Mijn vriend is een held!

Gisteren gaf ons toilet dat al een tijdje problemen vertoonde er de brui aan. Het gebeurde de laatste tijd wel vaker dat het mechanisme om door te spoelen haperde waardoor het water uit de spoelbak in het toilet bleef lopen. Heel vervelend, maar tot nu toe waren we er altijd in geslaagd om het doorlopen te laten stoppen. Mijn vriend had zelfs al eens een aantal onderdelen van het mechanisme uit het in de muur ingebouwde spoelmechanisme gehaald en die schoongemaakt. Waarna het een tijdje beter was.

Maar net als vorig jaar sloeg Murphy toe vlak na onze terugkomst van onze zomerreis. En een kapotte wasmachine kan je nog opvangen met een bezoek aan de wasserette, maar een kapot toilet is toch van een andere orde. Dus draaide mijn vriend de watertoevoer naar het toilet dicht en belde hij de loodgieter, in de hoop dat die zo snel mogelijk zou kunnen komen. Tot mijn verbazing kon de loodgieter de vrijdag zelf nog komen. Dat had ik niet verwacht.

Na letterlijk vijf minuten naar het ingebouwde spoelmechanisme gekeken te hebben, zei de loodgieter dat alles vervangen moest worden. Hij kon wel een paar kleinere onderdelen vervangen, maar hij was er zeker van dat het probleem (veroorzaakt door het overmatige kalk in het Leuvense leidingwater) zich opnieuw zou voordoen. Hij raadde ons zelfs aan een ontkalker te installeren, iets wat een vorige vakman ons ten stelligste had afgeraden. De loodgieter bood meteen aan een offerte op te maken. Als we vandaag nog zouden beslissen, kon hij morgen vaklui sturen om ons toilet te fiksen. Ik moest wel even slikken toen ik de offerte zag: 3730 euro! Om wat tegels uit te breken, een nieuwe spoelbak en spoelmechanisme te installeren en vervolgens zes (nieuwe) tegels terug te plaatsen. Dat vond ik toch lichtelijk overdreven.

We gaven aan de loodgieter mee dat we er nog even moesten over nadenken en dat we hem iets zouden laten weten als we op de offerte zouden ingaan. Ik had geen goed gevoel bij de man. Een echte gladjanus, vond ik hem. Dus na het vertrek van de loodgieter informeerde ik mij bij wat architectenvrienden. De prijs leek hen niet overdreven, maar één van onze vrienden zei dat het volgens hem toch mogelijk zou moeten zijn om gewoon dat ingebouwde mechanisme te vervangen zonder grote breekwerken. Er waren ook online allerlei filmpjes te vinden met instructies om het mechanisme zelf schoon te maken.

En dus ging mijn vriend vandaag aan de slag. Hij haalde heel het mechanisme uit onze muur en maakte alles stuk voor stuk schoon. Uiteraard kwam er keiveel kalk van de onderdelen, maar bij nadere inspectie leek er, buiten de kalk, niets mis met de onderdelen zelf. Mijn vriend knutselde alles terug ineen. En guess what?? Het toilet werkt weer naar behoren!

Ik sluit niet uit dat we in de toekomst opnieuw problemen zullen krijgen, maar voorlopig hebben we toch maar mooi 3730 euro uitgespaard.

Deadpool & Wolverine

Lang geleden dat mijn vriend en ik nog eens naar de cinema geweest waren! Omdat we allebei wel wat hersenloze ontspanning konden gebruiken, kozen we voor Deadpool & Wolverine. Ik had erg genoten van de eerste Deadpool film (de tweede is mij ergens ontgaan), dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Maar helaas, ze werden niet echt ingelost. Het voortdurende geratel van Deadpool begon op den duur echt op mijn zenuwen te werken en veel van de grapjes slaagden er niet in mij aan het lachen te brengen. Sure, de gevechtsscènes waren bijzonder cool en ongelooflijk dat Hugh Jackman op zijn leeftijd nog zo’n spiermassa kan kweken (al vermoed ik dat hij daar toch wat medicinale hulp bij gekregen zal hebben), maar dat gedoe met die multiverses kan mij eerlijk gezegd niet echt bekoren. Al was ik wel gecharmeerd door de vrouwelijke slechterik.

