Food and shopping

Deze middag heb ik het allerlekkerste slaatje met geitenkaas ooit gegeten. Op het terras van de La Royale. Echt zalig. Met gebakken appeltjes en honing en heel veel groentjes. ‘t Was eigenlijk een beetje te veel voor mij, maar omdat het zo lekker was heb ik toch alles opgegeten. Liefhebbers van geitenkaas weten waarheen.

Na het eten zijn we nog even de stad in gegaan. ‘t Was braderie in de Diestestraat. Best wel gezellig met al die kleine kraampjes. Zelfs het zonnetje was, zij het aarzelend, van de partij. Onze belangrijkste stop was de Casa, waar we tot grote vreugde van mijn vriendje een schoenenkast op de kop getikt hebben. En ook nog wat fotokaders en een fleece dekentje.

Nu nog werk maken van de verlichting in ons appartement en dan is het inrichtingswerk zowat achter de rug.

Adrenaline

Je zou denken dat ik met mijn behoorlijk lange studiecarrière ondertussen al wel alle aula’s in Leuven gezien zou hebben. Niet dus. Ik was vanochtend een tikkeltje te laat vertrokken voor het examen met als gevolg dat ik niet gewoon de groep kon volgen. En daar stond ik dan. In de gebouwenwirwar van het MTC-college. Op zoek naar lokaal 00.03 (link alleen voor de mensen met een KUL-login). Een lokaal dat na wat zoeken onvindbaar leek. Al hier en daar mensen aangeklampt, maar zelfs het kuispersoneel wist me niet verder te helpen. “Ja, d’r zijn hier nog al wat mensen gepasseerd die dat lokaal zochten. Neen, we weten niet waar dat is. Staat dat niet aangegeven?” Neen, dat stond dus niet aangegeven.

Lichte paniek. Ik was verdorie rond met de cursus, ik wilde dat examen afleggen! Dan maar een hulplijn ingeschakeld: mijn vriendje. Hij heeft nog eens nagekeken of ik mij niet vergist had van lokaal, maar dat bleek niet het geval te zijn. Ondertussen liep ik al meer dan een kwartier te zoeken, was ik op goed geluk al enkele aula’s binnengestapt, maar de juiste zat er niet tussen. De moed begon me in de schoenen te zakken. Op datzelfde moment kwam ik een lotgenootje tegen. Ook iemand die op zoek was naar hetzelfde lokaal en al ettelijke minuten liep rond te dwalen in de historische gebouwen van de KUL. Gedeelde smart is halve smart, ik voelde mij al een beetje beter.

En toen kwam het verlossende telefoontje van mijn vriendje. Hij had ergens op een forum van Crimen gevonden waar het lokaal was. Recht tegenover de grote aula van het MTC, helemaal niet goed aangeduid. Een dikke grote 1 op de deur en langs de deur een minuscuul plakkaatje met 00.03 op. Onzichtbaar voor mensen met slechte ogen als ikzelf. Enfin, eind goed al goed. Een klein half uur later dan gepland toch aan het examen kunnen beginnen. En gelukkig viel dat examen goed mee en heb ik geen nadeel ondervonden van het feit dat ik een half uur minder tijd had dan de rest van de studenten. Ik had zelfs nog tijd over om mijn antwoorden na te kijken.

Moraal van het verhaal: volgende keer toch maar op tijd vertrekken naar het examen. 😉

Blogday today

Blog Day 2007

Goed, ik was eerst niet van plan om aan dat blogday-gedoe mee te doen, maar toen bedacht ik me dat er toch wel een aantal blogs zijn die ik graag in het zonnetje zou willen zetten. Blogs die niet tot het kringetje van de happy few behoren. Dus bij deze. In willekeurige volgorde.

AnW: een blog van een dame voor wie ik enorm veel bewondering heb. Ook een aanrader voor de liefhebbers van wielrennen.

Daphné en haar hulphond Valéas: een redelijk nieuwe blog die de (soms niet altijd even welriekende) avonturen vertelt van studente Daphné en Valéas de golden retriever.

Sponzen Ridder: omdat zijn berichtjes mij bijna altijd doen glimlachen.

