Lekker en gezond! Met dank aan het personeel van de catering.
Kick-off M HKA bouwproject
Vandaag was een belangrijke dag. In het oude M HKA gebouw werd bekend gemaakt hoe het nieuwe M HKA gebouw, dat een paar honderd meter verder zal verrijzen op de site van het voormalige Hof van Beroep, eruit zal zien. De pers was massaal aanwezig, maar de verwachte pittige vragen bleven achterwege. En daar was ik, aangezien ik mijn baas moest vervangen, niet echt rouwig om. Want de afspraak was dat ik deze vragen zou beantwoorden. Gelukkig gedroegen de journalisten zich allemaal voorbeeldig en kon ik dus achterover leunen en gewoon naar de speeches van veel belangrijkere mensen dan ikzelf luisteren.
Grensoverschrijdend gedrag?
Helemaal niet! Gewoon de opener van de inspiratiedag die mijn collega’s vandaag organiseerden. En zo leerden de twee openingssprekers elkaar meteen wat beter kennen. Al betwijfel ik of mijn baas dat nu zo leuk vond. 😉
Proficiat trouwens aan mijn collega’s die er wederom in slaagden een vlekkeloos event in mekaar te boksen. Jammer dat ik door andere verplichtingen enkel maar de opening en een snelle lunch kon meepikken.
Of wij Zwitsers kleingeld hebben?
Kort gezegd: uiteraard!
Meer dan genoeg alvast om Kabouter met een stevig zakcentje richting de Zwitserse bergen te laten vertrekken!
Is het al bijna Pasen?
In Brussel is het aftellen alvast begonnen!
Krokussen in de Kruidtuin
Nog nagenietend ons ontbijtje wandelden mijn vriend en ik op deze mooie zonnige zondag naar de Kruidtuin om daar te genieten van het jaarlijks wederkerend spektakel van de bloeiende krokussen. Dit paarse bloementapijt is het eerste overtuigende teken dat de lente nu echt niet meer veraf is. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar meer zonnige dagen zoals vandaag, liefst in combinatie met warmere temperaturen.
Rond een uur of twee was ons ontbijt eindelijk verteerd en trokken we naar Elisa voor een omeletje en een smoothie. Een fijne plek om op het gemak wat te relaxen op een zondagnamiddag.
En we sloten deze culinaire zondag af bij brasserie Van De Weyer. Een lekker stukje skrei met risotto en asperges vormden de perfecte afsluiter van deze gezellige dag met z’n tweetjes.
Verjaardagsverwennerij
Technisch gezien verjaart mijn vriend pas volgend weekend, maar hey, dat kon ons niet deren om zijn verjaardag nu al te vieren in de fantastische privé-wellness van Oxygen-House in Kampenhout. Een flesje champagne (of twee), een sauna, een stoombad, een jacuzzi én een buitenzwembad zijn wat ons betreft het ideale recept voor een ontspannende avond. Heerlijk geslapen ook in de mooie loft. En het ontbijtje ‘s ochtends in onze badjassen was gewoon de kers op de taart.
Pure verwennerij!
Bruegheliaans pensioenfeest
Als een afdelingshoofd bij ons met pensioen gaat, dan zorgen wij voor een gepast afscheid. Als de man in kwestie dan nog bekend staat als liefhebber van het goede leven dan moet er niet lang naar een thema gezocht worden: een Breugelfestijn! Speciaal voor het feestvarken, zijn familie en genodigden werd er een mooie tafel gedekt.
Naar goede gewoonte kwam er wat belangrijk volk speechen, maar we moeten eerlijk zijn: de twee beste speeches van de avond kwamen van onze collega’s. Beide speeches zaten er boenk op qua beschrijving van de persoonlijkheid van onze afscheidnemende collega. De eerste was een bloemlezing van veel gehoorde uitspraken van onze collega en de tweede een heuse laudatio met een kwinkslag. Echt onder de indruk van het speechtalent van mijn collega’s. En ik merkte dat de bijna gepensioneerde oprecht geëmotioneerd was.
De rest van de avond genoten we van de culinaire overdaad. Helaas was er door de treinstaking (diepe zucht) minder volk dan verwacht en bleef er heel veel eten over. Geen erg, onze slimme collega’s van het organiserende team hadden voor bakjes gezorgd, zodat wie dat wilde wat voedseloverschotten mee naar huis kon nemen.
En zo kwam het dat ik deze avond samen met een collega op de trein zat met een bakje pensen en een bakje met balletjes met krieken. Weet ik weer wat te eten, morgen. 😉
Body of Work — Unfolding Fase
Deze avond woonde ik samen met wat collega’s de opening van Body of Work – Unfolding Fase in het STUK bij. Na de traditionele speeches, hieven we de glazen om te klinken op de heruitvoering en herinterpretatie van dit bekende werk van Rosas en Anne Teresa De Keersmaeker. De centrale vraag van het festival Body of Work was hoe danserfgoed levend te houden.
Na het bekijken van de fantastische film ‘Leuven danst Rosas danst Rosas’ gemaakt met Leuvense vrijwilligers van diverse leeftijden en dansachtergronden op markante plekken in Leuven, ga ik ervan uit dat het wat snor zit met ons danserfgoed. En ik spotte zowaar de vriendin van de ouders van mijn petekindje tussen de amateurdansers. Heel knap!
Ik had ook het voorrecht Anne Teresa De Keersmaeker zelf Violin Phase te zien dansen. Violin Phase is de solo die Anne Teresa De Keersmaeker in 1981 in New York creëerde en die niet alleen de fundamenten legde voor de voorstelling, maar ook voor haar metier en carrière als choreograaf.
Applaus!
Wandelen in Wéris – 16 februari 2025
Deze ochtend lag er zowaar een laagje sneeuw over Érezée! Onverwacht, maar een perfect verjaardagscadeau voor onze jarige. Alles ziet er immers veel mooier uit onder een laagje sneeuw! Na een late gezamenlijke brunch, waarin we de restjes van het weekend zo goed mogelijk probeerden op te maken (news flash: drank was er nog meer dan genoeg), reden we opnieuw naar de parking bij de megalieten van Wéris.
Mijn vriend en ik hadden onze gastheer ervan weten te overtuigen dat het geen goed idee was om met dit gezelschap de wandeling van de Ninglispo te doen. Een aantal mensen hadden niet eens wandelschoenen bij en deze wandeling staat er toch om bekend redelijk uitdagend te zijn.
Als alternatief stelden we een makkelijke wandeling langs de megalieten van Wéris voor. En dat bleek een zeer verstandig voorstel, want de kettingrokende dames in ons gezelschap hadden het duidelijk al moeilijk vanaf het moment dat de weg iets omhoog leidde. Sommige paadjes naar de megalieten waren bijzonder drassig, maar gelukkig hadden mijn vriend en ik wél onze wandelschoenen bij.
Ik genoot met volle teugen van de wandeling, al denk ik dat dat niet voor iedereen opging. Gelukkig vonden mijn vriend en ik op het einde van de wandeling in Wéris de gezellige brasserie Les Lanternes, waar er tussen de wijnrekken nog net een tafel was voor onze groep. Zo kon iedereen een beetje opwarmen en de inwendige mens versterken.
Na de wandeling keerden we terug naar het huis om alles op te ruimen. We wierpen nog een laatste blik op het huis en reden samen met het feestvarken en zijn verloofde terug naar Leuven. Aan alle mooie liedjes komt een einde…