nieuwjaar

De eerste nieuwjaarsbrief van mijn petekindje

Deze zondag declameerde mijn petekindje (met wat hulp van zijn mama) voor de allereerste keer een échte nieuwjaarsbrief. Alweer een mijlpaal in zijn jonge leventje. Man, wat vliegt de tijd toch. Dat kleine baby’tje van gisteren is nu al een flinke kleuter.

Ik moet zeggen dat ik op voorhand een beetje mijn hart vasthield voor het voorleesmoment. Mijn petekindje is nogal timide en staat niet zo graag in de belangstelling. Maar hij had duidelijk veel geoefend in de kerstvakantie en hij droeg zijn briefje heel flink voor, met gebaren en al. Deze supertrotse meter werd zelfs nog getrakteerd op een encore toen hij heel fier zijn briefje voor een tweede keer opzegde. Dat verdiende een dikke cent voor op de spaarrekening!

Het was trouwens gezellig druk bij de ouders van mijn petekindje, bij wie we te gast waren. Zij hadden naast mezelf en de peter van mijn petekindje ook de meter en peter van hun jongste spruit uitgenodigd. Allen vergezeld van hun partners, natuurlijk. We aten met z’n allen spaghetti en sloten de maaltijd af met een heerlijke apple crumble. Het hoeft niet altijd gecompliceerd te zijn om te smaken.

Voor het archief, de tekst van de allereerste nieuwjaarsbrief van mijn petekindje:

Liefste meter,

(op de melodie van Jingle Bells)
jingle bells, jingle belss,
‘t is een leuke dag!
Zoentje hier, zoentje daar,
‘t is nu ‘t nieuwe jaar! Hey!

Je kapoen.

IMG_9244[1]

Het eerste feest van 2016

Naar goede gewoonte trekken mijn vriend en ik richting mijn ouderlijke woonst om aldaar nieuwjaar te vieren met mijn ouders, mijn broer en zijn vriendin en mijn nonkel en tante (en eventuele neefjes die in het land zijn en nog geen andere plannen hebben).

Na een lange en moeilijke onderhandelingsprocedure slaagden de vriendin van mijn broertje en ikzelf erin de rest van de groep te overtuigen dat de aloude gourmet-formule aan herziening toe was. Dit jaar stond er dus een visbuffet op het menu. Om eerlijk te zijn, ben ik nooit een echt grote fan van gourmet geweest. Je eet te veel vlees en het is in het algemeen zo’n vettige bedoening (om nog maar te zwijgen over de geur van de gourmet die in je haar en kleren kruipt). Dus dikke hoera voor het visbuffet! En dat het gesmaakt heeft, maken onderstaande foto’s wel duidelijk.

IMG_9195

IMG_9196

IMG_9197

IMG_9198

 

Na het visbuffet moest er even een kleine pauze ingelast worden om het eten wat te laten zakken. Hét ideale moment voor discussies over de huidige politieke toestand, de vluchtelingencrisis, onze sociale zekerheid, ons rechtssysteem, de aankoop van nieuwe gevechtsvliegtuigen en IS. Vredevol is dit nieuwe jaar alvast niet begonnen… 😉

Gelukkig suste een stukje overheerlijke vanille-ijstaart met amarena-kersen de gemoederen wat. En de cognac om de avond af te sluiten, vormde de ultieme vredespijp. 😉

IMG_9205

Goodbye 2015, hello 2016!

Niet te geloven dat 2015 er alweer op zit! Op persoonlijk vlak was 2015 een goed jaar met veel vriendschap, liefde en mooie reizen. Toch zal 2015 wellicht de geschiedenis ingaan als het jaar waarin de terrorismedreiging wel heel erg dicht bij huis kwam. Al weiger ik nog steeds mee te gaan in heel de angstpsychose die hier rond gekweekt wordt.

Om 2015 in stijl uit te wuiven, reserveerden we een tafeltje voor twee in restaurant Dumon. Op het laatste nippertje had mijn jongste collega (en dochter van de uitbaters) beslist om samen met een vriendin ook nieuwjaar te vieren in het restaurant van haar ouders. Hoewel het niet meer gelukt was om met z’n vieren aan dezelfde tafel te zitten, gingen we tussen de gangen door geregeld bij elkaar op bezoek en dronken we gezamenlijk ons eerste (maar zeker niet laatste) glas champagne van 2016.

