werk

Business lunch in Vilvoorde

Deze middag was ik samen met drie andere collega’s uitgenodigd voor een lunch door een belangrijke business partner. En dus treinde ik naar Vilvoorde station (blijft één van de triestigste stations van België) alwaar mijn collega en ik opgehaald werden door een derde collega om samen naar Brasserie Taste te rijden. Een aangename ontdekking moet ik zeggen. Een zeer stijlvolle brasserie gelegen in een industriële zone, met veel ruimte en dagverse en zeer verzorgde gerechten. Geen culinaire hoogstandjes, maar eerlijke, klassieke gerechten. Ik genoot zowel van het eten als van de gesprekken. En meer moet dat echt niet zijn.

Kalfstartaar, kwartelei, radijs, focaccia, jus van appel en selder:

IMG_7171

Vis van de dag:

IMG_7174

En een heerlijke dame blanche om de avond mee af te sluiten:

IMG_7178

Lunch with a friend at Wolf

Genoten van een snelle lunch met een kameraad die zich tegenwoordig mijn collega mag noemen. Benieuwd waar deze carrièrewending hem zal brengen, want ik begrijp van hem dat er een paar lastige obstakels op zijn pad liggen. Ik probeerde hem dan ook zo goed mogelijk te adviseren tijdens onze korte, maar lekkere lunch bij Wolf. Want ja, een heerlijke phô van Hanoï station gaat er bij mij altijd wel in (al had de jongen die mij bediende nog nooit van sriracha gehoord, gelukkig hadden ze wel andere pikante saus).

IMG_7137

50 jaar Frans Masereel Centrum

Na een goed gevulde werkweek, ging ik zaterdag op hetzelfde elan verder. Met vier collega’s reden we in een cambio naar Kasterlee om de vijftigste verjaardag van het Frans Masereel centrum te vieren. We arriveerden rond twee uur ter plekke en werden meteen overvallen door een stevige regenbui. Gelukkig bleek dat de laatste regen voor de dag en brak wat later de zon door de wolken. We wandelden kort door de tentoonstelling en lieten ons vervolgens verleiden om twee heerlijke pizza’s te kopen terwijl we genoten van jazz muziek op de achtergrond. Ik ben normaal niet echt een pizzafan, maar de pizza’s van Il Forno gingen er vlotjes in bij mij, vergezeld van een glaasje heerlijke witte wijn uit Piëmonte met liefde uitgeschonken door J&W Wines.

IMG_6979

IMG_6980

IMG_6986

IMG_6987

IMG_6991

IMG_6993

Om 15u was het tijd voor het officiële gedeelte met een toespraak van minister-president Jan Jambon, een interview met kempenaar Walter van den Broeck en Anne-Mie Van Kerckhoven die een persoonlijke tekst voorlas over wat het Frans Masereel Centrum voor haar betekend heeft. Laatste officiële wapenfeit was de inhuldiging van het gedenkteken voor wegbereider Fons Mertens en architecten Lou Jansen en Rudi Schiltz. Eerlijk, de kwaliteit van de geluidsinstallatie was niet fameus, waardoor er al snel geroezemoes opsteeg uit het publiek. Het duurde ook allemaal wat te lang, maar de receptie met éclairkes achteraf maakte veel goed.

Om 17u vertrok ik met mijn drie collega’s op gegidste Masereelroute. Tijdens de wandeling kwamen we interventies van Lisse Declercq, Ben Christiani, Karl Wouters en Lieven Segers tegen. De interventie van Lisse Declercq, die een houten lat van een met graffiti overschilderd hok versierde met mooie portretten van haar jeugdvriendinnen en afbeeldingen van dieren, sprak mij persoonlijk het meeste aan. Maar ook de installatie The Magic Coffeepot van Karl Wouters kon me bekoren. De installatie bestaat uit een vijftigtal onverkoopbare kasten en allerlei prullaria, die nadien naar het recyclagepark gaan. Helemaal bovenaan de installatie staat een oude koffiepot van de grootvader van de kunstenaar. Met die koffiepot trok de grootvader van Karl Wouters vroeger naar het veld om koren te gaan pikken. Bijzonder ook dat twee dj’s hits uit de oude doos draaiden tijdens de feestelijkheden.

