Op de terugweg naar het station wat heerlijke hartjes van Marcolini inslaan!
Oja, en ik ben begonnen aan een nieuwe puzzel van 3000 stukjes!
culinair
Dinner by Octobar
De oesters hadden we de dag voordien al samen met onze vrienden opgesmikkeld, het diner volgde zaterdagavond. Aangezien ik een grote fan ben van vis en zeevruchten, was het menu van Octobar helemaal mijn ding. Mijn vriend daarentegen vond de langoustines als hoofdgerecht iets te veel gepruts. Waarschijnlijk nog niet helemaal bekomen van de zeevruchtenschotel van De Walvis. 😉
Ik laat jullie graag meegenieten:
Mousse van gerookte makreel of wafeltjes van rode biet:
Ravioli en bouillon van krab:
Langoustines met mousseline en konfijt van tomaat en chili:
Cappuccino met crumble van gezouten caramel
Van die ravioli en bouillon van krab had ik trouwens gerust drie porties kunnen eten! Zo fantastisch lekker!
Oesters en vuurkorven
Gisteren was onze goede vriend uit Wijgmaal jarig. En hoewel deze feestelijke gebeurtenis dit jaar onmogelijk met veel feestgedruis gepaard kon gaan, spraken mijn vriend en ik toch af om samen met hem en zijn vrouw rond de vuurkorf te klinken op alweer een jaar ouder en wijzer.
Geleerd uit vorige ervaringen legden we een stevige bodem met een heerlijke sushiboot van bij Kintsugi.
Mijn vriend en ik hielden de ganse dag angstvallig de weersvoorspellingen in het oog en lange tijd zag het ernaar uit dat de regen ons openluchtfeestje zou vergallen. Naarmate de dag vorderde, leek er zich echter vanaf 19.30u een drogere periode aan te dienen. We lieten ons niet op voorhand ontmoedigden en hoopten dat de weersvoorspellingen het bij het rechte eind hadden.
Omdat we nogal zwaar geladen waren met speciale biertjes, koffiecapsules en oesters van Octobar en het weer op zijn zachtst gezegd nogal twijfelachtig was, namen we in plaats van de fiets de taxi naar Wijgmaal. Tijdens de rit polsten we bij de taxichauffeur of hij vaak mensen ná de avondklok moest vervoeren (taxichauffeurs mogen immers gans de nacht blijven rijden). En jawel, dat bleek zich vrij regelmatig voor te doen. Sommige collega-taxichauffeurs waren zelfs al eens tegengehouden door de politie, waarop alle inzittenden (uitgezonderd de chauffeur zelf) een boete moesten betalen. Daarover maakten we ons alvast geen zorgen, want we waren van plan ons stipt aan de avondklok te houden.
En jawel, de weergoden waren ons goedgezind. Uiteindelijk brachten we de ganse avond door in de tuin van onze vrienden zonder door een regenbui overvallen te worden. Die paar druppels rond een uur of tien tel ik niet mee, rond het warme vuur merkten we daar amper iets van.
De oesters (met een druppeltje vodka, dat spreekt voor zich) smaakten en de avond vloog voorbij. Of hoe de coronacrisis ons de waarde van menselijk contact en vriendschap elke dag weer duidelijk maakt.
En dankzij Taxi Jenny stapten we klokslag middernacht ons appartementje binnen. Met kleren die zo doordrongen waren van de rook van het houtvuur dat we de sfeer van het vuur dagen later nog moeiteloos zouden kunnen oproepen.
De Hello Fresh oogst van de week
Aangezien we deze week te laat waren om nog een Foodbag maaltijdbox te bestellen, werd het Hello Fresh. En ik moet zeggen, dit was de eerste keer dat de Hello Fresh maaltijden teleur stelden. Geen enkel gerecht kon overtuigen en de sriracha werd meermaals boven gehaald om de gerechten in kwestie wat interessanter te maken.
