GUS revisited

Vandaag had ik na het werk afgesproken met een oud-collega met wie ik regelmatig een stapje in de wereld zet en die toevallig vandaag in Brussel was. Omdat we van het goede leven houden, hadden we afgesproken om bij GUS te gaan eten.

De vorige keer dat mijn oud-collega en ik bij GUS de voeten onder tafel schoven, was op 12 maart 2020, één dag voor de lockdown. Echt, hoe lang geleden lijkt dat ondertussen? En hoe zalig naiëf waren we toen nog, denkend dat de lockdown na een viertal weken wel achter de rug zou zijn en dat virus zou overwaaien. Als ik nu terugkijk op die lockdownperiode lijkt de tijd wel in mekaar gedrukt. Heel bizar hoe snel die maanden voorbij gevlogen zijn en hoe wazig mijn herinneringen zijn. Ongetwijfeld omdat alle dagen op elkaar leken en er niets, maar dan ook helemaal niets te beleven viel in die periode.

Omdat GUS pas om 19u open gaat, dronken mijn oud-collega en ik eerst een aperitiefje bij L’Apéroterie, een fijne aperobar gevonden via Googlemaps. We stapten er net voor de grote massa binnen, want onze drankjes stonden nog niet voor onze neus of er waaide een ganse bende binnen voor een after work drankje en het werd gezellig druk in deze kleine bar. Een fijne plek waarnaar ik zeker wil terugkeren.

Stipt om 19u stonden we aan de deur bij GUS en als eerste klanten van de avond mochten we een tafeltje uitkiezen. Uiteraard gingen we voor een tafeltje aan het raam, volgens mij hetzelfde tafeltje als dat waaraan we de vorige keer zaten. En ja, het eten was heerlijk, de wijn fantastisch en de sfeer uitstekend. Zo fijn dat we erin slagen om met elkaar contact te houden, want mijn oud-collega heeft altijd boeiende inzichten te delen en is gewoon een all round sympathieke gast!

Geniet met ons mee (full disclosure, ik maakte zowel foto’s van mijn gerechten als van die van mijn collega en ik ben vergeten een foto te nemen van mijn kaasplankje):

Hapjes:

Skrei in gravelax, honing, bier en yuzu vinaigrette:

Soja zachtgekookt ei, boerenspek (voor mij):

Eendenborst, geroosterd gerstesap, polenta en piquillos:

Snoekbaars, witbier en zuringsaus (voor mij):

Havermout financier, citrusvruchten en vervainijs:

Zoetjes bij de koffie:

Alweer een topavond!

Business lunch met kreeft en Sint-Jacobsvruchten

Meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken… Jammer genoeg heeft mijn bedrijf het budget niet om onze partners op een gelijkaardige manier in de watten te leggen wanneer het onze beurt is om hen te trakteren op een lunch.

Måneskin in Vorst Nationaal in Brussel

Normaal ben ik helemaal niet zo’n concertganger, dus het is hoogst uitzonderlijk dat ik twee vrijdagen na mekaar naar een concert ga. Maar nu wilde het toeval dat zowel Lizzo als Måneskin vlak na mekaar naar België kwamen en beide concerten wilde ik niet missen.

Sinds hun overwinning in het Eurovisiesongfestival ben ik een grote fan van Måneskin. Jammer genoeg was ik er in eerste instantie te laat bij om tickets te bemachtigen voor hun concert in Vorst Nationaal. Dankzij de coronacrisis en hun groeiende populariteit werd hun oorspronkelijke concert uitgesteld en kwam er later nog een tweede concert bij. Ik besloot eens zot te doen en kocht meteen VIP-tickets voor het concert op vrijdagavond. Kwestie van eens zo’n VIP-experience meegemaakt te hebben.

Na een dagje werken op kantoor in Brussel ging ik mijn vriend ophalen in Brussel-centraal om van daaruit samen te sporen naar het station van Vorst-Oost. Vanaf het station van Vorst-Oost hadden we de groepjes concertgangers maar te volgen om bij Vorst-Nationaal te geraken.

Als VIP’s konden we gebruik maken van de aparte VIP-ingang, we kregen een bandje van de vriendelijke dames aan het onthaal, lieten onze jassen achter in de vestiaire en kregen meteen een glaasje prosecco aangeboden. Een jonge vrijwilliger bracht ons naar een hoge tafel met vier stoelen waarop een gepersonaliseerd programma stond. Een goed begin wat ons betreft.

