Toegegeven, de examenstress is dit jaar ver te zoeken. Een paar taalcursussen aan het CLT volgen, valt echt niet te vergelijken met universitaire examens. Wat niet wegneemt dat ik het schriftelijk examen van Japans vandaag niet zo makkelijk vond. Maar waarschijnlijk was het dat wel en heb ik gewoon veel te weinig gestudeerd. Met het schaamrood op de wangen moet ik bekennen dat de motivatie om Japans te studeren ver te zoeken was en is, wegens een beetje pijn aan de goesting. Ik leg de schuld daarvoor gedeeltelijk bij de juffrouw, die écht de slechtste lesgeefster ooit is. Maar dat is slechts een excuus. Als ik de moeite zou nemen om mijn Japans elke week een beetje bij te houden, zouden de lessen een pak aangenamer zijn.

Het lijkt wel alsof mijn taalgevoel mij in de steek laat bij de Japanse taal. Bij Russich ligt dat helemaal anders. Ik begin al wat feeling voor die taal te ontwikkelen, op het gevoel de juiste naamvallen gebruiken en zo. Japans staat echter té ver van onze taal af. De woorden zijn me té vreemd en ik moet meer moeite doen dan gewoonlijk om de woordenschat te onthouden. Ik denk dat ik eens wat meer manga moet kijken, les Chevaliers du Zodiaque eens terug opsnorren ofzo. Per slot van rekening kan je een taal pas echt beheersen als je er regelmatig mee in contact komt. En wat dat betreft is één les per week veel en veel te weinig.