En net wanneer ik dacht: “oef, het ergste is voorbij, nu kan ik eindelijk beginnen knabbelen aan mijn opgelopen achterstand”, dwarrelt er weer iets onverwachts uit de lucht. Diepe zucht, ik zal de komende dagen nog wat langer werken en schuiven met de afspraken in mijn agenda. Uitstel is nooit afstel.
Werk, werk, werk
