Verjaardagsdiner in de Kwizien

Zaterdagavond spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt om zijn verjaardag te vieren met mijn broertje en zijn vriendin (onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren!). We kozen voor een restaurant waar we ondertussen al menige verjaardag gevierd hebben: de Kwizien. En ja, ook ditmaal werden we niet teruggesteld. Het eten was zo mogelijk nog beter dan de laatste keer dat we er waren, al kan dat ook aan het gezelschap gelegen hebben. Mijn vriend kreeg als verjaardagscadeau een mooie fles Machrie Moor Peated Arran single malt. Benieuwd om die samen met hem te kunnen proeven!

Enige domper op de avond: de laatste hapjes bij de thee moesten we aan een hoog tempo naar binnen werken, anders riskeerden we de laatste trein van Leuven naar Hasselt te missen. Mijn vriend en ik moesten er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen. Serieus, waarom kan de laatste trein niet om 23.30u vertrekken in plaats van om 22.30u? Hoe ga je op die manier mensen overtuigen om het openbaar vervoer te nemen? Mijn vriend en ik waren dolgraag nog wat langer in de Kwizien blijven plakken voor een afzakkertje. NMBS make it happen!

Heerlijke hapjes voor bij het aperitief:

IMG_6996

Een oestertje gaat er altijd wel in:

IMG_6999

Makreel – ajo blanco – venkel – duindoornbes:

IMG_7005

Snoekbaars – Noordzeekrab – selder – kaffir – geitenkaas uit Lummen:

IMG_7007

Skrei – zeewier – groene kool – salie:

IMG_7012

Coquille – knolselder – limoen – beurre blanc:

IMG_7019

Presa Iberico BBQ – wortel – savooi – dragon:

IMG_7020

Platte kaas – passievrucht – gekonfijte tijgercitroen – avocado – basilicum:

IMG_7024

Hapjes voor bij de thee:

IMG_7026

IMG_7027

Culinair genieten in Limburg

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een gezellige avond met mijn broer en zijn vriendin. We speelden samen Exploding Kittens en hofleverancier Atelier Eik zorgde dat we op culinair vlak niets te kort kwamen. De hoeveelheid voedsel was naar goede gewoonte weer indrukwekkend. Ook met een gang minder waren we zeker nog meer dan voldaan geweest. Maar goed, dat maakte dat er genoeg overschot was om mijn broer en zijn vriendin de dag nadien van een volwaardige maaltijd te voorzien.

Aperitiefhapjes:

IMG_5267

IMG_5269

Gemarineerde Noorse zalm & St-Jacobsvruchten, tartaar van aardpeer, mierikswortel en geroosterde hazelnoot:

IMG_5270

Zeebaarsfilet met bloemkoolmousseline, huisgemaakte sneeuwkrabravioli & zeekraal:

IMG_5271

IMG_5274

Zachtgegaarde rugfilet van Europees hert, jus van rode biet, rösti aardappel, herfstgarnituur:

IMG_5275

Parfait van chocolade, gekonfijte kumquat en rode vruchten:

IMG_5278

En natuurlijk sloten we de maaltijd af met een lekker glaasje whisky!

Party at Le Scandale! – 19 november 2021

Vrijdagavond bracht Brussels Airlines mij zonder problemen van Brussel naar Genève. Jawel! Al de tweede keer dit jaar dat ik naar Zwitserland vlieg! Een derde keer zal er niet meer van komen. Het jaar loopt immers alweer bijna ten einde en het aantal COVID-besmettingen in mijn omgeving neemt aan een schrikbarend tempo toe. Het is duidelijk dat nieuwe verstrengingen zich aandienen.

IMG_5046

Terwijl ik op het vliegtuig zat had mijn vriend een teamactiviteit met zijn collega’s. We hadden afgesproken dat ik hem zou vervoegen nadat ik geland was in Genève. Mijn vliegtuig landde mooi op tijd om 20.30u op de luchthaven en ik maakte gebruik van de free wifi op de luchthaven om te informeren naar de laatste stand van zaken. Roamingkosten in Zwitserland zijn jammer genoeg nog steeds ontstellend hoog. Mijn vriend was ondertussen onderweg van het restaurant waar ze kaasfondue gegeten hadden naar een bar vlakbij station Cornavin. Dus stapte ik op de bus om mij naar Le Scandale te begeven, alwaar ik een klein half uurtje later mijn vriend en zijn collega’s aantrof. Meer dan de helft van die collega’s had ik trouwens nog nooit ontmoet.

