Stand van zaken

Terwijl de boel hier zo langzamerhand gestut raakt (‘k heb wel compassie met die werkmannen: het is bepaald onaangenaam weer om in te werken), wordt het hoog tijd dat ik jullie een kleine update geef.

In het ochtendlicht werd de ware omvang van de schade pas echt duidelijk. Waar we oorspronkelijk dachten dat slechts een stuk gevelsteen van de achtergevel ontbrak, bleken vier verdiepingen van de gemeenschappelijk muur met de buren naar beneden gekomen te zijn. Dezelfde muur waar ooit het gat in was, is niet meer. Gewoon in mekaar gestort. Ik dacht al dat het lawaai dat wij ‘s nachts gehoord hadden niet in overeenstemming was met een paar ontbrekende gevelstenen. Een geluk bij een ongeluk is dat het bovenste deel van de scheidingsmuur het niet begeven heeft, omdat er een steunbalk stak die de verdiepingen hoger dan het vierde droeg. Als die steunbalk er niet was geweest, denk ik dat de ravage niet te overzien was.

Enkele foto’s ter illustratie.

Het rood dat zichtbaar is op de foto is de binnenmuur, die dapper heeft standgehouden. Tegen die binnenmuur stond, met de nadruk op stond, de scheidingsmuur. De witte stukken zijn stukken isolatie tussen de beide muren. De reddende steunbalk zit bovenaan op de plek waar nog de meeste witte isolatiestukken zichtbaar zijn.

De schade aan de achtergevel bij daglicht. Het stuk dat ontbreekt is door de vallende zijgevel mee naar beneden gesleurd. Het loshangende stuk is ondertussen al verwijderd wegens veel te gevaarlijk om te laten hangen.

De gevallen muur en de werkmannen die druk bezig zijn puin te ruimen:

Een gedeelte van het al geruimde puin:

Ik ben deze ochtend dan toch nog naar de Russische les geweest. Ik kon niets bijdragen ter verbetering van de situatie en ik was toch al wakker. ‘t Was wel een spectaculaire reden om een uur te laat in de les aan te komen. 😉

Vanavond moesten we normaalgezien naar een verjaardagsfeestje, maar omdat we nu niet bepaald een goeie nachtrust gehad hebben, hebben we laten weten dat we niet komen. Kunnen we de boel hier ook een beetje in het oog houden. Al is het misschien veiliger om bij eventueel instortingsgevaar op een andere plaats te zijn.

Een beetje grappig

Je had ons deze nacht rond kwart na vier eens moeten zien rondschieten om al die ballonnen van de leefruimte naar de reservekamer te verplaatsen. Kwestie van politiemannen, brandweer of bouwfirma’s ‘s morgens zonder al te veel schaamrood op de wangen te kunnen ontvangen. Ik verwacht mij nu aan hopen gekrakeel tussen de twee bouwfirma’s. Ik vermoed dat het de schuld is van de bouwfirma van hiernaast, de fameuze creatoren van het gat. Hopelijk wordt de schade snel hersteld.

Trouwens een dikke pluim voor de Leuvense politie. Zeer beleefd en correct en gisterennacht ongelooflijk snel ter plaatse.

Holy shit!

Holy fucking shit! Sorry voor mijn taalgebruik, maar een paar krachttermen zijn op dit moment zeker op zijn plaats. Deze nacht, rond een uur of half vier worden mijn vriend en ik ruw uit onze slaap gerukt door een donderend geraas. Het eerste wat door ons hoofd schiet: d’r is iets naar beneden gekomen op de bouwwerf naast ons. Mijn vriend gaat kijken op ons balkon en ik lig nog een minuut of wat half versuft in bed. Tot mijn vriend roept: “Shit, shit, shit, da’s aan ons gebouw. Schade aan ons gebouw.” Twee tellen later ben ik uit bed en sta ik in pyama al klappertandend op het balkon te staren naar het gigantische stuk gevel dat vlak boven onze hoofden los hangt. Eerste reflex bij bouwperikelen: fotografisch bewijsmateriaal verzamelen. Tweede reflex: in het gebouw rondlopen om te zien wie er zo nog al wakker is en de brandweer bellen.

Blijkbaar had iemand van de huurders in het gebouw al de politie en de brandweer gewaarschuwd. Restte ons niet veel anders dan wachten en bidden dat de boel niet zou instorten. De politie van Leuven stond er ongelooflijk snel. Samen (ik nog steeds in pyama met ondertussen wel een jas erboven) met de politie en de overige bewoners die wakker waren de schade vanaf het dak van de garages opgenomen. Eerste verdict (voor zo goed als mogelijk vastgesteld met zaklampen): geen structurele schade, alleen schade aan de gevelsteen. Tweede verdict: holy fucking shit, hebben we nu nog niet genoeg miserie gehad met die bouw hier?

Bellen naar de eigenaars van het appartement boven ons, waar de grootste schade is, levert niets op. Bellen naar de bouwfirma die verantwoordelijk is voor onze bouw ook niet. De aannemer van de bouw naast ons (een stuk van de gemeenschappelijke muur is ook geraakt) neemt ook niet op. De brandweer wil op het balkon van het derde verdiep geraken om het nog los hangende stuk gevelsteen dat een gevaar vormt, te verwijderen. De huurders van het derde verdiep zijn niet thuis. De eigenaars van het derde verdiep nemen na wat rondbellen de telefoon op, maar hebben geen sleutel en zijn blijkbaar een beetje achterlijk of zo, want kunnen ons niet eens een gsmnummer van de huurders bezorgen.

En daar stonden we. Midden in de nacht, op straat, zielig te wezen. Samen met de Leuvense politie en de brandweer. Ik heb gezelligere nachten doorgebracht…

Het bewijsmateriaal:

Genomineerd

Voor het tweede jaar op rij kan u stemmen voor dit bescheiden weblogje. Winnen zal ik niet en er mijn slaap voor laten ook niet, maar ik voel me toch wel een beetje vereerd. Het is leuk om gelezen te worden. Punt. Al vind ik maandag een rare avond voor een prijsuitreikingsfeestje. Wie zit er graag in het begin van de week met een houten kop op ‘t werk? De beslissing om de prijzen in Gent uit te reiken, is dan weer geweldig evident. Clickx gunt de gedoodverfde winnaars graag een feestje in eigen stad.