Lausanne en Aubonne – 13 januari 2019

Deze zondag hebben we afgesproken met onze vrienden uit Aubonne om samen een sneeuwschoenwandeling te maken. Mijn vriend en ik sporen van Genève naar Nyon, waar onze vrienden ons komen oppikken om kwart voor tien. Helaas, helaas, de weergoden zijn ons slecht gezind. Het regent in Nyon en de webcams op de pistes van Saint-Cergue, waar we willen gaan wandelen, tonen een dikke, grijze mist. Niet bepaald het ideale weer voor een fijne wandeling.

We gooien onze plannen om en rijden naar Lausanne. In een stad valt altijd wel iets te beleven, ook bij slecht weer. De kinderen zijn dit weekend op kamp, dus we zijn alleen onder volwassenen. Het ideale moment voor een museumbezoek dus! Op aanraden van onze vriend gaan we naar het mudac (Musée de design et d’arts appliqués comtemporains). Een niet al te groot museum waar een erg mooie collectie glasobjecten te bewonderen valt. Over de tweede tentoonstelling die er loopt, zijn de meningen verdeeld. De tentoonstelling toont een aantal stop motion filmpjes met figuren uit klei en een aantal kleikunstwerken. Sommige stop motion filmpjes zijn schitterend, andere erg bevreemdend tot zelfs afstotelijk. Mijn fascineert vooral het stop motion filmpje over de Día de Muertos. Zeer knap in beeld gebracht.

IMG_1176

IMG_1179

IMG_1182

IMG_1184

IMG_1185

IMG_1187

IMG_1190

IMG_1191

IMG_1193

Omdat ons ticket ook toegang geeft tot het Musée de l’Elysée, besluiten we daar ook snel een kijkje te nemen. We hebben niet meer superveel tijd, want onze vriend moet de kinderen van het kamp gaan ophalen rond half drie in de namiddag. Jammer, want de tentoonstellingen van fotografen Matthias Bruggmann en Liu Bolin zijn beide indrukwekkend.

De titel van de tentoonstelling van Matthias Bruggmann ‘Un acte d’une violence indicible’ had niet beter gekozen kunnen zijn: de beelden komen binnen als een mokerslag. Zes jaar werkte Matthias Bruggmann aan deze tentoonstelling die met waanzinnig mooie, maar pijnlijke beelden de oorlog in Syrië in beeld brengt. Het is bizar om zoveel schoonheid in de gruwel te ontdekken. Een tentoonstelling die niemand onberoerd kan laten.

IMG_1209

IMG_1211

IMG_1220

De werken van Liu Bolin zijn van een heel andere aard. Niet voor niets draagt deze fotograaf de bijnaam: de menselijke kameleon. In zijn werken wordt de artiest letterlijk opgeslokt door de omgeving. Bij sommige foto’s duurt het ettelijke seconden voordat je ontdekt waar de artiest zich bevindt. De werken van Liu Bolin zijn een stille aanklacht tegen de onmenselijkheid van het huidige Chinese collectivisme en de uitwassen van het hedendaagse hyperconsumptie die vandaag de dag ook de Chinezen treft. Je ziet zijn werk en de daaraan gekoppelde betekenissen evolueren doorheen de jaren. Dik de moeite en ik vind het jammer dat we niet langer in het Musée de l’Elysée kunnen doorbrengen.

IMG_1196

IMG_1200

IMG_1203

IMG_1205

IMG_1214

IMG_1216

IMG_1217

IMG_1218

IMG_1219

IMG_1227

We keren terug naar het huis van onze vrienden in Aubonne en beginnen samen met onze vriendin aan de voorbereidingen voor de kaasfondue, terwijl onze vriend de kinderen gaat halen. Die blijken alle drie behoorlijk uitgeput te zijn van hun weekendje weg en helemaal geen zin te hebben in kaasfondue. Geen erg: meer kaas voor ons!

Ondanks het slechte weer, een mooie zondag.

