Verjaardagsfeestje in Den Buro

Gisterenavond waren we dus uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van de ondertussen niet meer zo nieuwe vriend van onze vriendin, een authentieke Antwerpenaar die zijn zestigste verjaardag niet ongemerkt wilde voorbij laten gaan. Omdat het ons geen strak plak leek om in de alcohol te vliegen zonder eerst een fatsoenlijke maaltijd achter de kiezen te hebben, wandelden we na het inchecken in B&B hotel Antwerpen Zuid naar WIN’S Modern Asian Cuisine, omdat ze in Antwerpen nu eenmaal (op Brussel na) het beste Aziatische eten van het land hebben en ik een grote fan ben van de Aziatische keuken.

We vonden een plekje op het mooie, schaduwrijke terras op de rustige Lambermontplaats en startten de maaltijd met een glaasje wijn en wat sashimi. Mijn vriend ging voor de babi pangang en ik kon natuurlijk niet anders dan de suggestie van de dag nemen: asperges met scampi. Beide gerechten waren om duimen en vingers af te likken.

Daarna wandelden we op het gemak naar Whisky & Aperobar Den Buro, waarvan de naam al genoeg zegt om te weten welke beroepen hier de deur plat lopen. 😉 Op de jarige zelf, onze vriendin en haar zoon en dochter na, kenden mijn vriend en ik helemaal niemand op het feestje, maar we raakten gelukkig al snel aan de praat met wat oud-collega’s van de jarige en van onze vriendin. Allemaal vlotte babbelaars met wie het heel makkelijk was een gesprek aan te knopen. Ik had ook een heel diepgaand en ernstig gesprek met de dochter van onze vriendin, die duidelijk een moeilijke pubertijd doormaakt. Gelukkig is ze een verstandige dame die wel inziet dat ze op sommige vlakken niet zo goed bezig is. Ik hoop dat er wat mijn goede raad is blijven plakken en dat ze effectief hulp inroept als het misgaat.

We werden getrakteerd op een mooie zonsondergang:

Op een gegeven moment realiseerde onze vriendin, die zich als de perfecte gastvrouw ontpopte, zich dat het ondertussen al stevig na bedtijd was voor haar kinderen. Ze raakte even in paniek omdat het al zo laat was en ze de kinderen niet graag op dat uur alleen met het openbaar vervoer naar huis (allez, naar het huis van haar vriend) stuurde. Mijn vriend en ik boden meteen aan om de kinderen naar het appartement van haar vriend te brengen. En zo zaten we onverwacht iets voor middernacht met twee pubers op de tram. Gelukkig verliep de rit vlotjes en waren we nog niet zo lang geleden op bezoek geweest in het appartement van de jarige. Er was ter plekke even wat verwarring over welke kamer de dochter van onze vriendin moest innemen, maar een telefoontje loste dat snel op. We stopten de pubers in bed en keerden terug naar den Buro om het feestje daar af te sluiten. Zalig zo’n warme zomeravond waarbij je uren lang kan blijven buiten zitten. Al moet ik zeggen dat het laatste half uur mij niet meer zo helder voor de geest staat. 😉

Gelukkig was er ‘s ochtends een stevig ontbijt scrambled eggs om de zondag goed te beginnen!

KMSKA door kinderogen

Gisterenmiddag spoorden mijn vriend en ik naar het mooiste station van ‘t land, aka Antwerpen-centraal. We hadden immers een bezoek aan het schoonste museum van ‘t land, aka het KMSKA, gepland met Goofball en haar gezin. Goofball en Jan hadden met de jongens in de voormiddag al de Antwerpse zoo bezocht, dus spraken we af om eerst samen te lunchen in de Chinese wijk alvorens naar het KMSKA te wandelen. En voor wie het zich mocht afvragen: ik ben het KMSKA nog lang niet beu gezien!

