Twee vliegen in één klap

Donderdagavond stond de opening van de Architectuurprijs Leuven in OPEK op het programma. Ik was wellicht al wat vermoeid van de voorbije dagen, want bij de eerste stap op de OPEK loopbrug voelde ik dat ik mijn hoog gehakte voet verkeerd had neergezet en ging ik in slow motion tegen de grond tevergeefs grabbelend naar iets om mijn val te stuiten. Een gat in mijn kous, een geschaafde knie en een dikke deuk in mijn ego, waren het resultaat. Er waren zelfs mensen die bezorgd kwamen vragen of het ging. Om door de grond te zakken.

Enfin ja, een beetje van slag na dit kleine akkefietje kwam ik aan in de ruimte waar zich al een aantal mensen verzameld hadden. Een beetje misnoegd zag ik de minuten wegtikken. Ik stuurde tijdens het wachten wat geïrriteerde whatsapp berichtjes naar mijn vriend om te klagen dat stiptheid niet meer van deze tijd is. Totdat ik mij bij de start van het evenement realiseerde dat het woord architectuur geen enkele keer voorkwam in het inleidend woordje. Poëzie daarentegen des te meer. Al snel begreep ik dat ik per ongeluk op het foute evenement beland was. Helaas had ik mij strategisch vooraan gepositioneerd en was het moeilijk om nog snel even weg te glippen. Dus deed ik maar alsof ik daar thuis hoorde (party crashen was vroeger mijn specialiteit).

Toen er even een pauze werd ingelast, griste ik snel een glaasje wijn van Dulst mee en begaf ik mij een verdieping hoger naar de effectieve locatie van de opening van de architectuurprijs. Daar waren ze blijkbaar toch stipt begonnen, want al de speeches waren al afgelopen. Er stond her en der nog wat volk te keuvelen en naar de tentoongestelde projecten te kijken. Ik nam snel wat foto’s en raakte kort aan de praat met een landschapsarchitect, alvorens mij terug naar het poëzie-evenement te begeven. Daar hadden ze immers betere hapjes. 😉 En stoeltjes waar ik even kon uitrusten en mijn zere knie wat masseren. De lieve dame op de stoel naast mij sprak mij aan en bleek zowaar uit mijn geboortestreek afkomstig te zijn, na haar studies was ze, net als ik, verhuisd naar Leuven. Ik werd zelfs uitgenodigd om haar splinternieuwe appartement in het centrum van Leuven te bekijken.

Al bij al een verrassende avond.