En ik die dacht…

Dat alleen vrouwen een schoenenfetisjisme hadden.

Deze middag zijn we iets gaan eten in de Improvisio met een Healthy lunch-bongobon. Of tonijn met lintpasta echt zó healthy is, weet ik niet, maar ik vond alleszins dat we veel te lang op ons eten moesten wachten. Nu geef ik toe dat we in Amerika op dat vlak verwend zijn, maar drie kwartier voor een simpele lunch is toch echt te veel. Vooral als je zag dat mensen die na ons aangekomen waren, eerder bediend werden.

Na het eten sprongen we nog even binnen bij onze favoriete kledingzaak in Leuven (Ritss boetiek in de Mechelsestraat). Solden zijn altijd een goeie aanleiding om de kleerkast van mijn vriend wat aan te vullen. Twintig minuten later, was hij met vijf hemden (drie met lange, twee met korte mouwen) rijker. En nog eens tien minuten later hadden we een nieuw paar schoenen voor hem gekocht. Efficiënt winkelen, ik blijf een fan.

Nieuwe kleren betekent natuurlijk dat er plaats gemaakt moet worden in de kleerkast, dus haalde ik er alles uit wat hij al meer dan een jaar niet meer had aangedaan. De mensen van ‘t Spit zullen ons dankbaar zijn. Nu ik toch bezig was, onderworp ik ook de schoenen aan een opruimactie. Schoenen die niet meer gedragen werden en te versleten waren, gooide ik weg, andere gingen in de zak voor ‘t Spit. Toen ik het echter waagde om voor te stellen dat heel oude en versleten paar bergschoenen met de opzichtige gele veters weg te gooien, brak de hel los. Hij had al wat geprutteld bij sommige schoenen en kledingstukken, maar de bergschoenen stootten op een resoluut njet. Na een kleine fysieke worsteling heb ik het dan maar opgegeven. De bergschoenen blijven.

Volgend jaar nog eens proberen.

Te geef: Bongobon Theater

Ergens begin vorig jaar meende iemand ons plezier te doen met een Bongobon theater. Helaas zijn mijn vriend en ik niet echt thuis in de wereld van het theater en bleef de bon onaangeroerd in de kast liggen. Na een kleine opruimbeurt kwam hij weer boven water. De bon is nog geldig tot 28 februari 2009 en geeft recht op het bijwonen van een voorstelling voor twee of meerdere personen of een korting van 34,90 euro bij aankoop van een duoticket.

Omdat het er niet naar uit ziet dat we de bon nog zullen verzilveren, dacht ik dat ik er misschien iemand een plezier mee kon doen. De eerste persoon die mij een mailtje stuurt, krijgt de bon gratis ende voor niets. De enige voorwaarde is dat je de bon zelf moet komen ophalen in Leuven.

Update: De bon is de deur uit!

‘t Mineraal

Aan onze housewarming party in drievoud hebben we een fijne collectie Bongobonnen overgehouden. Helaas was het er door ons drukke bestaan nog niet van gekomen deze bonnen te verzilveren. Maandagavond hebben we daar verandering in gebracht.

Weg met de examen-, werk-, verhuis- en andere stress. Sauna ‘t Mineraal was onze bestemming voor een avond gezellig genieten van sauna’s, zwembaden en van elkaar. En het moet gezegd, na een eerste aanpassingsperiode (ik moet altijd een beetje wennen aan zoveel blote piemels 😉 ), hebben we ons geweldig kunnen ontspannen. Ik hield vooral van de erg sfeervolle Himalaya Grotte. We hebben, de nodige rustpauzes in acht nemend, bijna alle sauna’s uitgeprobeerd. Aan het stoombad zijn we niet toegekomen. Dat zal voor een volgend bezoek zijn (er ligt hier nog zo’n Bongobon).

Minst leuke moment van de avond: de opgietsauna met Japanse kruiden. Wij heel happy dat we nog net op tijd waren om deze ceremonie mee te maken. Het was de eerste keer dat we zoiets deden en we waren erg benieuwd. We hadden geluk, er was in een zee van naakte mensen op het hoogste verdiepje nog net een plaatsje voor ons twee. En toen gooide de ceremoniemeester (?) de eerste schep water met kruiden op de saunastenen. Yikes. Ik dacht even dat ik ging stikken. Men had ons gewaarschuwd dat deze Japanse kruiden erg sterk konden zijn, maar dit had ik toch niet verwacht. Het voelde aan alsof iemand een heel potje Vicks in mijn neusgat had leeggesmeerd. Ik probeerde rustig door mijn neus te blijven ademen en na een minuutje ging het weer beter.

Tot de ceremoniemeester een tweede schep bovenop de gloeiend hete stenen goot. Mijn arm ademhalingsorgaan kreeg het zwaar te verduren. Ik probeerde door de handdoek te ademen om de felle kruiden te filteren, maar veel hielp het niet. Ik was blijkbaar niet de enige met problemen, want er verlieten nog een paar mensen de saunaruimte. En toen hield ik het ook maar voor bekeken. Bijna stikken is niet bepaald mijn idee van ontspannen. Mijn vriend is een paar minuten later naar buiten gekomen. Hij zei dat hij het nog wel kon uithouden, maar hij wilde mij zeker niet alleen laten rondlopen tussen al die blote venten. 😉 Misschien moet ik zo’n opgietceremonie nog een tweede kans geven of beginnen met wat minder straffe kruiden, maar maandagavond vond ik het heel erg onaangenaam. Ik ben een opgietkruidensaunawussie. :-)

Feit is dat ik maandagnacht geslapen heb als een roosje.

Met dank aan Goya om ons ‘t Mineraal aan te raden.