Opgestaan met een lichte kater na onze uitspattingen van gisteren, maar het was het helemaal waard! Deze middag afgesproken om te lunchen met onze kameraad-wereldreiziger, die zich uitzonderlijk nog eens in Leuven bevond. Bar Leuv zat goed vol, maar we konden nog net een tafeltje voor drie bemachtigen in de verwarmde buitentent. En amai, die wafel smaakte! Niks zo goed om een kater te verjagen dan spek met eieren! En er was nog net voldoende ruimte over voor een dessertje. 😉
Geweldig genoten van een romantisch verjaardagsdiner bij Taste Leuven! Lekker eten, heerlijke wijn en knap gezelschap, meer moet dat echt niet zijn. En natuurlijk konden mijn vriend en ik het kaaskarretje niet aan ons voorbij laten gaan. Voor een verjaardag mag het nét dat tikkeltje meer zijn, toch?
Appetizers:
Scheermesje, kokkels, knolselder, zeemelde:
Europese kreeft, geroosterde biet, pompoen, salie:
Coquille Saint-Jacques, eekhoorntjesbrood, pistache:
Fantastisch wijntje:
Hert, duindoornbes, koffie:
Say cheese!
Zoetigheden voor bij de thee:
Hoera, deze ochtend kunnen we genieten van een ontbijt in buffetvorm. Helaas mogen we niks zelf nemen en worden we bediend door behoorlijk inefficiënt personeel, waardoor er een veel te lange wachtrij ontstaat aan het ontbijt. Maar het hotel serveert scrambled eggs en meer is er niet nodig om mij te verblijden!
Vandaag hebben we een bezoek aan Vieste gepland. De rit daarheen voert ons door het prachtige Riserva naturale della Foresta Umbra. We rijden op een slingerende weg die ons doorheen een prachtig loofbos brengt. Onderweg lassen we een kleine stop in om wat hertjes te bewonderen die in een met draad afgeschermd gedeelte van het bos staan. De hertjes zijn alles behalve schuw en komen maar al te graag af op het eten dat mensen hen aanbieden.
In Vieste is het naar goede gewoonte weer even zoeken naar een parkeerplaats. Uiteindelijk parkeren we vrij ver van het historische centrum op een parkeerplaats met uitzicht op de vuurtoren gelegen op een eiland voor de kust van Vieste. Een mooie wandeling brengt ons langs een prachtige baai met een mooi strand en biedt ons een fantastische uitzicht op het oude gedeelte van de stad met de Chiesa Rettoria di San Francesco gebouwd op een rotspartij die tot ver in de zee reikt.
Ondertussen is het alweer bijna middag. We gaan voor een simpele en snelle lunch bij familiezaak Principe. De risotto doet mij eerder een een rijstschotel denken dan aan echte risotto (volgens mij waren ze de kaas vergeten), maar de combinatie met de zeevruchten en de gegrilde groentjes die we extra bestelden, smaakt mij wel.
Na de lunch dwalen we door de smalle straatjes van Vieste. We wandelen helemaal tot aan de Chiesa Rettoria di San Francesco, waar helaas grote infrastructuurwerken het geheel wat minder fotogeniek maken. Op de terugweg zien we een bijzonder indrukwekkend onweer in de verte. De dreigende wolken die boven de kustlijn uittorenen zijn bijzonder fotogeniek. Ik doe mijn best om alles zo goed mogelijk te vereeuwigen.
Deze avond had ik afgesproken met mijn lieve collega en vriendin uit het Antwerpse om ter ere van mijn verjaardag lekker te gaan eten bij de Troubadour. Het was al van voor de coronacrisis geleden dat ik nog eens bij de Troubadour was geraakt, dus ik keek uit naar deze hernieuwde kennismaking. De treinrit naar Berchem verliep voor de verandering eens vlotjes en mijn collega stond me onderweg naar de Troubadour op te wachten om samen naar ginder te wandelen.
