De gruwel in Oost-Congo

Onpasselijk wordt ik ervan, van dit artikel in de Standaard. Ik heb het helemaal uitgelezen, omdat het belangrijk is te weten wat voor gruwelen er gebeuren in dat stukje van de wereld. Maar oh my god, ik denk niet dat ik het zou kunnen opbrengen die film te bekijken. Als ik dan vervolgens lees dat minister Charles Michel van België een internationale leider in de strijd tegen het seksueel geweld in Oost-Congo wil maken, hoop ik van harte dat dit geen loze woorden zijn.

Stop de seksuele terreur tegen vrouwen. Stop de verkrachtingen. Stop de wreedheden.

Dood vogeltje

Mijn moeder was een hevige fan van schlagers. Als kind was ik hierdoor helemaal niet mee met de moderne muziekscène. Heel de hype rond Madonna en zo, het ging allemaal aan mij voorbij. Neen, bij ons thuis stond steevast één of andere lokale radio op waar rond de klok plakkers van Benny Neyman, de Zangeres zonder Naam, André Hazes, Paul Severs, Dennie Christian, Conny en de Rekels, Duo X, Willy Sommers en vele anderen gedraaid werden. In die tijd hadden het Vlaamse en Nederlandse levenslied geen geheimen voor mij. Veel van die nummers kan ik nu nog altijd woord voor woord meezingen. Tot mijn eigen ergernis, want een fan van het genre ben ik nooit geweest.

Toch waren er tussen die schlagers nummers die mij tot in het diepste van mijn ziel geraakt hebben. Ik weet niet meer exact hoe oud ik was. Ik kan me nog wel herinneren dat ik achterop de fiets van mijn moeder in een kinderstoeltje zat. Ik vermoed dat ik een jaar of drie geweest zal zijn. We gingen ergens naartoe en ik huilde tranen met tuiten. Ontroostbaar was ik. Achteraf vertelde mijn moeder dat het heel wat moeite had gekost om erachter te komen wat de oorzaak van deze tranenvloed was. En toen kwam het eruit: het vogeltje was dood: hij had te hoog gevlogen. En dode vogeltjes dat was toen ongeveer het triestigste wat ik mij kon voorstellen.

Daar moest ik aan terugdenken, zondag op Erfgoeddag toen we het dode vogeltje met de felle kleuren bemerkten dat zijn eeuwige rustplaats op de trommel van de beiaard gevonden had.

dood vogeltje

Home cinema

Na een niet zo opbeurend bezoekje aan het thuisfront (niks nieuws daar) besloten we de negatieve gedachten te verjagen met een gezonde dosis cynisme ons geleverd door de onovertroffen dr. House. Meestal kijken we een dvd’tje op een gewoon pc-scherm, maar gisteren was ik, met dank aan het werk, net iets beter uitgerust dan gewoonlijk. Ik had de projector mee naar huis genomen voor de afdelingsdag en tja, dan zou het dom zijn niet van deze unieke gelegenheid gebruik te maken. Er werd een muur uitgekozen, de boxen werden in de juiste richting geplaatst en alles was klaar om te genieten van een aflevering van House in onze eigen home cinema. Moesten die projectoren niet zo duur zijn, ik wist wat te vragen voor mijn volgende verjaardag. Ik zie me al helemaal filmavondjes organiseren. :-)