Le Scandale was een hippe plek met heerlijke cocktails, maar de muziek stond er te luid naar mijn smaak. Ik haalde mijn beste Spaans boven om te communiceren met de Spaanse collega’s van mijn vriend, maar als je moet roepen om mekaar te verstaan, is dat niet bepaald bevorderlijk voor de conversatie in een taal die je niet honderd procent beheerst. Jammer, want ik krijg niet veel de gelegenheid om mijn Spaans te oefenen. Overschakelen naar Engels dan maar!

Aan de lange tafel waaraan we zaten, nam in de loop van de avond een vrolijk gezelschap plaats om de verjaardag van één van hen te vieren. Ik had wel zin in een feestje, dus zong ik luidkeels mee ‘Happy Birthday’. Mijn enthousiasme werd goed onthaald, want ik werd prompt getrakteerd op een glas prosecco door de dames aan de tafel, waarop ik wat nader kennis maakte met de jarige dame en haar gezelschap. De jarige dame was supersympathiek en we hadden een erg fijn gesprek. Shoutout trouwens naar het fijne initiatief waaronder deze dame in haar vrije tijd haar schouders zet: Nik’s fudo, dat aan Geneefse immigrantenvrouwen uit de hele wereld de gelegenheid biedt om hun culinaire kennis te delen én een centje bij te verdienen. Knap!

Naarmate de avond vorderde, merkte ik dat de cocktails bijzonder stevig waren en die wafel op de luchthaven in Brussel niet echt voldoende absorptievermogen had om al die alcohol te helpen verteren. Daarom bestelde ik twee bruschetta’s, maar de miezerige presentatie en het feit dat het geroosterde brood al bijna doorweekt was voor het aan mijn tafel kwam, maakte dat ik niet geneigd was er nog extra te bestellen. Wat wellicht niet zo verstandig was…

IMG_5047

IMG_5057

Mijn vriend, zijn collega A en ik eindigden de avond in de bar van ons hotel Ibis Genève Centre Lac voor nog een afzakkertje. Echt een zalige avond gehad!

Iedereen kampioen in Knokke-Heist!

Na alweer een uitstekend ontbijt, pakte ik mijn rolkoffertje, vereffende mijn schuld bij ‘t Hofke van Lingier en trok naar het appartement waar mijn vriendin en haar familie verbleven. De weersvoorspelling waren weer niet al te fameus, dus trokken de twee zussen en ik samen met de twee jongens, naar het Cartoonfestival, dat dit jaar sport centraal zette. Heel toepasselijk in het jaar van de Olympische spelen, uiteraard. En bij de actualiteitsgebonden cartoons voerde natuurlijk corona de boventoon.

Aan de inkom kregen we een zoekboekje voor de oudste jongen (11 jaar). De jongste (4 jaar) kan nog niet lezen en spreekt eigenlijk alleen maar Italiaans, dus die kwam gewoon mee voor de gezelligheid. Ik moet zeggen dat de inkleding van het cartoonfestival er serieus op vooruit gegaan is, sinds de laatste keer dat ik er was. De ruimtes waren altijd in een ander thema ingekleed en de cartoons werden op heel originele manieren gepresenteerd. Gelukkig, want zo had de kleinste ook vanalles om naar te kijken.

IMG_0608

IMG_0609

IMG_0610

IMG_0611

IMG_0612

IMG_0613

IMG_0619

IMG_0620

IMG_0623

IMG_0625

IMG_0628

IMG_0632

 

Na alle cartoons van de zoektocht gevonden te hebben, was het lunchtijd. We hadden een tafeltje gereserveerd in het Cafécultuur van Cultuurcentrum Scharpoord. Ik bestelde, hoe kan het ook anders, een stevige portie mosselen en we genoten met ons vijven van elkaars gezelschap.

