IDEA Anniversary Day

Dat ik altijd wel te vinden ben voor een feestje, zal jullie ongetwijfeld bekend zijn. Toch twijfelde ik even toen de uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van IDEA in mijn bus viel, aangezien het feestje plaats vond aansluitend op ons eigen bedrijfsfeestje. Maar toen ik hoorde dat de Kapblok de catering verzorgde, was de knoop snel doorgehakt. Met als bonus dat een andere collega zich ook had ingeschreven voor hetzelfde feestje.

En het moet gezegd: de schuimwijn en de catering was toch van een iets ander niveau dan dat van ons werkfeestje. Het was zelfs zo leuk dat ik, toen mijn collega vertrok, besloot nog wat langer te blijven. En zeg nu zelf, wie krijgt er niet graag chocolaatjes als aandenken aan een fijne avond?

IMG_0685

IMG_0686

IMG_0689

Museumnacht in M

Vanavond had ik afgesproken met mijn lieve vriendin T om samen naar de Museumnacht in M te gaan. Mijn vriendin had de tentoonstelling over de Arenbergs nog niet gezien en zelf was ik razend nieuwsgierig naar de rondleiding achter de schermen. De rondleiding werd gegeven door de gebouwbeheerder van M en was doorspekt met allerlei interessante weetjes en anecdotes. Die drie kwartier vloog voorbij in een zucht. Van mij mocht de rondleiding gerust nog dubbel zo lang geduurd hebben!

IMG_0665

IMG_0666

Daarna liepen we op ons gemak door de tentoonstelling over de Arenbergs. Het loonde echt de moeite om de tentoonstelling een tweede keer te bezoeken. Zo ontdekte ik allerlei details die mij de eerste keer helemaal ontgaan waren. Beste ontdekking van de dag: de gevallen ruiter. Hilarisch dat ik dat detail de eerste keer toen ik het schilderij zag helemaal gemist heb. Ook zeer boeiend: de uitleg van curator Anne Verbrugge die ons meer uitleg gaf over de tentoongestelde historische kostuums uit de verkleedkoffer van de Arenbergs.

Na ‘Macht en Schoonheid’ was ons kunstverzadigingspunt bereikt. We sloten de avond af met een lekkere chocolademelk bij Chapter Four, een fijne ontdekking in het culinaire Leuvense landschap! (Ik hoef jullie niet te zeggen welke chocomelk de mijne was, zeker?)

IMG_0669

Een moeilijke beslissing

Dat het pad van een leidinggevende niet altijd over rozen gaat, werd mij vandaag eens te meer duidelijk. Momenteel ben ik in mijn team bezig met het omzetten van een aantal tijdelijke contracten in vaste contracten. Om dit te kunnen doen, moeten de vacatures voor de functies, die nu reeds door iemand met een tijdelijk contract ingevuld worden, gepubliceerd worden. M.a.w. de mensen in kwestie moeten solliciteren voor hun eigen job. Een erg onaangename erfenis uit het verleden waarmee ik zelf erg verveeld zit.

En jawel, datgene waar ik voor vreesde is vandaag gebeurd: na een ganse dag sollicitatiegesprekken afnemen (na een veel te korte nacht), kwam een andere kandidaat als de beste uit de bus. Erger nog, de medewerker die momenteel de functie uitoefent, voerde echt een verschrikkelijk slecht sollicitatiegesprek. De medewerker in kwestie besefte het zelf, want de tranen welden op in zijn ogen. De ontgoocheling en frustratie hingen onuitgesproken in de lucht. Bijna tastbaar.

Dus kon ik niet anders dan de hartverscheurende keuze maken om voor de beste kandidaat te gaan. Laten we hopen dat mijn bijna-ex-medewerker elders wel de job van zijn leven vindt.