Fantastische avond waarop al dit lekkers op ons bord passeerde:

Champagne met voorproevertjes
**
Cocktail van kreeft – mango – kwarteleitje – mesclunsalade
**
Assortiment oesters – Creuses – Gillardeaux – Fines de Claires
**
Kalfszwezeriken – akkerchampignons – madeira – spinazie pasta – schorseneer
**
Sorbet kalamansi – Yuzu
**
Noordzeetongfilet – garnalen – truffel – Wakkerzeelse aardappel
**
Droomeiland van zoetigheden
**
Koffie en mignardises
**
Champagne

IMG_9172

IMG_9176

IMG_9178

IMG_9179

IMG_9181

IMG_9184

IMG_9189

IMG_9193

Het eerste weekend van 2015

Ik speel een beetje vals, want voor deze gelegenheid laat ik het weekend starten op vrijdag. Een eerste werkdag die enkel bestaat uit een receptie en een portie stappen met de collega’s, kan je moeilijk een echte werkdag noemen. Het behoort tot de mogelijkheden dat ik ietsiepietse te veel had gedronken. Sommige gedeelten van de namiddag zijn nogal wazig in mijn geheugen. Buiten dan dat beschamende slippertje met hoge hakken op een gladde dansvloer. Enfin ja, heb me geweldig goed geamuseerd en meteen het jaar met het nodige feestgedruis ingezet. Om te ontnuchteren at ik samen met mijn vriend ‘s avonds heerlijk Indisch (spinaziemomo’s are the best) en keken we nog een paar serietjes.

Zaterdag bestond onze enige noemenswaardige activiteit uit het bijwonen van de nieuwjaarsreceptie voor de inwoners van de stad Leuven. Het weer was fenomenaal slecht. Toch stonden er in de gietende regen een ganse rij zoetebekken aan te schuiven voor hun taartje. Dit jaar liet ik het slagroom- of crème au beurre-rijke taartje aan mij voorbij gaan. Ben nooit een fan van biscuit geweest en de kans dat je een beeldje in je gebakje vindt, is niet zo groot. Ik gun de prijzen graag aan mijn medebewoners en at in plaats daarvan een pannenkoek van ‘t Wit Madammeke.

Zondagnamiddag overhandigde mijn petekindje (nog geen twee jaar) zijn nieuwjaarsbrief aan mij. Ik kreeg er meteen ook een flesje zelfgemaakte limoncello bij (gemaakt door de mama, niet door het petekindje, uiteraard). Het vergde wat overtuigingskracht om hem zijn envelopje te laten aannemen, maar uiteindelijk lukte het toch. Ik denk dat hij het concept ‘een cent voor Nieuwjaar’ nog niet helemaal door heeft. Volgend jaar zal hij trouwens voor het eerst een op school gemaakte nieuwjaarsbrief overhandigen. Ik ben benieuwd!

We sloten de avond af met een gezellig diner vergezeld van een goed glas wijn met de mama en papa van mijn petekindje. Op het menu stonden met veel liefde klaargemaakte lasagne en tiramisu van Jeroen Meus. Daar kan een mens alleen maar gelukkig van worden.

De laatste nieuwjaarsfeestelijkheden

Ja, na de receptie, de nieuwjaarslunch, je kan niet zeggen dat wij niet in de watten gelegd worden op het werk (dubbele ontkenning!). Heerlijk buffet op een toplocatie vlakbij het Koninklijk Paleis. Een enorme verbetering in vergelijking met vorig jaar toen we ergens in een zaal zonder daglicht in een stoffig hotel belandden, alwaar ze ons witte wijn schonken die een jaar of tien te oud was. Niets van dat alles dit jaar. Heel geslaagd feestje in het gezelschap van de beste collega’s ter wereld!