IMG_0636

Op de terugweg kregen we de voorspelde regen over ons heen. Al was het gelukkig maar een mals buitje dat amper een paar minuten duurde. Eer dat we onze regenjassen aan hadden, was het al bijna weer voorbij. Al durfden we het lot niet te veel te tarten en besloten we de rest van de namiddag spelletjes te spelen op het appartement. Op de terugweg naar het appartement kochten we nog een ijsje bij Glacier de la Poste. Kwestie van voldoende suikers te hebben om ons op de spelletjes te storten.

IMG_0645

IMG_0646

IMG_0649

Rond half vijf stapte ik op de trein in het station van Duinbergen en nam ik na een fijn weekend afscheid van mijn vriendin. Hopelijk volgend jaar weer!

Woensdag = treinmiseriedag

Ditmaal werd mijn treinrit naar Brussel niet gehinderd door een verdacht pakketje, maar door ‘personen op het spoor’. Hierdoor kwam mijn trein met maar liefst met één uur en zeven minuten vertraging aan in Brussel-centraal en moest ik noodgedwongen drie kwartier van de vergadering waarvoor ik speciaal naar Brussel gespoord was, via microsoft teams op mijn iphone in de trein meevolgen. En dan te bedenken dat ik enkel in de voormiddag in Brussel moest zijn. Langer op de trein gezeten dan effectief in Brussel aanwezig geweest te zijn…

IMG_9991

IMG_9993

Business dinner at Brasserie Schuddeveld

Vanavond na het werk met mijn collega’s gaan eten op kosten van de zaak. Een dankjewel-diner voor de sympathieke collega die een half jaar lang de honneurs waarna als teamverantwoordelijke ad interim. Ik koos voor een zeer klassieke brasserie die goeie reviews had op tripadvisor. Het eten was zeker niet slecht, maar ik had er toch nét iets meer van verwacht. Niet dat ik de klassieke Belgische keuken niet kan appreciëren, integendeel, maar de kreeftensoep was eerder aan de fletse kant en ik heb ook al betere mosselen gegeten. En de fles Riesling die ik bestelde was een beetje te zoet naar mijn smaak. Al maakte de heerlijke chocomousse veel goed!

En uiteindelijk is het het gezellig samenzijn dat telt, nietwaar?

IMG_9862

IMG_9863

IMG_9865

PS: Deze ochtend had ik weer prijs op de trein. Vlak nadat ik opgestapt was in het station van Leuven, riep de treinbegeleider om dat er een verdacht pakket aangetroffen was. Meteen zag je alle passagiers naar mekaar kijken. “Euh, als er een verdacht pakket gevonden is, zouden we dan niet beter afstappen?” Opvallend: uiteraard bleef iedereen braaf zitten. Tot een dikke vijf minuten later over de luidsprekers de verlossende boodschap kwam: “Gelieve deze trein te verlaten.” Gelukkig bleek het achteraf vals alarm.

Hoog bezoek voor het Paleis op de Meir

Zondag spoorde ik opnieuw richting Antwerpen, dat sinds mijn korte verblijf in Borgerhout nog altijd een beetje voelt als mijn tweede thuis. Ik had een date met de zus van mijn vriend en haar drie dochters, die zo snel groeien dat de oudste binnenkort groter zal zijn dan ikzelf.

We troffen elkaar op het Astridplein voor het Centraal Station en kuierden met ons vijven richting het Paleis op de Meir. De zon straalde en de drie zusjes (acht, tien en bijna twaalf) vonden gewoonweg alles fantastisch: de winkels op de Meir, de vele statige herenhuizen, de straatmuzikanten. We liepen even binnen in de Stadsfeestzaal om de pracht en praal van dit prachtig gerestaureerde gebouw in ons op te nemen. Meteen goed voor een eerste rondje poseren!

IMG_9367

IMG_9369

IMG_9370

Al goed dat we ruim op tijd hadden afgesproken, want aan het tempo dat ons groepje vorderde, waren we net vijf minuten vóór ons gereserveerde tijdslot bij het Paleis. We mochten meteen binnen en kregen uitleg over de audiotour die we op onze eigen smartphones konden volgen. Aangezien de jongste van de drie nog geen smartphone had, probeerden we samen naar de uitleg te luisteren, maar dat gaven we al snel op. De hoeveelheid aan informatie was gewoon te veel. Zou fijn zijn, mocht er ook een kindvriendelijke versie van deze tour gemaakt worden. We hielden het dan maar op genieten met onze ogen. Want het resultaat van de restauratie van dit bijzondere paleis (ooit nog gekocht door Napoleon Bonaparte) met zijn prachtige empire meubilair mag gezien worden.