We waren een paar minuten te vroeg voor onze reservatie van 18.30u en de deur van het restaurant was nog gesloten. Aangezien we binnen activiteit zagen, belden we aan in de hoop al een aperitiefje te kunnen drinken. De vriendelijke heer die de deur open deed, keek lichtelijk verbaasd toen mijn collega zei dat ze een reservatie had om 18.30u. Het restaurant is namelijk pas open vanaf 19.00u. Tiens, want op de reservatie stond toch echt heel duidelijk 18.30u. Nu, geen erg, foutje van het online reservatiesysteem, kan gebeuren. We zouden dan wel iets drinken in de buurt en over een half uurtje terug keren.
We waren nog maar een paar passen van de Troubadour verwijderd toen de vriendelijke meneer ons achterna kwam. Hij vroeg of hij toch nog eens naar onze reservatie mocht kijken, want hij had de naam van mijn collega niet terug gevonden in zijn reservatie-overzicht. En wat bleek: mijn vriendin had zich vergist bij het reserveren. Ze had geen tafeltje gereserveerd bij de Troubadour in Antwerpen, maar wel in die van Leuven. Al een geluk dat de heer van de Troubadour had nagekeken of er een reservatie op haar naam was, of we hadden daar over een half uur opnieuw gestaan. We bedankten hem van harte en ik belde meteen naar de Troubadour in Leuven om te laten weten dat ze de reservatie voor twee personen mochten annuleren. Mijn collega natuurlijk lichtjes gegeneerd, maar ik moet zeggen dat ik het hele voorval redelijk amusant vond, omdat ik zelf in het verleden ook al eens een gelijkaardige vergissing beging: ik boekte toen een hotel in Ierland ipv in Schotland.
Het geluk was aan onze kant, want doordat het nog maar 18.30u was, lukte het ons nog een tafeltje te reserveren bij The Butcher’s Son, waar mijn collega en ik jaren geleden ook al eens waren.
De rest van de avond verliep vlekkeloos. We genoten van het heerlijk malse vlees en dronken daarbij een lekker flesje Barbera d’Alba uit Piemonte. En de trein terug naar Leuven was zelfs op tijd! Laat ons zeggen dat de sterren ons deze vrijdagavond gunstig gezind waren!
Secreto 07 by the Butcher’s Store:
Barbera d’Alba:
Hazenrug:
Rundstartaar, gerookte paling en kaviaar:
Hazenrugpaté:
Hazenrug met garnituur:
Stilleven met vergeten hoodie op perron van Berchem:
Beste verjaardagsfeestje in jaren! Met dank aan Toerisme Vlaanderen, het Agentschap Onroerend Erfgoed en het Departement Cultuur, Jeugd en Media om speciaal voor mij het Congres ‘Bestemming erfgoed: in gesprek met de plek’ te organiseren in het fabuleuze Flanders Meeting and Convention Center. Serieus, een keynote beluisteren terwijl je onder een walvisskelet zit, wat een bijzondere ervaring! Die Darwin Hall is echt prachtig. Waarmee ik zeker geen afbreuk wil doen aan de schoonheid van de Marmeren Zaal. En de heerlijke vegetarische broodjes tijdens de lunchpauze mochten er ook zijn. Wellicht at ik er iets te veel van, maar hey, het was dan ook mijn verjaardag, he! Shout out naar Joris Vergeyle trouwens, die op bijzonder professionele manier de ganse dag aan mekaar babbelde.
Na de boeiende workshops in de namiddag en een tweetal glazen witte wijn op de afsluitende netwerkdrink zakte ik samen met mijn talrijk aanwezige collega’s (die net als ik hun door de coronacrisis veroorzaakte achterstand in events aan het wegwerken zijn) af naar het MAS voor een preview van de tentoonstelling Zeldzaam en Onmisbaar. Voor deze tentoonstelling gaven maar liefst 35 grote en kleine musea, kerken, bibliotheken en particuliere verzamelaars bijna honderd Topstukken uit hun collectie tijdelijk in bruikleen aan het MAS. Een unieke kans om al dit moois op één plek te bewonderen. Trots dat ik mijn persoonlijk steentje heb kunnen bijdragen aan de realisatie van deze bijzondere tentoonstelling.
