harry potter

Harry Snotter

Ik had beter moeten weten. Wat zeggen ze ook alweer over die ezel en die steen? Nadat ik gisterenavond hevig teleurgesteld de cinema uitkwam, herinnerde ik me plots dat ik Harry Potter and the Order of the Phoenix óók al slecht vond. Het is alleszins zo dat ik mijn best gedaan heb de vorige films uit mijn geheugen te bannen, want het eerste kwartier had ik serieus wat moeite om te kunnen aanknopen bij het verhaal, al de karakters uit mekaar te houden en al die rare termen te begrijpen. En ik vertik het nog steeds de boeken te lezen, nah.

Wat een oervervelende film. Ik bleef maar wachten tot er eindelijk iets spannends zou gebeuren. Niks, nul, noegaballen. En al die teen angst. Tenenkrullend. Ik kreeg zowaar flashbacks naar mijn middelbare schoolperiode. Toendertijd kreeg ik het ook al op mijn heupen van al dat dramatisch kalverliefdegedoe. Ik ben op die, maar hij/zij is niet op mij. Boehoehoe. De wereld vergaat. Snotter, snotter.

Saai, boring. Ik zat gewoon te wachten tot het gedaan was of totdat Voldemort himself het hele zooitje om zeep zou helpen. Wat ook al niet gebeurde. Bah.

Goed, hierbij is het officieel. Ik ga nooit meer naar de cinema voor een Harry Potter film en zal op voorhand steeds mijn blog raadplegen om te vermijden dat ik opnieuw in een sequelval trap.

Update: In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat er één personage in de film mij wel kon bekoren: professor Snape. Kan er geen spinoff komen met hem in de hoofdrol, zonder al die vervelende pubers?

Teleurstellend

Gisteren zijn mijn vriendje en ik nog eens in de bioscoop geraakt. In mijn ideale wereld zouden we wekelijks een film op groot scherm zien, helaas, in de echte wereld worden we hiervan weerhouden door banale trivialiteiten als tijdgebrek. En die ene keer dat we dan in de bioscoop geraken, valt de film toch wel niet tegen, zeker.

Misschien komt het doordat we de boeken niet gelezen hebben (ik heb mij altijd wat afzijdig gehouden van heel die Harry Potter-heisa, simpelweg omdat ik de hype rond dat boek moeilijk kon geloven), want ik had moeite om mij in de personages in te leven en soms gewoon moeite om de film zelf te volgen. De eerste drie Harry Potter-films hebben we gezien op dvd (met dank aan de vriendin van mijn broertje voor het uitlenen) en de vierde film zijn we daarna in de bioscoop gaan zien. Over de eerste drie films was ik matig enthousiast, maar de vierde vond ik echt goed. De vijfde daarentegen. Ik kan niet meteen de vinger op de wonde leggen, misschien komt het doordat ik het gevoel kreeg dat de film samenhang miste, te veel uit losse fragmenten bestond en te veel personages bevatte, maar zowel mijn vriend als ik kwamen uit de filmzaal met een was-dit-het-nu-gevoel. Als Harry Potter in deze film doodgebliksemd werd door Lord Voldemort himself, zou het mij steenkoud gelaten hebben.

We waren beter naar The Simpsons geweest.