Pizza’s en exploding kittens

Dat zo’n Kamadobarbecue een veelzijdig ding is, dat wisten we ondertussen al, maar gisterenavond at ik voor het eerst pizza’s gemaakt op zo’n barbecue. Een grote pizzafan zal ik wel nooit worden, maar ik kan niet anders dan toegeven dat dit goeie pizza’s waren. Perfect gebakken korst en lekkere toppings. Mét een ubercool wijntje daarbij, uiteraard. De ouders van mijn petekindje weten wat goed is. 😉 En natuurlijk speelden we daarna exploding kittens met mijn petekindje en zijn gezin. Tradities zijn er om in ere te houden!

Kiku sushi in Herent

Deze avond fietste ik naar Herent voor een bezoek aan onze vrienden en hun twee dochters op deze wapenstilstand. Het was al donker toen ik op de fiets kroop, maar dankzij googlemaps en de fietssnelweg geraakte ik er verrassend vlot. Gelukkig regende het niet!

Onze vrienden hadden een tafel gereserveerd bij Kiku sushi, het enige sushirestaurant dat Herent rijk is (en dus mogen ze zich terecht het beste sushirestaurant van Herent noemen). Ik vond de sushi eerlijk gezegd maar matig, de stukken waren veel te groot naar mijn goesting en de gefrituurde sushi was, net zoals de hapjes die we als voorgerecht aten, veel te hard gefrituurd. En ik ben sowieso al niet echt een fan van gefrituurde sushi. Ik was stiekem een beetje jaloers op de scampi met madrascurry die één van de twee dochters besteld had. Maar gelukkig maakte het uitstekende gezelschap veel goed!

Na de maaltijd trokken we terug naar het huis van onze vrienden, deden we een flesje wijn open en speelden we de rest van de avond spelletjes. Ik noteer Vlotte Geesten 2.0 als ontdekking van de avond. Een simpel uit te leggen spel waarbij een vliegensvlugge reactiesnelheid en tegenwoordigheid van geest superbelangrijk is.

En gelukkig regende het ook niet op de terugweg naar Leuven!

SPQR lunch

Gelukkig heb ik een blog om mij eraan te herinneren dat de laatste keer dat mijn vriend en ik deelnamen aan een S.P.Q.R. brunch 5 maart 2012 was. Euh? Jawadde, time files when you’re having fun, zal ik maar zeggen zeker?

Na al die jaren stonden de sterren eindelijk weer goed en bleken mijn vriend en ik zowaar nog geen verplichtingen te hebben deze zondagmiddag en aangezien hij deze avond terug vliegt naar Genève leek ons dit wel een mooie afsluiter van het weekend.

Op een oude bekenden na zagen we vooral veel nieuwe gezichten aan de lange feesttafels in de Sint-Geertrui-abdij. Natuurlijk belandden we weer bij mijn oud-collega aan tafel, maar ik maakte ook kennis met de andere mensen aan tafel. Het klikte vooral goed met Robert Scotton, een oud-voetballer bij Winterslag, die nu als ietwat uit de hand gelopen hobby Italiaanse wijn importeert. De lunch werd verzorgd door traiteur Kapucijn en was naar goede gewoonte uitstekend. Alleen de wijnen van Doppio ‘L’ vielen iet of wat tegen. De prosecco was ok, maar de witte wijn was niet echt mijn ding. Gelukkig was de rode wijn beter!

Alleszins beleefde mijn vriend en ik alweer een fantastische middag/namiddag en we beloofden aan Robert zeker eens langs de kerstmarkt te komen wanneer hij de stand van Rotary Leuven-Rotselaar zou bemannen.

PS: Het blijft toch vreemd, zo’n feestelijke maaltijd zonder Eric Claes

Bar Baron en Allison

Deze avond hadden mijn vriend en ik afgesproken bij Bar Baron op het de Becker Remyplein (vroeger zat op deze plek Brasserie de Curve) met onze vrienden uit Zichem. Omdat hun oudste zoon deelnam aan een schaakwedstrijd in de buurt had ik extra vroeg (17u) gereserveerd, zodat hij samen met ons iets kon eten en hij daarna naar zijn wedstrijd kon gaan.

