Change of plans

Gisterenavond, vlak voor sluitingstijd stonden mijn vriend en ik in de Airstop (die dus niet open blijkt te zijn op zaterdag). Ons doel was het vastleggen van een vlucht naar Barcelona voor het verlengde weekend van Allerheiligen. En ja, wij waren er ons wel degelijk van bewust dat we, ondanks eerder gemaakte goeie voornemens, weer rijkelijk laat waren. Gevolg: er bleken alleen maar superdure plaatsen beschikbaar en dan nog op ongelukkige tijdstippen. Blijkbaar is Barcelona een populaire bestemming in de allerheiligenvakantie.

Daar stonden we dan, in de Airstop, een beetje besluiteloos, want we hadden geen alternatieve bestemming in gedachten. Gelukkig kreeg mijn vriendje op datzelfde moment een lumineuze inval: waarom zouden we niet naar Parijs gaan? Hij is namelijk ook nog nooit in Parijs geweest (oink, hoe kan dat nu?). Dus bedankten we de vriendelijke jongen van Airstop voor de geleverde opzoekinspanningen, stapten het Airstopkantoor buiten en begaven wij ons linea recta naar het station van Leuven. Gelukkig was er nog meer dan plaats genoeg in de Thalys.

Nu alleen nog een hotel in Parijs vinden. Iemand tips? 😉

Een lui weekend

Buiten het etentje op vrijdag, hebben mijn vriend en ik dit weekend bijster weinig gerealiseerd. Ok, zaterdagvoormiddag zijn we naar een paar winkels geweest, waarvan de helft dicht was (wegens veranderde openingsuren en Marktrock). Het Besloten Land daarentegen was wel open. Een slechte zaak voor onze portemonnée, zo bleek, want we zijn er met meer dan tachtig euro aan strips buiten gestapt. Voor dit bedrag kregen we 17 strips, waaronder de volledige SODA-reeks. Na eerst iets te zijn gaan eten op het terras van de Werf (waar tot onze grote verbazing nog tafeltjes in de zon vrij waren), hebben we onze leessessie verdergezet op het balkon van ons appartementsgebouw. Ik kan me de laatste keer dat we zo’n rustige dag gehad hebben, zelfs niet meer herinneren. En geloof me, het deed deugd. Misschien over een jaar of twee nog eens zo’n dag inlassen. 😉

Zondag ging verder aan hetzelfde gezapige tempo. ‘s Middags een terrasje gedaan op het Martelarenplein en dan in de namiddag toch wat proberen blokken. ‘t Is immers hoognodig. Ik kan de komende examens immers zo hard negeren als ik wil, daarmee verdwijnen ze nog niet. Door mijn eigen laksheid en nalatigheid zit ik dit jaar met een redelijk ondoenbare septemberzittijd opgescheept. Maar goed, wie niet blokt, moet op de blaren zitten. Ik moet stoppen met mij afvragen waarom ik zonder concreet doel voor ogen aan een twee diploma begonnen ben. Gewoon verstand op nul en beginnen blokken.

Yummie

Een cocktailrecept dat ik nog niet kende. Ik zit op dit eigenste moment met diezelfde cocktail achter mijn pc na te genieten van een geslaagde avond. De ouders van mijn vriend wilden graag eens onze nieuwe meubels komen bewonderen, wat wij dan weet een goeie aanleiding vonden om eens lekker voor hen te koken. Als voorgerechtje aten we pikante scampi (danku Jamie), als hoofdgerecht de lekkerste eend ooit en als dessert een gezonde portie fruitsla. En nu een lekker glas engelenpis om dat alles door te spoelen. 😉 Feeling happy.

Taalfouten

Ligt het aan de zomerse nonchalance? Aan de door de vakantie ingegeven zorgeloosheid? Het valt mij alleszins op dat taalfouten de laatste weken welig tieren op de Vlaamse blogs. Nu zal u mij ongetwijfeld op gezette tijden ook op een taalfoutje betrappen. Niemand is perfect. Maar het aantal zware grammaticale fouten (zeg maar dt-fouten) dat ik de laatste tijd tegenkom, hebben mijn taalgevoel ernstige schade toegebracht. Als ik zo’n fout zie, probeer ik meestal op mijn tanden te bijten en snel verder te lezen. Niemand houdt van kommaneukers (al kunnen sommige fouten bezwaarlijk onder de noemer komma’s gebracht worden). Soms wordt het mij echter te veel en kan ik het niet laten de foutenmaker in kwestie op zijn of haar fout te wijzen.