Van de bavet naar de smidse

Gisteren had ik afgesproken met mijn oud-studiegenootje en tevens ex-squashpartner en zijn gezin. Zij kwamen met zijn viertjes naar Leuven om samen een leuke tijd door te brengen en om wat bij te praten. Voor de lunch reserveerde ik een tafel bij Bavet. Leek me een leuke en informele plek om iets te eten met twee jongens van één en drie jaar. Ik liet me verleiden tot het bestellen van één van de combo’s op de menukaart, The Holy Grail. Wellicht had de beschrijving (‘Our bavet special combined with Say Cheese! topped off with bacon, onion crush, parmesan and Sriracha’) een waarschuwing moeten zijn, want het was echt een beetje té veel van het goede: twee zware sauzen mét daar nog eens extra bacon bij. En naar mijn persoonlijke mening zat de verhouding saus versus pasta ook niet goed. Veel te veel saus en te weinig pasta. Vreemd, want meestal is het omgekeerd. Ik kreeg mijn bord zelfs niet leeg en moest dus noodgedwongen een hele hoop saus laten liggen. De eenjarige hield het bij een flesje melk en zijn driejarige grote broer at een paar sliertjes pasta met kaas. Beide jongelui gedroegen zich overigens voortreffelijk in het restaurant.

IMG_1354

IMG_1359

Na de lunch wandelden we samen door de druilerige Leuvense straten. Het bleef hardnekkig miezeren, ondanks mijn stille smeekbeden voor een streepje zon. Nuja, op zich al goed dat het niet stortregende. Ik gidste mijn vrienden langs een paar gekende en minder gekende Leuvense plekken. We liepen de Sint-Pieterskerk binnen, bewonderen de beelden op het stadhuis, slenterden langs het marktje met artisanale producten in de Brusselsestraat, liepen langs de Fiere Margriet (door de oudste jongen gebruikt als racebaan voor zijn autootje), zagen de restanten van de stadsomwalling (die er steeds bouwvalliger uitzien) en het modderkunstwerk van Ief Spincemaille, speelden op de speeltuigen in de Bruul, kwamen langs de Sint-Geertrui en het Klein Begijnhof om te pauzeren met een drankje in De Smidse. Gelukkig is het nooit echt druk in De Smidse, waardoor het altijd mogelijk is een tafeltje vast te krijgen. De mannen aten nog een dessertje, ik hield het bij een glaasje Chardonnay Meerdael, want de pasta was nog altijd niet verteerd.

IMG_1365

We maakten onze wandeling rond door langs de kanaalkom over de nieuwe ophaalbrug naar parking De Bond terug te keren. Jammer van het slechte weer, want anders hadden we ongetwijfeld nog meer van deze wandeling genoten.

Genève – 12 januari 2019

Niet veel plannen voor dit dagje Genève. Beetje uitgeslapen (in de mate dat het bed in de studio van mijn vriend dat toelaat), een lange wandeling gemaakt door de straten van Genève en geluncht bij het ons ondertussen vertrouwde Edward’s diner. Een toast voor mijn vriend en een wrap voor mij, terwijl we tripadvisor raadplegen om een leuk restaurant uit te kiezen om ‘s avonds samen te gaan eten.

IMG_1141

Op de terugweg passeren we langs het station en kan ik het niet laten wat Zwitserse chocolaatjes te kopen bij Läderach: champagnetruffels en een schattig kleine negerzoen die naar meer smaakt. Beide chocolaatjes zijn uitstekend: punten voor de Zwitserse chocolatiers.

IMG_1143

Vervolgens gaan we shoppen bij Planète Charmilles om sneeuwbestendige laarzen te kopen, want we hebben de dag nadien afgesproken met onze vrienden om een wandeling met sneeuwschoenen (raquettes) te maken. In tegenstelling tot wat we verwachtten, valt de prijs van de laarzen heel goed mee en zijn ze stylish genoeg om zonder het schaamrood op de wangen op een koude dag naar het werk te gaan.

‘s Avonds wandelen we naar Spaans restaurant El Faro voor het diner. En ja, het is waar dat we opvallend vaak voor buitenlandse keukens in Genève kiezen, voornamelijk omdat deze goedkoper uitvallen dan de traditionele Zwitserse gerechten, maar ook omdat het aanbod in Genève zo verscheiden is. Wat niet te verbazen valt, wetende dat 50 procent van de inwoners van Genève niet van Zwitserse afkomst is.

We starten de maaltijd met pulpo a la Gallega en pimientos. Beide gerechtjes blinken uit in eenvoud, maar zijn om duimen en vingers af te likken. De verwachtingen voor het hoofdgerecht zijn bijgevolg hooggespannen. En jawel, de paella “El Faro” is heerlijk en portie overvloedig. De ober komt aan tafel een grote pan tonen met onze paella en schept vervolgens ons bord vol.