IMG_7015

IMG_7016 Continue reading →

KMSKA en Afterwork in Antwerpen

Yep, vandaag bracht ik voor de vijfde keer op nog geen maand tijd een bezoek aan het KMSKA, ditmaal samen met de collega’s van het werk. We waren met zo’n 150 deelnemers, een zeer mooie opkomst. De aankomst in het KMSKA zelf verliep iet of wat chaotisch: er was geen aparte ruimte voor onze jassen en spullen voorzien en het duurde even voor de groepjes rond de gidsen samengesteld geraakten, maar eens we vertrokken waren met de gids, was het genieten van de reacties van mijn collega’s. De gids van ons groepje vond ik wat tegen vallen, maar goed, iedere gids heeft natuurlijk een eigen persoonlijke stijl.

IMG_6944

Na de rondleiding die veel te kort was om al het moois in het museum te bewonderen, maar wel een overzicht gaf van de totaliteit, werden we getrakteerd op taart en koffie. En amai, wat een luxueuze taarten waren me dat! Heerlijk!.

IMG_6948

IMG_6950

Na de taart maakte ik kennis met het zoontje van een collega die in Antwerpen woont. Zijn vriendin was samen met hun zoontje naar het KMSKA gekomen om hem te laten zien aan de collega’s. Heel fijn om mijn collega te zien stralen als trotse papa. Zijn zoontje voelde zich duidelijk niet honderd procent op zijn gemak met al die vreemde mensen rondom hem, maar hij protesteerde niet toen ik hem even op de arm nam. Tof!

Daarna zakten we met redelijk wat collega’s af naar Brasserie Shilling. We dronken nog iets op het terras en verkasten toen het wat frisser werd naar binnen om samen iets te eten. Een heel gezellige avond met veel tijd om bij te praten en verhalen uit te wisselen. Meer moet dat echt niet zijn. Ik treinde met drie collega’s terug naar Leuven, nog nagenietend van een fijne namiddag en avond in Antwerpen.

IMG_6968

Première van Close op het Film Fest Gent

Gisteren had ik de eer en het genoegen om aanwezig te zijn op de feestelijke opening van het Film Fest Gent. Last minute besloten mijn collega en ik toch maar met de trein te gaan, want Waze en googlemaps toonden enorm veel file onderweg. Kwestie van niet al nagelbijtend in de wagen te moeten zitten, terwijl de minuten wegtikken en je vreest het begin van de film te missen. Met de blue-bike was de afstand van het station naar de Kinepolis in Gent zeer vlot overbrugbaar.

De openingsfilm was Close van Lukas Dhont. Bijzonder ontroerende en schitterend in beeld gebrachte film. Chapeau voor de twee jonge hoofdrolspelers die de film op hun frêle schouders dragen. De camera zit hen letterlijk dicht op de huid. Prachtig, maar wel zwaar om te verteren. Ik moet toegeven dat ik soms snakte naar een vleugje humor om de tristesse te doorbreken, maar dat werd me niet gegund. Een film die ik niet zou aanraden als je zelf een moeilijke periode doormaakt. Tenzij je een goed wilt uithuilen, dan is deze film ideaal.

Tijdens de film werd ik twee keer gebeld door een onbekend nummer (mijn gsm staat altijd op stil, dus niemand heeft er iets van gemerkt). Ik zag dat er een bericht werd ingesproken op mijn antwoordapparaat, waardoor ik ervan uitging dat het redelijk dringend was. Ik belde dus meteen terug na het einde van de film.