Het was voor ons allemaal de eerste kennismaking met deze nieuwe zaak. Het interieur kreeg alvast een geslaagde make-over en ik kan me voorstellen dat het in de zomer gezellig vertoeven is in de tuin achter het restaurant. De bediening was duidelijk nog niet zo goed ingewerkt, maar dat zagen we, gezien hun jeugdige leeftijd, graag door de vingers. Persoonlijk was ik gecharmeerd door het tapas-concept en ik weet dat mijn vrienden ook grote fan zijn van samen gerechtjes delen, dus dat was meteen een schot in de roos. En het mag gezegd: de tapas waren lekker en verzorgd.

Na de maaltijd zakten we met ons gezelschap (minus de schaker) af naar het centrum van Leuven voor een cocktail/mocktail bij Allison. Tot mijn verbazing slaagden we er zelfs in een tafeltje voor vijf te bemachtigen. Helaas wel in het zaaltje achteraan, wat toch net iets minder gezellig is da een tafeltje bij de mooie toog. We lieten het niet aan ons hart komen en genoten van onze drankje. Onze vrienden hadden achteraf zelfs nog zin in een ijsje van ‘t Galetje! Daar heb ik toch beleefd voor gepast. 😉

De doorstart van de Belga Queen

Heel blij dat dit Brusselse monument onlangs de deuren heeft heropend. Niet dat ik er voor de sluiting de deuren plat liep, maar zo’n fantastische historisch plek verdient een invulling op niveau. Dé ideale plek dus voor een afspraak met mijn oud-collega, net als ik liefhebber van het goeie leven.

En ja, het interieur was nog even indrukwekkend als ik mij herinnerde en de ober, pas gearriveerd vanuit het buitenland, deed zijn uiterste best om ons in de watten te leggen. Zij het dat zijn Frans en Nederlands iet of wat onbestaande waren, maar dat maakte hij dubbel en dik goed met zijn vriendelijkheid en hulpvaardigheid.

De hertenfilet was zonder overdrijven de beste die ik ooit gegeten heb. Zo mals! Al mocht de garnituur wat mij betreft wel wat meer zijn voor de toch wel stevige prijs van 42 euro. Ook de klassieke dame blanche was heerlijk. Op de foto lijkt de bol niet zo groot, maar in werkelijkheid was dit de grootste bol ijs die ik ooit in mijn leven gezien heb. Maar dé hoofdvogel van de avond werd afgeschoten door de uitstekende fles Barbera d’Alba Raimonda die we bij het hoofdgerecht dronken. Zalig lekker wijntje!

Ondanks de ietwat hoge prijzen had ik zeker het gevoel dat we waar voor ons geld kregen. Dus ik keer zeker nog eens terug. Al is het maar om opnieuw te genieten van zo’n uitstekend flesje wijn.

Klinken op de laatste dag van oktober

Want, amai, hoe snel is oktober alweer voorbij gevlogen? Dus nodigde ik gisteren mijn Leuvense kameraad uit om in stijl afscheid te nemen van deze veel te donkere en natte maand met wat hapjes en een goed glas whisky. Op naar november!

Julie Zwijgt with a touch of smoke

Vanavond met een vriendin naar Julie Zwijgt gaan kijken, de officiële Belgische inzending voor de Oscars. En na deze film gezien te hebben, kan ik bevestigen: dat is meer dan verdiend. Wat een ongelooflijke krachttoer levert de jonge hoofdrolspeelster, die geen woorden nodig heeft om op het grote scherm haar innerlijke strijd te tonen. Een pakkende film over een helaas nog steeds brandend actueel thema. Een film die niemand onberoerd zal laten.

Na de film zakten we af naar het centrum om iets te drinken. Zo’n zwaar onderwerp verdiende het om met een cocktail doorgespoeld te worden, dus begaven we ons naar Allison, één van mijn favoriete Leuvense cocktailbars. Ik bestelde The Alliance, een smokey cocktail met single malt whisky, Iberia cream cherry, orange bitter en rosemarijn, die op een wel heel bijzondere manier geserveerd werd. Een smaakvolle afsluiter van de avond.

Fellini with a friend

Deze avond had ik afgesproken met mijn kameraad uit Hasselt. Voor de gelegenheid had ik een tafel voor twee personen gereserveerd bij gnoccheria Fellini, alweer een nieuwe culinaire ster aan het Leuvense firmament. Mij hoor je alvast niet klagen.

