Musée des Beaux-Arts de Dijon en Puits de Moïse – 15 juni 2024

Ongeveer hetzelfde ontbijt als gisteren, maar vandaag krijgen we Nonnettes de Dijon als zoetigheid aangeboden. Voor ons allemaal de eerste keer dat we dit traditionele gebak eten. Maar echt wild word ik er niet van.

Vandaag trekken we opnieuw richting Dijon. We parkeren in dezelfde ondergrondse parking als gisteren. Ook vandaag verwachten we op basis van de weersvoorspellingen kwakkelweer. Al is het extreem moeilijk om in te schatten of en wanneer het zal regenen. Bij dit extreem wisselvallige weer zijn de voorspellingen gewoonweg onbetrouwbaar.

Omdat we toch vrezen dat we in de voormiddag regen zullen krijgen, trekken we naar het Musée des Beaux-Arts. Ik had eerlijk gezegd niet zoveel verwacht van een museum voor schone kunsten in een middelgrote stad, maar amai, ik zit er flink naast. Wat een schitterende collectie! Vooral de middeleeuwse kunst is prachtig. Voor een groot deel te danken aan de verzamelwoede van de befaamde hertogen van Bourgogne. De reconstructies van de grafmonumenten van de hertogen van Bourgogne Filips de stoute en Jan zonder Vrees zijn eveneens fenomenaal. Doodzonde dat de originele grafmonumenten in het klooster van Chartreuse in Champmol vernield werden door Franse revolutionairen.

Philips de Stoute:

Filips de Goede:

Karel de Stoute:

Continue reading →

Dijon – 14 juni 2024

Ok geslapen op onze mansarde. Al ben ik echt geen fan van de luid krakende trap die volgens mij ‘s nachts tot buiten te horen is.

We ontbijten met charcuterie, lokale kazen en Frans brood. We krijgen enorm veel tips van de eigenaars van de B&B, die duidelijk graag een babbel slaan.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en rijden we naar Dijon. We parkeren onze wagen in een ondergrondse parking met maar liefst zeven verdiepingen. De bochten bleven maar komen en ik dacht even dat deze parking ons naar het middelpunt van de aarde zou leiden.

Spijtig genoeg kwakkelt het weer een beetje. We duimen dat we het droog houden… We wandelen meteen naar de toeristische dienst om een (Nederlandstalig) boekje te kopen met daarin het parcours voor een uiltjeswandeling doorheen Dijon. Nu horen jullie het ongetwijfeld in Keulen donderen, maar de uil is de mascotte van Dijon. Het meest bekend uiltje van Dijon is terug te vinden aan de buitenkant van de Église Notre Dame de Dijon. Het uiltje aanraken zou geluk brengen. Dat er veel mensen zijn die wat geluk kunnen gebruiken, blijkt uit de hoge mate van slijtage die het uiltje in de loop der tijden heeft opgelopen. Helaas zijn er ook ongelukszaaiers: één of andere onverlaat hakte een tijd geleden het uiltje los van de kerk. Een schandalige daad van vandalisme. Gelukkig kon het uiltje hersteld worden. Al zal het beeldje voor altijd getekend blijven door het incident en wordt het nu 24 op 24 bewaakt door camera’s.

Aangezien het nu wel duidelijk is dat er elk moment een stevige regenbui kan losbarsten, besluiten we de wandeling voor de namiddag te houden en bezoeken we eerst het archeologisch museum gelegen in een oude benedictijnerabdij. Het gebouw op zich is al indrukwekkend, maar de archeologische collectie zelf mag er ook zijn. De route doorheen het museum start met voorwerpen uit de prehistorie, vervolgens kunnen we artefacten uit de Romeinse tijd bewonderen in combinatie met afbeeldingen van goden die dateren van vóór de komst van de Romeinen.

De oude slaapzaal van de abdij met de vele pilaren is behoorlijk indrukwekkend. En in de prachtige keldergewelven treffen we votiefbeelden aan van een Gallo-Romeins heiligdom gelegen aan de bronnen van de Seine, die getuigen van de cultus rond de vermeende geneeskracht van de godin Sequana.

Continue reading →

Kroket National

Een krokettenfestival in Leuven! Op onze nationale feestdag! Toen ik dat zag passeren op instagram, zette ik meteen de datum in mijn agenda. Als kroketliefhebber eerste klas kon, neen, mócht ik dat niet missen. Aangezien mijn vriend en ik pas komende maandag op vakantie vertrekken, was er niets dat ons tegenhield een kroket (of twee, of zelfs drie) mee te pikken. Dat we daarbij konden genieten van het charmante gezelschap van Goofball was meteen een extra troef.

Stipt om twaalf uur (openingstijd van het festival) stonden we op de Vismarkt. Op dat moment waren er al mensen aan te schuiven en, jullie raden het al, het aantal kroketliefhebbers nam daarna alleen maar toe. Spijtig genoeg had niemand goed nagedacht over de optimale opstelling van de kraampjes, waardoor de wachtrijen zich door mekaar slingerden en het vaak niet duidelijk was waar welke wachtrij eindigde. Het was ook bijzonder moeilijk om te zien wat het aanbod van de kraampjes was.