In het MAS wachtte ons trouwens een bijzonder feestelijk buffet en heerlijke wijn. Jawadde, fijn om zo in de watten gelegd te worden op mijn verjaardag!
Na nog een laatste glas witte wijn nam ik samen met twee andere collega’s de tram naar Antwerpen-centraal, alwaar ik er een klein sprintje uitperste om nog net de trein naar Leuven te halen.
Thuis gekomen na een goed gevulde dag wachtte mij nog een klein verjaardagscadeautje van mijn vriend. Dat zal smaken!
Topverjaardag!
Het laatste ontbijt met een overdaad aan zoetigheden in onze masseria met de gezellige trullo. Ik snak echt naar iets hartigs! Na het ontbijt profiteren we ervan om nog een laatste keer te zwemmen in het biologisch gefilterde zwembad. Daarna pakken we onze valiezen bijeen om te beginnen aan de langste rit van onze reis: naar Monte SantʼAngelo, een rit van meer dan drie uur. Om 10.40u vertrekken we op de parking van de masseria en we zijn nog geen twee seconden vertrokken of ik krijg telefoon van mijn werk. De ontvangst is abominabel op deze locatie, maar ik slaag erin de dame aan de andere kant van de lijn door te verwijzen naar de juiste persoon. Alweer een zorg minder.
De rit van Villa Castelli naar Monte SantʼAngelo is werkelijk prachtig. Het eerste stuk van de rit rijden we door mooie olijfboomgaarden om vervolgens af te buigen richting kust waar we langs eindeloze zoutwinningen rijden. We spotten onderweg veel flamingo’s en mijn vriend moet regelmatig stoppen omdat ik een fotootje wil nemen. We rijden een heel stuk van de rit op een kaarsrechte weg die door een brede strook met de ene na de andere camping van het strand en de zee gescheiden wordt. Dit is duidelijk de favoriete verblijfplek van heel wat Italianen die houden van kamperen.
Voor het middagmaal stoppen we ergens vlak langs de weg bij een bakkerszaak voor een kleine snack: wat belegde minibroodjes en granita.
Spijtig genoeg valt ons tijdens de rit op hoeveel zwerfafval er langs kant van de weg ligt. Sluikstorten lijkt hier wel een nationale sport. Jammer, want verder is het hier erg mooi. We spotten ook veel verlaten en vervallen huizen. Ondanks het toerisme lijkt Puglia niet meteen de rijkste regio van Italië is.
Het laatste stuk van onze rit krijgen we een flinke klim voor de wielen. Het Palace Hotel San Michele waar we de komende dagen logeren, bevindt zich bijna helemaal bovenaan de berg waarop Monte SantʼAngelo gebouwd is. Tijdens de klim worden we getrakteerd op werkelijk fabelachtige uitzichten. Vooral het uitzicht op Monte SantʼAngelo zelf met de mooie witte huizen en puntdaken met dakpannen is schitterend.
Vroeger durfde ik al eens lacherig doen over de Nederlandse culinaire competenties, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat deze tegenwoordig bijna (bijna) niet meer moeten onderdoen voor de Belgische. En dat mocht ik vandaag nog maar eens aan den lijve ondervinden.
Vandaag werden mijn collega en ik immers in Hilversum verwacht voor een werkbezoek aan de Nederlandse openbare omroep. Ik spoorde ‘s ochtends naar Berchem om van daaruit met mijn collega mee te liften naar Hilversum. Ons werkbezoek startte om 13u met een werkelijk uitstekende lunch bij Dudockx Bar & Kitchen, waar voor ons gezelschap een private dining room gereserveerd was. Op voorhand hadden we aangegeven dat een vegetarische menu ok was, maar blijkbaar verstaan Nederlanders toch iets anders onder vegetarisch dan wij Belgen, want we kregen maar liefst twee gangen met vis voorgeschoteld. Niet dat ik dat erg vond, want de gerechten waren werkelijk uitstekend.