IMG_1152

IMG_1155

IMG_1160

Plek voor een dessert hebben we niet meer, maar we komen zeker nog eens terug om de andere specialiteiten uit te proberen.

Culinaire verwennerijen in Bierbeek

Gisterenavond was ik te gast bij een collega die vóór de reorganisatie deel uitmaakte van mijn toenmalige team. Ik keek bijzonder uit naar dit uitstapje naar Bierbeek, want ik word door mijn collega en zijn vriendin altijd culinair in de watten gelegd. En voor zulke verwennerijen heb ik graag een fietstochtje door de ijzige kou over! Al moet ik zeggen dat ik goed in het zweet stond, toen ik met mijn blue bike rond een uur of zeven boven op de Pimberg aan kwam.

En jawel, het was naar goede gewoonte weer heerlijk. In de zetel de maaltijd begonnen met een glaasje cava en wat knabbeltjes en vervolgens aan tafel voor het echte werk: als voorgerecht een risotto met garnalen en zeekraal (de chefkok twijfelde geheel onterecht of de risotto wel gelukt was, het was heerlijk) en een heerlijk mals stukje vlees met paddenstoelen als hoofdgerecht. Uiteraard hoort daar een lekker glaasje wijn bij. En als dessert kwamen er heerlijke taartjes uit de koelkast. Jawadde!

IMG_1346

IMG_1348

IMG_1350

We praatten een beetje over de reorganisatie, die bij mijn collega duidelijk niet goed verteerd is, maar verboden onszelf al snel te veel over het werk te praten en gingen over op aangenamere topics zoals reizen. De volgende reis van mijn collega en zijn vriendin ligt al vast: Oman. Niet meteen een voor de hand liggende toeristische bestemming, dus benieuwd naar hun ervaringen.

De terugtocht op de fiets was gelukkig grotendeels bergaf. Ideaal om wat te bekomen na een copieuze maaltijd.

Nieuwjaarsbrief

Onder het motto: beter laat dan nooit, is mijn petekindje gisteren zijn nieuwjaarsbrief komen voorlezen. Of beter gezegd: voorfluisteren, want hij staat niet graag in de belangstelling. Het was fijn om nog eens gasten over de vloer te hebben in mijn anders zo lege appartement en mijn petekindje en zijn broertje zorgen altijd voor leven in de brouwerij.

Ik had wat hapjes voorzien voor de volwassenen en chips voor de kindjes. We dronken een glaasje op het nieuwe jaar, haalden frietjes voor de kindjes en bestelden bij Deliveroo tapas van Los Flamencos. Lekker makkelijk en een dikke meevaller. Heel fijn om van zoveel verschillende gerechtjes te kunnen proeven. Ideaal als je met mensen met verschillende smaken rond de tafel zit.

IMG_1293

Fijne namiddag/avond!

How to crash a private salsa party

Zaterdag had ik afgesproken met mijn vriendin uit Tongeren om samen te dineren. Mijn vriendin had gezegd dat ze graag iets exotisch wilde proberen, waarop bij mij spontaan een belletje begon te rinkelen: Korean hot pot! Sinds ik een tijdje geleden ontdekte dat je bij De 3 Wijzen in de Parijsstraat Korean hot pot kon eten, was ik op zoek naar een geschikt moment om dit gerecht uit te proberen. Aangezien de meeste van mijn vrienden nog nooit Koreaans gegeten hebben, vond ik wel dat dit als exotisch geclassificeerd kon worden. Dus reserveerde een tafeltje via hun website en dat was dat.

Helaas moet er iets misgelopen zijn met mijn reservatie, want toen ik het restaurant binnen stapte, bleek dat dit volledig afgehuurd was voor een privéfeestje van salsaclub Los Peligrosos. Ik vloekte inwendig, want een vrij tafeltje vinden op een zaterdagavond in een Leuvens restaurant is geen sinecure. Gelukkig waren de mensen van Los Peligrosos heel vriendelijk en was het voor de uitbaters geen probleem om nog snel een tafeltje bij te zetten. Ik zag dat er een buffet klaar stond voor het gezelschap van Los Peligrosos en vreesde al even dat mijn hot pot plannen in het water zouden vallen, maar de vriendelijke uitbaatster verzekerde mij dat wij gewoon van de kaart konden bestellen. Over flexibiliteit gesproken.