Uiteindelijk slaagden we er toch in vier kroketten te bemachtigen. Dat bleek ruimschoots voldoende om onze honger te stillen, waarna we afzakten naar de Oude Markt om iets te drinken.

Ik duim alvast voor een volgende, logistiek iets beter voorbereide, editie van Kroket National volgend jaar. (Oja, mijn favoriete kroket was de garnaalkroket, stukken beter dan die van Madam Kroket in Oostende.)

Mosselkroketje van De Walvis:

Garnaalkroketje van de Walvis:

Rundsvleeskroket met geconfijte citroen en een mosterdsausje van Rondou:

Wachtrijen:

Goofball met rendang vleeskroket van resto Wald (de veggie versie van deze kroket met shiitake viel eerlijk gezegd tegen):

Barbecue en whisky

Eindelijk mooi weer voorspeld voor het weekend! Tijd om het barbecuestel boven te halen. Of beter gezegd: te laten bovenhalen door onze kameraad met een stadstuintje. 😉 Mijn vriend en ik zorgden voor het aperitief, de slaatjes van Convento Food en de wijn en champagne. Onze vriend zorgde voor het vlees van Rondou en de bakexpertise. Zijn Australische vrouw had Sint-Jacobsvruchten en heerlijke mangosalade voorzien.

Ontdekking van de avond: zoete aardappelen in de schil! Amai, zo heerlijk lekker! En de afsluitende whisky deed mij bijna mijn pijnlijke nederlaag bij het Risk spelen vergeten. Waarbij ik ongenadig van het speelbord gevaagd werd door mijn eigen vriend die als opdracht had mijn legers uit te moorden. Wees maar zeker dat ik op weerwraak uit ben!

Reünie bij La Dolce Vita en een streepje Beleuvenissen

Toen ik een paar weken geleden bericht kreeg dat onze vrienden uit Konz naar België zouden komen, maakte mijn hart meteen een vreugdesprongetje. Het was immers van 2019 geleden dat we hen nog eens gezien hadden! Damn you, COVID19!

Toen onze vrienden ons contacteerden lagen onze vakantieplannen nog niet vast (echt, nog nooit gebeurd, maar tot een dikke week voor ons vertrek hadden we zelfs nog geen flauw idee waarheen we zouden reizen). Plan was wel om ergens op of vlak na 20 juli te vertrekken. Nu, ik wilde de kans om onze vrienden terug te zien niet laten schieten, dus stelde ik voor om vrijdag 19 juli af te spreken. Zo liet ik nog voldoende mogelijkheden over voor onze eigen vakantieplannen.

En amai, zo blij dat het die vrijdag voor onze vrienden lukte om af te spreken! We gingen samen eten bij La Dolce Vita en ik genoot enorm van de conversaties met hun dochter. Zo’n slimme en grappige meid! Haar Nederlands was trouwens erg goed, ondanks het feit dat ze enkel via haar vader aan het Nederlands wordt blootgesteld.

Het eten was spijtig genoeg minder lekker dan ik me herinnerde en door de grote drukte op het terras moesten we erg lang wachten voordat we ons eten hadden. Waaronder vooral de jongste van het gezelschap leed, want die had HONGER! Het was ook duidelijk dat er een paar nieuwe jobstudenten meedraaiden in de zaak, die hier en daar een steek lieten vallen. Gelukkig was de sabayon heel lekker!

Na het diner wandelden we samen naar het Hogeschoolplein om nog een streepje Beleuvenissen mee te pikken. We luisterden samen naar de laatste nummers van het optreden van Naragonia en gasten en wandelden dan samen terug richting de Airbnb van onze vrienden.

Duimen dat ons volgende weerzien niet weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten.

P!NK Summer Carnival in het Koning Boudewijnstadion

Zondag trok ik trein- en busgewijs naar het Koning Boudewijnstadion voor de Summer Carnival tour van P!nk. Het was voor mij de eerste keer dat ik een concert bijwoonde in dit gigantische station. Dus ik was benieuwd naar de legendarisch slechte geluidskwaliteit.

De bus zette me af voor de hoofdingang van het station en daarna was het even zoeken naar de juiste ingang, laverend tussen massaal veel volk. Gelukkig kon ik men al snelvervoegen bij mijn vriend, zijn vriendin en een bevriend koppel. Ik maakte kennis met het koppel in de rij van de hamburgertent. Want ja, iets anders dan fastfood viel er niet te krijgen in het Koning Boudewijnstation. En zo kwam het dat ik voor het eerst in jaren een hamburger met ketchup van een hamburgerkraam at.

