Twee keer in de week anderhalf uur Franse les vanaf 18u (wat maakt dat ik vaak nog zit te eten achter mijn scherm als de digitale les opstart) tot 19.30u en dan elke maandag mij kapot moeten fietsen om net op tijd om 20u in Gemeenschapscentrum Bosstraat te zijn voor de salsales. Niet echt ideaal en wellicht wat van het goede te veel in combinatie met mijn job die veel overuren vraagt. Maar goed, een mens moet er iets voor over hebben om de finesses van de subjonctif onder de knie te krijgen, nietwaar?
Brunch bij Bar Stan
Vandaag genoten mijn vriend en ik samen met twee bevriende koppels en hun kinderen van de langst uitgestelde brunch aller tijden. Onze oorspronkelijke brunchafspraak dateerde immers nog van vóór de coronacrisis. Ondertussen schafte onze toenmalige uitverkoren brunchplek het Moment hun maandelijkse brunch af, dus ging ik noodgedwongen op zoek naar een alternatief. Ik had al veel goeie dingen gehoord van Bar Stan, dus reserveerde ik daar een tafel voor tien personen.
Ik moet wel zeggen dat het even slikken was toen ik de twee dochters van onze vrienden terug zag. De oudste was bijna even groot als ik en al een echte jongedame. Ongelooflijk hoe snel de tijd vooruit gaat! Wij genoten alleszins van de reünie die veel te lang op zich had laten wachten. Ik ben er trouwens zeker van dat op culinair vlak Bar Stan toch net iets meer te bieden heeft dan het Moment. Want amai, wat een fijne en verzorgde brunch! Zoveel lekkers! Zoveel keuze! Ik genoot extra van al de bijzondere groentenschotels, helemaal mijn ding. Hier zien ze ons zeker nog eens terug!
We bleven zitten tot het personeel rond een uur of vier echt duidelijk maakte dat ze de zaak wilden sluiten en namen vervolgens afscheid. De kinderen hadden nog huiswerk te doen! Mijn vriend en ik maakte van de prachtige zonnige namiddag gebruik om nog een wandeling doorheen Leuven te maken. Een blik op de mooie krokussen van de Kruidtuin mocht daarbij niet ontbreken.
Laat die lente maar komen!
Sushi met mijn petekindje
Gisterennamiddag kwamen mijn petekindje en zijn gezin op bezoek in ons appartementje. Bedoeling was om die mooie eetstokjes uit te proberen. Al kon ik het toen puntje bij paaltje kwam toch niet over mijn hart krijgen en gebruikten we de gewone wegwerpstokjes.
We speelden samen exploding kittens en Saboteur tot het tijd was om de sushi af te halen. En jawel, Kintsugi stelde niet teleur, er werd gesmikkeld en gesmuld, terwijl de volwassenen genoten van een glaasje champagne en de heerlijke witte wijn die onze vrienden speciaal voor de gelegenheid hadden meegebracht.
Toen het bedtijd was voor de jongens namen we afscheid en dronken mijn vriend en ik nog een afzakkertje: de rum die ik voor zijn verjaardag gekocht had. Zo fijn dat ik de liefde voor sushi nu kan delen met mijn petekindje.
Lizzo in het Sportpaleis
Gisteren klapte ik stipt om 16u mijn laptop dicht, wenste mijn teamverantwoordelijken een fijn weekend en liet ik vervolgens mijn laptoprugzak achter op het werk om zo licht mogelijk aan mijn tripje naar het Sportpaleis in Antwerpen te beginnen. In Brussel-centraal pikte ik de veertienjarige dochter van mijn vriendin op, die op deze laatste vrijdag van de krokusvakantie met de trein helemaal uit Blankenberge was gekomen om samen met mij van het concert van Lizzo te kunnen genieten!
Uiteraard had de trein uit Blankenberge vertraging en moesten we ons haasten om de trein naar Antwerpen-centraal op spoor vijf te halen. We deden een klein sprintje en hadden nog net een minuut op overschot. Oef!
In Antwerpen-centraal maakten we wat fotootjes van het mooie station en trokken vervolgens naar Takumi om te genieten van een heerlijk dampende kom ramen.
Ik stuurde een fotootje van mijn jonge vriendin naar haar ouders om hen gerust te stellen dat de inwendige mens niets te kort kwam, maar dat bleek een stommiteit. Op de foto stond namelijk het rugzakje dat de puber had meegenomen voor haar uitstapje naar Antwerpen en dat strikt gezien volgens de strenge veiligheidsregels van het Sportpaleis te groot was om mee naar binnen te mogen. En dat terwijl ik uitdrukkelijke instructies over de grootte van de toegelaten tassen op voorhand had doorgestuurd. Ik had het rugzakje zelf natuurlijk meteen opgemerkt toen ze van de trein stapte, maar gedacht dat ik het probleem wel zou oplossen als het zich zou stellen. Kreeg mijn pubervriendin natuurlijk een hele whatsapptirade over haar heen van haar bezorgde moeder. Iets over pubers die nooit luisteren. 😉 We besloten het niet aan ons hart te laten komen en gewoon verder van onze ramen te genieten.
Na onze magen gevuld te hebben, namen we de tram naar het Sportpaleis. Het was voor mij jaren geleden dat ik nog eens in het Sportpaleis geweest was (moet voor een Night of the Proms met mijn toenmalige studentenvereniging geweest zijn) en ik wist dus niet goed wat te verwachten. Op de tram werd ons echter al snel duidelijk dat we omringd waren door Lizzo fans en inderdaad bij het uitstappen hadden we de massa maar te volgen.
Het was even zoeken hoe de lockers werkten (blijkbaar moest je een code kopen aan een aparte kassa, negen euro, da’s goed verdiend), maar gelukkig hielp een vriendelijk meisje ons. We propten onze jassen in de lockers die zich buiten bevonden en liepen verder naar de security voor hét moment van de waarheid: zouden we al dan niet binnen mogen met het gewraakte rugzakje? Tot onze opluchting zei de vriendelijke meneer van de security niets over de iets te grote afmetingen en konden we zonder problemen naar binnen.
We hadden staanplaatsen voor het middenplein, waar al aardig wat volk was toegestroomd. Ik had niet veel verwacht van het voorprogramma, maar kijk, zowel dj Sophia als Bree Runway wisten ons te entertainen. En hoera: ze verkochten zowaar champagne in het Sportpaleis. Veel beter dan die slechte witte wijn in Paleis 12! De veertienjarige hield het toch maar bij een Virgin mojito. 😉
En daarna was het tijd voor de hoofdact: Lizzo herself. En amai, wat een zalig concert! Ambiance van de eerste tot de laatste noot! Het publiek brulde alle nummers luidkeels mee en er werd zo hard gegild dat sommige stemmen vandaag zeker schor zullen klinken. Lizzo zelf zong fantastisch en had geweldige achtergrondzangeressen en danseressen meegenomen. De outfits waren allemaal even vrolijk en het plezier spatte ervan af. Natuurlijk haalde Lizzo jaar dwarsfluit boven voor een aantal nummers en ze nam meer dan tien minuten te tijd voor een uitgebreide interactie met het publiek. Moment van de avond: de snikkende kerel die een teddybeertje op het podium had gegooid en die vertelde wat een troost deze knuffel was geweest toen hij als kind zijn grootmoeder verloor, waarop Lizzo prompt vertelde over hoe haar knuffel een hachelijk avontuur in de oven niet overleefde. Benieuwd of de transgender vrouw die aan Lizzo vroeg om iets op haar arm te zetten zodat ze dit kon later vereeuwigen in een tattoo, dit ook effectief zal doen. Ik vond de tekening niet zo geslaagd. 😉
Na het optreden werden we opgepikt door mijn vriend die zich ietwat extralegaal had geparkeerd in de buurt van het Sportpaleis. De terugtocht verliep vlotjes en we leverden de puber veilig en wel bij haar ouders thuis af.
Grappa degustatie in La Filosofia
Een tijdje geleden viel er een uitnodiging van S.P.Q.R. in mijn mailbox voor de grappa degustatie in La Filosofia. Een vertegenwoordiger van Distillerie Berta zou speciaal voor de gelegenheid naar Leuven afzakken om een woordje uitleg te geven over de grappa’s die we zouden proeven bij de gerechten van chefs Claudio en Davinia. Aangezien mijn vriend en ik zulke goeie herinneringen overgehouden hadden aan ons bezoek aan grappa-huis Berta vier jaar geleden (en bij uitbreiding onze hele trip in Piemonte), moesten we niet lang twijfelen. We schreven ons in en telden de dagen af tot het zover was.
Mijn vriend landde ‘s ochtends op Zaventem en na een dag hard worden wandelden we ‘s avonds met z’n tweetjes naar de Naamsestraat, uitkijkend naar een fijne avond. Bij het binnenkomen schoven we bij aan een lange houten tafel. Tot mijn verbazing kwam ik terecht naast een oud-collega die ik al een paar jaar niet meer gezien had, en van wie ik niet wist dat hij ook lid was van S.P.Q.R.. It’s a small world. Naar goede gewoonte was de organisatie weer geweldig. Alle plaatsen in La Filosofia waren gevuld en de degustatie startte mooi op tijd met een aperol spritz (normaal niet zo’n fan van, maar deze viel mee). We genoten van de fijne babbels aan onze tafel, de verfijnde Italiaanse gerechten en, natuurlijk, de heerlijke grappa, die geserveerd werd in Belgian Owl glazen. Vroeger moest ik niets van grappa weten, maar sinds mijn bezoek aan Piemonte is mij duidelijk geworden dat de brol die je hier in sommige Italiaanse restaurants gratis als afsluiter van een maaltijd krijgt, niet te vergelijken valt met echte grappa. Een openbaring.
Een overzicht van de grappa’s die we proefden:
Geniet met ons mee:
Gezouten cannolo met ricotta, gerookte guanciale en geconfijte vijgen – grappa Unica:
Pinza met gepofte tomaatjes, aardappel en burrata – grappa Elisi:
Risotto aquarello met een schuim van Parmigiano en chips van Parmaham – grappa Oltre il Dilidia:
Gambero rosso crudo met een zalfje van edamame en citrus – grappa Bric Del Gaian:
Smoked Piemontese (traaggegaard vlees) met een crumble van truffel en demi-glace van oude balsamico – grappa Casalotto 1989:
Ciambellina met bourbon vanille en 70% cioccolato di Modica – Castelletto dell’ Annunziata:
Wazige foto van het geweldige team dat dit alles mogelijk maakte:
Mijn favoriete grappa van de avond was de grappa Unica. Lekker fruitig! En ook La Filosofia was een aangename ontdekking. Volgens de kenners van S.P.Q.R. het beste Italiaanse restaurant van Leuven en wie ben ik om dat tegen te spreken.
Een late nieuwjaarslunch bij albert
Ons vriendinnengroepje van drie klonk vandaag (alcoholvrij!) op het nieuwe jaar tijdens een gezellige lunch bij albert in de Koninklijke Bibliotheek. albert moet werkelijk het meest verborgen restaurant van Brussel zijn, want het is alles behalve duidelijk dat er zich op de vijfde verdieping van de Koninklijke Bibliotheek een werkelijk fantastisch restaurant bevindt. Maar als je erin slaagt dit restaurant te vinden, zal je niet teleurgesteld zijn. Het nostalgische interieur, het fenomenale uitzicht over Brussel en de lekkere en verfijnde gerechten maken een bezoek echt de moeite waard. En dat vonden mijn vriendinnen ook! Blij dat hun eerste kennismaking met dit restaurant geslaagd was!
Appetizers:
Garnaalkroketten met remoulade:
Skrei, aardappel uit het vuur, kruidenboter, raap, sinaas:
Dagdisco: Après-ski!
De eerste keer in ons leven dat mijn vriend en ik uitgenodigd waren voor een verjaardagsfeestje met als thema après-ski! Zo kwam mijn dikke muts met pompom gekocht op de Leuvense kerstmarkt nog eens van pas. Het idee om moonboots te gaan kopen, had ik toch maar laten varen. 😉 Ik wist niet goed wat ik me bij een dagdisco moest voorstellen, maar het klonk alsof er veel ambiance zou zijn en daar ben ik altijd wel voor te vinden.
Mijn vriend en ik hadden op culinair vlak alvast hoge verwachtingen, want onze kameraad wijnkenner is een Bourgondiër pur sang. En jawel, we werden niet teleurgesteld. Na te moeten kloppen (want de bel deed het niet) werden we vriendelijk binnen gelaten en meteen door het rijhuis naar de kleine, maar gezellige stadstuin geleid. Onze kameraad had een partytent opgezet en een vuurkorf aangestoken. We kregen meteen een glas champagne in onze hand geduwd en waren vertrokken voor een supergeweldige namiddag/avond.
Buiten onze gastheer en gastvrouw kenden mijn vriend en ik niemand, maar mijn vriend raakte meteen al aan de praat met de vader van de gastvrouw, een zeer sympathieke Nederlander die ons tal van reistips wist te bezorgen en tot nu toe een behoorlijk interessante carrière achter de rug had. De rest van de avond waren ze niet meer van elkaar weg te slaan. 😉 Ik praatte met collega’s en vrienden van onze kameraad en genoot van het overvloedige lekkers dat we aangeboden kregen. Culinaire tip van de dag: kaas smelten op de vuurkorf en vervolgens over de nacho’s gieten. Heaven!
Een superfeestje met maar twee nadelen: een lichte kater de dag nadien en kleren die helemaal doordrongen waren van de geur van het houtvuur. Onze wasmachine is vandaag al goed gebruik geweest. But I would do it all again!
Een zalige avond bij Zappaz
Gisteren maakten mijn vriend en ik kennis met de nieuwe vriendin van onze kameraad uit Antwerpen. Beetje vreemd, want we hadden nog maar net met de vorige nieuwe vriendin kennis gemaakt. Maar hey, wie zijn wij om onze kameraad zijn geluk te ontzeggen? En ik denk eerlijk gezegd dat deze vriendin een betere match is. De vriendin werkt als eventmanager voor Samsung en we merkten meteen dat we veel gemeenschappelijke interesses hadden, waardoor het gesprek erg vlot verliep. Het lekkere eten en de heerlijke aangepaste wijnen (waarvoor onze kameraad paste, want geen wijnliefhebber) vormden natuurlijk al een gespreksonderwerp op zich. Op meerdere vlakken een fijne kennismaking, dus.
Naar goede gewoonte was het eten uitstekend, de wijnen voortreffelijk en het personeel erg vriendelijk. Helaas blijft het grootste pijnpunt van Zappaz de slechte akoestiek. Zo jammer dat het niet lukt om daarvoor een werkbare oplossing te vinden. Ik vrees dat het echt niet lang meer zal duren vooraleer Zappaz andere oorden opzoekt, want het is gewoon niet fijn als je telkens aan je tafelgenoten moet vragen om te herhalen wat ze gezegd hebben, omdat je elkaar niet goed verstaat en je de uitleg van de sommelier maar half verstaat.
Geniet mee van de heerlijkheden die op ons bord passeerden:
heilbot & groene kruiden, noordzee garnaal & nori, gerookte paling & mascarpone, steak tartaar, enigma, mossel & prei:
hamachi, buddha’s finger:
zeekat ‘ramen':
skrei, paddenstoelen:
Zwezerik, pinda:
bijgerecht met truffel voor bij het gerijpt rund:
gerijpt rund ‘rossini':
selectie geaffineerde kazen:
Zoetjes voor bij de thee of koffie:
The Red Rabbit in Kilt
Deze avond op stap geweest met de collega’s van de personeelsdienst. Na mijn laatste overleg van de dag in Schaarbeek keerde ik met de bus terug naar centrum Brussel en begaf ik mij rechtstreeks naar À La Mort Subite, waar mijn collega’s al aan hun eerste drankjes zaten. Ik ben eerlijk gezegd niet echt een fan van À La Mort Subite. Ik vind het er te druk, de tafels staan te dicht bij elkaar, de bediening is niet vriendelijk en de wijn trekt op niks. Maar goed, het is dicht bij ons kantoor en als je op tijd komt, lukt het altijd wel om nog ergens een plek te bemachtigen. Ik bestelde een witte porto, na vorige slechte ervaringen met de wijn, maar ook de witte porto viel tegen. Mierzoet.
Gelukkig stelden mijn collega’s zelf voor om andere, gezelligere oorden op te zoeken. Ik zocht op googlemaps een leuke plek in de buurt, want één van onze collega’s had een scheur in haar gewrichtsbanden, waardoor ze niet echt mobiel was. Ik herinnerde mij dat ik in de buurt van de Sint-Maria-Magdalenakerk al een paar keer een bar had opgemerkt die er gezellig uit zag. Googlemaps gaf goeie reviews en de bar was open. Dus hop, allen daarheen.
En amai, what a lucky find. The Red Rabbit in Kilt bleek op de eerste verdieping een gezellige ruimte te hebben met een grote tafel waaraan ons gezelschap van acht personen perfect paste. We hadden de hele ruimte voor onszelf! Ideaal om op het gemak bij te praten. Bovendien was de drankenkaart een pak aantrekkelijker dan bij À La Mort Subite. Met lekkere cocktails, goeie wijnen en heerlijke cremant d’Alsace. En ook de tapas mochten er zijn.
Een fijne avond om de banden aan te halen met collega’s die ik minder vaak zie op de werkvloer. Voor herhaling vatbaar.
Terug naar de Franse les
Mijn werkgever organiseert dit jaar een reeks Franse lessen en alhoewel ik eigenlijk besef dat ik geen tijd heb om mij hiervoor drie uur per week te engageren, heb ik mij tijdens een moment van verstandsverbijstering toch ingeschreven. Vanavond vond de kick-off van de lessenreeks plaats om 18u met een test van onze mondelinge vaardigheden. Ik merkte dat mijn Frans roestiger was dan ik gehoopt had (ik krijg amper de tijd om het te oefenen), maar ga ervan uit dat dit wel snel zal beteren door het hoge niveau van de lessen en de nadruk die er ligt op het verbeteren van de spreekvaardigheid van de deelnemers.
Niveau B2.3 here I come!