Na al die culinaire uitspattingen werd het tijd om nog eens iets sportiefs te doen. Dus zetten mijn vriend en ik het nieuwe jaar al dansend in met een cursus salsa én bachata! Het is de tweede keer dat we een bachata cursus volgen en deze eerste les was gewoon herhaling van de figuren die we al eerder gezien hadden, dus dat ging vlotjes. De eerste salsales was echter een ander paar mouwen. Ik zag mijn vriend enkele grimassen trekken tijdens het aanleren van de basispassen, dus dat wordt nog spannend de komende lessen. Ik vind het alleszins geweldig dat ik hem na al die jaren eindelijk heb kunnen overtuigen om samen een danscursus te volgen. En kijk, het valt zelfs beter mee dan hij verwacht had!

Watch out, world, binnenkort maken wij samen de dansvloer onveilig op salsafeestjes allerhande!

2014 kick-off!

En ja, voordat een mens er erg in heeft, is 2014 alweer een paar dagen oud. De eerste dag van het nieuwe jaar, brachten mijn vriend en ik traditioneel door bij mijn ouders in Limburg. Sinds vorig jaar is de afspraak god-zij-dank verzet naar ‘s avonds ipv ‘s middags. Zo heeft het feestvierende volkje toch wat tijd om te recupereren. 😉 Al even traditiegetrouw zaten onze nonkel en tante en wat neven samen met ons rond de gourmetstellen.

Het gesprek ging eerst over de tijdloze honderd van Stubru, vervolgens over de klassiekers uit mijn pa zijn jonge jaren en voordat we er goed en wel erg in hadden passeerden de grootste hits van 2013 youtube-gewijs de revue. Tot mijn grote verbazing hadden mijn neven, die toch wat jaartjes jonger zijn dan ikzelf nog nooit van The Fox van Ylvis gehoord. Say what? WHAT??! SAY WHAATT?? WHAAATT?!!?!! Dat schrijnend gebrek aan kennis over dé viral video van 2013 werd snel geremediëerd. :-)

Als dessert trakteerden mijn vriend en ik op heerlijk nieuwjaarsgebak van Demeestere. Het werd even stil aan tafel, zo werd er gesmikkeld ende gesmuld.

De tweede dag van het nieuwe jaar werd er met de collega’s geklonken op het nieuwe jaar tijdens de nieuwjaarsreceptie. Ik vind het altijd erg leuk om na de kerstvakantie mijn collega’s gelukkig nieuwjaar te kussen en in een ontspannen sfeertje een babbel te kunnen slaan met een glaasje in de hand. Helemaal klaar om er weer in te vliegen!

Na al die drank op de receptie ‘s middags, lastte ik in de namiddag een dutje in, om tegen de avond van de tweede januari in vorm te zijn om iets te gaan eten met onze vrienden uit Lummen die hun kroost bij een babysit hadden achtergelaten. We aten Indisch niet ver van ons appartementje en het smaakte me geweldig goed. Lang leve momo’s!

De eerste echte werkdag verliep rustig. Er waren veel collega’s die vrijdag nog een snipperdag hadden genomen. Het zag er dan ook naar uit dat deze dag geruisloos zou voorbijgaan. Dat was echter buiten de hevige storm gerekend die ‘s avonds over het land trok, een spoor van vernieling achterlatend. Een blikseminslag zette het station van Leuven zonder stroom en maakte dat er lange tijd geen verkeer tussen Brussel en Leuven mogelijk was. En zo strandden mijn vriend en ik de eerste werkdag van het nieuwe jaar in het station van Brussel Noord. Gelukkig werden we twitter-gewijs op de hoogte gehouden van de toestand, want de intercom in onze trein liet het afweten.

Na zo’n drie kwartier gewacht te hebben, besloten we iets te eten te gaan zoeken om onze rommelende magen tot zwijgen te brengen. We vonden een Italiaans restaurant niet ver van het Noordstation dat redelijke pasta serveerde, maar dat buiten ons akelig leeg bleef… Na ons avondmaal bleek Leuven station terug stroom te hebben en konden we onze reis naar huis verder zetten. Blij alvast dat wij niet tot de ongelukkigen hoorden die gestrand waren in de buurt van Aarschot.

