Zoals iedereen weet, bestaan alle goeie dingen uit drie, dus trok ik deze zondag voor de derde keer naar het MAS voor de ronduit geweldig tentoonstelling ‘Zeldzaam en Onmisbaar‘. Ditmaal vergezeld van de ouders van mijn vriend, zijn zus en zijn drie nichtjes. Een ganse bende dus!

Omdat van kunst genieten om een lege maag ook maar niks is startten we onze uitstap met een lunch bij Nimmanhaemin, het restaurant dat de meeste stemmen haalde in onze Whatsapp poll! Wij waren de allereerste klanten en tot mijn grote ontzetting was mijn reservatie om de één of andere manier niet doorgekomen, terwijl ik zelfs een reminder in mijn mailbox had gekregen. De twee dames die de zaak draaiende hielden, gaven wel toe dat het voor hen allebei de eerste werkdag was, dus dat verklaarde misschien waarom ze de reservaties niet konden oproepen uit hun systeem. Gelukkig was het alles behalve druk in het restaurant en konden we mits wat geschuif met tafels allemaal samen aan een lange tafel plaatsnemen.

Na dit ietwat chaotische begin, verliep de maaltijd verder vlekkeloos. We kregen miniloempia’s aangeboden van het huis en het eten zelf was lekker, al miste mijn zeevruchtenschotel wat pittige Thaise kruiden.

Na de lunch wandelden we naar het MAS, waar we konden vaststellen dat de topstukkententoonstelling volledig was uitverkocht. Gelukkig heb ik de goede gewoonte om altijd mijn tickets op voorhand te boeken. Wat nogmaals een goede zet bleek, want ongetwijfeld zijn verschillende potentiële bezoekers teleurgesteld naar huis moeten afdruipen.

En kijk, opeens brak de zon door het wolkendek en ontwaarden we zowaar een streepje blauwe lucht! Iets om te koesteren deze duistere en natte dagen.

De topstukken vielen trouwens enorm in de smaak bij mijn gezelschap. Van jong tot oud luisterden ze geboeid naar de audioguide en de werken zelf werden aandachtig bestudeerd. Als je nog niet in het MAS bent geraakt: zeker doen. Dit is echt een unieke gelegenheid om kennis te maken met de rijkdom aan topstukken in Vlaanderen.

Na de topstukkententoonstelling wilden de nichtjes graag nog een blik werpen op de tentoonstelling Iemand thuis? En wie ben ik om hun een verrijkende ervaring te ontzeggen? De insteek van deze tentoonstelling was helemaal anders dan de topstukkententoonstelling, maar er waren genoeg elementen die mij konden boeien en de meisjes vonden het geweldig dat ze mochten knutselen met boetseerklei.

We bleven in het MAS tot sluitingstijd en gingen daarna op zoek naar een plek om iets te drinken. Dat bleek nog niet zo voor de hand liggend te zijn. Het weer was helemaal omgeslagen en dikke regenwolken hadden zich samengepakt boven Antwerpen. Om te vermijden dat we te lang door de regen moesten stappen, kozen we voor het verwarmde terras van Otomat, waar ze tot mijn verbazing best een interessante drankenkaart hadden.

Uiteraard hadden de meisjes opeens zin in pizza (tja, dat was te verwachten) en konden we niet anders dan een pizza bestellen. Voor mij de eerste keer dat ik pizza at bij deze keten en eerlijk waar, het smaakte!

Na ons drankje opgedronken te hebben namen we afscheid van de ganse beden en spoedden mijn vriend en ik ons naar Antwerpen-centraal om onze trein naar Leuven te halen. De weergoden waren ons gunstig gezinde we slaagden erin tussen de druppels door te laveren en het station min of meer droog te bereiken.

En kijk, de trein was zelfs op tijd. Een mooi einde van een fijne dag!