Aziatische noedels met gekruid gehakt, wokgroenten en gezouten pinda’s (een variatie op een gerecht dat we ondertussen al té vaak hebben gegeten):
Krieltjessalade met mediterrane kipfilet, cherrytomaten, komkommer en maïs (we verdubbelden het aantal kerstomaten en voegden olijven en zongedroogde tomaten toe om het geheel wat op te leuken):
Courgettepasta met garnalen, mini-romatomatenen, walnoten en basilicum (ook hier voegden we extra tomaten toe, maar ik was vooral ontgoocheld door de amper vindbare courgetteslierten):
Zeevruchtenschotel met kreeft van De Walvis
Zaterdag hadden mijn vriend en ik ons knuffelcontact over de vloer. Een moment om te koesteren, want de tijden dat bezoek over de vloer krijgen de gewoonste zaak van de wereld was, liggen ondertussen al bijna een jaar achter ons en voorlopig is er nog geen beterschap in zicht.
Reden te meer om ervoor te zorgen dat er iets feestelijks op het menu stond. Met een zeevruchtenschotel van De Walvis kan een mens niet veel verkeerd doen: kreeft en oesters, what’s not to like? Alleen het afhalen bleek een grotere uitdaging dan gedacht. Zo’n zeevruchtenschotel voor drie personen, dat weegt wel wat, en mijn vriend en ik waren te voet. Dus wisselden mijn vriend en ik het dragen af. Op een gegeven moment hield ik de schotel echter niet recht genoeg waardoor ik opeens zeevruchtenschotelvocht over mijn armen in mijn schoenen voelde sijpelen. Nu, het was grotendeels water, maar toch…
Dat mocht echter de pret niet drukken. We smikkelden en smulden met ons drieën van al dit lekkers. Wel jammer dat onze vriend niet helemaal in topvorm was. Hij had de laatste tijd weer veel last van hoofdpijn, een gevolg van een aanval op zijn persoon vele jaren geleden, en moest de dag nadien nog een honderdtal examens numerieke wiskunde verbeteren. We hielden de whisky-uitspattingen later op de avond bijgevolg bescheiden. In de plaats daarvan genoten we van een heerlijk flesje wijn van Magnus Wijnen. We merkten zelfs amper dat het later op de avond stevig begon te sneeuwen. 😉
Dinner by Het Land aan de Overkant
Yep, we zetten onze wekelijkse traditie onverstoord verder met alweer een heerlijke menu van Het Land aan de Overkant. Ditmaal kozen we, tegen onze gewoonte in, voor het lamsvlees. Wat een dikke voltreffer bleek te zijn. Het loont om buiten je comfortzone te treden.
Velouté van aardpeer, gerookt spek en kruidenolie:
Tajine van lam met taboulé, bloemkool en pompoen, gekarameliseerd witloof, flatbread en pesto van boerenkool:
Paris Brest (soes met praliné van hazelnoot):
Het enige nadeel van het heerlijke hoofdgerecht: we vonden écht geen plekje maar voor de heerlijke kazen van Elsen. Maar geen nood, die smaakten deze middag ook nog uitstekend!
Florence Bio, St Nectaire AOC Fermier, Camembert AOP, Le Magoth Fermier, Blue Duroux:
De Foodbag oogst van de week
Vis in zachte currysaus met rijst (niet echt waw, had een extra scheut sriracha nodig):
Scampi met witloof in haverroomsaus met gebakken pastinaak- en raapblokjes (bijzondere combinatie van smaken, die toch niet helemaal ons ding was en we vonden vier scampi per persoon wel héél zuinigjes gerekend):
Smeuïge polentapuree met gebakken champignons (de topper van de week! zeer, zeer lekker, maken we zeker nog eens):
Back to Brussels
Voor een halve dag dan toch. Was ondertussen alweer van vóór de kerstvakantie geleden dat ik nog eens naar ons kantoor in Brussel spoorde. Hoog tijd om te controleren hoeveel ongeopende post en aanmaningen voor onbetaalde facturen er daar op mij lagen te wachten Gelukkig was de NMBS mij ditmaal beter gezind en geraakte ik vlotjes in Brussel. Ik maakte zelfs een kleine omweg langs de akelig lege Grote Markt alvorens mij naar ons al even akelig leeg kantoor te begeven. Alsof ik per ongeluk op een feestdag was gaan werken, zo leeg was het.