Op de tickets stond dat we een street food experience aangeboden kregen, maar ik moet zeggen dat het eten in de VIP-ruimte toch wel iets chiquer was dan street food. Alle gerechtjes waren bijzonder verfijnd, lekker en mooi gepresenteerd. Omdat de VIP-tickets bijna volledig uitverkocht waren, kregen we aan onze tafel gezelschap van een bijzonder sympathiek Limburgs koppel. Het klikte meteen tussen ons en we hadden een heel gezellige babbel, terwijl we genoten van het lekkere eten en de heerlijke prosecco.

Traag gegaard kalfsfilet met pickles, koolrabi, mosterdsla en burrata met marjolein, tomaat en pestocrème:

Entrecote met groenten en rozemarijnaardappel:

Zeebaars, courgette, wittewijnsaus:

Kwart voor acht werden we naar onze plekken in de zaal geleid en kon het concert beginnen. En amai, wat een topconcert! Geweldig goed gezongen, strakke basgitaar die voor de rode draad zorgde, mooie afwisseling van nummers en een publiek dat alle liedjes van voor tot achter meebrulde. Ook genoten van het intieme moment toen Thomas en Damiano met z’n tweeën Vent’anni brachten. Prachtig. Om het met de woorden van Damiano zelf te zeggen: Rock ‘n Roll will never die!

Nadat de laatste noten weerklonken hadden, keerden we met onze nieuwe vrienden uit Limburg terug naar de VIP-ruimte voor een dessertje en nog een glaasje om te klinken op de fantastisch avond. Eentje om in te kaderen.

Lunch bij Super Fourchette

Deze middag genoten van een fijne lunch met twee lieve collega’s in Super Fourchette, een gezellige, beetje quirky (die cassettes!) lunchplek op wandelafstand van ons kantoor, waarvan ik het bestaan nog niet kende. Ik smulde van een lekkere én gezonde bowl du tigre, terwijl ik met mijn collega’s bijpraatte over de dingen des levens. Een leuke ontdekking!

Lunch in Gare Maritime

Deze middag had ik afgesproken in Gare Maritime met een oud-collega die ik niet meer gezien had sinds het uitbreken van de coronacrisis. Way back when deelden we samen een bureau tot onze professionele paden zich van elkaar scheidden. Ik moet zeggen, het was schrikken toen ik hem terug zag: met zijn lange witte coronabaard zag hij er plotseling oud uit. Hij vertelde me dat het fysiek ook minder met hem ging na een verblijf in het ziekenhuis met een combinatie van een longontsteking en corona. Het vroegere vuur waarmee hij over zijn job praatte was weg en hij gaf toe dat hij al zat uit te kijken naar zijn pensioen, waarvan hij toch nog een paar jaar verwijderd is. Ik moest even slikken. Al valt er wel iets te zeggen voor zijn keuze om een gezonde work-life balance na te streven. Ik denk dat ik op dat vlak momenteel dik de mist in ga.

Gelukkig zag ik hem opleven wanneer het over zijn kinderen ging. Vooral zijn jongste dochter is zijn oogappel. Laat ons hopen dat hij uit zijn vrouw en gezin nog veel plezier kan halen. En uit lekker eten, natuurlijk!

Salmon trout noodles van Korean Tiger:

Garnaalkroketje van Fish Bar:

Een late nieuwjaarslunch bij albert

Ons vriendinnengroepje van drie klonk vandaag (alcoholvrij!) op het nieuwe jaar tijdens een gezellige lunch bij albert in de Koninklijke Bibliotheek. albert moet werkelijk het meest verborgen restaurant van Brussel zijn, want het is alles behalve duidelijk dat er zich op de vijfde verdieping van de Koninklijke Bibliotheek een werkelijk fantastisch restaurant bevindt. Maar als je erin slaagt dit restaurant te vinden, zal je niet teleurgesteld zijn. Het nostalgische interieur, het fenomenale uitzicht over Brussel en de lekkere en verfijnde gerechten maken een bezoek echt de moeite waard. En dat vonden mijn vriendinnen ook! Blij dat hun eerste kennismaking met dit restaurant geslaagd was!

Appetizers:

Garnaalkroketten met remoulade:

Skrei, aardappel uit het vuur, kruidenboter, raap, sinaas:

The Red Rabbit in Kilt

Deze avond op stap geweest met de collega’s van de personeelsdienst. Na mijn laatste overleg van de dag in Schaarbeek keerde ik met de bus terug naar centrum Brussel en begaf ik mij rechtstreeks naar À La Mort Subite, waar mijn collega’s al aan hun eerste drankjes zaten. Ik ben eerlijk gezegd niet echt een fan van À La Mort Subite. Ik vind het er te druk, de tafels staan te dicht bij elkaar, de bediening is niet vriendelijk en de wijn trekt op niks. Maar goed, het is dicht bij ons kantoor en als je op tijd komt, lukt het altijd wel om nog ergens een plek te bemachtigen. Ik bestelde een witte porto, na vorige slechte ervaringen met de wijn, maar ook de witte porto viel tegen. Mierzoet.