IMG_9373

IMG_9374

IMG_9376

IMG_9382

IMG_9383

IMG_9384

IMG_9385

IMG_9388

IMG_9390

IMG_9395

IMG_9397

Na een dik half uur hadden we alle kamers op het parcours bekeken en zat ons bezoek er sneller dan verwacht op. Gelukkig was er nog een gedeelte van het paleis dat we nog niet verkend hadden: The Chocolate Line shop! We bewonderden de fantastische sculpturen volledig in chocolade gemaakt en konden natuurlijk de winkel niet buiten stappen zonder zelf iets te kopen. Ik kocht een doosje ‘My Way’ pralines, een selectie van de favoriete pralines van Dominique Persoone. De dames vonden na veel keuzestress elk ook iets. Al bleek de chocolade lippenstift toch ietwat tegen te vallen…

IMG_9398

IMG_9404

IMG_9405

IMG_9406

IMG_9407

IMG_9410

Op een bankje buiten op de Meir smulden we van onze chocolade lekkernijen om vervolgens richting restaurant te trekken, maar niet zonder eerst nog langs de Stadsfeestzaal te gaan, alwaar de dames dolgraag wilden rond snuisteren in The Flying Tiger. Terwijl zij zich vergaapten aan al de uitgestalde prullaria, checkte ik nog even het correcte adres van restaurant Bellavista in mijn mailbox. Tot mijn ontsteltenis moest ik vaststellen dat ik geen tafel gereserveerd had in restaurant Bellavista op De Keyserlei, maar wel in Temse. Niet zo erg als die keer dat ik per ongeluk een hotel boekte in Ierland in plaats van in Schotland of die keer dat ik op de verkeerde dag de ferry van Newcastle naar Rotterdam boekte, maar hey, whey does this keep happening to me?

Enfin ja, snel de reservatie afgebeld en dan maar op goed geluk richting De Keyserlei getrokken om daar een tafeltje op een terras te bemachtigen. We belandden op het terras van Hulstkamp en het zou daar heel gezellig geweest zijn, ware het niet dat er vlakbij ons vier kettingrokers aan een tafel zaten. Echt waar, ik hoop dat de dag snel komt dat roken op de terrassen verboden wordt. We maakten er het beste van en genoten ondanks alles toch van het eten en elkaars gezelschap.

IMG_9413

Na de lunch wandelden we in de richting van de Antwerpse kathedraal en de Grote Markt. Om aldaar een heuse poseersessie met Brabo en de hand van de reus Druon Antigoon op te zetten.

IMG_9426

IMG_9429

IMG_9430

IMG_9433

Van al dat poseren krijgt een mens opnieuw honger en kijk, was er daar toch wel geen gelato zaak, vlakbij zeker? Zoals ik altijd zeg: there is always room for gelato!

Na onze gelato-stop trokken we richting het reuzenrad op de kaaien. Ondanks al onze overredingskracht konden we de jongste van de drie zussen niet overtuigen om in het reuzenrad te gaan. Dus ging ik met de twee oudsten, terwijl de zus van mijn vriend samen met haar jongste dochter beneden bleef staan om naar ons te wuiven. Tot ons groot plezier maakten we maar liefst drie rondjes. Supertof!

IMG_9457

IMG_9464

IMG_9467

IMG_9469

IMG_9471

IMG_9472

IMG_9473

IMG_9474

De namiddag was ondertussen al stevig gevorderd en we besloten de dag af te sluiten met een bezoek aan het dakterras van het MAS. Helaas waren we een klein detail uit het oog verloren: het dakterras was gesloten om wille van de coronamaatregelen. Helemaal voor niets naar daar gestapt! De dames poseerden dan maar snel bij de A van Antwerpen alvorens onze terugtocht naar het station aan te vangen.