Ik had telefonisch een tafel voor zes personen gereserveerd bij Bai Wei, al was daar even lichtelijke verwarring ontstaan omdat ze verkeerdelijk vijf personen genoteerd hadden in plaats van zes. Gelukkig loste het probleem zichzelf op en werd er een tafel voor zes personen voor ons vrijgemaakt. De reden dat ik restaurant Bai Wai had voorgesteld, is omdat ze hun noedels ter plekke maken. Leuk entertainment voor de jongens terwijl we op ons eten wachtten. En ja, natuurlijk is het eten daar ook gewoon heel lekker. Echt authentiek Chinees, al moet je erbij nemen dat al je gerechten op een ander tijdstip komen. En ik was ook even vergeten hoe gigantische groot de porties daar zijn. 😉

Na het lekkere middagmaal wandelden we te voet van de Chinese wijk naar het KMSKA. Het was ondertussen al stevig warm, dus we deden ons best om zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken tijdens onze wandeling. Gelukkig werkte de klimatisatie in het KMSKA uitstekend. En ook de lockers stribbelden deze keer niet tegen, zodat mijn vriend en ik zonder problemen ons reiskoffertje veilig konden opbergen. We werden ‘s avonds immers op een verjaardagsfeestje verwacht en hadden voor de gelegenheid een hotel in Antwerpen geboekt.

Het deed me alleszins veel plezier om te zien hoe de jongens genoten van ‘De Tien’, de artistieke interventie waarbij Christophe Coppens tien details uit de tentoongestelde werken uitvergroot en zo jong en oud uitnodigt om meer in detail naar de kunstwerken te kijken. Blijft een dikke hit! Het opdrachtboekje dat bij ‘De Tien’ hoorde, vond ik eerlijk gezegd wat te moeilijk, maar het verzamelen van de doordrukstempels in de verschillende zalen vonden de jongens wel tof. En ook de VR-ruimte en de immersieve ruimte met gigantische projecties van details uit kunstwerken spraken hen aan. En natuurlijk mocht een familiefoto in de instagramwaardige installatie van Boy & Erik Stappaerts niet ontbreken. Al denk ik dat vooral het klimwerk op de kamelen van Rubens de jongens het meest zal bijblijven. 😉

Na het bezoek gingen we nog even langs de museumshop, alwaar Goofball en Jan een tekenboekje kochten voor de jongens en ik mezelf een magneet cadeau deed van mijn favoriete kunstwerk in het KMSKA: Grote zon van Otto Piene. We namen nog snel een gezinsfoto voor het in het prachtige zonlicht badende museum en gingen dan snel op zoek naar een plek in de schaduw om iets te drinken. We belandden op het terras van Yam Thai waar we onze lichaamssappen aanvulden en de jongens meteen aan de slag gingen met hun tekenboekjes. Met instant mooie resultaten!

Na ons drankje namen we afscheid, mijn vriend en ik trokken naar B&B hotel Antwerpen Zuid om in te checken, terwijl Goofball en haar gezin naar de Radisson Blu op het Astridplein terug wandelden. Een geslaagde namiddag en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar!

Poderi Rosso Giovanni, Distillerie Berta en Asti – 1 juni 2023

Na het ontbijt opnieuw de wagen in voor een ritje naar Poderi Rosso Giovanni, onze favoriete wijnboer tijdens onze vorige trip naar Piemonte. Lionello wacht ons op bij de Cantina storica in het centrum van Agliano Terme en rijdt vandaar samen met ons naar zijn boerderij in de glooiende heuvels van Piemonte. Net als de vorige keer maken we een korte wandeling door de wijngaarden en krijgen we uitgebreide uitleg over het proces van het wijn maken.

En dan volgt het hoogtepunt van de voormiddag: het proeven van de lekkere wijnen van Lionello. Er heeft zich een Nederlands koppel bij ons groepje gevoegd die met de wagen naar Italië gekomen zijn. Ze vertellen dat ze op de terugweg zijn, maar graag nog wat lekkere wijntjes mee naar Nederland nemen. Gelijk hebben ze! Jammer genoeg is het deze keer niet mogelijk om een fles Gioco dell’Oca te kopen (vorige keer kochten we een fles zonder etiket), want die is nog niet gebotteld.

We laten ons de wijn en de heerlijke kaas smaken. Tijdens de proeverij wordt Lionello voortdurend onderbroken door telefoontjes. Hij is namelijk medeorganisator van een food festival dat vanavond plaatsvindt in het pittoreske Agliano Terme en er moet duidelijk nog veel geregeld worden. Hij ziet er iet of wat gestresseerd uit. 😉 We kopen een magnum fles Carlinet 2019 als souvenir en bedanken Lionello voor de rondleiding.

Aangezien het ondertussen middag is, besluiten we iets te gaan eten in Agliano Terme. En zo belanden we op het mooie schaduwrijke tuinterras van Osteria Milonga. We bestellen de mix tipico (carne cruda, vitello tonnato, insalada russa, peperone) en insalata di seppia e gamberetti als antipasti. Als primo piatto deel ik met mijn tafelgenoten een risotto met courgette, garnalen en kurkuma. Amai, dat smaakt! En ja, daar drinken we graag een flesje spumante bij.

In de namiddag staat een bezoek aan Distillerie Berta op het programma. Mijn broer en zijn vriendin zijn niet echt grappaliefhebbers, maar deze prachtige plek wilde ik toch graag met hen delen. En wat is er Italiaanser dan de maaltijd afsluiten met een lekker glas grappa? En jawel, de kelders met de prachtige houten vaten, de steeds veranderende sfeerverlichting en de klassieke muziek maken ook nu weer indruk. En natuurlijk sluiten we de rondleiding af met een proeverij. Rondleiding en proeverij zijn volledig gratis, trouwens. Ditmaal kopen we geen flesje grappa als souvenir. En ook de amaretti laat ik links liggen. Het zal al een uitdaging zijn om de twee flessen van Albino Rocca en de Magnum fles van Poderi Rosso Giovanni in onze valiezen te krijgen.

Continue reading →

Terrasjesweer op een vrijdagavond

In combinatie met ongelooflijk veel zin in asperges zorgde ervoor dat de keuze snel gemaakt was: genoten op het terras van de Klimop van heerlijke asperges met gepocheerd ei, grijze garnalen en botersaus en het uitstekende gezelschap van mijn vriend. Een goed begin van het weekend!

Heropening STUK en opening Artefact

Deze namiddag was ik te gast op de heropening van het STUK. Na een verbouwing die niet echt van een leien dakje gelopen is, was de STUK-ploeg duidelijk opgelucht om de heropening van hun duurzamer, toegankelijker en inclusiever gebouw met het nodige feestgedruis te kunnen vieren. En dat in aanwezigheid van hoogwaardigheidsbekleders zoals Vlaams minister-president Jambon, Leuvens burgemeester Mohamed Ridouani en KU Leuven-rector Luc Sels. Mijn Gentse collega en ik sloten aan bij de VIP-rondleiding en konden zo, naast het resultaat van de verbouwingen, tegelijkertijd een glimp opvangen van de Artefacttentoonstelling, die ook vanavond opende. Toegegeven, niet elk kunstwerk sprak me even hard aan, maar het blijft een feit dat Artefact altijd aanzet tot nadenken over onze positie als mens in de wereld. Een ondertitel als ‘The Ecstatic Being. Between knowing and understanding‘ nodigt natuurlijk uit tot reflectie.

Het resultaat van de verbouwingen is subtiel. De meeste ingrepen zijn dan ook niet zichtbaar voor de bezoekers, zoals de vervanging van de raampartijen, de isolatie van de daken, de overschakeling naar LED-verlichting, de verbetering van het verwarmingssysteem en de installatie van infiltratiekratten om regenwater op te vangen dat voor het sanitair gebruikt wordt. De toegankelijkheid van het gebouw is er stevig op vooruit gegaan en de nieuwe fietsenstalling aan de Schapenstraat zal wel snel vollopen.