Beste cameo: Henry Cavill

Beste grap: het feit dat Elektra niet echt wakker lag van de dood van Daredevil

Van Leuven over Lissabon naar Terceira – 24 juli 2023

Veel en veel te vroeg opgestaan… Really 2.45u! Op dat tijdstip wens ik naar bed te gaan en niet op te staan! En dan mag ik nog om 22u in bed gekropen zijn, mijn ogen krijg ik zo vroeg in de ochtend amper open.

Mijn vriend en ik laden de laatste benodigdheden in onze valies, controleren de waterdrips van onze plantjes en hopen dat ze onze drie weken afwezigheid min of meer ongeschonden zullen overleven.

We hebben een taxi naar de luchthaven besteld om 3.30u en even maken we ons ongerust wanneer op onze stoep staan met onze valiezen en er om 3.37u nog altijd geen taxi te bekennen valt. Want een plan B hebben we niet en midden in de nacht Taxi Jenny opbellen is niet altijd een recept voor succes. Mijn vriend belt de taxi en de chauffeur stelt ons gerust: hij is er over een paar minuten. Oef!

De taxi brengt ons gelukkig verder zonder problemen doorheen de gietende regen naar de luchthaven. Op de luchthaven checken we onze valiezen in bij een supervriendelijke dame van TAP Air Portugal. Nog nooit in mijn leven zoveel uitleg gekregen bij het inchecken. Al luisteren we door het vroege uur maar half. En kijk eens aan: er is zelfs plaats om te zitten aan onze gate. Als dat niet geweldig is!

Om op Terceira te geraken, het eerste eiland van de Azoren dat we bezoeken, vliegen we over Lissabaon. De vlucht verloopt vlot. Ik probeer nog wat te slapen, wat dankzij een podcast in mijn oren min of meer lukt.

We waren even uit het oog verloren dat er een uur verschil is met Portugal. De vlucht duurt dus een uur langer dan verwacht. Op de luchthaven van Lissabon aangekomen gaan we op zoek naar ontbijt. We proberen eerste de lounge, maar die is zo duur dat we daar al snel vanaf zien. Iets verderop is gelukkig een grote foodcourt die een veel beter aanbod heeft dan Brussels Airport. Ik eet een toast met cottage cheese en zalm en heb daarna nog plek voor mijn favoriete Portugese dessert: pastéis de nata.

Uiteindelijk moeten we ons nog haasten om op tijd onze gate te bereiken, die iets verder lag dan verwacht. Lissabon is best een grote luchthaven. Ook de tweede vlucht verloopt vlot. Al haat ik met een passie het verschrikkelijk slechte broodje met gruwelijk vieze hummus dat ik op het vliegtuig koop. Ik kan mezelf er echt niet toe aanzetten om dit verder op te eten.

Vanuit het vliegtuig kunnen we al een eerste blik op Terceira werpen. Wat een prachtig eiland! De zon schijnt en we zijn erg blij dat we het Belgische rotweer achter ons gelaten hebben. We halen onze bagage op en trekken naar het verhuurkantoor van AutAtlantis om onze eerste huurwagen van de trip op te halen. Een knaloranje wagen vol met krassen. I love it!

Vanaf de luchthaven is het maar twintig minuten rijden naar Alluard Lodge. We verblijven daar in een kleine bungalow die we helemaal voor onszelf hebben. Al nemen onze valiezen bijna gans de leefruimte in. De eigenaar is een zeer aimabel man die ons wat meer info geeft over ons verblijf. Alluard Lodge heeft geen ontbijtruimte, in de plaats daarvan zullen we elke dag om 8.30u een ontbijtmand krijgen. Bijzonder!