Nog één keertje, om het af te leren:

:-)

De laatste nieuwjaarsreceptie van 2013

Was er eentje op ons eigen appartementje. Met tien medewerkers aan een gezamenlijk project rond onze tafel en een kerstboom die nog voor een klein beetje eindejaarssfeer zorgde. Wat cava, prosecco, witte wijn, hartige en zoete hapjes en het werd twee uur ‘s nachts voordat we er goed en wel erg in hadden. We toastten éénmaal met Estse wodka op een gelukkig en geslaagd 2013. Als de rest van het jaar voorbijvliegt zoals de maand januari voorbijgevlogen is, zal het niet lang duren of we kunnen alweer klinken op 2014.

Misschien moeten we die kerstboom gewoon laten staan. 😉

Nieuwjaarsdag

Ik val op deze blog zo hard in herhaling dat het niet mooi meer is: nieuwjaarsdag 2013 was een bijna exacte replica van nieuwjaarsdag 2012, met gourmet en taarten van Demeestere. Met als enige verschilpunt dat het aanvangsuur van het feestje tot ieders tevredenheid verlaat werd van 13.00u naar 17.00u. Kwestie van toch een beetje te kunnen bekomen van de kater van de dag voordien. 😉

Maar ik hield er wel een prachtcadeau aan over: De Man Zonder Gezicht van Masha Gessen belooft interessante inzichten te bieden in de trukendoos van dictator Poetin.

En oja, ik proefde van de beste whisky ooit. Normaalgezien ben ik niet zo’n whiskyliefhebber, maar het flesje Japanse whisky van 21 jaar oud dat mijn broertje gekocht had, verdorie dat mocht er wezen. Alleszins een drankje dat met respect behandeld moet worden. En zo ontstond een nieuwe jaarlijkse traditie! Benieuwd hoeveel jaar die fles zal meegaan.

De cadeautjesratrace

Overal om me heen slaat de stress toe: de feestdagen zijn in zicht en er moeten nog zoveel cadeautjes gekocht worden! Toegegeve,n voor mij is de eindejaarsrush ook een stressy periode, maar op cadeautjesvlak kan ik alvast gerust zijn. Een tijd geleden spraken we af de cadeautjesratrace een halt toe te roepen.

Kerstmis vieren we bij de ouders van mijn vriend en daar wordt met een lotjessysteem gewerkt: iedereen koopt één cadeautjes voor één andere persoon ter waarde van 25 euro. Er wordt gewerkt met een wish list die lang genoeg op voorhand ter beschikking is. Makkelijk zat. Verder kopen we altijd nog iets voor de gastheer en gastvrouw, één of andere plaatselijke specialiteit om te eten of te drinken, daar kan je niet veel verkeerd mee doen.

Nieuwjaar vieren we bij mijn vader en ook daar is de cadeautjesgekte aan banden gelegd. Ik koop pralines voor mijn vader, een boek voor mijn tante en één of andere drank voor mijn nonkel. Ok, origineel is het niet, maar wel zo makkelijk. En meer hoeft dat toch niet te zijn? Draaien de feestdagen niet gewoon rond gezellig samenzijn? Voor mij hoeven al die cadeautjes echt niet, zolang het eten maar lekker is en het gezelschap aangenaam!

Contrastrijk

Een goeie omschrijving van het voorbije weekend. Zaterdagavond zaten we met twaalf volwassenen (en één erg brave baby) rond de tafel in ons appartement te klinken en te drinken op het nieuwe jaar. (Misschien toch iets te enthousiast in de wodka gevlogen op het einde van de avond. Grenzen, ze zijn nodig.) En zondagmiddag zaten we pistoleetjes en taart te eten van prinsessenbordjes, ter gelegenheid van de verjaardag van de jongste dochter van de zus van mijn vriend (pfiew, wat een omschrijving). Het contrast kon moeilijk groter zijn, maar gezellig was het allebei.

Iets minder gezellig was het kleine accidentje met het petekindje van mijn vriend. De enthousiaste iphone-speelster en digital native ging zo erg op in haar spel dat ze de natuur haar gang liet gaan. Toen ik opeens iets warms en nats in mijn schoot voelde, wist ik hoe laat het was. Ach, niets wat een wasbeurt er niet uit krijgt, zullen we maar zeggen. In de toekomst toch op tijd informeren of een bathroom break gewenst is.