Food for thought

Doordat ik de laatste maanden zo’n lange dagen klop, blijft er weinig tijd over voor persoonlijke ontwikkeling. Momenteel volg ik geen taalcursussen mee en kom ik ook niet meer toe aan mijn andere hobby’s. Daarom probeer ik toch af en toe een intellectueel verrijkende activiteit op het programma te zetten. Zelfs al moet ik me bijna kapot haasten om vijf minuten te laat het Kolveniershof van het Rubenianum in Antwerpen binnen te glippen. Maar ik heb het me niet beklaagd: het gesprek tussen Jaap de Hoop Scheffer en Thomas Leysen gaf mijn hersenen zuurstof en het glaasje wijn achteraf was een mooie afsluiter. Dat spurtje dat een collega en ik moesten trekken om onze trein naar Leuven te halen, nam ik er vervolgens graag bij. Al moest ik wel een aantal minuten uitpuffen op de trein nadien. 😉

Beautiful boy – Felix Van Groeningen

Hartverscheurend mooie film van Vlaams topregisseur Felix Van Groeningen, een talent waar we terecht trots op mogen zijn. De film is gebaseerd op de memoires van vader en zoon David en Nic Sheff. De film brengt op een bijzonder realistische manier in beeld hoe de verslaving van de oudste zoon Nic stukje bij beetje uit de hand loopt en hoe vernietigend de impact van een verslaving is op de vader en zijn nieuwe gezin. Gelukkig ben ik zelf in mijn persoonlijke leven nog nooit met verslaving geconfronteerd geweest en dat is maar goed ook, want verslaving is een ziekte die bijzonder moeilijk te genezen is.

Met dank aan mijn lieve vriendin die me uitnodigde om samen te genieten van de film in de zetels van Cinema ZED Vesalius.

Babyborrel in Borgerhout

Na de Arran tasting bleef ik slapen in mijn ouderlijke woonst, waar ook mijn broer en zijn vriendin tijdelijk inwonen tot hun nieuwbouw klaar is. Ik sliep zalig lang uit (wonen op het platteland heeft zo zijn voordelen: de stilte is erg bevorderlijk voor de nachtrust) en we ontbeten op het gemak samen met Turkse broodjes met gehakt en kaas. Na het ontbijt kreeg ik een nieuwe rondleiding door hun woonst, die nu echt wel bijna bewoonbaar is met stromend water en werkende elektriciteit.

IMG_0657

In de namiddag reden we naar Borgerhout voor de babyborrel van ons nieuwste achterneefje Linus, zoon van één van mijn Antwerpse neven. Het feestje vond plaats in een zaaltje in Borgerhout, niet al te ver van mijn vorige woonst. Er waren foto’s van het feestvarken, oliebollen, wafels, pannenkoeken, chips, nootjes, soep én heerlijke Koerdische zoetigheden. Vooral de Koerdische hapjes gingen vlotjes binnen bij mij: verslavend lekker en ongetwijfeld verschrikkelijk slecht voor de lijn.

IMG_0659

IMG_0660

Tegen de avond verlieten we het feestje en nam ik afscheid van mijn broertje en zijn vriendin die met de wagen terug reden naar Limburg, terwijl ik vanuit Antwerpen-centraal de trein naar Leuven nam. Maar niet zonder eerst stiekem nog wat sushi bij de kaiten-zushi van de Wagamama meegepikt te hebben. Gewoon, omdat ik daar zin in had!

IMG_0661

Arran tasting in Zammel

Gisteren trok ik samen met mijn broertje naar Zammel, of all places, voor een heuse whisky tasting. Omdat whisky proeven op een lege maag meestal niet zo’n strak plan is, bereidden we ons voor met Indian take-away. De vriendin van mijn broertje was zo vriendelijk om ons naar Zammel te brengen, alwaar we plaats namen aan twee lange tafels in een gezellig ingerichte whiskykelder. De whiskyglazen stonden al klaar op tafel en we startten de tasting met een specialleke dat Lucie Stroesser, Brand Ambassador van Arran Whisky, speciaal voor deze gelegenheid had meegebracht: een whisky recht van het vat die later op het jaar versneden en gebotteld zou worden.

