Na de Arran tasting bleef ik slapen in mijn ouderlijke woonst, waar ook mijn broer en zijn vriendin tijdelijk inwonen tot hun nieuwbouw klaar is. Ik sliep zalig lang uit (wonen op het platteland heeft zo zijn voordelen: de stilte is erg bevorderlijk voor de nachtrust) en we ontbeten op het gemak samen met Turkse broodjes met gehakt en kaas. Na het ontbijt kreeg ik een nieuwe rondleiding door hun woonst, die nu echt wel bijna bewoonbaar is met stromend water en werkende elektriciteit.
In de namiddag reden we naar Borgerhout voor de babyborrel van ons nieuwste achterneefje Linus, zoon van één van mijn Antwerpse neven. Het feestje vond plaats in een zaaltje in Borgerhout, niet al te ver van mijn vorige woonst. Er waren foto’s van het feestvarken, oliebollen, wafels, pannenkoeken, chips, nootjes, soep én heerlijke Koerdische zoetigheden. Vooral de Koerdische hapjes gingen vlotjes binnen bij mij: verslavend lekker en ongetwijfeld verschrikkelijk slecht voor de lijn.
Tegen de avond verlieten we het feestje en nam ik afscheid van mijn broertje en zijn vriendin die met de wagen terug reden naar Limburg, terwijl ik vanuit Antwerpen-centraal de trein naar Leuven nam. Maar niet zonder eerst stiekem nog wat sushi bij de kaiten-zushi van de Wagamama meegepikt te hebben. Gewoon, omdat ik daar zin in had!
