Deze middag had ik afgesproken in Gare Maritime met een oud-collega die ik niet meer gezien had sinds het uitbreken van de coronacrisis. Way back when deelden we samen een bureau tot onze professionele paden zich van elkaar scheidden. Ik moet zeggen, het was schrikken toen ik hem terug zag: met zijn lange witte coronabaard zag hij er plotseling oud uit. Hij vertelde me dat het fysiek ook minder met hem ging na een verblijf in het ziekenhuis met een combinatie van een longontsteking en corona. Het vroegere vuur waarmee hij over zijn job praatte was weg en hij gaf toe dat hij al zat uit te kijken naar zijn pensioen, waarvan hij toch nog een paar jaar verwijderd is. Ik moest even slikken. Al valt er wel iets te zeggen voor zijn keuze om een gezonde work-life balance na te streven. Ik denk dat ik op dat vlak momenteel dik de mist in ga.

Gelukkig zag ik hem opleven wanneer het over zijn kinderen ging. Vooral zijn jongste dochter is zijn oogappel. Laat ons hopen dat hij uit zijn vrouw en gezin nog veel plezier kan halen. En uit lekker eten, natuurlijk!

Salmon trout noodles van Korean Tiger:

Garnaalkroketje van Fish Bar: