Adrenaline

Je zou denken dat ik met mijn behoorlijk lange studiecarrière ondertussen al wel alle aula’s in Leuven gezien zou hebben. Niet dus. Ik was vanochtend een tikkeltje te laat vertrokken voor het examen met als gevolg dat ik niet gewoon de groep kon volgen. En daar stond ik dan. In de gebouwenwirwar van het MTC-college. Op zoek naar lokaal 00.03 (link alleen voor de mensen met een KUL-login). Een lokaal dat na wat zoeken onvindbaar leek. Al hier en daar mensen aangeklampt, maar zelfs het kuispersoneel wist me niet verder te helpen. “Ja, d’r zijn hier nog al wat mensen gepasseerd die dat lokaal zochten. Neen, we weten niet waar dat is. Staat dat niet aangegeven?” Neen, dat stond dus niet aangegeven.

Lichte paniek. Ik was verdorie rond met de cursus, ik wilde dat examen afleggen! Dan maar een hulplijn ingeschakeld: mijn vriendje. Hij heeft nog eens nagekeken of ik mij niet vergist had van lokaal, maar dat bleek niet het geval te zijn. Ondertussen liep ik al meer dan een kwartier te zoeken, was ik op goed geluk al enkele aula’s binnengestapt, maar de juiste zat er niet tussen. De moed begon me in de schoenen te zakken. Op datzelfde moment kwam ik een lotgenootje tegen. Ook iemand die op zoek was naar hetzelfde lokaal en al ettelijke minuten liep rond te dwalen in de historische gebouwen van de KUL. Gedeelde smart is halve smart, ik voelde mij al een beetje beter.

En toen kwam het verlossende telefoontje van mijn vriendje. Hij had ergens op een forum van Crimen gevonden waar het lokaal was. Recht tegenover de grote aula van het MTC, helemaal niet goed aangeduid. Een dikke grote 1 op de deur en langs de deur een minuscuul plakkaatje met 00.03 op. Onzichtbaar voor mensen met slechte ogen als ikzelf. Enfin, eind goed al goed. Een klein half uur later dan gepland toch aan het examen kunnen beginnen. En gelukkig viel dat examen goed mee en heb ik geen nadeel ondervonden van het feit dat ik een half uur minder tijd had dan de rest van de studenten. Ik had zelfs nog tijd over om mijn antwoorden na te kijken.

Moraal van het verhaal: volgende keer toch maar op tijd vertrekken naar het examen. 😉

Talent

Ik wou dat ik het had. Een talent. Eéntje maar. Iets wat mij zou onderscheiden van de massa, de middelmaat. Iets wat mij speciaal zou maken. Helaas, hoe ouder ik word hoe duidelijker ik begin te zien dat ik geen bijzonder talent heb. Dat ik niet speciaal, niet bijzonder ben. En dat is een bittere pil om te slikken. Dus blijf ik verder zoeken, naar dat éne talent. Tegen beter weten in.