Het bijzondere aan deze tasting was dat al de aanwezigen mochten stemmen voor hun favoriete whisky. De whisky met de meeste stemmen zou vervolgens gebotteld worden speciaal voor de Single Malt Whisky Shop in Zammel. De namen van de aanwezige proevers zouden daarbij een plekje krijgen op de fles of de verpakking van deze whisky. Altijd al mijn naam willen verbinden aan sterke drank. 😉

Voor mij was het de eerste keer dat ik aan een tasting deelnam in zo’n professionele setting onder begeleiding van echte kenners. Wat deze gelegenheid nog extra speciaal maakte was het feit dat dit de laatste tasting in België was onder begeleiding van Brand Ambassador Lucie Stroesser. Deze Franse dame was eerder toevallig bij de Arran distillery terecht gekomen in de tijd dat ze nog een opkomend whiskymerk waren en had zich daar ontpopt als een zeer enthousiaste spreekbuis voor het merk. Nu vond ze echter de tijd rijp om andere oorden op te zoeken en terug te keren naar haar vaderland, Frankrijk. Op zoek naar beter weer én een nieuwe uitdaging, zo liet ze uitschijnen. Ze had nog geen job, maar had er alle vertrouwen in dat dat wel in orde zou komen. Ik onthield me wijselijk van commentaar toen ze dat zei…

Na maar liefst zeven verschillende whisky’s geproefd te hebben en lang en hard nagedacht te hebben over onze voorkeursvolgorde, sloten we de avond af met een lekker stukje taart ter ere van Lucie met daarbij een Arran gold whisky likeurtje. Een fijn einde van een boeiende avond die me alleen maar meer goesting deed krijgen om nog eens terug te keren naar Schotland.

IMG_0652

IMG_0655

De uitslag van de tasting:

  • 1ste plaats: ARRAN 2006, 12y sherry hogshead
  • 2de plaats was voor ARRAN 1997, 21y sherry hogshead (sample no 1)
  • 3de plaats was voor ARRAN 2006, 12y bourbon barrel (sample no 2)
  • 4de plaats was voor ARRAN 2011, 7y bourbon barrel 50PPM peated (sample no 6)
  • 5de plaats was voor ARRAN 1996, 22y bourbon barrel (sample no 4)
  • 6de plaats was voor ARRAN 2009, 9y sherry hogshead (sample no 3)

Een volgorde waarin mijn broer en ik ons perfect konden vinden, alleen nummer 1 en 2 hadden we van plaats gewisseld. Wel opvallend hoe gelijklopend onze smaak is op het gebied van whisky.

NMBS frustraties

Vandaag kwam ik maar liefst één uur en één kwartier later op het werk aan dan gepland. Alweer een ongeval in Kortenberg. Ik hoop niet dat dit een wekelijkse traditie wordt. Gevolg: geen treinverkeer tussen Leuven en Brussel, een hele hoop afgeschafte treinen en de treinen die wel reden werden aan een slakkengangetje omgeleid langs Vilvoorde en Mechelen.

Resultaat: één gemiste vergadering en een andere vergadering waarvoor ik een half uur te laat was.

IMG_0641

Dus bij deze een dubbele oproep:

Beste NMBS, kan het spoor in Kortenberg niet wat beter afgeschermd worden? Installeer daar hoge hekken of zoiets zodat de sporen minder makkelijk toegankelijk zijn. En beste zelfmoordenaars, ik respecteer jullie keuze om uit het leven te stappen, maar moet dat per sé door je voor een trein te gooien? Lees alsjeblieft het triestige einde van Anna Karenina er nog eens op na en probeer in jullie situatie van hoge psychische nood toch ook even te denken aan de nabestaanden die met zo’n gruwelijke dood geconfronteerd worden en de getraumatiseerde treinbestuurders die het ongeval zien aankomen, maar niet kunnen voorkomen.