En we gaan in het nieuwe jaar 2023 verder op het elan van de laatste maanden van 2022. Het concept van de business lunch is here to stay. Moeilijke onderwerpen worden op de één of andere manier bespreekbaarder als je samen een lekkere maaltijd kan delen. En ja, bij Bite Leuven is het altijd de moeite, zelfs al waren een aantal opties op de kaart niet beschikbaar omdat de dochter ziek was.
Zeg nu zelf, hoe geweldig ziet dit eruit?
En een milkshake als dessert!
Genoten van de nieuwjaarslunch in Van de Weyer na onze eerste managementvergadering van het jaar. Gelukkig was het een lichte vergadering zonder al te veel moeilijke agendapunten en konden we ons vervolgens snel wijden aan de fijne dingen des levens: een lekkere hertenfilet met winterse groentjes!
Gisteren hebben mijn collega en ik het nieuwe jaar in stijl in gang gegegeten, gedronken en gedanst. De receptie op het werk was de moeite. Volledig vegetarische hapjes, maar allemaal even lekker en verzorgd. Ik heb mijn best gedaan om met zoveel mogelijk collega’s te babbelen, maar ik vorderde zo traag in de receptieruimte dat er al veel collega’s naar huis waren voordat ik hen gelukkig nieuwjaar kon wensen. Daardoor zijn er ook extreem weinig foto’s van de hapjes, maar geloof me vrij, ze waren lekker.
En het dansfeestje achteraf mocht er ook zijn!
Vandaag kies ik voor het English breakfast. Een ideale manier om de dag te beginnen. Het valt me op dat de Engelse invloeden nog steeds overvloedig aanwezig zijn op Malta. Malta was een Britse kolonie tot haar onafhankelijkheid op 21 september 1964. De Queen was zelfs staatshoofd van de Staat Malta tot 1974! En de nationale taal is dan wel het Maltees, een boeiende mengeling van Arabisch en Italiaans, met Engels als tweede taal is reizen in Malta een fluitje van een cent.
Vandaag bezoeken we de 16de-eeuwse Saint John’s Co-Cathedral, een barok wonder waarvan letterlijk elke vierkante centimeter versierd is. Je weet gewoonweg niet waar eerst kijken. De audioguide voert ons doorheen de verschillende kapellen en leidt ons oog naar de meest interessante kunstwerken en graftombes. De kathedraal is één gigantisch grafmonument opgedragen aan generaties ridders van de Orde van Malta. De vloeren zijn versierd met prachtige kleurrijke grafstenen en de barokke grafmonumenten strijden om onze aandacht.
We waren net op tijd terug van onze Maltese avonturen om het oude jaar uit te wuiven samen met mijn broertje en zijn vriendin, die zo vriendelijk waren om dit jaar gastheer en gastvrouw te spelen. Voor de gelegenheid hadden ze een afhaalmaaltijd voorzien van één van hun favoriete Limburgse restaurant Altermezzo, ondertussen omgedoopt naar ALTER.
Natuurlijk kon mijn vriend het niet laten om wat cadeautjes mee te nemen voor de twee katten, die sowieso al niets te kort komen bij mijn broer en zijn vriendin. De katten waren voor deze feestelijke gelegenheid extra grondig geborsteld en zagen er op hun kerstbest uit.
Het menu was werkelijk uitstekend. Alleen jammer dat het concept je natuurlijk noodzaakt uit kartonnen bakjes te eten. Maar ik zou me persoonlijk ook niet durven wagen aan het repliceren van die fantastische schikking op een bord.
We startten de avond met een uitstekend flesje champagne, die mijn fijnproever broer speciaal voor deze gelegenheid was gaan halen in combinatie met wat heerlijke hapjes.
Kreeft radijs, ponzu:
Vlaswijting handgepelde garnalen, aardpeer:
Hertenkalffilet pompoen, vadouvan:
Kaasschoteltje met uitsluitend Belgische kazen:
Peer witte chocolade, yuzu
Bij dit alles had mijn broer werkelijk uitstekende wijn voorzien. Echt genieten! Het was twaalf uur voordat we er goed en wel erg in hadden. We telden af naar middernacht, wisselden kussen uit en wensten elkaar het beste voor het nieuwe jaar.
We sloten de avond (of moet ik zeggen nacht) af met een paar glaasjes whisky. Laat ons zeggen dat mijn vriend en ik om half vier blij waren dat we gebruik konden maken van de luchtmatrassen om te blijven slapen. 😉
Nieuwjaarsochtend sliepen we uit, ontbeten we samen en gingen mijn vriend en ik naar het rusthuis om mijn moeder gelukkig nieuwjaar te wensen.
