Gamescom in Keulen

Vandaag bracht ik met wat collega’s voor de allereerste keer een bezoek aan de Gamescom in Keulen. The place to be, duidelijk, want ik vermoed dat zowat iedereen in onze eersteklassewagon onderweg was naar dezelfde bestemming. Gamescom is dan ook de grootste gamebeurs ter wereld. In 2022 (vlak na de pandemie) verwelkomde deze beurs ruim 265.000 bezoekers uit meer dan 100 landen en 1100 exposanten uit 53 landen (75% internationaal). Dat zijn indrukwekkende cijfers en hoewel ik zelf mij vooral beperk tot smartphone games, had ik toch uitgekeken naar dit bezoek. Spijtig genoeg werden mijn verwachtingen niet helemaal ingelost. En neen, dat lag niet alleen aan het feit dat ik al om 7.54u in Brussel-Noord moest zijn om daar op de trein naar Keulen te stappen.

Mijn collega’s en ik werden samen met de delegatie van de minister-president en een hoop andere genodigden ontvangen op de Belgische stand. De rondleiding daar was duidelijk enkel voor de M-P bedoeld, want onze oren konden niets opvangen van wat er allemaal gezegd werd. We stonden er letterlijk voor spek en bonen bij.

‘s Middags waren we uitgenodigd voor een lunch met wat presentaties. De presentaties waren boeiend, maar amai, lang geleden dat ik nog zo’n slechte lunch gegeten heb. De meest smakeloze broodjes en slaatjes (ok, dat slaatje met mosterd en een gehaktballetje kon er nog mee door) ooit. Die Duitse traiteur bakte er niet veel van. Gelukkig waren de macarons en de chocomousse als dessert wel lekker.

In de namiddag stond er een gesprek gepland met een groot gamebedrijf en pikten we een stukje van de receptie “MADE IN GERMANY” mee, waar helaas enkel bier en frisdrank aangeboden werd. Al moet ik zeggen dat de rabarber-schorle best wel lekker was.

Vervolgens namen we deel aan een rondleiding voor een groep van ongeveer honderd personen. Ik weet niet hoe jullie daar tegenover staan, maar dat is gewoon een veel te grote groep voor een rondleiding. We kregen allemaal oortjes en we werden en masse doorheen de B2C zone geleid naar een aantal verschillende standen waar onze gids dan interview afnam van de standhouders. Echt, het was superboring. Veel te weinig aandacht voor het tonen van visueel materiaal (en sorry, daar draait het toch om bij games) en veel te weinig ruimte om zelf games te kunnen proberen. Ik speelde welgeteld één boks-spelletje en dat is nu een type-voorbeeld van spelletjes die mij helemaal niet kunnen bekoren. Uiteindelijk ontsnapten mijn collega’s en ik uit de rondleiding om snel nog wat coole foto’s te maken bij de Netflix stand. Echt, een teleurstelling, deze rondleiding. We waren het beter al wat eerder afgetrapt!

We eindigden de dag met een receptie bij de Belgische stand met enkel Belgische bieren, nootjes en chips. Dus eindigde ik de dag bloednuchter, wat op zich natuurlijk ook voordelen heeft.

Het leukste aan de dag was nog de wandeling terug naar het station van Keulen onder een stralend blauwe hemel. In het station kocht ik mij sushi om op de trein te eten en na een vlotte rit stond ik opnieuw in Brussel-Noord, alwaar de NMBS zo vriendelijk was om mijn trein op mij te laten wachten, zodat ik meteen naar Leuven kon sporen.