Bleek dat het bericht afkomstig was van mijn collega, die nog laat op de avond sollictatiegesprekken had en zichzelf buitengesloten had uit ons kantoorgebouw in Brussel. Zonder gsm en zonder haar spullen uiteraard. Uiteindelijk was ze bij het hotel vlakbij ons kantoorgebouw aanbeland en had ze van daaruit mij proberen te bereiken. Tegen dat ik uit de filmzaal was, was ze er dankzij de bewaker van ons kantoorgebouw in geslaagd om terug binnen te geraken. Gelukkig had de tweede persoon met wie mijn collega de gesprekken afnam en die nog in het gebouw was, alarm geslagen. Eind goed, al goed!

Opgelucht begaf ik me naar de receptie, alwaar ik mijn tong verbrandde aan kokend hete soep. Gelukkig was er cava om te blussen. 😉 Lang konden we helaas niet blijven hangen op de receptie, want mijn collega, haar zoon (een filmstudent die het fantastisch vond deze opening te kunnen bijwonen) en ik moesten de laatste trein naar Leuven halen. We namen nog snel een foto van haar zoon op de rode loper, die prachtig versierd was met bloemen, sprongen op onze blue-bikes en haalden zonder problemen de laatste trein naar Leuven.

Op de trein kregen we gezelschap van nog een andere collega die met ons meespoorde tot in Brussel. Gezellig!

IMG_6851

IMG_6853

IMG_6855

IMG_6863

IMG_6864

Koninginnehapje bij Taverne du Passage

Onlangs werd ik voorzitter van een nieuwe vergadering die als doel heeft de verschillende digitaliseringsprojecten in ons bedrijf beter op mekaar af te stemmen. Een uitdaging die ik met beide handen heb aangenomen, want er ik ben de eerste om te erkennen dat er zeker ruimte voor verbetering is. Om de verschillende betrokken partijen wat beter te leren kennen, plande ik een aantal lunches in. Mijn ervaring is dat lekker eten en een andere context mensen aanzet om meer open te spreken. En zo kwam het dat ik deze maandagmiddag samen met een collega genoot van een heerlijk koninginnenhapje in Taverne du Passage. Genoten van het gezelschap, het fijne gesprek én het gerecht dat toch nét iets specialer was dan een klassiek koninginnenhapje. (Hoera voor kalfszwezeriken!)

IMG_6846

Ontmoetingsdag in Vilvoorde

Het was van voor de coronacrisis geleden dat we nog eens met deze specifieke groep collega’s waren samen gekomen. Dus trokken we voor deze bijzondere gelegenheid naar Vilvoorde voor een dag ervaringen uitwisselen en tussendoor gewoon wat bijbabbelen. Na een interessante voormiddag lunchten we samen in Bistro d’Office. Een simpele lunch, maar mijn slaatje met zalm smaakte.

IMG_6340

Voor het namiddagprogramma moest ik helaas verstek laten gaan, want er waren last minute twee vergaderingen in mijn agenda verschenen waarop ik echt aanwezig moest zijn. Ik zocht dus een cockpit op in het gebouw waar de ontmoetingsdag plaatsvond en bracht daar de namiddag door. Ik kon nog net aansluiten voor het allerlaatste gedeelte van de namiddag, waarna het ganse gezelschap opnieuw de straat overstak om de dag af te sluiten met een gezamenlijk aperitief bij Bistro d’Office. Het moet gezegd: de schotel met aperitiefhapjes was werkelijk indrukwekkend te noemen.

IMG_6343

Helaas kon ik maar een klein kwartiertje babbelen met de collega’s, want om 17u werd ik verwacht op een digitale spoedvergadering ingepland om een paar belangrijke personeelszaken te bespreken. Alweer een vergadering waar ik moeilijk onderuit kon. Ik zocht dus een tafeltje uit in het café, zo ver mogelijk verwijderd van de babbelende groep en deed mijn best om me niet te laten afleiden. Lang leve noise cancelling headphones, zou ik zo zeggen! Gelukkig waren mijn collega’s zo lief om mij een bordje met hapjes en een glaasje wijn te komen brengen. Het moet gezegd vergaderen met een glaasje alcohol in de hand is zoveel toffer. En het viel niet op, want door de slechte verbinding moest ik noodgedwongen mijn camera afzetten. 😉

Toen mijn vergadering eindelijk gedaan was, was bijna iedereen vertrokken. Ik praatte nog even na met mijn teamverantwoordelijke en wandelde samen met haar naar het station van Vilvoorde, alwaar onze wegen scheidden. Zij trok naar Vilvoorde en ik spoorde na een goed gevulde dag terug naar Leuven.