Een goed feestje om het jaar te beginnen. Zo hebben we ze graag!
PS: Als afsluiter nog een foto van de baas in huis:
Goed geslapen en genoten van het ontbijt met eggs benedict. Ons hotel biedt een mix van een buffet en à la carte aan, waarin ik me helemaal kan vinden. Ik waag me aan een zomerse outfit met flipflops, als dit alsnog te koud blijkt, kunnen we altijd nog terugkeren naar het hotel, want vandaag staat een verkenning van de omgeving op het programma.
De zon schijnt alvast uitbundig en het is zelfs warmer dan verwacht! Zalig! Mijn vriend en ik wandelen onze neus achterna en belanden zo in de Lower Barrakka Gardens die ons een prachtig uitzicht bieden op Valletta en de Grand Harbour. Het oude stadsgedeelte van Valletta bevindt zich op een met omwallingen verstrekte landtong omringd door helderblauw water en het geheel vormt een bijzonder pittoresk plaatje. Malta en Valletta hebben een zeer bewogen geschiedenis en de hospitaalridders hebben duidelijk veel zichtbare sporen achter gelaten.
We wandelen vanaf de Lower Barrakka Gardens verder naar het Siege Bell War Memorial, een monument dat in 1992 door Queen Elizabeth II ingehuldigd werd om de 7000 mensen te herdenken die hun leven verloren tijdens de Slag om Malta in de Tweede Wereldoorlog. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo bekend ben met de rol die Malta speelde in de Tweede Wereldoorlog. Reden te meer om ons daarin de komende dagen verder te verdiepen. Nu genieten we vooral van de prachtige omgeving in combinatie met het zicht op zee en de blauwe lucht. Een mens wordt er spontaan gelukkig van.
De rest van de voormiddag dwalen we op goed geluk door de prachtige straten van Valletta. Het oude stadsgedeelte is vrij klein en het is er aangenaam wandelen. We bewonderen de stijlvolle gebouwen in zandsteen en lopen wat kerken binnen als er geen eredienst aan de gang is.
Om te ontsnappen aan het treurige weer in België boekten mijn vriend en ik een tijdje geleden een korte vakantie in Malta. In de hoop daar van een aangename winterzon te kunnen genieten en wat te kunnen bekomen van de extreem stressvolle maand december.
Omdat ik geen tussenmaat valies heb, trekken mijn vriend en ik ‘s ochtends nog snel de stad in om een nieuwe te kopen, zodat ik al mijn spullen in een splinternieuwe valies kan pakken. We zijn ondertussen al professionele pakkers, dus onze valies is snel klaar en zo is er nog wat tijd om ons appartement wat op te ruimen. In de namiddag brengt de NMBS ons zonder problemen naar de luchthaven van Zaventem. Toch een ongelooflijke luxe om zo dicht bij een treinstation te wonen. We zijn zelfs iets te vroeg waardoor we een kwartiertje moeten wachten voordat we onze bagage kunnen inchecken.
Aangezien onze vlucht pas om 19.55u vertrekt, hebben we een Diamond Lounge pass gekocht om daar ons kerstavond diner te kunnen houden. Als je alles in rekening brengt, is zo’n lounge passgoedkoper dan elders in de luchthaven eten. Zeker als je graag een glaasje wijn drinkt. In zo’n lounge zijn er voldoende stopcontacten, de toiletten zijn proper en je zit er op je gemak. Alleen maar voordelen dus.
De Diamond Lounge is naar mijn mening wel minder goed dan de lounge van Brussels Airlines zelf, zeker wat betreft de diversiteit van het etensaanbod. Maar het is er rustig zitten, ze hebben heel lekkere broccolisoep (waarvan ik twee grote kommen eet), de tajine van kip smaakt en de rosé wijn vormt een perfecte start van de vakantie (de schuimwijn was daarentegen veel te zoet).
We zijn duidelijk niet de enige met reisplannen op deze kerstavond. Het is zelfs behoorlijk druk op de luchthaven, met opvallend veel Aziaten die net als wij deze dag hebben uitgekozen om te vliegen. Wellicht omdat dit goedkoper uitkomt.