Even later stapte mijn vriendin het restaurant binnen en legde ik haar uit dat we strict genomen op een privéfeestje terecht gekomen waren en dat we later op de avond wellicht de gelegenheid hadden om even de beentjes los te schudden. Mijn vriendin is een goeie danseres (ze heeft jaren ballroom dancing gedaan), dus ik ging ervan uit dat salsa voor haar niet al te moeilijk zou zijn. Ze was meteen enthousiast!

We hadden alleszins stof genoeg om bij te praten, want het was al een hele tijd geleden dat we elkaar gezien hadden, en voor we er erg in hadden stond er een dampende hot pot voor onze neus. Mijn eerste reactie was er één van teleurstelling: ik had verwacht dat de hot pot aan tafel gekookt zou worden, helaas werd de hot pot voorgekookt opgediend. Wat toch een pak minder authentiek was. En als ik dan helemaal eerlijk moet zijn: de hot pot kon niet tippen aan de heerlijkheden die we in Korea zelf gegeten hebben. Wat niet zo verbazingwekkend is, want ik vermoed niet dat de krab in onze hot pot rechtstreeks uit het aquarium kwam.

IMG_1276

IMG_1278

IMG_1279

Oh well, het was gezellig en toen de tafels opzij geschoven werden voor een rondje rueda de casino, deden mijn vriendin en ik vrolijk mee. Zoals ik verwacht had, ging het mijn vriendin heel goed af en ook ikzelf vond verbazingwekkend snel het salsaritme terug. De ideale manier om ons eten te verteren!

Naarmate de avond vorderde steeg ook het volume van de dansmuziek. We hadden ons al goed in het zweet gedanst en besloten dat het tijd was om rustigere oorden op te zoeken, want het was bijna onmogelijk om nog boven de muziek uit te komen.

We eindigden onze avond met een thee (voor mijn vriendin die nog terug moest rijden naar Tongeren) en een glas champagne (voor mij, uiteraard).

Bijzonder genoten van het fijne gezelschap én de onverwachte wending die de avond nam. Dat moeten we meer doen!

Beomeosa en Gamcheon Culture Village – 8 september 2018

Zonder honger opgestaan, dus slaan we het ontbijt over. We rijden met onze huurwagen naar de Beomeosa tempel. Het is een half uurtje rijden en het verkeer valt deze keer goed mee. Het is verrassend rustig op de parking van de tempel. Misschien omdat we vroeger zijn dan gewoonlijk. De tempel is heel mooi en prachtig gelegen in het groen. Vooral de iets verder gelegen hermitages zijn echt bijzonder, met veel standbeelden van olifanten en paarden en een tuin met een gigantische collectie boeddhabeelden in allerlei afmetingen en stijlen. In veel tempels zijn diensten aan de gang, wellicht omdat het zaterdag is. We genieten van de rust op het tempeldomein en nemen veel foto’s.

IMG_9823

IMG_9821

IMG_9826

IMG_9827

IMG_9835

IMG_9836

IMG_9838

IMG_9843

IMG_9865

IMG_9869

IMG_9885

IMG_9890

IMG_9894

IMG_9896

IMG_9903

IMG_9908

IMG_9915

IMG_9919

IMG_9923

IMG_9924

IMG_9927

IMG_9929

IMG_9940

 

IMG_9946

Na ons bezoek ontmoeten we op de parking een oude heer die vrijwillige als parkingwachter optreedt. Hij is heel nieuwsgierig om te horen waar we vandaan komen en spreekt tot onze verbazing een aardig mondje Engels, dat zijn we hier in Korea nog niet vaak tegen gekomen. En jawel, hij kent België van het bier, de chocolade én voetbalster Lukaku! We complimenteren hem met zijn goede Engels en nemen afscheid. Tijd om op zoek te gaan naar een middagmaal!

Op de straat die naar de tempel leidt, staan foodtrucks die voornamelijk koffie (Koreanen zijn grote koffieliefhebbers) en fastfood verkopen. De trucks staan gewoon op de openbare weg geparkeerd met meestal een aantal plastieken stoeltjes en een paar klaptafeltjes erbij. Nu, het is niet dat er veel verkeer passeert, maar toch, een bizar gezicht. Wij besluiten toch maar wijselijk in een echt restaurant te eten met een charmant terras in de voortuin.

IMG_9951

IMG_9952

We bestellen allebei een pajeon pannenkoek, een hartige pannenkoek met groene lente-ei. Heel lekker en voor de verandering eens niet te veel. En jawel, we kunnen het niet nalaten makgeolli te bestellen. Ditmaal wordt dit heerlijk frisse, licht alcoholische drankje geserveerd in een grote kom. Huisgemaakt dus, heerlijk!