Als eerste kennismaking met het eiland maken we een wandeling langs een mooi pad kronkelend langs de Atlantische Oceaan. Er gaat niets boven een gezonde zeebries. We wandelen naar het dorp Porto Judeu en maken daar meteen een reservatie bij restaurant O Rocha voor het avondmaal. We pauzeren voor ons eerste Portugese glas wijn op het vlakbij gelegen terras van Boca Negra. We belanden tussen de lokale oudjes die bijzonder geanimeerde gesprekken voeren.

We wandelen terug naar het hotel voor een frisse duik in het zwembad, spoelen het zoute water af in de douche en keren dan terug naar O Rocha. Onze eerste avond op Terceira genieten we meteen al van een bijzondere maaltijd. We starten onze eerste kennismaking met de keuken van Terceira met een voorgerecht van gegrilde lapas (een lokale specialiteit) en scampi. Heerlijk! Ons beider hoofdgerechten worden geserveerd in ‘tegels’ (yep, no kidding). Ik ga voor de octopus (uiteraard), mijn vriend gaat voor de vis. Het eten is heerlijk, maar de porties zijn bijzonder groot. We moeten moeite doen om alles op te krijgen.

Na nog wat foto’s van de het mooie uitzicht en de ondergaande zon genomen te hebben, keren we terug naar onze bungalow. We kruipen al om tien uur in bed, want we zijn allebei doodop en willen morgen genoeg energie hebben om dit mooie eiland te verkennen.

Ethiopisch restaurant Mamaye

Jammer genoeg sloot het restaurant met de beste cocktails van Leuven, Onder den Toren, een tijd geleden de deuren. Aangezien dit restaurant vlakbij de Sint-Geertruikerk op één van mijn vaste wandelroutes door Leuven ligt, was ik erg benieuwd of er een nieuwe zaak in zou komen. En jawel, sinds een paar maanden vond Ethiopisch restaurant Mamaye onderdak in dit sympathieke pand met het aangename terras. Hoog tijd om deze nieuwe aanwinst in het Leuvense uit te proberen op deze mooie Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartsdag.

Mijn vriend en ik hadden de dag voordien gereserveerd en mochten van de vriendelijke bediening een aangenaam tafeltje op het terras uitkiezen. We startten de maaltijd met een Ethiopisch apericena bordje (aperitiefbordje) met Ethiopische snacks. Omdat we al twee glazen Tej (Ethiopische honingwijn) besteld hadden, deden we een moedige poging om aan te geven dat we geen extra glas Tej wilden (dit was inbegrepen bij het apericena bordje), maar dat ze ons enkel het bordje moesten brengen. Beide dames die ons bedienden hadden duidelijk niet het Nederlands als moedertaal en hoewel ze supervriendelijk waren, lukte het me ook niet om in het Engels duidelijk te maken dat we gewoon geen extra drankje wilden. En zo kwam het dus dat we opeens met een Tej en een glas rosé porto voor onze neus zaten. Die porto was, toegegeven, erg lekker, dus heel erg vonden we het niet.

Als hoofdgerecht bestelden we allebei de Doro Wot. Op de kaart stond dat dit pittig en aromatisch stoofpotje van kip het beroemdste gerecht uit Ethiopië is, dus dat moesten we zeker proberen. En ja, het was echt heel lekker, helemaal niet te pikant en de kip was supermals. Grote fan ook van die lekkere Ethiopische pannenkoeken, injera genaamd. Lees zeker het wikipedia-artikel over dit bijzondere brood, bijzonder boeiend!

Er stonden nog allerlei andere intrigerende gerechten op de kaart, dus we komen zeker nog eens terug!

Indrukwekkende werken!

Gratis entertainment gezien vanuit het raam van onze leefruimte.

Afscheid van Bourgogne – 18 juni 2024

Ons laatste ontbijt in onze gezellige B&B in Châteuneuf (al ben ik stiekem blij dat ik deze avond weer op hetzelfde verdiep als het toilet kan slapen). Voordat we ettelijke uren plaatsnemen in de wagen, maken we nog een laatste wandeling doorheen één van de mooiste dorpen van Frankrijk. Door de vele uitstapjes zijn we er zelfs niet aan toegekomen om het kasteel in ons eigen dorp te gaan bezoeken. Een goeie reden om nog eens terug te komen!

