Lhermitte ontoerekeningsvatbaar

Schuldig aan de moord op haar vijf kinderen. Ik heb de ontwikkelingen in dit proces nauw opgevolgd omdat ik hoopte dat het proces op de één of andere manier klaarheid zou scheppen in de vraag die iedereen zich stelt: “Waarom?” Dat is helaas niet gebeurd. En zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren.

Toch vind ik het terecht dat Geneviève Lhermitte toerekeningsvatbaar werd verklaard. De uitkomst kon wat mij betreft niets anders zijn: iemand die een mes steelt en vervolgens een redelijk doordacht moordplan volgt, ik kan daar ook geen onweerstaanbare drang in zien. Dat de drie psychiaters op basis van de twee brieven die Lhermitte stuurde naar haar behandelende psychiater (hoe die mens ‘s nachts nog kan slapen, dat begrijp ik niet) volledig van gedachten veranderden, doet bovendien mijn toch al wankel vertrouwen in psychiaters en psychologen geen goed. Ik blijf erbij dat we op dit moment nog bijzonder weinig weten over de menselijke psyche.

De zaak is hiermee afgesloten. Niets zal ooit de dood van deze vijf kinderen kunnen compenseren.

Rome

Dankzij een tip van de toekomstige schoonbroer (van mijn vriend, niet van mij, zolang we niet getrouwd zijn, kan er ook geen sprake zijn van schoonfamiliebanden 😉 ), leerden mijn vriend en ik de serie Rome kennen. Vroeger, toen ik nog Latijn studeerde, was ik een hevige fan van het klassieke Rome. Ik las alles wat ik maar te pakken kon krijgen over deze periode en was erg onder de indruk van de reconstructie van de Romeinse Colonia Ulpia Traiana in Xanten. De laatste jaren bekoelde deze liefde echter. Ik kreeg andere interesses en het Oude Rome was voor mij iets van het verleden.

En toen ontdekten we de serie Rome. De makers hebben kosten nog moeite gespaard om het oude Romeinse Rijk te laten herleven. Wat een genot om die historische personages op onze muur (projector, weet u wel) hun duivelse plannen te zien smeden. De beelden zijn soms zo gruwelijk realistisch dat je bijna de geur van bloed ruikt. Lang vergeten Latijnse teksten, geschreven door Julius Caesar himself, spelen weer door mijn hoofd. En zelfs al weet ik hoe deze eerste reeks zal aflopen, ik kijk met spanning uit naar de laatste aflevering.

Er gaat niets boven een uurtje vluchten naar een ander tijdperk.

Te geef: Bongobon Theater

Ergens begin vorig jaar meende iemand ons plezier te doen met een Bongobon theater. Helaas zijn mijn vriend en ik niet echt thuis in de wereld van het theater en bleef de bon onaangeroerd in de kast liggen. Na een kleine opruimbeurt kwam hij weer boven water. De bon is nog geldig tot 28 februari 2009 en geeft recht op het bijwonen van een voorstelling voor twee of meerdere personen of een korting van 34,90 euro bij aankoop van een duoticket.

Omdat het er niet naar uit ziet dat we de bon nog zullen verzilveren, dacht ik dat ik er misschien iemand een plezier mee kon doen. De eerste persoon die mij een mailtje stuurt, krijgt de bon gratis ende voor niets. De enige voorwaarde is dat je de bon zelf moet komen ophalen in Leuven.

Update: De bon is de deur uit!

Loft

Dit weekend zijn mijn vriend en ik naar dé Vlaamse film van het jaar geweest. En hebben we detoch al weer hoge bezoekerscijfers met twee verhoogd. Benieuwd of Loft erin zal slagen Koko Flanel van de nummer één plaats als meest bezochte Vlaamse film ooit te verdringen.

En wat vond ik ervan? Wel, toen ik in de filmzaal zat, had ik het gevoel: ja, het verhaal klopt, het klikt allemaal netjes in mekaar. Maar toen we na de film het één en ander aan het herkauwen waren, was ik daar plotseling niet zo zeker meer van. Bepaalde handelingen van de hoofdpersonages leken mij onlogisch en dat gedoe met dat immobiliënkantoor kregen we maar niet goed in het verhaal ingepast. Het ligt misschien aan mij, maar ik vond dat er net een plotwending te veel in de film zat. Toegegeven de ontknoping had ik totaal niet zien aankomen, wat zeker een verdienste van de film is, maar geloofwaardig vond ik het hele verhaal niet.

Dit neemt niet weg dat we erg van de film genoten hebben. Je moet gewoon achteraf niet het plot proberen te ontleden. 😉 De beelden in de film waren werkelijk prachtig. De architectuur van de loft en de andere panden die in beeld kwamen, was magnifiek. Zelden zo’n esthetisch verantwoorde Vlaamse film gezien. Een feest voor het oog.

Ik vond wel dat de film te zeer de nadruk legde op het feit dat mannen smeerlapkes zijn, alsof vrouwen geen overspel zouden plegen. 😉

Site van het Jaar

Zoals verwacht ging Google opnieuw met de hoofdprijs lopen. Het wordt een beetje afgezaagd. Verrassing van de avond: Apen.be haalt het van Gentblogt.be in de categorie stadsblogs. Leven in Leuven, de Leuvense stadsblog werd verdienstelijk vierde. Het ligt misschien aan mij, maar aan de gezichten van de Gentse medewerkers te zien, viel deze uitslag niet in goede aarde. In hun eigen Gent door de mensen van ‘t Stad naar de tweede plaats verwezen te worden, het moet een beetje zeer gedaan hebben.

Prijs voor beste persoonlijke blog ging naar tftc. Mijn persoonlijke favoriet Webpalet sleepte een mooie tweede plaats uit de brand. Een dikke proficiat, Karel! Ntone eindigde op een mooie negende plaats en overtrof zo zijn eigen verwachtingen. In de categorie fotoblogs haalde de blog van Pieter Baert het van mijn favorieten x-pose en Artur. Alle respect voor het onmiskenbare fotografisch talent van Pieter,  maar de blog van x-pose is voor mij de beste fotoblog van Vlaanderen.

Kleine wetenswaardigheden: op recepten.be wordt het meest naar sushi gezocht, sex is het populairste onderwerp op gezondheid.be (goh, wat een verrassing) en Google is van plan volgend jaar met youtube.be een gooi naar een plaats op het hoogste schavotje te doen.

Een dikke awoert trouwens voor de mensen die op Kinepolis gestemd hebben en er zo voor gezorgd hebben dat Kinepolis op de eerste plaats in de categorie cultuur & entertainment eindige. Die site sucks. Really!