Tienen?

Toen ik deze ochtend met de slaap nog in mijn ogen naar de Russische les stapte, stopte er een auto langs de kant van de weg. Een meneer stapte uit en vroeg aan mij: “Is dit Tienen?” Mijn mond viel lichtjes open en eerst dacht ik dat het een grapje was, maar de mens was doodernstig. Nochtans kon ik geen tekenen van dronkenschap bij hem ontwaren. Ik heb hem dan maar vriendelijk de juiste richting gewezen en bij mezelf gedacht dat voor sommige mensen een GPS werkelijk onontbeerlijk is.

Culinaire kerstmarkt

Koud weertje gisterenavond. Ideaal om je lekker warm in te duffelen (extra onderlijfje, handschoenen, fleece sjaal, dikke sokken) en naar de kerstmarkt te trekken. ‘k Had afgesproken met vriendin J, die helemaal uit Antwerpen was gekomen voor de Leuvense kerstmarkt. Al gauw werd ons duo een kwartet en gevieren trokken we rond tussen de kraampjes. Om zeven uur viel de hoeveelheid volk nog goed mee, om negen uur was er vooral op het Hooverplein sprake van filevorming.

De kraampjes op de Leuvense kerstmarkt ken ik, na jaren trouw bezoek, zo onderhand wel. Veel prullaria die naar mijn mening overprijsd zijn. Mijn interesse gaat eerder uit naar het culinaire aspect van de kerstmarkt. In de koude staan babbelen met je handen rond een dampend glas warme wijn, blazend tot de wijn op drinktemperatuur is, niets beters om in de kerstsfeer te komen.

Een klein overzicht van de culinaire geneugten die wij vanavond tot ons namen: een kroketje met zalm en dille en een kroketje met zongedroogde tomaatjes (dat laatste was duidelijk favoriet) vergezeld van een glaasje roze cava (heerlijk!). Daarna waagden we ons aan een pannenkoek met cointreau. Zeer lekker, maar ook straffer dan verwacht, want er werd door de uitbaters van het kraampje niet echt zuinig omgesprongen met de cointreau. Daarna aten we nog een miniloempia en een kippensaté in de kraam van de Ming Dynasty. En toen was ik echt wel voldaan. Jammer van de appeltjes in kaneel, want die roken overheerlijk, maar daar vond ik echt geen plekje meer voor. De heren in ons gezelschap vonden echter nog een plaats voor een Breydelbroodje. Maar daar konden ze mij echt niet mee verleiden. Te veel vlees, te weinig groeten.

Beeld

Nicole en Hugo zorgden voor de muzikale achtergrond op de kerstmarkt. Sympathiek mensen te oordelen aan de uitstraling die ze hebben op het podium. Hun muziek is niet echt mijn genre, maar ik bewonder het enthousiasme waarmee ze hun act brengen en vooral het feit dat ze na al die jaren duidelijk nog steeds verliefd op elkaar zijn. Mooi, zo samen oud worden. Hopelijk is ons dat ook gegeven.

Naar goeie gewoonte kwam ik weer veel bekend volk tegen. Een dikke dankjewel aan de jongen die ons de cointreaupannenkoeken aanraadde. Je had overschot van gelijk.

Lieveheersbeestje

Een nieuwe baby

Net een telefoontje gekregen van vriend E. Hij is maandag papa geworden van een flinke dochter (en dat mogen jullie gerust letterlijk nemen, ze weegt 3.8 kilo en meet maar liefst 52 centimeter). Hij klonk dolblij aan de telefoon. Ik werd er helemaal warm van. Zijn vrouw L heeft in één moeite het record van de vlotste bevalling in mijn vriendenkring gebroken: om half zes binnen in het ziekenhuis en om zes uur was de baby er. Jawadde. Binnenkort naar Den Haag om het nieuwe leven te bewonderen. Fijn!

Gebrek aan respectabele blogs in Vlaanderen

Dixit de Standaard.

Ik citeer de laatste paragraaf uit dit artikel (de rest moet u zelf maar lezen):

‘Ik vermoed dat de blogosfeer in Vlaanderen binnen tien jaar aanzienlijker sterker zal staan’, voorspelt Vuijlsteke. ‘Je ziet hier en daar al signalen dat het de goede kant opgaat.’ Maar zolang de Vlaamse internauten hun blog blijven beschouwen als een virtueel dagboek, zal de Vlaamse blogosfeer nooit meer zijn dan wat het nu is

Sta mij toe daar eens goed mee te lachen. Waarom neerkijken op mensen die hun blog als een virtueel dagboek beschouwen? Als er mensen zijn die tijd en moeite investeren om diepgaande, doorwrochte artikels te schrijven, zeer mooi. Als er mensen zijn die graag schrijven over het feit dat ze vandaag tien keer de pamper van hun baby vervest hebben, ook mooi. Misschien hebben mensen na een zware dagtaak gewoon geen zin om energie te investeren in zware onderwerpen. De lichte(re) kant des levens is ook een kant die aandacht verdient.

Ondertussen hoop ik dat dit niet-respectabel blogje, dat u gerust als een virtueel dagboek mag beschouwen, u vandaag, morgen en overmorgen enkele leuke en ontspannende momenten kan bezorgen. Meer moet dat niet zijn.

Dit moet mij toch van het hart

Wie stemt er is godsnaam op zo’n gruwelijk irritante site als kinepolis.be? Elke keer als ik in de Supercity naar de film wil, lopen de rillingen van afgrijzen mij over de rug bij de gedachte die site te moeten trotseren om een ticket af te drukken. Zoveel reclame! Zoveel nutteloze flash! Wat is er mis met een simpele en eenvoudige site waarop je snel de juiste informatie kan terugvinden? Een aanfluiting dat deze site op nummer twee eindigt bij de verkiezing van de Site van het Jaar.