Voordat we echt richting huis vertrekken, wil mijn broer graag een laatste poging doen om een fles te kopen van de heerlijke Vosne Romanée die we samen dronken op de eerste avond van ons verblijf in de Bourgognestreek. We rijden naar Domaine Michel Gros en bellen aan. Tot onze verbazing gaat de deur open en is het mogelijk om ter plekke wijnen te kopen. Helaas, de geweldige Vosne Romanée uit 2020 is niet meer verkrijgbaar. Maar er zijn alternatieven! En zo komt het dat we met een extra fles Nuits Saint Georges Les Chaliots en een Nuits Saint Gerges Premier Cru naar huis terug keren.

Onderweg lunchen we in Auberge Des Marronniers in Rolampont (danku googlemaps) en ik eet er een werkelijk fenomenaal lekkere steak tartaar (ik vermoed rechtstreeks van de slager om de hoek). Ik krijg de nodige sauzen en kruiden op tafel om mijn steak tartaar naar eigen goeddunken te mengen. De eerste keer dat ik dit zelf doe! Een passend culinaire afscheid van Frankrijk.

De rest van de rit verloopt vlotjes, al duurt het allemaal toch iets langer dan verwacht. Omdat niemand van ons iets voor het avondmaal in huis heeft, besluiten we nog een snelle stop in te lassen bij The Square in Kermt. Ik hou het bij een slaatje als tegengewicht voor al de culinaire overdaad van de voorbije dagen (al valt dat slaatje toch iets groter uit dan verwacht). Mijn vriend en ik droppen vervolgens mijn broer en zijn vriendin met al hun wijnen af in Limburg, pikken zelf nog wat wijnen op van de vorige keer dat we samen wijn proefden en dan rijden we terug naar Leuven. Een hoop wijn en mooie herinneringen rijker.

Beaune – 17 juni 2024

Vandaag staat er een bezoek aan Beaune op het programma. Spijtig genoeg vertrekken we alweer onder een dreigende wolkenhemel. Heel eerlijk, ik had stiekem gehoopt dat onze Bourgondische uitstap iets zonniger zou zijn. Per slot van rekening is het al half juni. Enfin, niet aan te doen, we maken er het beste van.

We parkeren de wagen op een parking net buiten de oude stadsomwallingen die volgens googlemaps Rem des Dames heten. Van daaruit is het niet ver stappen naar onze eerste bestemming van de dag: een bezoek aan Patriarche Père et Fils om 10.30u!

Ik kocht de tickets op voorhand en na een snelle controle aan de ingang mogen we helemaal op ons eigen tempo rondlopen in de indrukwekkende kelders van Patriarche. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat we zonder begeleiding de kelders zouden mogen verkennen. Uiteindelijk kan iemand van slechte wil best wel wat schade aanrichten. Nu, de echt dure flessen liggen uiteraard achter slot en grendel, maar toch.

Op het einde van de rondgang doorheen de kelders mogen we proeven van drie verschillende witte wijnen, drie verschillende rode wijnen en twee crémants. Natuurlijk laten we ons verleiden tot een aankoop: twee flessen Rully en twee crémants (een gewone en een rosé). In de indrukwekkende shop op het gelijkvloers mogen we vervolgens nog een aantal likeuren (crème de cassis, liqueur de prunelle) en een Marc de Bourgogne proeven. Voor de ouders van mijn vriend kopen we een flesje liqueur de prunelle, pruimenlikeur die vreemd genoeg naar amandelen smaakt (dat komt omdat de steen van de pruim ook verwerkt wordt in de drank).

