Kerstfeest in Herentals

Nadat vorig jaar om wille van de alom gekende reden het gezamenlijke kerstfeest helaas geannuleerd moest worden, waren mijn vriend en ik blij dat we dit jaar kerstmis weer bij zijn ouders konden vieren. Voor de zekerheid deden we een zelftest, al was ik er na mijn boosterprik vrij gerust in. Maar hoera, dus: wij zijn er nog altijd in geslaagd aan het virus te ontsnappen!

We hadden om 13u afgesproken met de rest van zijn familie (ouders, broer, zus en aanhangsels) bij Pakawi Park in Balen (beter bekend als de Olmense Zoo die in 2017 haar vergunning verloor). Pakawi Park is in de verste verte niet de mooiste dierentuin die ik al ooit bezocht (die eer gaat naar Singapore Zoo), maar we slaagden er toch in een paar dieren van dichtbij te bekijken.

Veel van de dierenverblijven waren erg drassig en vol met modder, hopelijk is dat in de lente en zomer beter. Dierentuinen geven mij altijd een dubbel gevoel, want natuurlijk zou ik veel liever deze dieren in hun natuurlijk habitat willen bewonderen. Wie zijn wij om deze wilde dieren van hun vrijheid te beroven en hun levensruimte te beperken tot een paar vierkante meter? Op het eerste gezicht lijkt het dat Pakawi Park inspanningen doet om het levenscomfort van hun dieren te verhogen, maar toch, die grote roofvogels in kooien, het blijft een zielig gezicht.

De hondjes van de zus en broer van mijn vriend waren ook mee, al leken ze niet echt onder de indruk van al die grote dieren.

Na ons bezoek aan de dierentuin reden we met onze Cambio naar de ouders van mijn vriend, alwaar we meteen een flesje champagne kraakten voor het aperitief. Om de kinderen niet té lang in spanning te laten zitten, wisselden we tijdens het aperitief de cadeautjes uit. Dit jaar kreeg ik een Good Gift van het petekindje van mijn vriend. Ik ruilde mijn Good Gift met veel plezier in voor #SheDIDIT, een platform voor onderneemsters met een migratieachtergrond, dat meisjes en vrouwen met diverse roots de kans wil geven om hun dromen werkelijkheid te maken.

De rest van de avond genoten we van een heerlijk ouderwetse koude schotel, lekkere wijn en speelden we samen een quiz die de ouders van mijn vriend in mekaar gestoken hadden. Mijn favoriete onderdeel van de quiz: het uitbeelden van spreekwoorden. Fun verzekerd!

We sloten de maaltijd af met lekkere pralines van Bittersweet en proefden een glaasje Möwenschiet uit Greetsiel, waar de ouders van mijn vriend hun zomervakantie doorbrachten. We kregen zelfs onze eigen flesjes van deze toch wel bijzonder originele likeurtjes mee naar huis.

Benieuwd hoe Strandliebe en Scheiẞ Likör zullen smaken!

Kerstdiner bij Brasserie Van De Weyer

Mijn vriend en ik sloten een rustige kerstdag af met een diner bij Brasserie Van De Weyer. Na een uitgebreide online zoektocht kan ik alvast bevestigen dat veruit de meeste restaurants in Leuven op kerstdag gesloten zijn, uitgezonderd restaurants die door Aziaten uitgebaat worden. Logisch, want het merendeel van de Aziatische bevolking viert niet echt kerstmis, al heeft het fenomeen van de kerstmuzak en de overdadige kerstversiering ondertussen ook de meeste Aziatische landen bereikt.

Wij dus blij dat we bij Brasserie Van De Weyer terecht konden voor een klassiek kerstmenu. Niet dat we iets tegen sushi, Thais of Chinees op kerstdag hebben, maar een traditioneel kerstmenu heeft iets nostalgisch en vertrouwd in deze wereld waarin de waanzin het steeds vaker schijnt te halen van het gezond verstand en een onzichtbaar virus de onmacht van onze politieke leiders op een bijzonder pijnlijke manier bloot legt.

En amai, het was genieten, aan ons tafeltje voor twee in het gezellige, mooie versierde interieur van Brasserie Van De Weyer. Geniet met ons mee.