Opening nieuwe slaapblok in Destelheide

Deze avond was ik samen met de grote baas en twee andere collega’s te gast op de feestelijke opening van de nieuwe slaapblok in Destelheide. Het was fantastisch mooi weer en het was duidelijk dat de aanwezigen zin hadden in een feestje. Gelukkig waren er broodjes voorzien, want ik was samen met mijn collega’s rechtstreeks van het werk naar Destelheide gekomen. Na de obligate speeches volgde de rondleiding in de slaapblok. Echt, een prachtig stukje architectuur, waar hopelijk veel jongeren nog jaren lang van zullen kunnen genieten. Net zoals ik genoot van mijn ijsje en de huisgemaakte dessertjes achteraf. 😉

Fijne avond! Met dank aan de grote baas die na het feestje zo vriendelijk was om mij en mijn collega af te zetten bij Brussel-Zuid, waar ik vrijwel meteen op een trein naar Leuven kon springen.

Business lunch op het dakterras van albert

Aangezien ik nu verantwoordelijk ben voor het stroomlijnen van de werking van onze administratieve cel, leek het een goed idee om de banden aan te halen via een gezamenlijke lunch. We prikten een datum en reserveerden een tafel voor een zomerse lunch op het dakterras van albert.

Eerlijk, het is een zeer heterogene groep, waardoor het moeilijk was om gezamenlijke gespreksonderwerpen te vinden, maar de zon scheen en het was fijn vertoeven op het dakterras. Al is het wel duidelijk dat er nog heel wat werk aan de winkel is om van onze cel een goed op elkaar ingespeeld team te maken.

Wat het eten betreft, kom ik terug met eerder gemengde gevoelens. De inktivssalade was heel lekker, maar de falafel was echt gortdroog en er was gewoon te weinig saus om dat te compenseren. Zelfs de extra saus die we bijvroegen, bracht geen beterschap. Jammer, falafel maken is duidelijk niet het sterke punt van deze chef.

inktvis salade, tomaat en groene kruiden:

falafels met dragon, groentenboeket, tahini:

Welkomstontbijt

Nu onze vorige baas met alle égards is uitgewuifd, is het tijd om de nieuwe baas in te werken. Vandaag was zijn allereerste managementsvergadering en om hem welkom te heten, hadden we een simpel ontbijtje voorzien. Aja, want hij moet zich nog bewijzen, he. 😉

De stijl van de nieuwe baas is helemaal anders dan de vorige. Persoonlijk klikt het heel goed tussen ons en als ik mag afgaan op hoe hij van start gegaan is, hebben we een fijne samenwerking in het vooruitzicht.

VIP uitwuiffeestje

En wij feesten dapper verder! Want onze grote baas is zo belangrijk dat hij meer dan één afscheidsfeestje verdient. 😉 Ook ditmaal waren we te gast bij het fantastische Kasteel van Gaasbeek dat maar al te graag de rode loper uitrolde voor zoveel schoon volk!

De tocht om er te geraken was alvast een hele uitdaging. Ik vertrok samen met twee andere collega’s om kwart voor vijf vanaf ons kantoor in Brussel naar Gaasbeek. Eén van mijn collega’s was zo vriendelijk om mijn collega en mij een lift aan te bieden met haar wagen. Helaas op nog geen tien minuten van onze werkplek reden we ons helemaal vast in het Brusselse verkeer aan het Rogierplein. De grote boosdoener van deze opstropping waren de wegenwerken, waardoor we ongeveer een uur (!) tijd verloren en uiteindelijk pas om zeven uur ‘s avonds in Gaasbeek waren. Gelukkig net op tijd om de speeches mee te pikken.

De speeches waren kort en krachtig. Vooral de speech van een nauwe vriend van onze grote baas was bijzonder memorabel. Een mooi schrijfsel dat onze baas helemaal typeerde op een overtuigende manier gebracht. Gelukkig had mijn baas geleerd uit het feestje van gisteren en was hij zo slim om zijn speech op te vouwen en terug in zijn binnenzak te steken. In de plaats daarvan bedankte hij een aantal mensen die hem in de loop der jaren gesteund hadden. Veel beter!