IMG_9582

IMG_9588

Het valt ons op dat het boeddhisme blijkbaar in de lift zit in Busan. We passeren veel bouwwerven waar verschillende tempels en bijgebouwen in de steigers staan. Ik heb zo’n flauw vermoeden dat het aantal temple stays in de lift zit, afgaande op al deze bedrijvigheid.

Wij rijden met onze huurauto verder naar Gamcheon Culture Village. Ongeveer een uur rijden van Beomosa. En jawel, zelfs na een uur rijden, zijn we nog steeds in Busan. Gewoon om jullie een idee te geven van de uitgestrektheid van deze miljoenenstad.

Gamcheon Culture Village is vooral gekend voor de pittoreske, kleurrijke huizen, smalle steegjes en vele niveauverschillen. Doorheen het ganse dorp zijn kunstwerken te ontdekken en lege ruimtes worden ter beschikking gesteld aan kunstenaars. Het kleurrijke dorp heeft als bijnaam “het Machu Picchu van Busan”, wat ik persoonlijk lichtelijk overdreven vind. Niet dat ik Machu Picchu al bezocht heb, maar afgaande op de foto’s is de pracht van Machu Picchu in niets te vergelijken met Gamcheon.

Voor 2000 won kopen we een mooie, grote kaart van Gamcheon om zoveel mogelijk van het dorp en de kunstwerken te ontdekken. Maar eerst: tijd voor een ijsje! Terwijl ik op een bankje van mijn ijsje zit te smullen, komt een andere westerling naast ons zitten. We raken in gesprek (veel westerlingen zijn we immers nog niet tegen komen op onze trip). Blijkt dat hij een Zweedse atleet is die in Korea deelneemt aan een rifle tornooi om zich te plaatsen voor de Olympische spelen in Tokyo 2020. Vandaag heeft hij een vrije dag, dus profiteert hij daarvan om één van de meest toeristische plekken in Busan te bezoeken.

IMG_9969

IMG_9977

IMG_9981

Na een fijn gesprek nemen we afscheid en beginnen we aan de wandeling doorheen Gamcheon. En ja, het is supertoeristisch, maar tegelijkertijd geniet ik ook van de sfeer die er in de kleine steegjes hangt: de vele kraampjes met prullaria, de Koreaanse meisjes die per sé allemaal met Le Petit Prince op de foto willen, de vele plekken waar je street food kan kopen (zelf laten we ons verleiden tot de aankoop van een fish cake op een stokje, best wel lekker!). Door het niveauverschil heb je vanaf verschillende plekken een prachtig uitzicht over de veelkleurige huizen die zich uitstrekken tot aan zee. En ja, niet elke kunstwerk is even geslaagd, maar de diversiteit en de manier waarop de kunst in het straatbeeld is verweven, is erg aantrekkelijk.

IMG_9598

IMG_0041

IMG_0047

IMG_9986

IMG_9987

IMG_9990

IMG_9992

IMG_9994

IMG_9996

IMG_9999

IMG_0007

IMG_0006

IMG_0011

Het valt ons wel op dat naarmate we het einde van de wandeling naderen, we steeds minder toeristen zien. Valavond nadert en het is duidelijk dat de meeste toeristen voor de korte route met de highlights kiezen en niet de langere route die wij volgen. Wat op zich wel leuk is. We hebben het gevoel het dorpje op het einde van de wandeling helemaal voor ons alleen te hebben.

IMG_0014

IMG_0018

IMG_0021

We sluiten onze wandeling af in een café dat ik al eerder gespot had vanaf de overkant van de vallei: een blauw geverfde constructie die boven alles uittorent en waarvandaan je een schitterend uitzicht heb op het dorp en de baai. Ik bestel een mango smoothie, die van consistentie meer weg heeft van een dikke milkshake en zo koud is dat ik ei zo na het fenomeen brain freeze leer kennen (nog nooit gehad, dus kan me er niets bij voorstellen). Vanaf het balkon zien we de zon achter de bergen ondergaan en de lichtjes van het dorp aanspringen. Mooi.

IMG_9603

IMG_0080

IMG_0084

Tijd om terug te keren naar ons hotel. Op de terugweg rijden we met onze huurwagen over de fameuze Gwangandaegyo brug, alweer iets om van ons lijstje todo’s te schrappen. We parkeren de wagen in de parking van het hotel en gaan op zoek naar een avondmaal. Na de kreeftuitspatting van gisteren, besluiten we het iets budgetvriendelijker te houden vandaag.

