Een goed gevulde week

Een geweldig drukke en stresserende werkweek achter de rug waardoor ik mening avondje later dan gepland aan mijn bureau gezeten heb, maar daar wou ik het hier eigenlijk niet over hebben. Want ondanks de drukte op het werk, boden de avonden een fijn tegengewicht aan al de stress. Een overzichtje:

  • maandag: de bachata danslessen beginnen steeds beter te gaan en mijn vriendje vindt het zelfs beter meevallen dan verwacht
  • dinsdag: een geweldig squashpartijtje, lang geleden dat ik nog zo goed gespeeld heb
  • woensdag: heel veel foto’s verwerkt
  • donderdag: naar de 6de Vlaamse Improcup geweest met mijn vriendje en één van onze mede-studenten uit de Spaanse les, bij momenten goed gelachen en na de finale nog iets gaan drinken in de Domus (ongeveer het enige café in de buurt dat nog open was, is donderdag geen uitgangsavond in Leuven?)
  • vrijdagmiddag: een female only twunch waar ik iets bijleerde over personal branding en de 4 C’s
  • vrijdagavond: het jaarlijkse alumni-etentje van mijn studentenvereniging. Een avond waarop de oud-medewerkers straffe verhalen vertellen over de goede oude tijd aan de huidige medewerkers. Het eten in de Wiering viel tegen, maar het gezelschap maakte veel goed (de mama en papa van mijn toekomstige petekindje waren er ook). Het viel me wel op hoe ongelooflijk braaf die studenten van tegenwoordig geworden zijn. Man, dat was in mijn studententijd toch wel anders. Uiteraard hebben we, als anciens, de boel mee afgesloten in (alweer) de Domus (wat is dat met al die cafés die om middernacht al sluiten!). Fijn om zien dat de studentenvereniging waar ik zoveel van mijn tijd in gestopt heb, het nog altijd prima doet.

Antwerpse gastvrijheid

Zaterdag waren we te gast bij Lime en haar vriendje in het wereldse Antwerpen. Wij mogen dan wel grote fan zijn van ons leventje in Leuven, Antwerpen, da’s toch een stad van een heel ander kaliber. Omdat we bij Lime altijd serieus in de watten gelegd worden op culinair gebied, namen we de trein. Milieuvriendelijk, je kan zonder problemen een glaasje drinken én een dutje doen op de terugweg na een paar glaasjes te veel. 😉

Naar goede gewoonte was het eten weer heerlijk. Te starten met Sint-Jacobsnoten (love it), over een heerlijke bouillabaise (waarvan ik helaas geen foto heb) tot aan het knisperende dessert, dat bij mij een pak minder knisperde dan bij mijn tafelgenoten (misschien is de samenstelling van mijn speeksel anders of zo). En kijk, we kregen zelfs een zakje mee naar huis!

Werk, werk, werk

En net wanneer ik dacht: “oef, het ergste is voorbij, nu kan ik eindelijk beginnen knabbelen aan mijn opgelopen achterstand”, dwarrelt er weer iets onverwachts uit de lucht. Diepe zucht, ik zal de komende dagen nog wat langer werken en schuiven met de afspraken in mijn agenda. Uitstel is nooit afstel.

Het konijn op de maan – Paul Mennes

Ik kreeg ‘Het konijn op de maan’ cadeau van een vriendin met de gevleugelde woorden: “Dit boek gaat over Japan, dat zal wel iets voor jou zijn.” En gelijk had ze, het leek wel alsof de schrijver in mijn hoofd gekeken had. Al de bedenkingen die ik mij maakte over het Japanse leven, al de ervaringen die wij er hadden tijdens onze twee reizen, Paul Mennes schreef ze neer in deze geweldige ironische roman. Want ja, wat Japan zo fascinerend maakt, is de afstand die er altijd zal bestaan tussen Japan en de rest van de wereld. Een buitenlander zal immer een vreemdeling (gaijin) blijven. Daarom heb ik ook zoveel respect voor mijn Belgische vriend, die er in tegenstelling tot het hoofdpersonage van deze roman, wel in geslaagd is met zijn Japanse liefde te trouwen en ginder een leven uit te bouwen.

Ik heb echt ten volle genoten van dit boekje dat dan ook uit was in een zucht. De absurde t-shirts, de lijstjes met wat het hoofdpersonage leuk en minder leuk vindt aan zijn leven in Japan. Ik had ze zelf kunnen schrijven. En stiekem had ik bij het lezen spijt dat ik dat niet gedaan had.

Een snoepje van een boekje. Een Japans snoepje, dan wel.

Contrast

Eerst op bezoek in het rusthuis bij mijn bomma wiens geest zich steeds verder en verder terugtrekt op plekken waar we haar niet meer kunnen bereiken. Een rusthuis waar de stank van geleefde, deels vergeten levens en opgedroogde urine zich met elkaar vermengt. Een gesprek dat er geen is in een dialect dat ik nog amper kan verstaan. Gaat alles goed? Alles gaat goed en met u?

En daarna naar de kraamafdeling van een ziekenhuis, voor de tweede keer op babybezoek dit weekend. Een nieuw leven net begonnen en zo vol belofte. Wat zal hij later worden? De mogelijkheden zijn onbegrensd. Iedereen is vrolijk. Bubbels, kussen en trotse grootouders, zelf nog in de fleur van hun leven.

Vergeet geen suikerbonen mee te nemen.

Meteoriet in Chelyabinsk

Zoveel geweldige filmpjes, dankzij al die dashcams waarmee de Russen rondrijden. Bijzonder boeiend om de impact van dit natuurfenomeen te zien. Op zo’n moment wordt je als onbetekenende mens letterlijk geconfronteerd met de eindeloosheid van het heelal en je eigen eindigheid. De beelden zijn fascinerend, maar de schade veroorzaakt door de schokgolf moet enorm zijn. Gelukkig zijn Russen en erg veerkrachtig volk. Gotta love them and their crazy youtube movies!

Valentijn

Ik had het superdruk op het werk, de voorbije veertiende februari en wist dat het een lange dag zou worden. Ik was nog hard aan het zwoegen toen mijn vriend me rond een uur of zeven ‘s avonds opbelde om te vragen of ik zin had in afhaalsushi. Een geweldig voorstel! Sushi is een ideaal tegengewicht voor een stresserende dag. Ik waarschuwde hem wel dat hij best op tijd kon bestellen, want Valentijn, da’s een ook een hels drukke dag voor de restaurants, zoals vorige ervaringen ons leerden.

Toen ik rond kwart na acht ‘s avonds thuis kwam, viel er op ons appartementje geen spoor van mijn vriend of sushi te bekennen. Uiteraard stond hij nog te wachten in het restaurant tot onze bestelling klaar was. Toen rond kwart na negen de sushi en mijn vriend dan eindelijk arriveerden, was ik zowat uitgehongerd. Maar! Het smaakte ons enorm en om het toch nog een beetje romantisch te maken, besloten we eens niet productief te zijn en gewoon samen naar een aflevering van Bones te kijken. De boog kan niet altijd gespannen staan.

<3