Het eten was zeer lekker en verzorgd, helaas stond ik blijkbaar altijd op de verkeerde plaats in de tent, waardoor ik een aantal gerechtjes miste en met honger terug naar huis keerde. Niet erg, want ik maakte dankbaar van de gelegenheid gebruik om met wat mensen bij te praten die ik al een tijd niet meer gezien had. Netwerken met een glaasje schuimwijn in de hand op een sprookjesachtige locatie. Ik denk dat mijn baas zich geen beter afscheid had kunnen wensen.

De grote baas uitwuiven

Deze middag zakten we met (bijna) alle collega’s af naar het pas heropende Kasteel van Gaasbeek voor een wel heel bijzondere gelegenheid: het pensioneringsfeest van onze grote baas. Allez, eigenlijk moet ik pensioneringsfeest tussen aanhalingstekens zetten, want onze oud-baas start gewoon aan een nieuwe job ná zijn vijfenzestigste verjaardag. Sommige mensen hebben nu eenmaal geen zittend gat. En ik kan maar hopen dat ik op zijn leeftijd nog zoveel energie heb en zo boordevol ideeën zit als hij.

Ik was zelf een beetje nerveus, want ik had de eer om namens het management de afscheidsspeech te houden. Ik had me goed voorbereid en de speech een paar keer op voorhand geoefend, maar het blijft natuurlijk een beetje stressy om te spreken voor zoveel mensen die je van dichtbij kent. Gelukkig struikelde ik niet over mijn woorden en zijn er achteraf toch een aantal mensen mij komen feliciteren met de speech. Chapeau trouwens voor de twee collega’s die het aandurfden om een quatre-mains op de vleugel te spelen. Erg knap gedaan!

Het concept van het afscheidsfeest was high tea en amai, wat een overvloed! Een fantastische mengeling van zoet en zout. Het contrast met het openingsfeest, nochtans verzorgd door dezelfde cateraar, kon amper groter zijn. Al was de cateraar wel vergeten dat gans het buffet eigenlijk vegetarisch hoorde te zijn. Al moet ik zeggen dat ik weinig collega’s heb horen klagen. 😉

Wel jammer dat de twee pendelbussen die voorzien waren om de collega’s na het feest naar metrostation Erasmus te brengen al om vier uur in de namiddag vertrokken. Dat maakte dat er opeens een massale uittocht was van collega’s, die allemaal graag nog wat langer hadden willen blijven plakken. Zeker omdat de speeches langer geduurd hadden dan voorzien (niet die van mij, het was de grote baas zelf die voor het uitlopen van het programma had gezorgd). Volgende keer de uittocht in twee shiften organiseren!

Gelukkig kon ik naar goede gewoonte weer naar Leuven meerijden met de grote baas zelf en werd ik, ongetwijfeld voor de allerlaatste keer mooi aan mijn deur afgezet. Toegegeven, onze baas heeft alles behalve een volmaakt parcours gereden in ons bedrijf en zijn passage, die gepaard ging met een zeer grondige reorganisatie, zal niet licht vergeten worden, maar ik ga hem en zijn rare trekjes toch wel missen. Uiteindelijk kwamen wij op menselijk vlak altijd goed overeen en koester ik fijne herinneringen aan de vele autoritten samen.

Heropening Kasteel van Gaasbeek

Gisterenavond had ik de eer en het genoegen aanwezig te mogen zijn op de officiële heropening van het schitterende gerenoveerde Kasteel van Gaasbeek. Voor de feestelijkheden was er een prachtige tent geplaatst op het grasplein voor het kasteel. Voor de gelegenheid had ik mijn mooiste jurk aangetrokken, kwestie van me ook een beetje kasteelvrouw te kunnen voelen.

Spijtig genoeg was de minister-president wegens persoonlijke redenen afwezig, maar er waren voldoende begenadigde sprekers die de officiële speeches konden overnemen. Het rode lint werd met zwier door twee slimme dames doorgeknipt en dan was het eindelijk zover: we mochten het kasteel binnen!