Alleen jammer dat de hapjes op de receptie wat tegen vielen. Begrijp me niet verkeerd, grote fan van de keuze om voor vegan hapjes te gaan om aan te sluiten bij het thema duurzaamheid, maar serieus, vegan hoeft echt niet synoniem te zijn met flets en smakeloos. Traiteurs die vegan of veggie koken zouden beter eens op stage gaan in India. Kruiden die handel! Zo moeilijk is dat niet! Gelukkig smaakte de schuimwijn!

Genieten bij Alfalfa

Deze avond afgesproken met onze vrienden uit de Spaanse les. Ondertussen alweer een eeuwigheid geleden dat we samen avondlessen aan het CLT volgden. Gelukkig slagen we er nog steeds in de traditie in ere te houden om op regelmatige tijdstippen samen te eten. Deze avond brachten we met ons drieën door op het terras van Alfalfa, genietend van de heerlijke gerechtjes die de chefkok op ons bord toverde. Na onze hoofdgerechtjes vonden we het echter te koud worden op het terras en verkasten we voor het dessert naar binnen om in iets warmere omstandigheden om gesprek verder te zetten. Een fijn weerzien!

Tempura van groenten met kruidendip:

Dumplings met kastanjechampignons, zwarte look en chili:

Asperges met espuma van ei, peterselie en cured dooiers:

Bijzonder flesje Hongaarse wijn:

Escabeche van makreel op de bbq, tomaten bouillon en basilicum:

Geroosterde aubergine met aïoli, bieslook en dille:

Tartaar van rode biet met Granny Smith en gebrande pistache:

Taartje met witte chocolademousse, rabarer en espuma van kersen:

Uitwisseling in de Madonna

Vandaag spoorde ik voor de verandering nog eens naar Antwerpen voor een ontmoeting met een aantal Franstalige collega’s. Decor van deze taaloverschrijdende ontmoeting: het schoonste museum van het land, het KMSKA. Omdat ik nog steeds probeer mijn dagelijkse duizend stappen te halen, ging ik vanaf Antwerpen-centraal te voet naar het museum. Op mijn flipflops om blaren te vermijden en met mijn chique schoenen in mijn rugzak. Bij het onthaal kregen we Antwerpse handjes aangeboden, dus de dag begon al goed. De uitwisseling zelf bleef voor mij iets te oppervlakkig, maar op zich is het met elkaar kennis maken en van gedachten wisselen al een eerste stap naar nauwere samenwerking.

We sloten de namiddag af met een heerlijke lunch in het prachtige restaurant van het KMSKA: de Madonna. Mijn collega was helaas vergeten om de menukeuze van al de aanwezigen af te printen, dus was het even puzzelen, want natuurlijk herinnert vijftig procent van de aanwezigen zich niet meer wat ze besteld hebben. Maar uiteindelijk had iedereen lekker gegeten en dat is veruit het belangrijkste!

Het bezoek met gids in de namiddag liet ik aan mij voorbij gaan, kwestie van mijn mailachterstand niet te dramatisch te laten worden. En het is niet dat het museum ondertussen al niet ettelijke keren bezocht heb, nietwaar. Al mocht een foto van de fameuze toiletten van het KMSKA mochten natuurlijk niet ontbreken!

Sacra di San Michele en wandeling in de buurt – 31 mei 2023

Vroeg opgestaan om bijna exact hetzelfde ontbijt als gisteren aan te treffen in de ontbijtruimte. Nog steeds geen fan van dat toast brood, maar hey, we hebben het gezellig, zo onder ons vieren aan de ontbijttafel.

Vandaag laten de weergoden ons in de steek. Het is een pak frisser dan gisteren en in onze huurwagen onderweg naar de Sacra di San Michele worden we een paar keer overvallen door een regenbui. Niets dramatisch, maar toch vrees ik dat mijn kledij niet geheel aangepast is aan de huidige temperaturen (een frisse vijftien graden).

Na een rit van iets meer dan een uur en een kwartier parkeren we de wagen op de parking en wandelen we een twintigtal minuten naar boven tot we de ingang van de Sacra di San Michele bereiken. Daar aangekomen blijken dat shorts en rokjes boven de knie verboden zijn in de heiligdom. Vervelend, want laat dat nu net de outfit zijn waarin wij allen uitgedost zijn. En dan te bedenken dat we op voorhand de site geconsulteerd hebben om na te gaan wat de dress code was. Nu, ik ben er vrij gerust in: een eenzame dame bemant de kassa voor de tickets, de souvenirshop én de camera’s in het heiligdom. Ik denk niet dat ze ons gaat buiten sjotten omdat onze knieën niet bedekt zijn.

Met onze op voorhand gekochte tickets passeren we zonder problemen het draaihek en lopen we snel voorbij de groep scholieren die vlak voor de ingang naar hun leerkracht staat te luisteren. Kwestie van in alle rust van het heiligdom gewijd aan Sint-Michiel te kunnen genieten. En amai, we zijn onder de indruk van de Sacra di San Michele. Wat een betoverende plek! Wat een fenomenale uitzichten! Geen wonder dat deze abdij als inspiratie diende voor ‘De naam van de Roos’ van Umberto Eco. En de grauwe regenwolken maken het geheel enkel dramatischer.

Continue reading →

Teamdag met alpaca’s!

Nog een beetje aan het nagenieten van een geweldige teamdag, die tot mijn grote vreugde plaatsvond in Leuven, waardoor mij een potentieel lange treinrit bespaard werd.

We startten de dag bij Alpaka, alwaar we in teams van twee werden opgedeeld en we eerst wat mochten oefenen voordat we onze alpaca’s door een hindernissenparcours moesten leiden. We sloten de voormiddag af met een heuse alpacagility competitie, waarbij punten uitgedeeld werden voor snelheid en het correct afleggen van het parcours. Echt leuk, dat werken met die alpaca’s, en fijn om te zien hoe iedereen elkaar aanmoedigde tijdens het competitiemomentje. Mijn ploegmaat en ik legden het parcours af met alpaca Stan en waren best wel tevreden met onze prestatie. Al onthoud ik vooral dat die alpaca’s toch een eigen willetje hebben. 😉

Een busrit en een fijne wandeling door het zonnige Leuven later, schoven we aan tafel bij De Hoorn. We startten met wat fingerfood (charcuterie, zoete aardappelfrietjes en gefrituurde wijting) en een glaasje bubbels. Ik had als hoofgerecht de sliptongetjes gekozen en die waren zeker lekker, maar de collega’s die de ossobucco hadden waren minder enthousiast over hun gerecht. Jammer, want zoiets blijft hangen, natuurlijk.

Gefrituurde wijtingreepjes met remouladesaus:

Zoete aardappelfrietjes met yoghurt, granaatappel, za’atar:

Assortiment fijne vleeswaren: mortadella, salami, parmaham, coppa:

Thaise curry met tofu, lotuswortel, paksoi, rijst:

Ossobucco van kalkoen met dragonsaus, pappardelle, erwten, asperges, snijbiet:

Sliptong met geroosterde groenten, kalamansi en kruidenpuree:

Na de middag volgde een rondleiding in de universiteitsbibliotheek en natuurlijk mocht daarbij een beklimming van de toren niet ontbreken. Hoe vaak ik die beklimming ook doe, het uitzicht blijft me altijd bekoren.

We sloten de dag af met een glaasje sangría (allez, een karaf) op het terras van de Appel. Genieten in eigen stad!

De cirkel is rond!

Van de Weyer was het laatste restaurant waar mijn vriend en ik aten voordat we naar Piemonte vertrokken en meteen ook het eerste waar we iets gegeten hebben na onze terugkomst. En bij nadere inspectie blijk ik zelfs exact hetzelfde gerecht gegeten te hebben: asperges met kabeljauw en garnalen! Yummie!

Yet Another Blog

Life on my side