Salsafeestje in de Waaiberg!

Gisteren haalden mijn vriend en ik onze beste salsamoves boven voor het jaarlijkse salsafeestje van onze salsaclub. Alvorens onze duivels te ontbinden op de dansvloer, konden we genieten van een heerlijk Mexicaans buffet. Kwestie van genoeg energie te hebben om de beentjes los te gooien. De live salsaband zorgde voor ambiance en ik stond er eerlijk gezegd zelf van te kijken hoe vlot het dansen ging. En ja, mijn vriend kon zich niet meer alle figuren herinneren die we ooit geleerd hebben, but who cares? We hebben ons geamuseerd. Wat een verschil met het vorige salsafeestje!

Asperges op vrijdag!

Kwestie van het weekend goed in te zetten!

Back at Barba!

Deze avond had ik afgesproken met mijn goede vriendin uit Zichem. Voor de gelegenheid had ik een tafeltje voor twee gereserveerd op het terras van Barba, in de overtuiging dat het half mei wel warm genoeg zou zijn om op het terras te zitten. Viel dat even tegen, zeg. Gelukkig werkten de warmtestralers prima, zodat we geen kou moesten lijden.

Uiteraard startten we de maaltijd met een cocktail. Voor mij graag een Carribean sour met whisky, ananas en kaneel. Verder lieten we ons in de watten leggen door chefkok Daniele Soru, die naar goede gewoonte weer allerlei heerlijkheden op ons bord wist te toveren. Zalig!

Disclaimer: het nadeel van die warmtestralers is dat de foto’s allemaal een rode tint hebben. En ik ben vergeten een foto van het menu te maken, dus jullie zullen een beetje moeten raden welke gerechten we gegeten hebben.

Een fijne verrassing

Na heel wat omwegen (waarover later meer) uiteindelijk dan toch van Bologna in Leuven geraakt. En kijk eens wie voor een welkomstgeschenkje gezorgd heeft? Onze mooie amaryllis!

Van Leuven naar Bologna – 9 mei 2024

Net als vorig jaar maken mijn vriend en ik van het verlengde weekend van O.L.H-Hemelvaart gebruik om met zijn ouders een Europese stad te verkennen. Ditmaal laten we het dure Zwitsersland links liggen en trekken we naar Bologna.

We hebben afgesproken om elkaar om 12u te treffen op de luchthaven. Aangezien mijn vriend en ik iets vroeger zijn, nemen we al een tafel voor vier personen in gebruik bij Le Pain Quotidien. Wanneer zijn ouders aankomen, checken we meteen onze valiezen in en plaatsen we vervolgens onze bestelling aan het scherm van Le Pain Quotidien. Wel handig zo’n touch screen om je bestelling te plaatsen, kan je op je gemak de verschillende opties overlopen. Mijn toast met kip, mozzarella en pesto smaakt alvast.

Onze vlucht vertrekt stipt om 14.30t en landt om 16.00u, zoals gepland. Vlotjes!

We moeten op de kleine luchthaven van Bologna even wachten tot onze valiezen van de band rollen en vervolgens haasten we ons naar de uitgang om een taxi te nemen naar onze B&B Bella Bologna. Naar ondertussen goede gewoonte hebben we op voorhand via whatsapp een hele lijst met instructies gekregen op de sleutelkluisjes en de deuren te kunnen openen. Toch altijd weer een spannend moment: geraken we effectief binnen?

B&B Bella Bologna is gelegen in een oud pand met dikke muren dat opgedeeld is in verschillende appartementen. Onze B&B heeft drie verschillende kamers verspreid over twee verdiepingen. De kamers zijn ruim, maar het wenteltrapje dat de ouders van mijn vriend moeten opklimmen om in hun kamer te geraken ziet er toch maar wankel uit.

We droppen onze spullen af, zetten onze zonnebril op en trekken de stad in voor een eerste kennismaking met Bologna. Wat meteen opvalt zijn de prachtige portico’s die de wandelaars beschermen tegen zon, wind en regen en die van een wandeling door Bologna een bijzonder aangename ervaring maken. In totaal zijn de portico’s bijna 62 kilometer lang, waarvan 40 km in het stadscentrum zelf liggen. Uiteraard zijn deze unieke constructies UNESCO werelderfgoed.

Daarnaast struikel je haast in elke straat over een kerk. Gelukkig zijn de ouders van mijn vriend ook liefhebbers van religieus erfgoed. We wandelen door de universiteitsbuurt en ontdekken meteen al één van de zeven (of zijn het er meer, de online informatie lijkt mekaar tegen te spreken) geheimen van Bologna: de drie pijlen in het houten plafond van de portico bij de ingang van Corte Isolani.