Ons vliegtuig vertrekt mooi op tijd en de vlucht verloopt vlotjes. Aangekomen in de kleine luchthaven van Valletta pikken we onze bagage op en hopen we dat het hotel een taxi voor ons geregeld heeft. De boodschappen die ik via de chat van booking.com ontvangen heb, zijn op dat vlak nogal dubbelzinnig, ondanks mijn uitdrukkelijke vraag om een taxi te regelen.
Enfin ja, uiteraard staat er geen taxichauffeur op ons te wachten en moeten we zelf een luchthavenshuttle regelen. Op zich wel goedkoper dan de taxi van het hotel, maar we zijn allebei moe en hebben geen zin in lang wachten.
Uiteindelijk valt de wachttijd nog mee en komen we rond half twaalf aan in het hotel, een mooi en stijlvol stadspaleis in het historische hart van Valletta.
Om de volgende dag fris te zijn, kruipen we, na ons opgefrist te hebben, meteen onder het donsdeken. Kwestie van goed uitgeslapen te zijn om Valletta morgen te verkennen. De eerste blik op de nachtelijke straten doet alvast het beste verhopen.
De laatste vrijdag van het jaar 2022 hadden mijn vriend en ik een afspraak met onze vrienden uit Philadelphia (voorheen Chicago). Niet te geloven dat het al van 2017 (!!!) geleden was dat we elkaar nog eens in het echt zagen. Hun jongste dochten hadden we zelfs nog nooit in levende lijven gezien. Echt bizar, want het voelde helemaal niet aan alsof het al zo lang geleden was. Corona heeft heel mijn tijdsbesef om zeep geholpen.
We hadden afgesproken om samen te gaan eten bij Barba, helaas overleed de grootvader van onze vriend begin deze week en moesten zijn ouders deze vrijdagavond naar de wake gaan. Geen oppas dus voor de twee dochters en met een vierjarige en een achtjarige chic gaan dineren was niet echt een optie. Plannen veranderd dus: de reservatie bij Barba geannuleerd, snel een Cambio gereserveerd (onze allereerste keer een elektrische!) en afhaalsushi bij Kintsugi besteld. En zo reden mijn vriend en ik met een hoop sushi in de wagen naar het huis van de ouders van onze vriend in Kessel-Lo. En kon onze reünie alsnog plaatsvonden.
En weten jullie, ik ben oprecht blij dat het zo gelopen is, ondanks de droevige omstandigheden van het overlijden in de familie. Het was heel fijn om te spelen met de schattige Chinees-Amerikaanse dochters van onze vrienden. Amai, wat een pittige dames en echt zo’n typisch Amerikaanse flapuiten. Maar wel flapuiten die Engels, Chinees en Nederlands spreken. Allez, de jongste haar Nederlands is (nog) niet zo goed, maar ze begrijpt het wel prima. En de sushi was ook uitstekend! Al moest ik wel wringen om nog een plekje te zoeken voor een stukje taart.
Fijn dat het nog gelukt is af te spreken vlak voor ons vertrek naar Malta!
Een fotootje van onze elektrische cambio:
Gisteren bracht ik samen met mijn collega-leidinggevenden een bezoek aan de Parkabdij. We bezochten er de Alamire Foundation en de PARCUM tentoonstelling Fragile met werk van Patrick Van Caeckenbergh. Sowieso is de Parkabdij één van mijn favoriete Leuvense plekken, dus super om deze ervaring te kunnen delen met mijn collega’s. En daarnaast was dit natuurlijk een mooie activiteit om een toch wel bewogen jaar af te sluiten.
Na de rondleiding was het tijd om de inwendige mens te versterken in de Abdijmolen. Het eten was heel lekker, maar zoals we dat ondertussen gewoon zijn, liet de bediening wat steken vallen. Bizar toch, dat zo’n grote groep bijna moet smeken om wat extra wijn te krijgen.
Uiteraard bleven de Leuvenaars het langste plakken en even werden er zelfs plannen gesmeed om nog door te zakken op café, maar de ratio overwon en na een korte fietstocht naar Leuven station besloot ik toch maar gewoon onder de wol te kruipen, kwestie van die beginnende verkoudheid de kop in te drukken.
In de voormiddag moest ik voor een vergadering in ons koude kantoor in Brussel zijn, maar in de namiddag had ik thuiswerk ingepland. Omdat de laatste managementvergadering van het jaar toch weer een stevige was, trakteerde ik mezelf op een lunch met porridge. Gewoon, omdat ik daar zin in had. Gelukkig hebben ze ook in Brussel een filiaal van Oats Day Long.
