling door Roeselare stond, een fijne bezigheid om een zondag mee te vullen.

Alleen jammer dat het hotel zo lawaaierig was en de bedden zo slecht, waardoor het aantal uren dat we dit weekend al slapend doorgebracht hebben tot een minimum beperkt bleef. Qua slaapconfort gaat er toch niks boven ons eigen bedje. Ik wed dat we vannacht slapen als roosjes.

Sportief

Gisteren was voor mij denkelijk de sportiefste dag van 2007. Maar liefst drie uur gesport. Al moet ik toegeven dat dat laatste uur niet echt bijzonder intensief was.

Goed begonnen met een uurtje aerobics tijdens de middagpauze. Geen betere manier om met een frisse geest in de namiddag de werktaak te hervatten. Dan een uurtje fitness tussen zes en zeven (ik háát fitness, vraiment). En ‘s avonds heb ik vriendin U, die de danskriebels te pakken heeft, vergezeld naar een proefles “hedendaagse dans“. Nu moet u weten dat ik op voorhand mijn reserves had bij het concept “hedendaagse dans”, maar ik moet toegeven: het viel nog mee. Al zal ik nooit een fan worden van het grondwerk dat een belangrijk onderdeel van hedendaagse dans vormt. De vloer veeg ik liever op een andere manier. 😉 Ik denk dan ook dat het bij deze ene proefles zal blijven. Maar toch, leuk om eens geprobeerd te hebben.