Gelukkig viel de hoeveelheid post mee en om te vieren dat ik alles vlotjes weggewerkt kreeg, trakteerde ik mezelf op de terugweg naar het station op een doos met heerlijke chocolade hartjes van Marcolini. Kwestie van die zielige chocolatiers in de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen, die voornamelijk leven van de verkoop aan toeristen, een hart onder de riem te steken.
Kijk eens wat vandaag bij de post zat!
Mijn verloren gewaand aperopakket! Beter laat dan nooit!
Een uitgesteld kerstfeest
Uitstel is geen afstel! Een gouden regel waaraan ik mij graag houd.
De moeder van mijn vriend was ondertussen bijna helemaal hersteld en dus prikten we een nieuwe datum voor een kerst/nieuwjaarsfeestje. Mijn vriend deed een grondige vergelijkende studie van alle beschikbare afhaalmaaltijden bij de betere Leuvense restaurants en Dumon kwam als overwinnaar uit de bus. Aangezien we nu een bestelling voor vier personen hadden op te halen, besloten we wijselijk toch maar een Cambio te huren. Kwestie van niet op de fiets door een plotse regen- of sneeuwvlaag overvallen te worden met een hoop eten aan ons stuur.
En jawel, we stapten weer buiten met een leuk extraatje: een flesje espumante van het pas door de eigenares van Dumon aangekochte Portugese wijndomein. Serieus, wat een topdame! Zo’n vat vol energie, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, daar kan ik alleen maar het diepste respect voor hebben. Als we ooit weer mogen reizen, zet ik haar Portugese wijndomein zeker op mijn lijstje met te bezoeken bestemmingen.
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik dus naar Herentals met onze zakken vol eten. En ja, we zijn ons ervan bewust dat het niet geheel volgens de regels is om met vier personen samen aan tafel te zitten, als die vier personen niet tot dezelfde bubbel behoren. Maar we namen alle mogelijk voorzorgsmaatregelen en gebruikten zelfs aparte toiletten!
De vader van mijn vriend kwam ons ‘s middags aan het station afhalen. We aten snel een boterham en vertrokken dan voor een wandeling van een kilometer of zeven langs de Kleine Nete. Tot mijn grote vreugde begon het onderweg te sneeuwen! Mijn eerste en ongetwijfeld enige sneeuw van 2021! Ik had gerust de wandeling nog wat willen verlengen, want niets is fijner dan door verse sneeuw wandelen, maar de ouders van mijn vriend waren duidelijk minder fan en snakten naar hun warme huisje.
Hoera! Sneeuw!
Terug binnen kraakten we een flesje champagne om te klinken op het nieuwe jaar, smeerden de toastjes met krabsla en vervolgens werd ik meteen aan het werk gezet. Er lag immers een onafgewerkte puzzel op mij te wachten, waarvan enkel de zwarte stukjes aan de rechterkant nog een plek moesten krijgen. En laat het in elkaar passen van moeilijke puzzelstukken nu net mijn specialiteit zijn!
Et voilà. Mission accomplished!
Nu de puzzel afgewerkt was, stond de rest van de avond in het teken van gezellig babbelen en genieten van het lekkere eten van Dumon.
Ravioli van kreeft met fijne groentjes en chablissausje:
Sint-Jacobsvruchten met kruidenboter, salsa van tomaat en couscous:
Boerderijeend met saus van appelsien en gebraiseerde witlof, aardappel met amandel en worteltjes:
De heerlijke rode Portugese wijn van Dumon die perfect paste bij de eend:
Chocoladedessert:
Na nog een afzakkertje gedronken te hebben, bracht de vader van mijn vriend ons mooi op tijd terug naar het station van Herentals. Normaal is de overstap in Lier niet noemenswaardig (lelijk en kil station), maar ditmaal maakten we van de nood en deugd en bouwden we een minisneeuwman. Voilà, bij deze zit onze winterpret erop. Laat de lente nu maar komen!