Na een sanitaire stop gingen we op onze plaatsen zitten. Meteen een bijkomend minpunt: die voetbalstoeltjes zitten echt niet comfortabel. Maar dat ongemak vergat ik al snel toen P!nk de show met een knaller opende. Amai, wat een dame! Wat een stem! Wat een présence! Wat een show! Ondanks het feit dat de show als een goed geoliede machine met veel spektakel over het Koning Bouwdewijnstadion denderde, trok P!nk tijd uit voor interactie met de fans. Wat een aantal zeer mooie momenten opleverde (blijkbaar houdt de dame nogal van snoep). Tijdens het nummer opgedragen aan haar overleden vader, kreeg P!nk even de krop in de keel. Ontroerend. Om dat vervolgens weer te gaan bengelen aan een koord boven het publiek. Ongelooflijk hoe deze dame erin slaagt om krachtig te blijven zingen terwijl ze salto’s maakt in de lucht. Chapeau! Jammer dat we geen betere plaatsen konden bemachtigen. Het moet echt geweldig geweest zijn om op het middenplein P!nk boven je hoofd te zien passeren.

Na de spectaculaire afsluiter ‘So What’ nam ik afscheid van mijn broer, zijn vriendin en het koppel dat hen vergezelde. Ik begaf me naar de metro alwaar een gigantisch lange rij stond aan te schuiven. Tot mijn grote opluchting lukte het redelijk vlot om gans die mensenmassa in metrostellen te krijgen en af te voeren naar Brussel-Zuid, het verschrikkelijkste station van gans België. Echt, geen enkele zaak in het station had de tegenwoordigheid van geest om ‘s avonds wat langer open te blijven om de massale mensenmassa van eten en drinken te voorzien. Gevolg: lange wachtrijen aan de automaten.

Om de tijd te doden tot de laatste trein naar Leuven liep ik wat rond in het station. Kwestie van toch in de buurt te komen van mijn dagelijkse tienduizend stappen. Die laatste trein bracht mij trouwens zonder vertraging naar Leuven station. Zie je wel dat het kan, beste NMBS!

Oh My Kimchi!

Genoten van een avondje Koreaanse barbecue bij Oh My Kimchi! in het gezelschap van onze vrienden uit Zichem. En we hadden heel wat te vieren: de succesvol afgeronde eerste bachelor Wiskunde van hun oudste zoon en het feit dat het gelukt was een plaatsje te bemachtigen in het populaire Heilig Hartinstituut voor hun dochter (waaraan ik ook mijn steentje heb bijgedragen). Daar dronk ik graag een glaasje makgeolli op!

Na genoten te hebben van al dat flinterdun gesneden vlees, sloten we de avond een paar huizen verder af bij de Optimist (amai, twee keer op één week bij de Optimist) voor een dessertje en een laatste drankje.

Top! (Zoals de stopwoordje van de oudste zoon luidt.)

Arm Amerika

Na deze aanslag, ligt de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen voor de hand. Wat een deprimerend vooruitzicht, want dit betekent dat de tegenstellingen in het land alleen nog groter zullen worden en het geweld zal toenemen. Ik houd mijn hart vast voor de komende jaren. Alleszins maak ik mij geen illusies dat deze aanslag zal leiden tot een verstrenging van de wapenreglementering in de VS.

Italiaans diner in Limburg

Deze namiddag hadden mijn broer en ik een afspraak met het zorgpersoneel van het rusthuis. Omdat ik dus toch al in Limburg was, besloten we het nuttige aan het aangename te paren en ‘s avonds samen iets te eten. Mijn vriend zou ons in de late namiddag vervoegen om het viertal compleet te maken.

Ons eerste idee was om samen van een heerlijke barbecue te genieten, maar aangezien de weersvoorspellingen er niet al te veelbelovend uit zagen, gooiden we de plannen om en zorgden mijn broer en zijn vriendin voor Italiaanse afhaalgerechten. En amai, wat een verwennerij! Geen gewoon afhaaleten dit, maar culinair hoogstaande creaties van NOEN. Heerlijk!

Mijn broer zorgde met veel liefde voor heerlijke aangepaste wijntjes. Handig zo’n broer die een wijncursus volgt! En ja, natuurlijk trokken we samen een flesje Poderi Rosso Giovanni van Lionello open.

Aperitiefhapjes met pastrami, mortadella, salami, ham, kaas, olijfjes en taralli:

Vitello tonnato:

Carpaccio met knolselder, truffelmayo & parmezaansneeuw:

Burrata met courgettebloemen:

Pasta van de chef:

Het was alleszins een vrolijke treinrit terug naar Leuven!

Kaas en wijn in Leuvens stadstuintje!

Hét recept voor een fantastische avond. Eigenlijk had ik onze vrienden van om de hoek uitgenodigd om bij mij op het appartement te komen eten en drinken, maar omdat de weersvoorspellingen er deze woensdag zo veelbelovend uit zagen, stelden we onze plannen bij. Ik zorgde voor de wijn, onze vrienden voor het gezellige stadstuintje en de kaas van Elsen.

Omdat onze kameraad een wijnkenner is, had ik voor de gelegenheid een heel assortiment wijnen meegenomen. Ik pakte wat wijndozen in een rolkoffertje, zodat onze kameraad kon kiezen. Voor het aperitief had ik champagne van Louis Brochet voorzien, een fijne herinnering aan ons geslaagde champagneweekend vorig jaar.

We babbelden tot middernacht en toen trok ik met de overschot van de wijn terug naar huis. Laat het ons erop houden dat het goed is dat ik vandaag een dagje verlof heb! 😉

Yet Another Blog

Life on my side