Dus aan alle bloggers bij wie ik onlangs een foutje verbeterd heb: sorry, het was sterker dan mezelf. Troost jullie met de gedachte dat een juiste schrijfwijze het lezen van jullie blogs alleen maar aangenamer kan maken.

Marktrock

Naar ‘t schijnt gaat vanavond het volledig vernieuwde Marktrock festival van start. Het zal mij eerlijk gezegd worst wezen. Ik ging de vorige edities vooral naar Marktrock om de sfeer rond de gratis podia op te snuiven en gezellig een terrasje te doen met vrienden (zie ook Beleuvenissen). In de huidige editie werden alle gratis podia helaas genadeloos afgeschaft. Ach ja, ik kan nog altijd met de anarchisten gaan meefeesten. 😉

Toch een pluspuntje: ze hebben de datum eindelijk vervroegd zodat blokkende studentjes met tweede zit niet meer knarsentandend op hun kamertje naar veel te luide muziek moeten luisteren.

Barcelona

Mijn vriendje en ik plannen een weekendje Barcelona. Ikzelf ben al één keer in deze magnifieke stad geweest, maar mijn vriendje nog nooit. Hoog tijd om hem eens met Barcelona te laten kennismaken. Benieuwd of deze stad ook op zijn lijstje met favoriete steden zal terechtkomen.

In principe zou ik nu een vergelijkende studie moeten maken om een geschikt hotel te vinden. Het hotel waar ik de eerste keer verbleef, was echt erbarmelijk, dus dat is geen optie. Omdat ik last heb van tijdsgebrek en luiheid, vroeg ik mij af of er onder mijn lezers mensen met goeie tips zitten? Let wel: ik ben een beetje een luxebeest. Drie sterren is een minimum. Het hotel moet kraaknet zijn, de kamers groot genoeg en goed geïsoleerd, de bedden comfortabel en de badkamer voorzien van alle toeters en bellen (liefst met een groot bad). ‘s Ochtends verkiezen wij een uitgebreid ontbijtbuffet, kwestie van de dag goed te beginnen. Een mooi uitzicht is een pluspunt, maar hoeft niet. Een kluis op de kamer is handig. Een saunaruimte in het hotel mag ook wel.

Heeft er iemand aanraders?

Hapje Tapje

Deze zondag was het Hapje-Tapje in Leuven. Hapje-Tapje is een jaarlijks gebeuren waarbij de klemtoon ligt op het verwennen van de smaakpapillen. De straatjes van het centrum staan vol met eet- en drankkraampjes en de grootste uitdaging bestaat erin een keuze te maken uit het massale aanbod.

Wegens te veel werk dat ik al te lang had uitgesteld, was ik dit jaar niet van plan om te gaan, maar ik heb een zwak karakter en heb mij (veel te gemakkelijk) laten overtuigen om “voor een uurtje” te gaan. Kon ik meteen het optreden van Fester Fester op de Oude Markt meepikken. Niet dat ik een fan ben, daarvoor ligt hun muziekstijl een beetje te ver van mijn smaak af, maar ik ken een paar mensen die in dat groepje meespelen en hun Charming Frieda-actie wist zowaar een glimlach op mijn gezicht te toveren.

En ach, hoe gaat dat? Je komt wat bekend volk tegen. Het oorsponkelijke vriendengroepje groeit gestaag aan. Je begint je, ondanks een mindere dag, goed te amuseren. De cocktails zijn verleidelijk, de hapjes ook. Het is een zwoele zomeravond zoals we er dit jaar nog veel te weinig gehad hebben. En dan blijft er van de oorspronkelijke voornemens niet veel meer over. Maar gezellig was het wel.

Martelingen op de trein

Mijn treinreis deze ochtend begon als volgt: “Dames en heren. Het geluid dat u nu hoort, kan helaas niet door ons afgezet worden.” Met als gevolg dat mijn gehoororgaan en dat van mijn medereizigers de ganse rit van Leuven naar Brussel geteisterd werd door een soort drietonige bezettoon gevolgd door een heel luide, verschrikkelijk onaangename bieptoon. Om zot van te worden.