Bisque van kreeft:

Kreeft belle-vue, garnaal, gerookte zalm en cocktailsaus:

Duo van hertensteak en everzwijnfilet met wildjus, boschampignons, wintergroenten en groentenstoemp:

Gebakken zeeduivel met garnaal, warme groenten, witte wijnsaus en puree:

Sabayon met mango-ijs:

Een heerlijke kerstavond

Net als vorig jaar vierden mijn vriend en ik kerstavond gezellig onder ons tweetjes. Culinair lieten we ons verwennen door restaurant Zappaz die voor deze gelegenheid een heerlijke Jingle box bij mekaar gekookt hadden en voor bijpassende wijntjes gezorgd hadden. Mijn vriend en ik hebben dit jaar bewust niet veel grootse plannen gemaakt voor de kerstvakantie. Doordat we de laatste maanden allebei zo hard gewerkt hebben, kunnen we wel wat tijd gebruiken om op adem te komen en natuurlijk lenen de huidige omstandigheden zich nog altijd niet voor wild feestgedruis.

Maar dat we genoten hebben, moge duidelijk zijn op basis van onderstaande foto’s. Zo fijn al die kleine gerechtjes om te delen!

Foie Cuba Libre:

Secreto nr.7, focaccia , witloof:

Zeeuwse platte oester, maïs, bieslook:

Rillette Schotse zalm, zure room, brioche:

Hamachi, ceviche lavas, venkel:

Krab soepje, butternut, pinda:

Zeebaars, scheermes, mossel, amandel, yuzu:

Hertenfilet, aardappel, hazelnoot, wintergroenten:

Pepernoot, appelsien, melkchocolade, vanille:

Zoetigheden voor bij de thee:

Een heerlijke gastromantische avond! 😉

Quizzen en kerstbomen versieren

Nog net op de valreep van het werkjaar de derde en laatste teamactiviteit van het jaar meegepikt. Helaas wegens de alom gekende omstandigheden een activiteit via Microsoft Teams, maar ondanks deze handicap had de nieuwe teamverantwoordelijke haar best gedaan om er een toffe namiddag van te maken. Hapjes en drank kwamen we alvast niet te kort.

We startten de namiddag met een quiz waarbij we moesten raden wiens bureau we te zien kregen (hieronder die van mij). Amai, ik zat er keer op keer naast. Echt moeilijk. Mijn mensenkennis dient duidelijk bijgeschaafd te worden. 😉

Vervolgens begonnen we aan dé hoofdactiviteit van de namiddag: het samen versieren van de kerstboom. Jawel, dit jaar arriveerde er zowaar een heuse kerstboom met de post. Kan me eerlijk gezegd zelfs niet meer voor de geest halen wanneer ik voor het laatst een kerstboom gezet heb in ons appartement, want ik ben zelfs nog last minute om versiering moeten gaan. Gelukkig kon ik voor amper 11 euro wat lichtjes en kerstballen op de kop tikken bij de Chinese prullariawinkel vlakbij. Véééél goedkoper dan die dure pop-upwinkel Christmas World in de Diestsestraat, waar ik voor datzelfde bedrag letterlijk geen bal kon krijgen.

Hieronder het eindresultaat. Toegegeven, niet de meest kunstzinnige kerstboom, maar hey, hij brengt toch gezelligheid in huis.

Alleszins genoten van de fijne babbels en de inkijk in het interieur van mijn collega’s. 😉

Verjaardagsdiner bij Barba

Gisteren vierden we samen met mijn vader zijn verjaardag in één van mijn favoriete Leuvense restaurants Barba. Het werd helaas een beetje een verjaardag in mineur, want mijn vader maakt een moeilijke periode door. En aangezien hij net zoals ik een ongelooflijke koppigaard is, luistert hij niet naar goede raad. Gelukkig waren er het heerlijke eten en de uitstekende wijnen als doekje voor het bloeden.

Appetizers:

Coquille, pompoen, lavas, iberico:

Rog, aardpeer, courgette, pinda:

Fazant, fregola, lange peper, bospaddestoel:

Haas, peer, pastinaak, veenbes:

Banaan, chocolade, karamel:

Heel leuk: bij de haas werd een rode wijn geserveerd uit een decanteerkolf. De sommelier zei dat het om de laatste voorraad ging die hun wijnleverancier van deze wijn had. Als we erin zouden slagen om te raden welke druivensoorten in de wijn zaten en van welk land de wijn afkomstig was, dan kregen we een drankje van het huis aangeboden. Ik sta altijd open voor een uitdaging, maar ondanks het feit dat ik graag wijn drink, ben ik niet echt een grote wijnkenner. Gevolg: we hadden maar één druivensoort juist en ook het land hadden we verkeerd gegokt. Misschien moet ik toch eens een wijncursus gaan volgen. 😉

We sloten de avond af met een glaasje wijn in de bar van het hotel waar mijn vader logeerde.