Handiklap: vertelt het verhaal van Liesbeth, een vrolijke kleuter met een meervoudige handicap.

Thoughts from the girl next door: blog van een Amerikaans meisje dat alles behalve een girl next door is. Ze heeft al de halve wereld afgereisd en niet alleen als toeriste, maar ook als medewerkster van een non-profit organisatie.

BlogDay2007.

Kaarsje

Er brandt een kaarsje in ons huis. Een kaarsje voor een baby in een buik. Een baby die, als alles goed gegaan was, een grote broer gehad zou hebben om mee te spelen. Helaas ging niet alles goed. Na negen maanden wachten kwam de grote broer dood ter wereld. Daarom brandt er een kaarsje. Een kaarsje voor de baby die nooit geademd heeft. Een kaarsje voor de baby-in-de-buik die zijn grote broer nooit zal kennen.

Toeval

Soms gebeurt er nog eens iets in mijn leven dat ongepland is. Ik geef toe, de momenten worden schaarser en schaarser (natuurlijk door mijn eigen toedoen), maar ze bestaan nog. Vanavond gingen mijn vriendje en ik snel snel iets eten op het Martelarenplein. Althans dat was de bedoeling. Want wie zat daar op een terrasje vlakbij het station? Een kennis die we al een paar jaar niet meer hadden gesproken. Ik wist dat hij tegenwoordig ergens in onze buurt moest werken, want ik was hem ‘s ochtends al enkele keren tegengekomen op weg naar het station. Maar omdat ik meestal maar een minuut of twee op overschot heb om mijn trein te halen, had ik nog niet meer dan een goeiemorgen met hem kunnen wisselen.

En nu zat hij daar, samen met een collega op een terrasje. Dus schoven we bij aan hun tafeltje voor een aperitiefje. ‘t Was zo gezellig dat de collega van D zijn trein naar Oostende gemist heeft en hij een vol uur moest wachten op de volgende. 😉 Heel leuk te horen hoe het D nu verging. Net begonnen aan een nieuwe job na wat interimmekes. Nog helemaal enthousiast en zo. 😉 En omdat een paar jaar nu eenmaal niet bij te praten valt op een uurtje, zijn we daarna verhuisd naar l’Etoile d’Or voor ons avondmaal. Allez, mijn vriend en ik hebben gegeten en de twee jongens hebben iets gedronken.

Bij het afscheidnemen hebben we hem onze visitekaartjes gegeven en beloofd dat ons volgende weerzien geen drie jaar meer op zich zal laten wachten. Benieuwd hoe lang het zal duren eer hij ons een mailtje stuurt.

Ratatouille

Gisteren zijn we er nog eens in geslaagd ons naar de kinepolis te verplaatsen. Ben nog steeds niet helemaal te spreken over dat stoelenreservatiesysteem, maar goed, alles went, zeker? Ik heb alleszins genoten van de film. Mits de juiste pr kan zelfs ongedierte schattig worden voorgesteld. De computer graphics waren ronduit indrukwekkend (de vacht van dat ratje!). We zijn blijven zitten tot het laatste stukje aftiteling en het aantal mensen dat aan Ratatouille heeft meegewerkt, was óók behoorlijk indrukwekkend. En ik vermoed dat dat ook zal gelden voor de gebruikte rekenkracht. Niet alleen technisch een knap staaltje, ook inhoudelijk zat het verhaal goed in mekaar. Het einde was bovendien minder zeemzoet dan je van dat soort films zou verwachten.

Tot nu toe was 2007 jammer genoeg een mager filmjaar voor mij. Ik denk dat het jaren geleden is dat ik nog zo weinig films in de filmzaal gezien heb. Ik heb alvast het goeie voornemen om dit in de laatste helft van 2007 goed te maken. Hoog tijd dat ik mij opnieuw een honderddagenkaart aanschaf.

Zaterdag 1 september

Is blijkbaar een ideaal moment om verrassingsfeestjes te organiseren. Helaas kan een mens maar op één feestje tegelijkertijd zijn. Dus mensen, als jullie feestjes organiseren, nodig ons ruimschoots op tijd uit. De kans is reëel dat wij jullie anders moeten teleurstellen.