IMG_9478

IMG_9483

IMG_9486

Echt een super namiddag. Geweldige dames, die nichtjes van mijn vriend.

Boem Paukeslag: Lunchen bij The Jane

Een tijd geleden viel er een uitnodiging voor de tentoonstelling Boem Paukeslag. Bezette Stad 100! in het Letterenhuis in mijn mailbox. Exact 100 jaar nadat de befaamde dichtbundel van Paul Van Ostaijen verscheen, was nu het originele handschrift ervan voor het eerst te bewonderen. Dat wilde ik graag met eigen ogen aanschouwen en aangezien de uitnodiging voor twee personen was, nodigde ik meteen ook mijn Antwerpse collega mee uit. We besloten er meteen een dagje Antwerpen van te maken, te beginnen met een lunch op het terras van The Jane waar we het corona-veilig concept Terrazza J’Enoteca uitprobeerden.

En kijk, na al die koude en druilerige meidagen, brak speciaal voor ons uitstapje op zaterdag de zon door. Wat een heerlijk gevoel, die zonnestralen op mijn (van zonnecrème voorziene) gezicht! Een vriendelijke jongedame bracht ons naar een gezellig tafeltje op het mooie terras van The Jane met uitzicht op ‘t Groen Kwartier. Mijn collega en ik startten de maaltijd met een cocktail als aperitief en daar ging het helaas een beetje mis voor onze serveerster. Ze bracht de twee cocktails op een plateau, maar stootte bij het neerzetten van de drankjes één van de waterflessen op onze tafel om. Ik zag het gebeuren in slow motion, maar bevond me helaas niet op de juiste plek om in te grijpen. De fles ging aan diggelen en het water en de glasscherven spatten alle kanten uit.

Nu, scherven brengen geluk en het was maar water, dus wij vonden dit klein ongelukje helemaal geen probleem. De serveerster was echter stevig van haar melk, ocharme. Een charmante jongeman schoot haar en ons meteen ter hulp en veegde zelfs onze handtassen (die amper een paar spatjes zullen opgevangen hebben) af. Hij zag er de humor wel van in en de rest van de maaltijd kwam hij nu en dan vragen of hij nog iets moest opkuisen voor ons. 😉

Uiteraard waren de gerechten om duimen en vingers af te likken zo lekker. De grootste uitdaging was het kiezen uit al die heerlijkheden op de menukaart: Geniet even mee.

IMG_9023

Gin tonic en Sakura Mule:

IMG_9026

Sashimi moriawase:

IMG_9027

Blend croquete, oyster emulsion, crunch of potato and pork skin:

IMG_9028

Irish Mór Oysters with ume, cucumber, seaweed, yuzu kosho en ponzu codium:

IMG_9030

Het uitzicht vanaf ons tafeltje:

IMG_9033

Deviche of sea bass, red onion, green banana, avocado, aji amarillo:

IMG_9037

Young turbot on the josper, white asparagus, capers & green herb beurre blanc:

IMG_9044

Crème brûlée and sorbet:

IMG_9047

IMG_9048

Na ons bezoekje trokken we de stad in voor een glaasje wijn op een terrasje. Aja, mijn collega en ik nemen onze verantwoordelijkheid om de horeca te steunen zeer serieus. We belandden op het terras van Wijnbar BOHM en Berkel op het Hendrik Conscienceplein. Genieten met een glaasje prosecco op een zonnig terras met uitzicht op de mooiste kerk van Antwerpen, meer moet dat niet zijn.

IMG_9051

Een kwartiertje voor vier uur verlieten we ons plekje en begaven we ons naar het Letterenhuis voor de tentoonstelling. De tentoonstelling schetste een boeiend beeld van de tijd waarin de bundel werd geschreven, maar wat mij het meest aansprak was het inzicht dat de tentoonstelling bood in het tot stand komen van de bundel zelf en de belangrijke rol die vormgever Oscar Jespers daarbij speelde. Zonder hem was het boek er bijna niet gekomen. En ja, fantastisch om dat beroemde manuscript met eigen ogen te kunnen aanschouwen, uitgedost met mijn persoonlijke Boem Paukeslag mondmasker. Noblesse oblige!