Verjaardagsdrink in de Brewdog

Na alweer een bijzonder drukke dag begaf ik me rond vijf uur naar de Brewdog voor de verjaardagsdrink van een collega. Toegegeven, ik had even getwijfeld om niet te gaan, omdat er nog zoveel werk op de plank lag, maar goed, laten we eerlijk zijn, dat is elke dag zo en op den duur komt een mens niet meer buiten. Bovendien zijn informele contacten met collega’s essentieel voor het bevorderen van de samenwerking en de goede werksfeer.

Het gezelschap was iets beperkter dan ik had verwacht, maar daardoor was het eigenlijk makkelijker om het gesprek aan te gaan. Helaas, net toen ik mijn eerste drankje besteld had, ging mijn telefoon. Een collega die dringend advies nodig had. Toen ik het nummer zag verschijnen op mijn iphone, wist ik meteen waarover het ging. Ik verontschuldigde mij dus bij mijn gezelschap en stond bijgevolg meer dan een half uur buiten op het terras te telefoneren. Laat ons hopen dat ik mijn collega telefonisch een duwtje in de juiste richting heb gegeven.

Teruggekeerd naar mijn feestvierende collega’s dronk ik snel mijn glas cava leeg (er zaten amper nog bubbels in mijn drankje) en bestelde ik meteen een tweede. Want een verjaardag, dat moet gevierd worden met bubbels en na dat niet zo eenvoudige telefoongesprek vond ik stiekem dat ik het wel verdiend had.

Na een derde glas cava hield ik het voor bekeken. Ik nam afscheid van mijn collega’s en keerde naar huis terug om toch nog wat mails weg te werken. Kwestie van mijn achterstand niet té zeer de spuigaten te laten uitlopen.

De officiële opening van het mooiste museum van het land

Na de preview en het galadiner was het zaterdag dan eindelijk zover: na elf jaar gesloten te zijn, werd het mooiste museum van het land feestelijk heropend. Dus begaf ik mij voor de derde keer in één week tijd naar Antwerpen, ditmaal in het gezelschap van mijn vriend, die er uiteraard ook naar uitkeek om al dat moois met zijn eigen ogen te aanschouwen.

Helaas wilden de weergoden zaterdag niet meewerken. Net op het moment dat de feestelijke opening van start zou gaan, viel de regen letterlijk met bakken uit de hemel. Gelukkig waren er paraplu’s voorzien in de VIP-zone en kwamen ze wat later rond met plastic poncho’s. Het programma werd met een half uur verlaat in de hoop dat het zou stoppen met regenen, maar helaas, dit uitstel bracht geen soelaas en die arme ballerina’s en balletdansertjes mochten in hun spierwitte, dunne maillots de aftrap geven van de voormiddag. Ik had echt te doen met die bibberende kinderen die moesten dansen op een gladde vloer in de gietende regen. Maar goed, the show must go on, zeker? En zeggen ze op een huwelijksdag ook niet dat regen geluk brengt? Hopelijk is dat ook zo voor het KMSKA!

Enkele uitgeregende sfeerbeelden:

KMSKA rules the world:

Ode an die Freude:

Het lint wordt doorgeknipt:

Muzikaal eerbetoon aan Rubens:

Nadat het KMSKA officieel was open verklaard voor het grote publiek begaven mijn vriend en ik ons naar binnen. Het was er bijna over de koppen lopen en op bepaalde momenten maakte ik me toch wel zorgen over de kunstwerken zelf. Sommige mensen kwamen wel heel dicht in de buurt van deze onbetaalbare topstukken. Continue reading →