Vandaag

Zal de annalen ingaan als de dag dat ik de brief opstelde om mijn naam uit het doopregister te laten schrappen. Ik was al jaren van plan dit te doen, maar stelde dit uit luiheid steeds uit. Dit artikel herinnerde me opnieuw aan mijn voornemen en vandaag heb ik er dan eindelijk werk van gemaakt. De katholieke kerk is een instituut waarmee ik niets wens te maken te hebben.

Hypocrisie

Je hebt zo van die mensen die nooit ofte nimmer naar de kerk gaan, maar toch de ‘mijlpalen in hun leven’ in een kerk vieren: doopsel, huwelijk, begrafenis. Ik weet dat dit opgaat voor veel katholieken, maar het stoort mij. Ik vind dat je om deel uit te maken van de kerkgemeenschap, op regelmatige tijdstippen naar de kerk (toch zeker op kerkelijke hoogdagen) hoort te gaan. Als je dit bezoek beperkt tot huwelijken, doopvieringen en begrafenissen, tja, in hoeverre engageer je je dan voor je geloof?

Je hebt zelfs mensen die ervoor uitkomen niet gelovig te zijn, maar tóch voor de kerk trouwen, omdat de familie dat wil of voor de mooie fotootjes in de kerk. Kuch. Je hebt mensen die geen goed woord over hebben voor de katholieke kerk, maar als het erop aankomt, staan ze te blinken in een gebouw dat beheerd wordt door diezelfde katholieke kerk.

Sta mij toe dit ongelooflijk hypocriet te vinden. Ik ben niet gelovig. Wat zou ik dan in een kerk gaan staan en de sacramenten van een instelling in ontvangst nemen waarmee ik mij totaal niet kan verzoenen. Neen, werkelijk, ik snap die mensen niet.