We komen terecht in restaurant Goresa Fish Cake Haeundae, een fastfood restaurant waar ze een gigantisch assortiment aan fish cakes hebben. Het principe is simpel: je legt zoveel fish cakes als je wil op je plateau, rekent af en warmt deze vervolgens op in een microgolfoven. Niet echt gezond, maar wel lekker. Ik ga niet voor de fish cakes pur sang, maar voor een noedelsoep met fish cakes. The best of both worlds. 😉

IMG_9606

IMG_9607

Na het avondmaal lopen we nog even naar Haeundae beach dat zich op wandelafstand van ons hotel bevindt. We zien weer talrijke vuurpijlen de lucht in gaan en net zoals gisteren komt de melding door de luidsprekers dat het verboden is vuurwerk af te schieten. Ditmaal blijft het echter niet bij een melding. We zien een politiewagen het strand op rijden en verschillende overtreders toespreken en (vermoedelijk) een fikse boete geven.

Er is her en der straatanimatie en we maken een aangename wandeling langs de boulevard terwijl we hier en daar stoppen om naar de animatie te kijken. Ik ben het meest onder de indruk van een koppel westerlingen die een soort acrobatische show geven.

We eindigen de avond bij Villa Honu alwaar we buiten op het terras een lekker glas wijn drinken voor een redelijke prijs. Wijn is in het algemeen nogal zeldzaam in Korea. De meeste drinkgelegenheden serveren soju en andere Koreaanse drankjes. Wijn staat vaak niet eens op de kaart en als het op de kaart staat, is het meestal duur. Villa Honu is een uitzondering op dat vlak.

Een mooie afsluiter van een gevarieerde dag.

Nieuwjaarslunch!

Vandaag was ik uitgenodigd voor de nieuwjaarslunch van het belangrijkste project dat mijn team opvolgt. En hoewel januari met zo’n rotvaart van start gegaan is dat de kerstvakantie ondertussen een vage herinnering is, vond ik dat ik mezelf wel een uitstapje mocht gunnen. Ik veegde mijn twijfel van tafel en bevestigde mijn komst. Een treinrit en een velofietstochtje later, kwam ik ietwat hijgend op mijn bestemming aan.

‘t Was te doen in Brasserie Shilling op ‘t Zuid in Antwerpen. Na mijn kortstondig verblijf in Antwerpen, moet ik zeggen dat deze stad een plekje in mijn hart veroverd heeft. Een veel boeiendere stad dan Genève, als je het mij vraagt, waar er voor mij nog veel te ontdekken valt. En ik had geen spijt dat ik tijd had gemaakt voor dit informele netwerkmoment. Het eten was lekker (de tarte tatin zou ik zelfs fenomenaal durven noemen), de bediening erg vriendelijk (een collega strooide per ongeluk het ganse zoutvaatje over zijn gerecht en kreeg prompt een nieuw bord aangeboden) en de wijn smaakte! Een welgekomen break in een drukke week.

IMG_1237

IMG_1240

Reorganisatie-evaluatie

Vandaag bracht ik samen met mijn collega-teamverantwoordelijken en andere leidinggevenden een ganse dag al brainstormend door in het lieflijke Molenbeek. We waren een dagje op afzondering bij JES om een tussentijdse evaluatie op te maken na één jaar reorganisatie en enkele voorstellen tot bijsturing te formuleren. Want eerlijk, het stof is na een jaar nog steeds niet gaan liggen en het woord ‘systeemfout’ werd meer dan eens geuit tijdens deze dag.

Op zich vind ik het heel nuttig dat onze organisatie hier de nodige tijd voor uittrekt, maar ik vrees dat het uitgangspunt van deze dag al op voorhand een échte bijsturing onmogelijk maakte. Want die systeemfouten waarvan sprake, die mochten we wel identificeren, maar niet remediëren. Wat maakt dat ik een beetje sceptisch sta ten opzichte van het uiteindelijke resultaat van de dag.

Op culinair vlak kwamen we dan weer niets te kort: ‘s ochtends koffiekoeken en wafels, ‘s middags warme soep en heerlijke salade en als afsluiter van de dag een kleine receptie met hapjes. ‘t Is zo slecht nog niet daar in Molenbeek. 😉

IMG_1137[1]