De zaak wordt uitgebaat door twee mannen die duidelijk een hart hebben voor de Italiaanse keuken. Ik denk zelfs dat dit één van de weinige plekken in Leuven is waar je gnocchi kan eten. Onze eerste kennismaking met dit restaurant was alvast een schot in de roos. Voldoende non-alcoholische alternatieven op de drankkaart voor mijn kameraad, lekkere wijntjes voor mezelf en de gnocchi waren effectief om duimen en vingers af te likken. En, het allerbeste: ze hebben inktvis als voorgerecht!

What’s not to love?

Preso alla ficoncella (geroosterde octopus, aardappelcrème, gember, basilicum:

Gnocco Nonna Luisa (vongolge, kerstomaten, gamba’s):

Culinaire verwennerij bij Couvert Couvert

Dankzij mijn blog weet ik dat de laatste keer dat wij bij Couvert Couvert aten, dateert van september 2012. En dan nog wel om de verjaardag van mijn broertje te vieren. Yikes! De tijd vliegt effectief!

Hoog tijd om dit sterrenrestaurant met een nieuw bezoek te vereren. De uitnodiging om samen te dineren kwam van onze vrienden uit Rotselaar. Zij hadden al een reservatie, maar die kon nog makkelijk uitgebreid worden naar twee personen extra. En ja, het eten bij Couvert Couvert is nog steeds top en het restaurant zelf is bijzonder stijlvol ingericht, maar het viel wel op dat het er alles behalve druk was. We vroegen ons zelfs een beetje af of dit restaurant wel uit de kosten kon geraken met zo weinig klanten. Laat ons hopen dat iedereen een dikke fooi heeft achter gelaten. 😉

Onze vrienden hadden de verbouwingsplannen van hun huis meegenomen, dus tussen de gangen door lag onze tafel bezaaid met hun toekomstdromen. Heel fijn om samen met hen mee te kunnen dromen en ik kijk alvast vol ongeduld uit naar het eindresultaat.

Geniet mee van wat er op ons bord passeerde:

Appetizers:

Ravioli, radijs, mierikswortel, sudashi:

Sint-Jacobsnoten in het groen:

Vis van de dag, eekhoorntjesbrood, citroen verbena, vin jaune:

Bretoense kreeft, bloemkool, dragon:

Wilde eend op houtvuur, kornoelje:

Dessertje:

Mignardises:

Twee culinaire hotspots in één klap

Gisteren stopte ik wat vroeger met werken en trok ik samen met mijn vriend naar Ongefilterd, één van de nieuwe, hippe culinaire hotspots in Leuven. Omdat je niet kan reserveren bij Ongefilterd, besloten mijn vriend en ik vroeg genoeg te vertrekken zodat we zeker een tafeltje konden bemachtigen.

We hadden net ons aperitief achter de kiezen toen onze vrienden van de Vismarkt binnen stapten. Een geheel onverwachte ontmoeting. Zij hadden afgesproken met haar broer en schoonzus en nodigden ons uit om ons bij hun gezelschap te voegen. Want, hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Plus dat gaf ons de gelegenheid te proeven van meer van de heerlijke gerechtjes en wijntjes van Ongefilterd. Al was de meerderheid van ons gezelschap niet echt fan van de orange wine.

Op zich hadden we een fijne avond, maar de schoonzus bleek nogal een speciale dame. Ze volgde mij al een tijdje op social media en verwachtte blijkbaar dat ik haar zou kennen. Maar ik ken heus niet al mijn honderden volgers, sterker nog, ik heb helemaal geen tijd om te onderzoeken wie al die mensen zijn. Het leek wel alsof ze zich heel de avond moest bewijzen ten opzichte van mij. Ik had eigenlijk helemaal geen zin in dat soort onnozele rivaliteit. Persoonlijk vind ik dat vrouwen elkaar moeten steunen en vooruit helpen in het leven, niet in competitie met elkaar gaan. Ik vond het echt heel bizar gedrag en voelde mij helemaal niet zo comfortabel in haar gezelschap.

We sloten de avond af op het terras van een andere nieuwe Leuvense hotspot: Sips in de Muntstraat (jawel, met een jas aan is het nog steeds terrasjesweer!). En kijk eens aan wie we daar aantroffen: onze kameraad-wijnkenner! Op zijn aanraden bestelden we een flesje Terres de Cépages, van een Belgische wijnmaakster, zowaar! Deze wijn was iets toegankelijker dan de orange wine en vormde een fijne afsluiter van een onverwacht sociale avond.

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden