Verjaardagsdiner in het Spaans Dak

Een beetje een verjaardag in mineur voor mijn vriend, na het overlijden van zijn grootvader begin deze week. Maar het was al zo’n gedoe geweest om een geschikte datum te vinden voor een diner met deze Bongo-bon (die we al een keer hadden omgeruild) en uiteindelijk heeft het weinig zin om triest thuis te blijven zitten. Niets beter om de gedachten te verzetten dan lekker eten met een glaasje wijn daarbij.

We namen de bus naar het Spaans Dak in Oud-Heverlee. Volgens mij moet het Spaans Dak al een jaar of tien op mijn lijst van te bezoeken restaurants in omgeving Leuven staan. De afstand vormde waarschijnlijk het grootste probleem. Net te ver om met de fiets te doen. Al denk ik dat op een mooie zomerdag dit best een aangename fietstocht kan zijn.

We waren alvast aangenaam verrast door het interieur met de grote ramen tot op de grond die een prachtig uitzicht boden op de vijver en het brandende houtvuur buiten. Heel stijlvol en gezellig. Het personeel was ook heel erg vriendelijk en niet te beroerd om een grapje te maken. (Zo maakte de ober een grapje over het feit dat ik gezegd had dat makreel één van mijn favoriete vissoorten is, toen de volgende gang, de duif, geserveerd werd.) Altijd leuk! Alleen wist de ober wel niet wat het verschil tussen infusies en andere theesoorten was.

IMG_1716

 

Appetizers:
IMG_1722

 

Makreel:
IMG_1724

 

Duif:
IMG_1727

 

Rog:
IMG_1732

 

Dessert met banaan en chocolade:
IMG_1736

 

Uiteindelijk was het zo lekker dat we de tijd uit het oog verloren en onze laatste bus (die op een veel te vroeg uur vertrok) misten. Gelukkig was het personeel zo vriendelijk om een taxi voor ons te bestellen. Voor een verjaardag mag het al iets meer zijn, nietwaar? En de taxichauffeur bleek supervriendelijk!

Nieuwe sushizaak om de hoek!

Deze avond landde mijn vriend in Zaventem om zijn verjaardag in België te vieren. We hadden dit al een tijd geleden zo gepland, niet verwachtend dat zijn opa zo snel achteruit zou gaan. Niet echt de ideale omstandigheden om een verjaardag te vieren, maar het gaf mijn vriend wel de gelegenheid om met zijn familie af te spreken en de voorbereidselen voor het afscheid te nemen, zonder dat hij halsoverkop alles moest laten vallen in Genève.

Omdat hij in Genève bijna nooit sushi eet, stelde ik voor de pas geopende sushizaak bij ons in de straat uit te proberen: Kintsugi. Jammer dat voor dit nieuwe restaurant onze favoriete afhaal-Nepalees moest wijken, maar goed, ik zaag al zo lang over het feit dat er geen sushizaak bij ons in de buurt is, dat ik daarvoor graag mijn spinaziemomo’s opoffer. Het restaurant is zelfs zo nieuw dat ze nog geen betaalterminal hadden. Al een geluk dat aan het station verschillende geldautomaten zijn…

De sushi was trouwens veel beter dan ik verwacht had van een restaurant dat duidelijk niet door Japanners uitgebaat wordt. Heel vers en van goede kwaliteit. Hier komen we zeker meer!

IMG_1714

 

Yet another babybezoek

‘t Is lang geleden dat er nog zoveel baby’s in mijn vriendenkring geboren zijn! 2019 kondigt zich alvast aan als een vruchtbaar jaar, met maar liefst vier baby’s geboren in de eerste drie maanden. Na het bezoekje aan mijn nieuwe neefje op zondag, fietste ik maandagavond naar Heverlee om de kersverse zoon van mijn studievriendin te bewonderen. Ik heb nog nooit twee mensen zo gelukkig gezien. Het was hartverwarmend. Geheel begrijpelijk natuurlijk, want na het verlies van hun eerste kindje was de kans op een volgende zwangerschap zo goed als onbestaande. Maar kijk, deze beer van een baby heeft de statistieken moeiteloos verslagen. Braafste baby ooit!

IMG_0060

Yet another fire alarm

Brandalarmen zijn heel de rage tegenwoordig. Na een (vals) brandalarm vorige donderdagochtend om 8.45u (!) (mijn collega en ik werden toen onderweg van het station naar het werk onderschept door collega’s die het gebouw op dit ontiegelijk vroege uur geëvacueerd hadden), was het deze namiddag opnieuw prijs. Midden in een evaluatiegesprek. Weer vals alarm, natuurlijk. Kunnen we meteen de verplichte brandoefening voor dit jaar van het programma schrappen. Al was er enige verwarring over de exacte plaats van samenkomst, niemand klaagde over het feit dat we verplicht een kwartiertje buiten in de zon moesten staan. Wat een zalig weertje! Een mens zou nog fan van climate change worden…

Op babybezoek in de Lavendelstraat

Yep, twee dagen na mekaar naar Antwerpen gespoord. Ik had me misschien beter een hotelletje geboekt, dan had ik zaterdagavond kunnen gaan stappen in Antwerpen. 😉

Na een omweg langs mijn voormalige woonst in de Joe Englishstraat, belandde ik een beetje later dan gepland (geen velo’s beschikbaar in het velostation) in de charmante Lavendelstraat, onlangs opgefleurd met het prachtige street art kunstwerk Koningsstuk van Joachim. De weergoden hadden zich duidelijk van seizoen vergist, want het was zo aangenaam warm buiten dat we de ganse namiddag zonder jas in de doodlopende straat konden doorbrengen, terwijl de buurtkinderen rondom ons speelden en er nu en dan een verdwaald badmintonpluimpje op mijn hoofd landde.

En oja, mijn allernieuwste neefje is ook goedgekeurd! Blue eyes still going strong!

Wiki loves heritage

Het is mij nog altijd niet helemaal duidelijk waarom er per sé twee prijsuitreikingen georganiseerd werden voor de wedstrijd ‘Wiki loves heritage‘. Maar hey, een feestje sla ik nooit af. En als ik daar bovenop ook nog eens een preview van de nieuwe tentoonstellingen in opbouw in het Fotomuseum van Antwerpen kan meepikken, dan is die zaterdagse treinrit naar Antwerpen een kleine moeite. Gigantisch veel volk op de Meir trouwens, de zalige winterzon (of moet ik zeggen: lentezon) had massaal veel kooplustigen naar buiten gelokt. Zoveel dat ik amper opschoot met mijn velootje, slalommend tussen het volk.

In het Fotomuseum aangekomen, voegde ik me bij een aantal collega’s voor een, naar mijn bescheiden mening, ietwat te korte rondleiding. Maar het was wel leuk om een blik achter de schermen te werpen.   De tentoonstelling Photobook Belge sprak mij persoonlijk wat minder aan, maar ieder zijn ding, zeker?

IMG_1684

IMG_1685

Warm aanbevolen: Restricted Images van Patrick Waterhouse (een tentoonstelling die zwartwitfotografie mengt met de kleurrijke stippelkunst van de Warlpiri uit Centraal Australië):

IMG_1691

IMG_1692

IMG_1693

IMG_1694

En Hotel Solaire van Sébastien Reuzé. We hadden zelfs de gelegenheid om even een babbel te slaan met kunstenaar Sébastien Reuzé, een zeer gemoedelijk man, druk bezig met de opbouw van een bijzonder indrukwekkend en kleurrijk kunstwerk:

IMG_1695

IMG_1686

 

Na deze preview was het tijd voor de prijsuitreiking, waarvan jullie de winnaars hier kunnen bewonderen.

IMG_1696

We sloten de avond af met een fijne receptie met bubbels en overheerlijke vegetarische hapjes. Cheers!

Japanse finesse bij Kamo

In wat zo langzamerhand een traditie begint te worden, trokken mijn collega en ik naar ons volgende sterrenrestaurant in de rij. Japans restaurant Kamo stond al een paar jaar op mijn lijstje van te bezoeken restaurants, maar om de één of andere reden kwam een bezoek er maar niet van. Wellicht omdat het restaurant niet echt op wandelafstand van mijn werk lag. Gelukkig zag mijn collega mijn voorstel (en de bijhorende tramrit) helemaal zitten en lieten we ons een avond lang meevoeren op de heerlijk verfijnde golven van de Japanse keuken.

Moloukhiya shitaké carrote oeuf au sésame, mousse d’asperges vertes, tempura d’eryngi farci aux dorades hachées, coque à la vapeur, poulet fermier sauce prune salèe:
IMG_1661

 

Sashimi du jour:
IMG_1663

IMG_1665

 

IMG_1667

 

Pigeonneau cuit à basse température:
IMG_1669

IMG_1670

 

Dessert:
IMG_1672

 

Matcha!
IMG_1674

 

Absolute topper!

Lang leve maaltijdbezorgdiensten!

Neen, echt goed bekken doet de term maaltijdbezorgdienst niet, maar zeg nu zelf: hoe fantastisch is het niet om met een paar klikken op je smartphone een gevarieerd tapas menu aan huis geleverd te krijgen? Dat huis was in dit geval het huis van Goofball en haar gezin. (Te) Lang geleden dat we nog eens samen gegeten hadden. De jongens konden de tapas van Los Flamencos niet echt bekoren, maar mij smaakte het heel goed. Al kan het gezelschap daar natuurlijk ook voor iets tussen gezeten hebben!

Ontbijten bij Life Bar

De zondagochtend eerlijk uitgeslapen na onze culinaire uitspattingen bij Hop Gastrobar. Die luchtmatras heeft zijn nut al meermaals bewezen!

Omdat ik niet veel in huis had om mijn gaste een ontbijt aan te bieden even fabuleus als haarzelf, trokken we Leuven in. Onze eerste poging bij Nosh liep uit op een teleurstelling: er waren slechts een tiental wachtenden voor ons. Onze knorrende magen gaven aan dat er weinig ruimte was voor geduldig aanschuiven, dus liepen we verder naar Le Pain Quotidien in de Parijsstraat. Helaas, ook hier troffen we een veel te lange wachtrij aan. (Tip voor jonge ondernemers: start een ontbijtgelegenheid in Leuven die open is op zondag, succes verzekerd!)

De derde keer bleek gelukkig de goede keer te zijn. Bij Life Bar was er wel nog plaats. Een gezond veganistisch ontbijtje gaat er altijd wel in. En jawel de speltpannenkoeken met vers fruit waren heerlijk! En vormden een gezond tegengewicht na de uitspattingen van de dag voordien. Guilty free breakfast. I like!

IMG_1646