Van al dat wijn proeven krijgt een mens honger! Voor de lunch kiezen we restaurant 8 Clos. Het eten is er uitstekend en ze hebben heel wat interessante wijnen op de kaart staan. De dame die ons bedient, staat er echter alleen voor en ik denk dat ze wat overwerkt is. Ze schenkt onze wijn aan tafel uit zoals het hoort en laat de flessen wijn vervolgens op tafel staan. Ok, dat op zich is niet ongewoon, maar het feit dat die flessen ongeveer een half uur geopend op onze tafel blijven staan, is wel vreemd.

We zijn dus benieuwd of ze die flessen zal opnieuw gebruiken wanneer we een tweede glas bestellen, want de gekoelde witte wijn is ondertussen helemaal niet koel meer. Maar neen, ze doet gewoon een nieuwe fles open. Enfin, we begrijpen er niet veel van, maar het eten is superlekker en de zaak is zeer stijlvol ingericht. MIjn glavlax de truite en vis van de dag smaken alvast uitstekend.

Gravlax de truite de Cresenon, petits pois safran:

Filet de dorade royale, tomate, fenouil:

Na de lunch trekken we op verkenning in Beaune. Het ziet ernaar uit dat het op elk moment kan beginnen regenen, maar wij duimen dat het bij een paar druppels blijft. We lopen binnen in de kathedraal en bewonderen de mooie glasramen. Net als Dijon is Beaune een zeer aangename stad met mooie historische gebouwen. Echt de moeite van een bezoek waard.

Continue reading →

Verkenning van de Bourgondische wijnstreek – 16 juni 2024

Tijdens ons tweedaags bezoek aan Dijon konden we al uitgebreid proeven van de lekkere wijnen uit Bourgogne. Hoog tijd dus om een bezoek te brengen aan de wijngaarden zelf! Bij het ontbijt krijgen we wat tips van onze gastheer en gastvrouw over welke wijndomeinen we kunnen bezoeken. We krijgen zelfs een met de hand geschreven papiertje mee met daarop de info. Schattig!

Vandaag volgen we de route des Grands Crus de Bourgogne, de eerste Franse wijnroute, opgericht in 1937, die in belangrijke mate bijgedragen heeft aan de bekendheid van de Bourgogne wijnen. Alle wijngebieden langs deze route staan ingeschreven op de lijst van UNESCO. Het gebied bestaat uit “climats”: een lappendeken van kleine wijnpercelen, met elk een uniek reliëf, een bijzondere ligging en geologie gecombineerd met lokale vakkennis gestoeld op een eeuwenoude wijnbouwtraditie.

We starten iets onder Dijon en rijden van daaruit naar het zuiden. Onderweg stoppen we regelmatig om foto’s te nemen van de wijnvelden en wijndomeinen. We passeren Brochon, Gevrey-Chambertin en Morey-Saint-Denis. Overal onderweg spotten we plaatsnaamborden van gemeenten die ondersteboven hangen. Dit is een symbolische actie van de FDSEA (Fédération Nationale des Syndicats d’Exploitants Agricoles, de koepel van lokale landbouwbonden en regionale federaties) en JA (Jeunes Agriculteurs, de jonge boeren) om het inconsistente Franse landbouwbeleid aan de kaak te stellen met als motto “On marche sur la tête”.

Onze belangrijkste stop van de dag is een bezoek aan het Château du Clos de Vougeot, hoofdkwartier van het wijngenootschap Confrérie des Chevaliers du Tastevin. Ik ben aangenaam verrast door dit bezoek. Het kasteel an sich is natuurlijk al de moeite. We zien prachtige oude wijnpersen en leren veel bij over de boeiende geschiedenis van dit wijndomein, ons uiteen gezet door een virtuele monnik. Een gedeelte van de opstelling is gewijd aan de Guide Michelin die ook een belangrijke invloed heeft gehad op het culinaire toerisme in Frankrijk. Alleen jammer dat er geen mogelijkheid is om de wijn te proeven.

