Toen we maanden geleden dit weekendje vastlegden, konden we niet vermoeden dat de staart van de zomer nog zulk schitterend weer in petto zou hebben. We hadden het niet beter kunnen treffen!

Dus gooide ik vrijdagavond wat zomerkleedjes in mijn valies en vertrokken mijn vriend en ik na het werk richting onze vrienden in Konz. Na een stevige rit van twee uur en drie kwartier kwamen we aan bij het huis van onze vrienden. Het was ondertussen al donker, dus veel zagen we niet van de prachtige omgeving. We werden vriendelijk onthaald, dropten onze spullen in de logeerkamer en nestelden ons in de sofa om wat bij te praten. We maakten het niet al te laat, want op het einde van de werkweek zijn de energieniveaus meestal wat gezakt.

De zaterdag begonnen we met een gezamenlijk ontbijt waarna we in de gloednieuwe Porsche Macan leasewagen van onze vriend naar Trier reden. Trots dat hij was op het feit dat hij met een Porsche reed, niet te doen. Mijn vriend en ik knikten braafjes terwijl hij de loftrompet van zijn nieuwe auto stak. Want om heel eerlijk te zijn, interesseren auto’s ons niet zo erg. Auto’s zijn een noodzakelijk kwaad om van A naar B te komen. We vinden het geen van beiden plezierig om met een wagen te rijden en zitten vol verwachting uit te kijken naar de zelfrijdende wagen, zodat we ons kunnen laten rijden. Al zouden we nog blijer zijn, mocht teleportatie realiteit worden.

Heel Trier stond in het teken van Trier Spielt, het grootste speelfestijn van de regio. Ideaal om de bijna-driejarige in ons gezelschap te entertainen. We slenterden door de zonovergoten straten vol ballonnen en genoten van de kleurrijke huizen van Trier. Omdat we zo vroeg waren, was het nog niet al te druk. De verschillende speeltuigen en attracties waren ook mooi over de ganse stap verspreid, zodat het nergens superdruk werd. Terwijl de jongste van ons gezelschap zich uitleefde op het springkasteel, dronken wij een glaasje moezelwijn op een terras. Zalig.

Na een broodjeslunch in buitenlucht keerden we terug naar Konz voor het middagdutje van onze moe gesprongen bijna-driejarige. Spijtig genoeg houdt onze vriend niet zo van de zon en de warmte, dus gaf hij er de voorkeur aan binnen te zitten met de rolluiken naar beneden. De gastheer heeft natuurlijk altijd gelijk, maar mijn zonminnende hart bloedde een beetje. We praatten over de meest diverse onderwerpen en de namiddag ging vlotjes over in de avond. Tot mijn grote vreugde verplaatsten we ons van zodra de bijna-driejarige wakker was naar de prachtige tuin om aldaar van een ijsje en watermeloen te genieten. In de zon! Hoera!

We speelden met de cadeautjes die we voor de bijna-driejarige meegebracht hadden: een memoryspel, een reuzenpuzzel en een stickerboek. De puzzel en het memoryspel waren nog een beetje te moeilijk voor haar, maar de volwassenen (aka mezelf) vonden het geweldig. Nu, kinderen moet je genoeg uitdagingen presenteren, vind ik. Ik ben er zeker van dat als we volgend jaar terugkomen naar Konz ze mij volledig in de pan zal hakken met memory.

Terwijl de zon onder ging, genoten wij op het tuinterras van de overheerlijke kookkunsten van onze gastvrouw. Het is de allereerste keer dat iemand mij zelfgekookte biryani presenteert. Het was voortreffelijk!

Eens de zon onder werd het frisser en namen we de restjes wijn mee naar binnen om ons gesprek daar verder te zetten.

Zondag sliepen we een beetje uit en vertrokken we rond half tien met de Porsche (of wat hadden jullie gedacht?) naar Bitburger Wirtshaus in Trier om daar te brunchen. Voor 9,5 euro kregen wij een bijzonder rijkelijk gevuld buffet gepresenteerd. We lieten ons al dat lekkers smaken: gerookte zalm, kazen, charcuterie, worstjes, spek, eieren, brood, yoghurt, fruit, pudding,… Rond een uur of elf brachten ze zelfs enkele warme schotels die als middagmaal konden dienen. Wat een luxe! Zoiets missen wij nog in Leuven!

Na de brunch reden we terug naar Konz en namen we afscheid van onze vrienden die duidelijk vermoeid waren van ons bezoekje. Op de terugweg naar Leuven maakten we nog een kleine tussenstop bij Villa Otrang waarover meer in een andere blogpost.