The roaring twenties

Die van de vorige eeuw uiteraard, de twenties van deze eeuw stellen op dat vlak iet of wat teleur. The roaring twenties was het thema van het personeelsfeest deze woensdagavond. Een heus avondfeest in het prachtige Vaudeville theater in de Koninginnegalerij in Brussel. Ik had er lang naar uitgekeken, al bleef het tot op de laatste moment spannend of we dit feest wel konden organiseren met inachtneming van al de nodige veiligheidsmaatregelen. Het aantal coronagevallen is duidelijk weer stevig aan het stijgen en ik hoor van steeds meer mensen in mijn omgeving dat ze ziek zijn of in quarantaine zitten.

Omdat het feest tot 2 uur duurde had ik een hotel gereserveerd. Als er gefeest wordt, blijf ik graag plakken tot de laatste mens. Iemand moet het feest afsluiten, he! Spijtig genoeg waren er last minute toch nog wat collega’s afgehaakt, omdat ze zich niet veilig voelden. Waar ik uiteraard alle begrip voor heb. De collega’s die er wel bij waren, hadden duidelijk, net als ik, zin in een feestje. Ik was echt onder de indruk van de inspanningen die de meesten gedaan hadden om zich uit te dossen in het thema. Zelf had ik nog ergens een kort, zwart glitterkleedje opgediept uit mijn kleerkast en een tochtje naar de Topolino tijdens mijn middagpauze leverde mij een zwarte hoofdband met veer op. Ik had helaas te weinig tijd om echt werk te maken van een fantastische outfit, maar leuk om te zien dat er zoveel mensen all the way gegaan waren.

Het feest zelf was tip top in orde. De cava en wijn vloeiden rijkelijk en voor het walking dinner waren er allerlei vegetarische hapjes voorzien. Enige opmerking daarbij: vegetarische hapjes zijn minder goed om een bodempje te leggen dan vlees of vis. Sommige mensen die iet of wat te veel gedronken hadden, zullen dat kunnen beamen. 😉

Ook top: de fraai uitgedoste barmannen die heerlijke cocktails voor ons mengden. Mijn persoonlijke favoriet: de Mexican Mule (met tequila ipv wodka). Er was ook nog een groepje dat wat live muziek en dans bracht in de stijl van de jaren twintig, maar eerlijk, er waren zoveel toffe collega’s met wie ik een babbeltje wilde doen, dat die optredens grotendeels aan mij voorbij zijn gegaan. En daarna was het uiteraard tijd om zélf de dansvloer onveilig te maken!

Rond half twee verliet ik het feest even om een collega die iet of wat boven haar theewater was in een Uber te steken. Nog een heel gedoe met die Uber, want we vonden hem niet direct en tegen dat we hem gevonden hadden, had de chauffeur de rit geannuleerd. En ont-annuleren was niet mogelijk. Hele discussie in het Frans met te veel alcohol achter de kiezen, enfin, ik moet er geen tekening bij maken. Uiteindelijk kreeg ik de chauffeur zo ver om toch mijn collega mee te nemen. Met de belofte van cash geld, uiteraard. Gelukkig is ze veilig thuis geraakt, dat is het belangrijkste!

Tegen dat ik terug was, was het feest ver gedaan, ik nam afscheid van de laatste collega’s op de dansvloer en waggelde op zeer pijnlijke voeten (amai zeg, ik ben het echt niet meer gewoon om op hoge hakken te wandelen, laat staan een hele avond te dansen) naar mijn Ibis hotel, dat gelukkig vlakbij was.

Echt een topavond!

World Choir Games in Antwerpen

De laatste zaterdag van oktober spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen, omdat ik VIP-tickets had voor openingsceremonie van de World Choir Games. We hadden voor de gelegenheid twee overnachtingen geboekt in het Lindner hotel, zodat we er een heus verjaardagsweekend van konden maken. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend niet al te fameus waren, waren we voorzien van twee paraplu’s om ons te beschermen tegen de voorspelde regen.

Na onze koffers bij het hotel achtergelaten te hebben (de kamer was jammer genoeg nog niet beschikbaar), wandelden mijn vriend en ik doorheen de diamantwijk naar Luddites Books and Wines. Ik had immers vorig jaar van mijn toenmalige collega teamverantwoordelijken een bon van 120 euro voor deze zaak gekregen, die ik nog altijd niet verzilverd had. De zaak was echt prachtig met een mooi aanbod aan boeken. Helaas kom ik door de vele werkuren de laatste tijd niet meer aan lezen toe. Zelfs de twintig minuten sporen naar Brussel breng ik tegenwoordig door met het beantwoorden van mails. De bon zou dus in wijn omgezet worden.