Continue reading →

Afscheid van Napels – 10 april 2024

Na ons laatste ontbijt pakken we onze valiezen bijeen en laten we de eigenares van de B&B een taxi voor ons bestellen. Of beter: twee taxi’s, want er is geen busje beschikbaar. We verruilen het drukke Napels voor de eveneens drukke luchthaven, waar we lunchen bij een zaak die er gezellig uitziet. Helaas, de arancino die ik bestelde is met de beste wil van de wereld zelfs niet lauw te noemen, waardoor de kaas aan de binnenkant niet gesmolten is. Een spijtige culinaire valse noot om deze fantastische vakantie af te sluiten.

De terugvlucht verloopt vlotjes en in een zucht staan we weer op de druilerige Belgische bodem. Ik ga de Napolitaanse zon missen!

Beaucoup Fish

Gisteren hadden mijn twee teamverantwoordelijken en ik afgesproken met ons voormalige afdelingshoofd die ondertussen geniet van haar welverdiende pensioen. Ze zag er stralend uit. Al die nieuwe hobby’s in combinatie met de zorg voor een handvol kleinkinderen doen haar duidelijk deugd.

Voor deze bijzondere gelegenheid had ik een gezellig tafeltje gereserveerd bij Beaucoup Fish, een fantastisch Brussels visrestaurant dat meteen een plaatsje heeft veroverd op mijn lijst met favoriete Brusselse restaurants. Om te klinken op onze reünie startten we de maaltijd met roze bubbels, want ja, waarom niet? Het was niet makkelijk om een gerecht van de menukaart te kiezen, omdat alles even lekker klonk, maar… Bij twijfel, altijd voor de asperges gaan! En amai, hoe lekker was dat! Letterlijk om duimen en vingers af te likken! En de witte wijn paste er perfect bij.

Superavond!

Appetizer:

Wilde rode garnalen, asperges, gekonfijte citroen, chili:

Heilbot, witte asperges, aardappelpuree, lamsoor:

Business lunch buffet

En óf het lekker was! Zelfs al was de sfeer aan tafel, zoals altijd, een beetje ongemakkelijk.

La Neapolis Sotterrata en Teatro di San Carlo – 9 april 2024

Na het ontbijt wandelen we naar la Neapolis Sotterrata bij het Complesso Monumentale San Lorenzo Maggiore. We zijn te vroeg, want de ingang van de ondergrondse site is nog gesloten. Dus kijken we even rond in de prachtige kerk en het klooster naast de deur.

Stipt om 9.30u gaat de deur dan toch open en krijgen we toegang tot de indrukwekkende ondergrondse site waar we de huizen uit de tijd van de Griekse bouwheren van Neapolis kunnen bewonderen. Een heel andere ervaring dan ons vorige bezoek aan de Napolitaanse ondergrond. Tot onze verbazing mogen we helemaal op ons eentje de ondergrondse site verkennen. Naast een ander koppel dat zoveel mogelijk uit onze buurt blijft, hebben we de ondergrondse ruimtes helemaal voor ons alleen. Het blijft bizar dat er zich onder Napels gewoon een volledig andere stad bevindt.

Continue reading →

Werfbezoek aan het Vesaliusproject

Vandaag bracht ik een bezoek aan het Vesaliusproject in de Minderbroedersstraat. Het nieuwe Vesaliusmuseum zal een plek krijgen in twee Leuvense historische gebouwen met een rijke geschiedenis: het anatomisch amfitheater met aanpalend Snijhuis en het pathologisch instituut. Hiermee draagt dit project zijn steentje bij aan de transformatie van de Hertogensite, de voormalige ziekenhuissite tussen de Brusselsestraat, Kapucijnenvoer en de Minderbroedersstraat. De uitvoering van het project zal binnenkort starten en ik kan nu al niet wachten om het eindresultaat te bewonderen!

Na het werfbezoek werden mijn baas en ik uitgenodigd op een business lunch in de Faculty Club. Het eten was naar goede gewoonte uitstekend. Maar ik weet toch niet of ik echt een fan ben van powerpointpresentaties tijdens zo’n fancy lunch. Dan heb ik liever gewoon een broodje.

Salade van witte en groene asperge, eidooier, croutons en citroenolie:

Roodbaars op vel gebakken, zandwortel, handgerolde couscous met gekonfijte citroen en ras el hanout, afgewerkt met frisse vinaigrette:

Amandelbiscuit, citrus custard, gekonfijte sinaasappel en sorbet van amandelmelk:

Yet Another Blog

Life on my side