Continue reading →

Musée des Beaux-Arts de Dijon en Puits de Moïse – 15 juni 2024

Ongeveer hetzelfde ontbijt als gisteren, maar vandaag krijgen we Nonnettes de Dijon als zoetigheid aangeboden. Voor ons allemaal de eerste keer dat we dit traditionele gebak eten. Maar echt wild word ik er niet van.

Vandaag trekken we opnieuw richting Dijon. We parkeren in dezelfde ondergrondse parking als gisteren. Ook vandaag verwachten we op basis van de weersvoorspellingen kwakkelweer. Al is het extreem moeilijk om in te schatten of en wanneer het zal regenen. Bij dit extreem wisselvallige weer zijn de voorspellingen gewoonweg onbetrouwbaar.

Omdat we toch vrezen dat we in de voormiddag regen zullen krijgen, trekken we naar het Musée des Beaux-Arts. Ik had eerlijk gezegd niet zoveel verwacht van een museum voor schone kunsten in een middelgrote stad, maar amai, ik zit er flink naast. Wat een schitterende collectie! Vooral de middeleeuwse kunst is prachtig. Voor een groot deel te danken aan de verzamelwoede van de befaamde hertogen van Bourgogne. De reconstructies van de grafmonumenten van de hertogen van Bourgogne Filips de stoute en Jan zonder Vrees zijn eveneens fenomenaal. Doodzonde dat de originele grafmonumenten in het klooster van Chartreuse in Champmol vernield werden door Franse revolutionairen.

Philips de Stoute:

Filips de Goede:

Karel de Stoute:

Continue reading →

Dijon – 14 juni 2024

Ok geslapen op onze mansarde. Al ben ik echt geen fan van de luid krakende trap die volgens mij ‘s nachts tot buiten te horen is.

We ontbijten met charcuterie, lokale kazen en Frans brood. We krijgen enorm veel tips van de eigenaars van de B&B, die duidelijk graag een babbel slaan.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en rijden we naar Dijon. We parkeren onze wagen in een ondergrondse parking met maar liefst zeven verdiepingen. De bochten bleven maar komen en ik dacht even dat deze parking ons naar het middelpunt van de aarde zou leiden.

Spijtig genoeg kwakkelt het weer een beetje. We duimen dat we het droog houden… We wandelen meteen naar de toeristische dienst om een (Nederlandstalig) boekje te kopen met daarin het parcours voor een uiltjeswandeling doorheen Dijon. Nu horen jullie het ongetwijfeld in Keulen donderen, maar de uil is de mascotte van Dijon. Het meest bekend uiltje van Dijon is terug te vinden aan de buitenkant van de Église Notre Dame de Dijon. Het uiltje aanraken zou geluk brengen. Dat er veel mensen zijn die wat geluk kunnen gebruiken, blijkt uit de hoge mate van slijtage die het uiltje in de loop der tijden heeft opgelopen. Helaas zijn er ook ongelukszaaiers: één of andere onverlaat hakte een tijd geleden het uiltje los van de kerk. Een schandalige daad van vandalisme. Gelukkig kon het uiltje hersteld worden. Al zal het beeldje voor altijd getekend blijven door het incident en wordt het nu 24 op 24 bewaakt door camera’s.

Aangezien het nu wel duidelijk is dat er elk moment een stevige regenbui kan losbarsten, besluiten we de wandeling voor de namiddag te houden en bezoeken we eerst het archeologisch museum gelegen in een oude benedictijnerabdij. Het gebouw op zich is al indrukwekkend, maar de archeologische collectie zelf mag er ook zijn. De route doorheen het museum start met voorwerpen uit de prehistorie, vervolgens kunnen we artefacten uit de Romeinse tijd bewonderen in combinatie met afbeeldingen van goden die dateren van vóór de komst van de Romeinen.

De oude slaapzaal van de abdij met de vele pilaren is behoorlijk indrukwekkend. En in de prachtige keldergewelven treffen we votiefbeelden aan van een Gallo-Romeins heiligdom gelegen aan de bronnen van de Seine, die getuigen van de cultus rond de vermeende geneeskracht van de godin Sequana.