We dronken een glaasje heerlijke biowijn als aperitief en aten olijfjes en crackers met hummus in de mooi ingerichte bar op de eerste verdieping. De rest van mijn bon besteedde ik aan de aankoop van zes flesjes biowijn. Heel handig: ik kon de wijnen gewoon thuis laten leveren, dat bespaarde ons alvast een hoop sleurwerk op de trein.

Oorspronkelijk waren we van plan geweest nog even terug te keren naar het hotel om in te checken, maar we zaten wat krap in tijd. We moesten immers nog een klein half uur op de tram zitten om op tijd in Grand Café deSingel te zijn, waar we om 16u werden verwacht voor een walking dinner. Een raar uur voor een walking dinner, maar hey, een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, nietwaar? Continue reading →

Wildfestival in de Faculty Club

En mijn vriend en ik feesten gezellig verder. Want wat past er beter bij grauwe herfstdagen dan een heerlijk wildmenu? En we weten dat de Faculty Club altijd garant staat voor een tot in de puntjes verzorgde ervaring.

Bij aankomst werden we in de tuin van de Faculty Club opgewacht door hoornblazers die ons meteen in de feeststemming brachten en de rest van de avond genoten we van het lekkere eten en de uitstekende wijnen. Dat de glazen champagne gul bijgevuld werden, kon ik alleen maar toejuichen.

Aperitief met hapjes van de chef – Champagne de Castellane:

Wildpaté met toast, radijs, appel, veenbes en cordiceps – Weingut Prinz Von Hessen, ’Riesling’ Rheingau Hessenstein Trocken, Duitsland 2020:

Open ravioli van gekonfijte eend, savooikool, schorseneer en jus van morilles – Barbera d’Alba DOC Riserva, Cascina Ghercina, Piemonte, Italia, 2017:

Hazenrug gegrild met crème van pastinaak, chiconette, spruitjes en pepersaus – Château La Chapelle Despagnet, Saint-Emilion Grand Cru, 2012:

Gewonnen brood, roomijs van rum en rozijnen, citroencrème en chocoladekrokant met specerijen – Solera 1954, De Muller, Tarragona Do, Espana:

Koffie/thee met huisgemaakte zoetjes:

Yet another sushi birthday dinner

Onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren! En sushi smaakt altijd! Goofball and family hadden zelfs speciaal voor de gelegenheid hun gezellige leefruimte versierd! (Hun oudste zoon was nog niet lang geleden zelf verjaard.)

De kat des huizes, Rodin, blijft maar groeien. Waar zal dat eindigen!

We startten de maaltijd met een glaasje champagne, want aja, bubbels horen bij een verjaardag he. En het vervolg laat zich raden: a pleasant evening was had by all. Met dank aan Kintsugi sushi en Deliveroo.

A Risky birthday!

Yep, gisteren breidde ik opnieuw een vervolg aan de festiviteiten ter ere van mijn verjaardag. Want ja, elk excuus is goed om spelletjes te spelen en sushi te laten leveren!

Mijn vriend en ik trokken zondagnamiddag naar het appartement van onze vriend met het overschot van de cheesecake en de pralines en een lekkere fles whisky. We genoten van het zalig zomerse zonnetje in het gezellige stadstuintje van onze kameraad, kraakten een flesje bubbels en aten een stukje cheesecake als vieruurtje. Na initieel getwijfeld te hebben of ze het wel lekker zou vinden, ging de jongste dochter van onze kameraad helemaal overstag voor de cheesecake. Omdat de zon op onze gezichten zo’n deugd deed, speelden we eerst een paar spelletjes exploding kittens.

Vervolgens begonnen we aan The Serious Stuff, aka Risk. Het werd een bittere strijd, die enkel even onderbroken werd om samen sushi te eten. Dat er gevochten werd op leven en dood bleek uit het feit dat de legers van de jongste dochter onverbiddelijk van het spelbord geveegd werden. En dat was niet eens een opdracht! Uiteindelijk overwon mijn vriend na vanaf de eerste ronde Australië veroverd te hebben en dat continent nooit meer te lossen (tot mijn groot ongenoegen, moet ik zeggen). Ik zin alleszins op wraak, want mijn vriend heeft nog nooit zoveel zessen gegooid als in dit spel! Gelukkig was er whisky om mijn teleurstelling door te spoelen.

Yet Another Blog

Life on my side

feest