Ter gelegenheid van de heropening werd theatergezelschap FC Bergman uitgenodigd om een tentoonstelling te maken voor deze bijzondere plek. Het resultaat is een zeer beklijvende audiovisuele expo geïnspireerd door de vele foto’s waarop markiezin Arconati Visconti, die het kasteel schonk aan de Belgische overheid, prijkt in een middeleeuws pagepakje. Foto’s waaruit een grote nostalgie, een intens verlangen naar andere levens en andere tijden, blijkt.

Het vernieuwde kasteel is op zich al prachtig, maar de beelden van FC Bergman maken van het bezoek aan het kasteel een unieke ervaring. De beelden die in de verschillende gerestaureerde kamers getoond worden, zijn prachtig en sprookjesachtig, maar dan het sprookjesachtige van de wrede sprookjes van weleer die nachtmerrieachtige beelden oproepen, niet die zeemzoete suikerverhalen van Disney. Niet geschikt voor kinderen, dus. Wie graag een kindvriendelijke ervaring beleeft, bezoekt het kasteel beter volgend voorjaar.

Oja, de hapjes op de receptie waren zeer lekker, alleen zo schaars dat ik ‘s avonds, nadat mijn grote baas zo vriendelijk was mij thuis voor de deur af te zetten, nog honger had.

Wolf en teek

Een beestige dag achter de rug vandaag. ‘s Middags aangesloten bij een teamlunch bij Wolf in Brussel (jawel, natuurlijk koos ik weer voor de falafelschotel van My Tannour, verslavend lekker!) en dan vlak voordat ik de trein naar huis nam, tot mijn grote afgrijzen vastgesteld dat er zich een teek in mijn been had vastgezogen. Een teek die er al even zat, want het lijfje zat vol met bloed. Geen idee waar ik in Brussel, toch niet bekend voor zijn uitgebreide natuur, dit beest heb opgedaan, maar ik haastte me naar huis om het onding met een scherpe pincet te verwijderen. Gelukkig is er een apotheek in Brussel-centraal waar ik ontsmettingsmiddel kon kopen, want dat heb ik standaard niet in huis.

Ik had goed opgelet tijdens de operatie van onze gastvrouw in Piemonte en gelukkig zat de teek op een plek dat ik er zelf goed bij kon, want mijn vriend zit in Genève en kon dus enkel morele steun bieden. Het verwijderen lukte tot mijn verbazing vrij gemakkelijk en daarna heb ik mij meteen een tekentang of vijf besteld, zodat ik in elke rugzak en handtas er één kan steken. Een voorbereid mens is er twee waard!

Lunch bij Frank (again)

Het was deze middag net warm genoeg om iets te eten op een terrasje, dus twee maal raden waar mijn collega en ik belandden? Bij Frank natuurlijk! En naar goede gewoonte kon ik niet weerstaan aan de Egss La Monnaie, zo lekker!

Trash day receptie

Deze vrijdag had ik opnieuw een trash day ingepland. Al kon ik zelf niet veel trashen, want de collega’s hadden mijn agenda van ‘s ochtends tot ‘s avonds volgeboekt. Naar goede gewoonte sloten we de trash day af met een kleine receptie. Altijd fijn om op een informele manier met de collega’s van gedachten te kunnen wisselen.

Aangezien er weer problemen waren op het spoor tussen Brussel en Leuven, bleven we plakken met iedereen die richting Leuven moest treinen. Beter nog een glaasje extra schuimwijn drinken en wat hapjes dan in Brussel-centraal tevergeefs op een trein staan te wachten, nietwaar? Gelukkig was er meer dan drank en eten genoeg. 😉 En tegen dat wij dan uiteindelijk naar Leuven terug spoorden, waren de problemen gelukkig opgelost.

En ‘s avonds in Leuven nog genoten van een fijne avondwandeling.

Yet Another Blog

Life on my side

werk