IMG_9056

IMG_9057

IMG_9058

IMG_9060

IMG_9061

IMG_9062

IMG_9063

IMG_9064

IMG_9065

IMG_9066

 

Na het bezoek aan het Letterenhuis sloten we de namiddag af op (jullie raden het nooit) het terras van Bar Bette, een gezellige wijnbar.

Een zaterdag om in te kaderen!

 

The Lighthouse in Villa Empain

De laatste vrijdag van de paasvakantie hadden mijn vriend en ik vrijaf genomen. De boog kan immers niet altijd gespannen staan en we werken al meer dan genoeg.

We spoorden naar Brussel Centraal en van daaruit fietsten we naar Villa Empain vlakbij Ter Kamerenbos in Elsene. Deze prachtige art-deco villa mét zwembad is nu een museum voor moderne kunst. Tijdens ons bezoek waren er twee tijdelijke tentoonstellingen te bezichtigen: The Light House met tal van installaties en sculpturen rond het thema licht en Aleppo, dat de ravage toont veroorzaakt door de burgeroorlog in Syrië.

De fietstocht naar Villa Empain was iets pittiger dan verwacht, met een aantal stevige klimmetjes onderweg. Een kwartiertje voor het begin van ons tijdslot parkeerden we onze fiets een beetje hijgend en bezweet aan de villa. Gelukkig moesten we niet wachten en mochten we meteen al binnen.

Ik neem jullie graag mee langs een aantal van mijn favoriete werken.

Hemels licht van Mounir Fatmi. Op de neon buizen is de soera 24 uit de Koran aangebracht:

IMG_7489

Eternal Contradiction van Iván Navarro:

IMG_7493

Fade Villa Empain van Erwin Redl:

IMG_7499

To Breathe van Kimsooja:

IMG_7504

Mona Hatoum – Misbah:

En een klein werkje in de conciërgewoning waarvan ik de kunstenaar niet ken, maar dat me wel aansprak:

IMG_7517

Van de Aleppo tentoonstelling heb ik geen beelden, want die bestond voornamelijk uit videomateriaal. Ik moet zeggen dat ik enorm onder de indruk was van deze tentoonstelling die de resultaten van het werk van Iconem toont: dronebeelden van het prachtige erfgoed dat verwoest is door de burgeroorlog. Maar liefst 30% van de door UNESCO als werelderfgoed erkende monumenten zijn volledig verwoest en meer dan 60% van de Oude stad is ernstig beschadigd. Op basis van de verzamelde beelden heeft Iconem de stad in 3C gemodelleerd om zo de staat van de oude stad en haar verwoesting te documenteren aan de vooravond van de wederopbouw.

Voor liefhebbers van architectuur is de villa op zich trouwens al de moeite van een bezoek waard.

IMG_7511

IMG_7514

IMG_7516

IMG_7518

IMG_7521

IMG_7490

Na ons bezoek wandelden we met onze fiets in de hand de statige Franklin Rooseveltlaan af om de prachtige villa’s waarin een aantal ambassades gevestigd zijn, te bewonderen.

IMG_7523

Na onze blue-bike in de parkeergarage achter gelaten te hebben, kochten we ons in het centraal station een typisch Brussels souvenir: chocolade! Want ook ná Pasen smaakt zo’n paasei nog!

IMG_7533

IMG_7534

IMG_7541

Geen Foodbag oogst deze week

Wegens stomweg vergeten te bestellen… Gelukkig zijn er alternatieven genoeg om niet te verhongeren!

Zelf in elkaar gedraaide pasta met als basis een saus die nog bij ons in de kast stond. De saus was al een maand over tijd, maar in combinatie met verse groentjes proefde je dat niet!

IMG_7455

Asperges met gerookte zalm en krielaardappelen van De Klimop!

IMG_7467

Een oud Foodbag receptje dat we al een paar keer maakten, lekker en makkelijk: ovenkrieltjes met getakaascrème, broccoli en granaatappel:

IMG_7477

IMG_7479

Deze week werden we trouwens elke avond getrakteerd op een fabuleuze zonsondergang. En bloemlezing:

IMG_7458

IMG_7465

IMG_7475

IMG_7480