Gelukkig stelden mijn collega’s zelf voor om andere, gezelligere oorden op te zoeken. Ik zocht op googlemaps een leuke plek in de buurt, want één van onze collega’s had een scheur in haar gewrichtsbanden, waardoor ze niet echt mobiel was. Ik herinnerde mij dat ik in de buurt van de Sint-Maria-Magdalenakerk al een paar keer een bar had opgemerkt die er gezellig uit zag. Googlemaps gaf goeie reviews en de bar was open. Dus hop, allen daarheen.

En amai, what a lucky find. The Red Rabbit in Kilt bleek op de eerste verdieping een gezellige ruimte te hebben met een grote tafel waaraan ons gezelschap van acht personen perfect paste. We hadden de hele ruimte voor onszelf! Ideaal om op het gemak bij te praten. Bovendien was de drankenkaart een pak aantrekkelijker dan bij À La Mort Subite. Met lekkere cocktails, goeie wijnen en heerlijke cremant d’Alsace. En ook de tapas mochten er zijn.

Een fijne avond om de banden aan te halen met collega’s die ik minder vaak zie op de werkvloer. Voor herhaling vatbaar.

Yet another business lunch at Comptoir des Galeries

Beetje een slechte planning van mijn kant om twee keer vlak na mekaar bij Comptoir des Galeries te lunchen, maar gelukkig verandert de lunch daar elke dag en waren de gerechten naar goede gewoonte weer uitstekend.

Mijn collega en ik hadden deze plek uitgekozen om te lunchen met een partner waarmee de samenwerking de laatste tijd nogal stroef verloopt. Terwijl we samen genoten van een lekkere maaltijd, kaartten mijn collega en ik voorzichtig de pijnpunten aan, probeerden we de plooien weer glad te strijken en op zoek te gaan naar manieren om de samenwerking te verbeteren. Ik ben niet helemaal zeker dat we daarin geslaagd zijn. Vooralsnog ga ik ervan uit dat er nog wat opvolggesprekken zullen nodig zijn. Hopelijk onder culinair even hoogstaande omstandigheden als vandaag.

Tartaar van vis:

Tongrolletjes met mosselen en garnalen:

Panna cotta met rode vruchten:

Toekomstcongres

Misschien een iet of wat pompeuze titel om aan een congres te geven, maar in deze tijdens is het meer dan ook noodzakelijk om de blik vooruit te werpen en samen na te denken over hoe het in de toekomst beter kan. En dat er ons talloze uitdagingen te wachten staan, dat is pijnlijk duidelijk.

Het congres vond plaats in het stijlvolle Flageygebouw. Ik kon alleen aanwezig zijn voor het namiddaggedeelte, maar dat was niet zo erg, want er waren voldoende van mijn collega’s die zich de ganse dag hadden kunnen vrijmaken. Het namiddaggedeelte bestond uit een keynote en twee panelgesprekken over de thema’s duurzaamheid en digitalisering, die op een visuele manier door een tekenaar werden samengevat.

Zoals gewoonlijk bij dit soort congressen was de afsluitende netwerkreceptie het interessantste moment van de dag. Uiteindelijk haal ik persoonlijk altijd het meeste uit persoonlijke gesprekken. Zeer verrijkend om de gelegenheid te hebben om met zoveel interessante mensen van gedachte te wisselen. Laat die toekomst maar komen!

Lunch bij Comptoir des Galeries

Na onze vorige gezamenlijke lunch moesten we noodgedwongen even de pauzeknop indrukken wegens gezondheidsproblemen van mijn collega. Gelukkig zijn de problemen ondertussen min of meer onder controle en konden we deze fijne traditie verder zetten in het nieuwe jaar. Omdat ik een drukke dag met veel vergaderingen had, koos ik voor een locatie vlakbij ons kantoor. En ondertussen weet ik dat ik erop kan vertrouwen dat de lunch bij Comptoir des Galeries altijd lekker en verzorgd is. En dat was ditmaal niet anders. We genoten van het eten en wisselden onderling ideeën uit over het werk. De service ging vlot, zodat ik ruimschoots op tijd was voor mijn belangrijke vergadering om 14u met The Big Boss. Geen stress!

Tomatensoepje als appetizer:

Witloofsalade met gerookte zalm:

Variatie op een klassieke cordon bleu met vis:

Chocomousse

Yet Another Blog

Life on my side

brussel