Appetizer:
Geschroeide yellowfin tonijn met crispy wonton, schuim van kerrie en kokos:
Kabeljauw met mousseline en seizoensgroenten:
Tiramisu Dudockx-style:
Meer dan voldaan begaven we ons naar de studio’s van de Nederlandse Publieke Omroep gelegen in het Media Park van Hilversum, alwaar we een toelichting kregen over de werking van de omroep en een rondleiding langs zowel de radio- als de tv-studio’s.
Het werd een boeiende namiddag die afgesloten werd met een netwerkdrink in David’s Bar en Restaurant. Na de drink namen mijn collega en ik afscheid en reden we terug naar Berchem. Gelukkig zonder files op de terugweg, waardoor ik op een heel deftig uur de trein naar Leuven terug kon halen, maar niet zonder mezelf eerst op een lekkere groene smoothie te trakteren in Berchem station.
Het ontbijt in onze masseria bestaat voornamelijk uit zoete opties. Persoonlijk ben ik eerder voor een hartig ontbijt, dus houd ik het vandaag sober. We hebben gisteren toch meer dan voldoende gegeten.
De rest van de ochtend brengen we door in en rondom het natuurlijke zwembad van onze masseria. Een beetje relaxen mag ook wel eens. Al blijkt relaxen zonder goed werkend internet al snel tot frustraties te leiden. Dan wil een mens wat vakantieherinneringen delen op instagram, werkt de internetconnectie tegen!
In de namiddag verlaten we onze masseria en rijden we naar Grottaglie, een stadje dat vooral bekend is om de keramiekproductie. Het stadje heeft zelfs een heuse keramiekwijk waarnaar we uiteraard heel benieuwd zijn.
Eerste stop in Grottaglie: het keramiekmuseum gevestigd in het Castello, een verrassend boeiend museum met een fijne mix van oude en nieuwe keramiek. Ook erg onder de indruk van de winnaars van de jaarlijkse kerststallencompetitie die hier tentoongesteld zijn. Er zitten echt pareltjes tussen.
Na een bezoek aan mijn moeder in het rusthuis reden mijn vriend en ik verder naar Hasselt waar we afgesproken hadden om ter gelegenheid van mijn verjaardag te lunchen met mijn vader en zijn nieuwe vriendin. Ik had een tafel gereserveerd bij New Koncept, maar was uit het oog verloren dat het dit weekend jeneverfeesten waren in Hasselt. New Koncept had zelf een jeneverstand voor hun deur staan, wat maakte dat de muziek van hun stand buiten nogal clashte met de muziek binnen. Gelukkig zette de bediening tot onze opluchting na een tijdje de muziek binnen af.
Over de kennismaking met de nieuwe vriendin kan ik kort zijn: geen succes. Mijn vriend en ik waren allebei opgelucht dat de lunch achter de rug was en we afscheid konden nemen en terug naar Leuven konden rijden. Gelukkig waren de mosselen lekker.
Toen de uitnodiging in mijn mailbox viel voor het jaarlijkse wildfestival in de Faculty Club, wist ik het meteen: dé ideale gelegenheid om samen met mijn broer en zijn vriendin mijn verjaardag te vieren. Even gepolst of ze het zagen zitten en voilà, snel een tafel voor vier gereserveerd. Het werd een fijne avond in een prachtig kader, al moet ik eerlijk zeggen dat ik het menu vorig jaar beter vond. Nu vond ik de stoverij van hert wat aan de taaie kant.
Aperitief met hapjes van de chef – Champagne de Castellane:
Coquilles met warme salade van linzen, lardo en schuim van karnemelk – Adulation, California Chardonnay 2021, VS:
Stoverij van hert met graanmosterd en spruitjes – Weingut Triebaumer, Ruster DAC Zweigelt 2021, Oostenrijk:
Hazenrug, rode kool, chiconette, pomme dauphine en pepersaus – Château Romefort, Haut-Médoc AC 2018, Frankrijk:
Cremeux van gianduja chocolade en kastanje, biscuit, roomijs van witte chocolade en gember, gel van veenbes – Serre Romani, Maury AOP 2020, Frankrijk:
Zoetigheden bij de koffie of thee:
